Γιατί δέν θέλουμε νά δημιουργηθεῖ τζαμί στήν Ἑλλάδα;

Eski Mosque Komotini Thrace Greece

Τζαμί σημαίνει μωαμεθανική παρουσία. Συνταυτῷ σημαίνει καί δυναμική ἐπέκταση ὅλων τῶν συμποιρομαρτούντων αὐτῆς τῆς θρησκείας, συνεπῶς καί τή βίαιη ἐξάπλωση αὐτῆς καί τήν καταναγκαστική προσχώρηση σ’ αὐτήν, ἀφοῦ κάθε μωχαμετάνικο, ὄν ἤ πράγμα, προπαγανδίζει τή λατρεία τοῦ Ψευδοπροφήτη. Οὗσα θρησκεία τοῦ ξίφους καί τοῦ αἵματος, τό ἰσλάμε ἔδει νά τεθῆ ἐκτός τοῦ καταλόγου τῶν θρησκευμάτων. Ἡ θρησκεία γενικῶς ἐπαγγέλλεται τό λυτρωμό, τήν ὑπέρβαση τοῦ γεώδους, τήν ἐξημέρωση τῶν ἠθῶν. Ὅμως ἡ βρώμικη καί βοθρική θρησκεία τοῦ δαιμονισμένου «Προφήτη», τί προσφέρει ἐκτός ἀπό φανατισμό καί δεισιδαιμονία, ἐκτός ἀπό κοινωνική ἀνισότητα καί ἀδικία; Συγκρίνετε, ἐάν θέλετε, ἄλλους θρησκευτικούς μύστες καί θεμελιωτές θρησκειῶν: τόν Βούδα, τόν Λάο-Τσέ, τόν Κομφούκιο, Ἑρμῆ τόν Τρισμέγιστο, τούς Προφῆτες τοῦ ἱσραήλ. Συγκρίνετε, τέλος, τόν γλυκύτατο Σωτῆρα τῶν ψυχῶν μας, Ἰησοῦ Χριστόν, μέ τοῦτον τόν δαιμονόπληκτο καί βαρβαρόφρονα καμηλιέρη τῆς ἄμμου. Ἡ σύγκριση θά σᾶς δώσει καί τό μέγεθος τῆς διαφορᾶς, ἀλλά καί τό δικαίωμα νά κατατάξετε τόν μωαμεθανισμό στήν κορυφή τῶν πλέον ἀντιδραστικῶν, σκοταδιστικῶν καί ἀπανθρώπων συστημάτων, πού ἐφεῦρε ἡ ἀνθρώπινη κακία μέ ἐπίκουρο τή διαβολική πονηρία.

Ἀκόμα σᾶς καλῶ νά ἀναρρωτηθῆτε, ἐάν τό ψευδοπροφητικό κατασκεύασμα ὑψώνει ἤ καταβαραθρώνει τόν ἄνθρωπο· ἐάν μέ τήν ἐξάπλωσή του ἐκχέονται εὐεργεσίες πρός τήν ἀνθρωπότητα· ἐάν τά ἔθνη ὑψώνονται πολιτισμικῶς, κεντριζόμενα μέ ἰδανικές ἀξίες, ὅπως τή δημοκρατία, τή δικαιοσύνη, τήν ἐλευθερία, τήν ἀλήθεια, τόν ὀρθολογισμό, τό αἴσθημα, τήν τέχνη, τήν ἐπιστήμη· ἐάν μέ τήν ἐπιβολή τῆς μογγολικῆς μαγγανείας δέν ἐπιβάλλεται ὡς δόγμα θρησκειομανιακό, ὁ φανατισμός, ἡ τυραννία, ὁ σεξισμός, ὁ σκοταδισμός...

Ποτέ, ὅσο καί νά μεταλλεύει κανείς τή θηριώδη θρησκεία τοῦ Πλάνου, δέν θά ἀνακαλύψει κάποιο ἄξιο λόγου μετάλλευμα. Θέλοντας νά ἐξετάσουμε τήν ὅποια θρησκεία, ἀνατρέχουμε στά δόγματά της, τή λατρεία, τήν ἠθική, ἰδιαιτέρως δέ στόν μυστικισμό της. Στόν μυστικισμό τοῦ μωαμεθανισμοῦ ὑπερμφαίνεται ὁ δαιμονικός λυσσασμός. Ὅταν ὁ θρῆσκος, κατά τήν θρησκειομανιακή ἔξαρσή του, καταλαμβάνεται ἀπό τό δαιμόνιο, τότε τό θέαμα εἶναι ἀνατριχιαστικό. Ἕνας σκηνοθέτης, ὁ Tony Gatlig, κατά τό 2009, κατέγραψε σκηνές, ἀπό πάνδημο ἰσλαμικό παροξυσμό, στήν Ἀλγερία. Ὅλοι οἱ μωαμεθανοί, μετά ἀπό συνεχῆ μονότονο ρυθμό κρουστῶν, καί τίς κραυγές τῆς ἀρχιμέγαιρας, μέ ἕνα «ε,ε,ε,ε,ε,...», ἔφτασαν σέ παραληρηματικό παροξυσμό καί ἄρχισαν νά λυσσομανοῦν ἀφρίζοντας, μέχρι πού ἔπεσαν ἐξαντλημένοι!

Ἡ δαιμονοκαταληψία, πού συνέχει τούς θρησκολήπτους τοῦ ἰσλάμ, ἔχει γιά ἀρχέτυπό της τόν ἴδιο τόν Ψευδοπροφήτη. Αὐτός, ξέρετε, εἶχε πολλές «θεωρίες». Τοῦ ἐμφανίστηκε ἕνας κουτσονούρης δαίμονας, πού τοῦ συστήθηκε ὡς «ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ», τόν ὁποῖο καί ἀνεγνώριζε ὡς θεό του (Κοράνιο 53, 1ἑ.· 68, 1ἑ.· 93, 1-2). Οἱ δέ «ἀποκαλύψεις», πού τοῦ γίνονταν, συνοδεύονταν καί ἀπό σημεῖα ἐξωτερικά, ὅμως χαρακτηριστικά τῆς δαιμονικῆς πλάνης, στήν ὁποία ἐγκλωβίστηκε ὁ camel-boy. Κατά τήν ὥρα τῶν «ἀποκαλύψεων» ἄκουγε καμπάνες νά κουδουνίζουν καί, μέρα-μεσημέρι, μέ δυνατό καύσωνα, αὐτός τουρτούριζε, αἰσθανόμενος ὅτι κρύωνε. Ἀντίθετα, ἄν οἱ «θεωρίες» τοῦ γίνονταν κάποια παγερή νύχτα, τότε ἴδρωνε, αἰσθανόμενος νά ψήνεται (M. Ayoub, The word of God in islam, σ. 74). Ἄλλο χαρακτηριστικό τῆς δαιμονοκαταλήψεως τοῦ «Προφήτη», ἦταν «οἱ ἐπιληπτικές κρίσεις πού συνόδευαν τίς ἀποκαλύψεις του»(Hastings VIII 873a, Muhammad, ὑπό D. Magolioreth). Ὁ δαινομισμένος θρησκευτής ἔκειτο ἡμιθανής, μετά ἀπό διάρκεια σπασμῶν καί ἀφρισμῶν, ἐνῶ τόν τύλιγε δύσοσμο νέφος, ἴδιο μέ θειάφι! Ἀρκεῖ σέ κάποιον ἄνθρωπο, μέ ὑποτυπώδη χριστιανική ἐμπειρία, νά κρίνει ἄσφαλτα, περί τῆς γνησιότητος τῶν «θεωριῶν» τοῦ καμηλομεταφορέως.

Ἕνα ἄλλο ζήτημα πού πρέπει νά θιγῆ εἶναι ὁ ὑποβιβασμός τῆς γυναίκας σέ σκεῦος ἡδονῆς. Ὁ μωαμεθανισμός ἀντιμετωπίζει τή γυναίκα ὡς κτῆνος, ἀνώτερη μέν ἀπό τόν σκύλο κατώτερη δέ ἀπό τήν καμήλα, ὅπως λένε οἱ ἴδιοι οἱ μωαμεθανοί, ἀναφερόμενοι στήν γυναίκα. Ἡ ὑποτίμηση τῆς γυναίκας, ἀπό τούς βαρβαροθρήσκους τῆς Ἀσίας, ἔχει τήν ἀρχή τής τόν γόη-ἀχθορόρο πού εἶχε 13(!) συζύγους (βλ. πίνακα τῶν γυναικῶν αὐτῶν στοῦ M. Hamidullah, Le Prophete de l’ islam, Paris 1959 / 1378, σ. 451ἑ.). Μεταξύ αὐτῶν καί ἡ Ἁishah, κόρη τοῦ Abu Bakr, τήν ὁποία ἐνυμφεύθη ὁ 50χρονος Μωάμεθ, ὅταν ἐκείνη διήνυε τό ἕβδομο ἔτος τῆς ἠλικίας! Μία ἄλλη, τή Zainab, ἅρπαξε ὁ θρῆσκος ἀπό τόν Zaid, χωρίς τή θέληση ἐκείνου· ἧταν καί ἐξαδέλφη του! Ὅμως ὁ allah, πού ἔχει μεγάλη τήν οὐρά, συγχωρεῖ γιά ὅλα τό τσόλι τοῦτο, πού πρόκειται νά γίνει ἀρχηγός μεγάλης διαβολικῆς θρησκείας (βλ. κοράνιο 33, 36-40). Ποῦ νά διηγηθοῦμε ὅλα πού ἀφοροῦν τό χαρέμι τοῦ Κερατᾶ. Νά κάνουμε μόνο τηλεγραφική ἀναφορά στή δύστυχη Juwairiyah, τῆς φυλῆς Banu’l Mustaliq, πού βρίσκόταν σέ σύγκρουση μέ τή μωχαμετάνικη συμμορία τῆς ἐρήμου. Ἦταν φυλή Χριστιανική. Στή μάχη τοῦ Fosse, ὅσα μέλη δεν σφαγιάσθηκαν, ἐξανδραποδίσθηκαν, μαζί μέ τή Juwairiyah καί ἄλλα ἀγοράκια καί κοριτσάκια πού προσετέθησαν στό χαρέμι τοῦ ἀρχιισλαμίτη καί τῶν ὑπασπιστῶν του!

Θά εἶναι ἐπωφελές καί στερεωτικό, νά συγκρίνουμε πῶς ἀντιμετωπίζεται ἡ γυναίκα στήν ἄφθορο Πίστη μας. Βλέπουμε τούς ναούς μας νά ἁρματώνονται μέ μορφές ἁγίων γυναικῶν κατά 50%, σέ τοιχογραφίες· βλέπουμε γυναῖκες, κάθε ἡλικίας, νά προσέρχονται στούς ναούς καί νά συμπροσεύχονται μέ τό λοιπό ἐκκλησίασμα, ἰσότιμες μέ τους ἄνδρες. Ὁ χῶρος τοῦ ναοῦ, κατά τό ἥμισυ ἀνήκει στίς γυναῖκες. Οἱ χριστιανοί ἐρωτεύονται, μέ τόν ἔρωτά τους νά ὁλοκληρώνεται στήν μεταποίηση τοῦ ἔρωτος σέ ἀγάπη. Πλήν στόν μωαμεθανισμό, ἀλίμονο, τοῦτα τά εὐγενῆ στολίσματα τῆς ψυχῆς εἶναι ἀπόβλητα, θεωρούμενα εἰρωνίας καί περιπαιγμοῦ ἄξια.

Οἱ λάτρεις τούτης τῆς σατανικῆς θρησκείας εἶναι ἀπύθμενα διεφθαρμένοι καί ἀποβλέπουν στή διαφθορά τοῦ κόσμου παντός, ὥστε νά μή διατελοῦν μόνοι, αὐτοί καί ἡ ἀσχημοσύνη τους. Σέ συναξάρι ἐκδιπλώνεται μία πτυχή ἀνηθικότητος, πού συνέχει τό μωαμεθανικό διαφθορεῖο. Τό, αωια΄(1811), κατά μῆνα Ἰούλιο, στήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου, μωαμεθανός ἀφέντης τρυπώνει νύκτωρ στό κρεβάτι ἑνός νεαροῦ χριστιανοῦ δούλου του μέ σκοπό νά τόν διαφθείρει: “μεταχειρισθῆναι τόν παῖδα ἐν τοῖς παιδικοῖς, ὡς εἴθισται τούτοις. Εὐκοπώτερον γἀρ ἐστιν εὑρεῖν κόρακα λευκόν ἤ τοῦρκον τόν πάτον ἄφθορον ἔχοντα». Ὁ μωαμεθανός «ἐπιχειρεῖ βιαίως φθαρῆναι τόν παῖδα». Τό εὐλογημένο παληκάρι δέν δειλιάζει νά ἀντιμετωπίσει τόν σοδομίτη, ὅπως τοῦ ἀξίζει: «διεχειρίσατο ξίφει τόν κοπροφάγον ἰσμαηλίτην, ὥς ποτε ὁ Φινεές τόν Μαδιανίτην». Οἱ ἰσλαμανώμαλοι τόν βασάνισαν φρικτά, ἐνῶ ὁ γενναῖος νέος ἔκραζε: «Χριστιανός εἰμι καί Χριστιανός εὔχομαι ἀποθανεῖν, μυκτηρίζων καί διακωμῳδῶν τούς κοπροφάγους σοδομίτας». Στό τέλος τόν κρέμασαν («Ἐκκλ. Φάρος» Ζ΄1911, σ. 349-350).

Θά γνωρίζετε, ἀσφαλῶς, ὅτι ἡ πράξη τοῦ σοδομίτη μωαμεθανοῦ δικαιώνεται ἀπό τό βοθρῶδες κοράνιο. Στόν «παράδεισο», πού ἑτοίμασε ὁ κουτσάφτης ἀλλάχ, γιά τούς θρησκευτές πού τόν λατρεύουν, σφάζοντας τούς ἀντιτιθεμένους, θά εἰσέλθουν αὐτοί : «Οἱ κῆποι τῶν ἡδονῶν καί τά μεταξωτά ἐνδύματα θά εῖναι ὁ μισθός γιά τήν ἐμμονή τους... Ἀγόρια, προικισμένα μέ αἰώνια νεότητα, θά σπεύδουν νά ἐκπληρώνουν τίς ἐπιθυμίες τους. Θά ἔχουν δέρμα λευκό, ὅπως τά μαργαριτάρια»· μόνο αὐτοί «θά εἰσέλθουν στούς κήπους καί θά ἀπολαμβάνουν τίς ἡδονές», «...σνουσιαζόμενοι μέ ἀνέγγιχτες παρθένες», πού ἡ παρθενία τους θά ἀποκαθίσταται ἀμέσως, ὥστε πάλι νά ξεπαρθενεύονται (Κοράνι 76, 12 -19· 52, 17, 20). Στόν ἰσλαμικό «παράδεισο»- ὑλιστικό καί σαρκικό, φαντασιόβλητο κατασκεύασμα, προσφερόμενο ὡς ὄπιο –θά εἰσέλθουν μόνο οἱ «μάρτυρες», αὐτοί, δηλαδή πού ἔσφαξαν χριστιανούς· ὅσο περισσότερους χριστιανούς ἔχουν σφάξει οἱ κατσαρίδες τοῦ κορανικοῦ ὑπονόμου, τόσο καί περισσότερες παρθένες ἤ ἀγοράκια, θά ἔχουν ὑπό τήν ἐξουσία τους, αλλά καί βουνά πιλάφια καί ποτάμια μέλι θά διατίθενται στούς δαιμονολάτρεις τούτους. Ὁ «πολυεύσπλαχνος ἀλλάχ»μερίμνησε καί γιά κείνους πού διέπονται ἀπό «βαλλιανατικές» ἰδιαιτερότητες : θά συνοδεύονται ἀπό «ὡραίους συντρόφους», πού θά εἶναι ἕτοιμοι νά ἐκτελέσουν κάθε ἐπιθυμία τους (βλ. Κοράνιο 52, 23-24. Περί ὅλων τούτων βλ. τή sura 3, οἶκος Ἰμράν· ἐπίσης 8, 79· 37,40ἑ.· 55,54).

Τό ἰσλάμ, ὡς θρησκεία τοῦ φανατισμοῦ καί τοῦ σκοταδισμοῦ, καλλιεργεῖ τή μισαλλοδοξία καί τό ἔγκλημα, ὥστε νά ἐπιβεβαιώνεται ἡ σατανική προέλευσή του. Τό ἰσλάμ εἶναι θρησκεία σατανικη, ἀφοῦ ὁ σατανᾶς «ἦν ὁ ἀπ’ ἀρχῆς ἀνρωποκτόνος» (Ἰω. η΄44). Κοιτάξτε τό διαβολόγραφο κοράνιο πῶς προτρέπει τούς σκοτισμένους καί βαρβάρους ὀπαδούς του νά προβαίνουν ἀδίστακτα σέ σφαγές «ἀπίστων», σέ ταπεινώσεις καί σέ παντίους ἐξευτελισμούς, ὅποτε τούς παρέχεται ἡ εὐκαιρία: «Πιστοί ! Νά πολεμᾶτε τούς ἀπίστους ἐκείνους πού ἔχουν συνάψει σχέσεις μαζί σας καί νά τούς ἀντιμετωπίζετε ἐξουθενωτικά»(Κοράνιο Θ 123). Ἐπιτρέπεται στούς μωαμεθανούς, μᾶλλον ἐπιβάλλεται, νά πολεμοῦν τούς «ἀπίστους», ὅμως τό ἀντίθετο πῶς ἀντιμετωπίζεται; Ἀλίμονο σέ ὅποιον ἐκφρασθεῖ ὑποτιμιτικά γιά τοῦτο τό χαμένο κορμί καί γιά τήν ἀνθρωποκτόνο θρησκεία του. Ἡ ἐντολή εἶναι σαφής : «νά τούς φονεύετε καί νά τούς σταυρώνετε»(5, 33· 9,5)! Συγκρίνετε τήν ἀβυσσαλέα διαφορά μεταξύ Χριστιανισμοῦ καί μωαμεθανισμοῦ. Βλασφημοῦν πολλοί τό παντοκρατορικό καί πανυπέρτιμο ὄνομα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν, ὅμως ἐμεῖς οὔτε φονεύσαμε οὔτε σταυρώσαμε ποτέ κανένα βλάσφημο. Ἡ βάρβαρη θρησκεία τῶν κτηνῶν ποτίζει μέ αἷμα τή γῆ, βάσει τοῦ δόγματος τῆς αἱματεκχυσίας : «Χρειάζεται νά χύνεται συνεχῶς αἷμα ἀπίστων...» (Ἰσλάμ: ἱστορία, ἐπεκτατισμός καί βία, σ. 135, ὑπό Ar. Momeni «Κυριακίδη», 1997).

Ουαί καί ἀλίμονο στόν ἀδύναμο ἤ ἀνυπεράσπιστο, ὅταν βρεθεῖ ἔκθετος ἀπέναντι τῶν μωαμεθανῶν, στερουμενος τῆς δυνατότητος, νά δαμάση, δι’ὅπλων ἰσχυρῶν, τά παλιόσκυλα τοῦ «Προφήτη». Θά ἀπωλέσι τή ἐλευθερία του καί θά ὑποχρεωθῆ, κάτω ἀπό τό τυραννικό καθεστώς τῆς αἰχμαλωσίας, νά ζῆ δουλικῶς καί ἀτίμως: «Τούς ἀπίστους, ὅπου συναντᾶτε, νά φονεύετα καί κατασφάζετε, κρατῶντάς τους σέ δυνατά δεσμά αἰχμαλωσίας»(47,4)!

Ἀλίμονο στήν περίδοξη καί εὐλογημένη Ρωμανία μας, πού, ἅμα τῇ συστάσει τῆς διαβολοπροσκύνητης θρησκείας, ἐτέθη στό στόχαστρο: «Ὁ Ἀλλάχ θά σᾶς καλέσει νά ἐκστρατεύσετε ἐναντίον ἑνός Λαοῦ πολύ ἰσχυροῦ. Θά τόν πολεμήσετε μέχρι πού νά κάνετε τούς ἀνθρώπους του μουσουλμάνους» (48,15). Ἐξίσταται ὁ ἡγεμών καί λογικόφρων νοῦς, παρατηρῶντας τή ραγδαία ἐξάπλωση τῆς πτωματικῆς θρησκείας τῶν djinn, πὼς κυριεύονται λαοί καί χάνουν τήν πνευματική καί πολιτισμική τυς ταυτότητα, ὑποβιβαζόμενοι σέ ντροπιασμένο εἶδος ἀλλαξοπιστήσντος ὑπανθρώπου. Καί πῶς ἄλλοι τετιμημένοι οὐρανοπολίτες τῆς ἁγίας Πίστεως τοῦ Χριστοῦ, περικρατεῖς τῆς ἀγάπης, τῆς ἐλευθερίας καί ἀλήθείας, πύ μετέδωσε σ’ αὐτούς ὁ Χρίστός ἐν συνέσει πολλῇ, σφάζονται ἀπό τόν σατανυπότακτο στρατό τοῦ jihad. Ὑψηλό παράδειγμα στάσεως ἀνδροπρεποῦς ἀπέναντι τῆς μολυσματικῆς θρησκείας εἶναι τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Εὐγενείου Ροντόνοφ, Ρώσου τήν καταγωγή, πού τόν ἐκτέλεσαν οἱ τσετσένοι-τῆς καταραμένης ἰσλαμικῆς φύτρας, πού ἔχουμε καί στήν Ἑλλάδα ὑπέρ τίς 30.000 ἀπό τοῦτα τά καθάρματα, ἐνταγμένους ὅλους σέ μαφιόζικες, στρατιωτικῆς δομῆς, μονάδες-, πού λύσσαξαν ὅταν εἶδαν νά κρέμεται ἀπό τόν λαιμό του ὁ τίμιος σταυρός. Καί τόν ἔσφαξαν, ὡς ἀρνί, ἀφοῦ προηγουμένως τόν βασάνισαν φρικτά!

Παντοῦ στόν κόσμο βιασμένες γυναῖκες καί νεολαία ὀλισθαίνουσα πρός φιλιϊσλαμικές ροπές· παντοῦ οἰκονομική ἅλωση ἀπό ψυχανώμαλους σεϊχηδες· παντοῦ μάρτυρες χριστιανοί, πού ἀρνοῦνται νά ποτισθοῦν μέ τά κορανικά βοθρολύματα· πατνοῦ κατακρεουργημένα πτώματα, τῶν ὁποίων ἡ θέα ἡδονίζει τούς κτηνώδεις ἰσλαμιστές, ὅπως ὁ ὑπ’αὐτῶν λατρευόμενος «Choul”, ὁ δαίμων ἐκεῖνος πού τρέφεται διά πτωμάτων. Σᾶς καλῶν νά ἀναμνησθῆτε τή συνεχῆ αἱματορροή τῶν χριστιανῶν κοπτῶν, πού γίνεται στήν Αἴγυπτο· τῶν 30 (ἤ 80;) περίπου χιλιάδων χριστιανῶν τῆς Ἀλγερίας, πού δολοφόνησαν ἰσλαμιστές· ἀναμνησθῆτε τίς σφαγές τῶν χριστιανῶν τοῦ Κόσσοβο, τῆς Οὐγκάντα, τῆς Νιγηρίας, τῆς Σομαλίας, τῆς Ἐρυθραίας, τοῦ Σουδάν, τοῦ Λιβάνου, τῶν Φιλιππίνων, τῆς Μαλαισίας, τῆς Ἰνδονησίας, τῆς Εὐρώπης ὅλης. Τά ἴδια συμβαίνουν καί στίς μωαμεθανικές χῶρες: ἀναβρασμός, ταραχές, ὁδομαχίες. Ἀπό δημοσίευμα παλαιότερης ἐποχῆς (βλ. ἐφ. “Le Monde 23-24/4/1995, σ.4), ἁλιεύουμε εἰδήσεις μιἀς μόνο ἡμέρας. Στό Ἰράν, ὅπου οἱ ἰσλαμικές ἀρχές προβαίνουν σέ χιλιάδες ἐκτελέσεις ἐτησίως διά λιθοβολισμοῦ, ἀποκεφαλίζεται κάθε μέρα καί ἕνας πολίτης: «τουλάχιστον 90 ἄνθρωποι ἀποκεφαλίστηκαν τούς τρεῖς τελευταίους μῆνες...». Μέχρι πού καί ἡ «Διεθνής Ἀμνηστία» (καλά...) «ἐξέφρασε τή λύπη της». Στά πανεπιστήμια τῶν ἰσλαμικῶν χωρῶν «ὁ ὁλοκληρωτισμός, πού ὑποστηρίζεται ἀπό τήν ἐξουσία, ἐφαρμόζεται πέρια». Ὁ ὑπεύθυνος ἐπί τῆς παιδείας ὑπουργός ἀνήγγειλε «τήν ἐπανίδρυση τῆς ἐθνικῆς ἐνώσεως φοιτητῶν Μαρόκου (UNEM)», ὡς πρότυπο ἐξαγωγῆς φρούτων τῆς «ἠθικῆς»ἀπό Rabat πρός ὅλες τίς umma. Τό Καράτσι τοῦ Πακιστάν, μία πόλη «θεοκρατική», ὅπου ἀλλόθρησκο δέν συναντᾶς οὔτε γιά δεῖγμα, «καταποντίζεται στήν ἀναρχία. Ἐντός 15 μηνῶν περισσότεροι τῶν 1.300 νεκροί. Μάχες στούς δρόμους μεταξύ ὀπαδῶν διαφόρων ὀργανώσεων· ἐπιθέσεις μέ σφαῖρες κατά τῶν τεμενῶν... μεταξύ σουνιτικῶν καί σιιτικῶν ὁμάδων· ἔνοπλη δραστηριότης ὁμάδων τῆς κοινότητος mojahir, τῶν μουσουλμάνων ἰνδικῆς καταγωγῆς πού μετανάστευσαν στό Πακιστάν μετά τή διάσπαση τοῦ 1947... Ἡ κατάσταση ἐπιτείνεται, ἀπό τό αἴτιο ἐμπορίας ὅπλων καί πυρομαχικῶν, ὥστε νά κταντᾶ ἐκρηκτική». Τό Καράτσι «κατήντησε πυριτιδαποθήκη, ὅπου οἱ μάχες μεταξύ ἀντιπάλων φατριῶν καί θρησκευτικῶν ὁμάδων εἶχαν περισσότερους τῶν 1.300 νεκρους σέ δικαπέντε μῆνες». Ἀπό τοῦ τέλους τοῦ 1994, «ἡ βία κορυφώνεται : ἀδέσποτε βολές ἀπό ‘snipers” (ἐλεύθεροι σκοπευτές)· μάχες κατά μέτωπο μεταξύ πολιτικο-μαφιόζικων ὀργανώσεων· ἀπαγωγές ἀνθρώπων, τῶν ὁποίων τά ἀκρωτηριασμένα πτώματα κεῖνται καταμεσῆς τοῦ κέντρου τῆς πόλεως· ἔνοπλες ἐπιθέσεις ἐναντίον τζεμιῶν· ἀστυνομική καταστολή, συχνά τυφλή...». Εἶναι κυβερνητικοί οἱ ἐκτελεστές, καί ὅλοι γνωστοί, «θεωρουμενοι στίς γειτονιές τους ἥρωες». Ἄν καί σφάζονται μεταξύ τυς οἱ σουννίτες καί οἱ σιίτες, ὅμως κύριος στόχος τους εἷναι οἱ ξένοι, μή μουσουλμάνοι, ὑπάλληλοι πρεσβειῶν, τουρίστες». Ἡ δέ πρωθυπουργός Benazir Bhutto «ὅλο καί αὐξάνει τίς ἐξουσίες στύς “rangers” τίς παραστρατιωτικές ὀργανώσεις». Σημειώνεται ἐμφαντικά ὅτι οἱ μάχες ὀφείλονται «σέ διαθρησκειακό ἀνταγωνισμό μεταξύ τῶν σουνιτῶν ὁλοκληρωτιστῶν καί σιιτῶν φανατικῶν». Ὅμως ἡ βία προέρχεται, ἐπίσης, ἀπό τίς ἐθνικιστικές ἐντάσεις. Αἴφνης “τό Mohajir Qaumi Movement” ὑποστηρίζει τή θέση τῆς ἰνδικῆς καταγῆς τῶν μωαμεθανῶν προσφύγων (mohajirs), κατά τή διάσπαση τοῦ 1947. Καί εἶναι «οἱ περισσότεροι μορφωμένοι». Συνεπείᾳ τούτων «συνάπτονται, σέ ὁρισμένες συνοικίες, μάχες πραγματικές». Στήν πόλη «κυκλοφοροῦν χιλιάδες ὅπλα καί ἐξαγορασμένοι νέοι ἄνεργοι διατίθενται νά πυροβολήσουν γιά μιά φούχτα ρουπίες».

Καί μή νομισθεί ὅτι ὁ πόλεμος μεταξύ τῶν δύο βασικῶν σχισμάτων –τῶν σιιτῶν καί τῶν σουννιτῶν εἶναι ο μόνος. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε μακρύ ἄρθρο τοῦ πολιτειολόγου Fr. Burgat (“Le Monde Diplomatique”, Juin 2010, σ. 7), ἔνθα ἐπισημαίνεται ἡ ἀνάδυση ἀπό τή λήθη τοῦ “Salafisme” καί ἀντιπαράταξη αὐτοῦ ἀπέναντι τῶν «ἁδελφῶν μουσουλμάνων». Οἱ “Salafistes” (από τήν ἀραβική λέξη “salaf” =πρόγονοι) στοιχειώνουν, ἀπό τό 1926, αἵρεση φονταμενταλιστική, ὡς ἐκφράχουσα τούς λόγους καί τίς πράξεις τοῦ Μωάμεθ «αὐθεντικά». Οἱ “Salafistes”, τά ἑπίμενα ἔτη, θά παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο καί ἀλίμονο σέ ὅποιον μωαμεθανό τούς ἀντιστατθεῖ. Ἀπέναντι αὐτῶν οἱ «ἀδελφοί μουσουμάνοι», πού συνεστήθησαν τό 1928, εἶναι ἀρνάκια. Τό ἴδιο ἡ “Al-Qaeda”, τό FIS (front islamique du salut), τό Al-Add Wal- Ihsane, ἠ Hamas, ἡ Fatah, ἡ Hezbollah.

Μή νομισθῆ ὅτι οἱ ἐνδοθρησκειακές ἔριδες καί μάχες συμβαίνουν ἐκτός Maghreb, μόνο στίς μακρινές ἰσλαμικές χῶρες. Σκεφθῆτε τίς χαμός ἔγινε στήν καρδιά τοῦ μωαμεθανισμοῦ, τή Μέκκα, ἀπό 20/11-4/12/1979, ὅταν 200 ἰσλαμιστές τρομοκράτες κατέλαβαν τό «μεγάλο τέμενος», ἔνθα καί ἡ “kaaba” ὅπου φυλάσσεται ὁ μετεωρίτης, σέ μέγεθος καρβελιοῦ, τόν ὁποῖον καί λατρεύουν οἱ ἀνόητοι καί δεισιδαίμονες μωαμεθανοί. Τότε κατεγράφησαν ἑκατοντάδες νεκροί. Τά ἴδια ἐπεισόδια, μέ μεγαλύτερο ἀριθμό νεκρῶν, ἐπανελήφθησαν καί κατά τόν Νοέμβριο τοῦ 1997. Ὅθεν ἀντιλαμβάνεστε, τά δύο βάρβαρα γένη τοῦ ἰσλάμ, ἀντιμαχόμενα μεταξύ τους τοῦ θανατᾶ, τό τίμημα θά καταβάλει ἡ χώρα πού τά ἀνέχεται. Ὁ δέ πόλεμος αὐτῶν θά διαιωνίζεται, ἀφοῦ ὅποιος διαφωνεῖ μέ τόν κύριο ἐκφραστή τοῦ ἰσλάμ, τόν σιιτισμό καί τουννιστισμό, τοποθετεῖται στόν χῶρο τῶν ἀποστατῶν καί καταδικάζεται δυνάμει σέ θάνατο (βλ. Ἠλ. Νικολακάκη, Ὁ ἱερός πόλεμος τοῦ ἰσλάμ τζιχάντ, Θ/νίκη 1989, σ. 91-92).

Μακρυγορήσαμε, θέλοντας νά καταδείξουμε τά βάρβαρα χαρακτηριστικά τῆς βδελυρᾶς θρησκείας. Ἄν ὁ λόγος μας δέν εἶναι πειστικός, τότε μελετῆστε τίς δραστηριότητες τῶν μωαμεθανῶν, στό διάβα τῶν αἰώνων. Καί θά δῆτε αὐτές τίς κατσαρίδες νά καταστρέφουν ἀνεξαρίθμητα πολιτισμικά μνημεῖα. Αὐτοί οἱ βάρβαροι ὑπάνθρωποι ἐξαφάνισαν ἀμέτρητα πολιτισμικά μνημεῖα: τή Βιβκιοθήκη τῆς Ἀλεξανδρείας, τόν Κολοσσό τῆς Ρόδου, τόν περικλεῆ Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἐν Κ/Πόλει, τά ἀγάλματα τοῦ Βούδδα σέ χῶρες τῆς Ἀσίας· ἀλλά καί τά χριστιανικά καί ἄλλα μνημεῖα τῆς Ρωμανίας, τῆς Περσίας, τῶν Ἰνδιῶν, τῆς Συρίας, τῆς Ἰορδανίας. Πολιτισμός μή μωαμεθανικός –πολιτισμός καί ἰσλάμ εἶναι πράγματα ἀλληλοαναιρούμενα-κρίνεται ὡς καταστρεπτέος. Κάθε πολιτισμός πού προηγήθηκε ἱστορικῶς τῆς ἀσεωβοῦς καί πολιτισμοφθόρου θρησκείας, ἤ μή ταυτιζόμενος μέ αὐτήν, ἐξουθενώνεται ὡς «βρώμικη κληρονομιά», ἐνῶ ὁ ἀσχολούμενος μέ τήν κλασική παιδεία ἐπιτιμᾶται, ἀφοῦ παραβαίνει τήν καθολική ἐντολή : «Μή εἰσέρχεστε στόν ὑπόνομο»(“Die Zeit”, 21/6/1996, σ.12), ὑπόνομος : ἡ κλασική παιδεία!

Οἱ μωαμεθανοί, ἔχοντας σκοπό νά ἐξαρθρώσουν καί καταλύσουν τήν ἱστορική ἄθρωση τῶν ἐθνῶν, ὥστε νά τά ὑποτάξουν στή δαιμονοδόχο θρησκεία τους, δέν ἐξαφανίζουν μόνο τά πολισισμικά τεκμήρια τῶν ἐθνικῶν παρακαταθηκῶν, ἀλλά ἀποβλέπουν καί στήν ὑποδούλωση τῶν ἀνθρώπων διά τοῦ χρήματος, διά τοῦ τρόμου, διά τῆς ἐξαγορᾶς, διά τῶν ναρκωτικῶν.

Δέν βλέπετε, τήν παραγωγή καί διακίνηση -ὄχι ὅμως καί τή χονδρική ἀγορά-τῶν ναρκωτικῶν πού διαχειρίζονται οἱ μωαμεθανοί; Ἀνατρέξτε στό Ἀφγανιστάν, την πιό χτυπητή περίπτωση παραγωγῆς ὀπίου. Στή χώρα τῶν κατά 99% μωαμεθανῶν (80% σουννίτες καί 19% σιίτες), καλλιεργεῖται συστηματικά ἡ κάνναβις· 3 ἑκατομμύρια τρακτέρ εἰσήγαγαν στή χώρα οἱ ΗΠΑ, μέσω Πακιστάν, γι’αὐτό τό σκοπό. Οἱ ταλιμπάν ἐκεῖ, ἀσκοῦν τό βιοποριστικό ἐπάγγελμα τοῦ ὀπιοπαραγωγοῦ. Ὁρῖστε: «οἱ ταλιμπάν ἔχουν ἐπικεντρώσει τούς οἰκονομικους πόρους τῆς χώρας τους στήν παραγωγή καί ἐμπορία ναρκωτικῶν, δηλαδή ὀπίου καί ἡρωίνης, καί ἀποτελοῦν ἕναν ἀπό τούς μεγαλύτερους ἐξαγωγεῖς στόν κόσμο»(Al. Wistfull, Ὀσάμα μπίν Λάντεν Ἱστορία καί Μύθος, ἐκδ. «Περίπλους», Ἀθήνα ’01, σ. 205). Οἱ δέ διακινητές, τά λεγόμενα «βαποράκια», εἶναι καί αὐτοί μωαμεθανοί. Εἶναι ὁρατοί στήν πλατεῖα Κοτζιᾶ καί πέριξ. Ὄπιο παράγουν, ἐπίσης, ὑπό τήν προστασία τῶν ἰσλαμικῶν κυβερνήσεών τους, ἡ Τουρκία καί τό Κόσσοβο. Ἡ βοθρική θρησκεία, γίνεται ἀντιληπτό, βρίσκεται στόν ἀντίποδα τοῦ Χριστιανισμοῦ. Παρά ταῦτα, οἱ ἐκπρόσωποί της τολμοῦν συγκριση μέ τό ὑπερουράνιο κα΄ιθεοτελές Σέβας, στόν Ὁποῖο «ἐπιθυμοῦσιν ἄγγελοι παρακύψαι"(Α΄Πέτρ. α΄12). Ἰδού: «ἔνῶ ὁ Χριστιανισμός εἶναι πρωτίστως ἡ θρησκεία τῆς ἀγάπης, τό ἰσλάμ εἶναι, ὑπέρ πάντα, ἡ θρησκεία τῆς δικαιοσύνης» (M. Ruthven, Islam in the World, “Penguin Books”, 1984, σ. 227). Ἑώρακε κανείς δικαιοσύνη στήν ἀδικητική θρησκεία τῶν εἰδώλων; Διεκφεύγει τοῦ σκοποῦ τῆς παρούσης μελέτης ἡ τεκμηρίωση τῆς εἰδωλολατρικῆς συνθέσεως τοῦ μωαμεθανισμοῦ. Ἐπίσης, διεκφεύγει τοῦ σκοποῦ, νά φέρουμε στήν ἐπιφάνεια τήν ἰουδαϊκή καταγωγή τῆς θρησκείας τοῦ Ψευδοπροφήτη. Καί ὄχι μόνο καταγωγή, ἀλλά καί ὑποστήριξη καί προπαγανδισμό, ἀπό τόν ἰουδαϊσμό ὑπέρ τῆς βεβηλωτικῆς θρησκείας τοῦ βοθροδύτου ἀλλάχ καί τῶν συνοδῶν του (“hobal”, “afreets”, “djinn”, “djoutias”, “hijras”).

Μόλις πρό ὀλίγου ἀναφέραμε τήν ὑποστήριξη τοῦ ἰουδαιαριοῦ πρός τό ἰσλαμαριό, ὑποστήριξη προκλητιά ὁρατή καί κραυγαλέα, ὅπως καί στερούμενη δικαιολογίας. Ἀς παρατηρήσει ὁ φιλαλήθης καί ἀδέκαστος νοῦς, πῶς ἡ ἰσλαμολαγνεία διοχετεύεται πρός ὅλα τά ὑποπιθηκίζοντα ὄργανα τῆς παγκοσμίου διακυβερνήσεως. Ἄς ἀναλογισθῆ ὁ μνήμων νοῦς, γιατί, πῶς καί πότε ἡ, ὑποτίθεται χριστιανική, Εὐρώπη ἐπέδειξε τό φιλοϊσλαμικό πρόσωπό της. Πῶς χορηγεῖ χρηματικές ἐνισχύσεις σέ Κόσσοβο, Ἀλβανία, Τουρκία, Ἀφγανιστάν... Ἐπλήγη τό Πακιστάν ἀπό θεομηνία (30/7/2010) καί ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση στέλνει οἰκονομική ἐνίσχυση, ὅμως γιά τή Ρουμανία, πού ἐπλήγη ἀπό ὅμοια θεομηνία, οὖσα μέλος τῆς Ε.Ε., δέν ἐνήργησε ἀναλόγως. Οὔτε ἡ Ρωσία, πού τῆς ἔκαψαν ἑκατομμύρια στρέμματα, ἔρριψε βλέμμα συμπαθείας· οὔτε ἡ Ἑλλάδα ἀκροάζεται πού βουλιάζει στήν τοκογλυφία.

Στήν Ἑλλάδα ἡ ἰουδαιόλειχος ἐξουσία ἐκφράζεται ἀναφανδόν ὑπέρ τοῦ μωαμεθανικοῦ λεπροκομείου. Μεταξύ αὐτῶν καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δέχεται νά στηθῆ τό διαβολόθρονο τζαμί! Ὁ δέ Ἀρχιεπίσκοπος ἔχει ἐκφρασθεῖ εὐνοϊκῶς, ὑπέρ ἱδρύσεως τεμένους! Γιατί δέν ἐνωτίζονται οἱ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς τήν ἐπιχειρηματολογία τοῦ ὁμοτίμου καθηγητοῦ τοῦ Πολυτεχνείου Ἰω. Χαϊνη; Ἐγώ, ἐπειδή δέν δύναμαι νά μεταπείσω τούς σοφοτάτυς Ταγούς, ταπεινός ὤν μοναχός, θά κόμιζα πρός αὐτούς τόν λόγο τοῦ θείου Πατρός Νείλου : «Μή ἀγνόει ὅτι πολλοί τῶν ἐπισκόπων κοσμοῦσιν τήν κάμινον τοῦ πυρός». Ἄν ὁ λόγος αὐτός δέν τούς συγκλονίζει, τότε ἔξεστι αὐτοῖς ἀσχημονεῖν μετά τῶν μωαμεθανῶν καί τῶν μωαμεθανολάγνων.

Τό πλέον σκανδαλῶδες εἶναι ἡ στάση τῶν κουμμουνιστῶν, ἀπέναντι τῆς μωαμεθανίας. Προξενεῖ γέλωτα, ἐναλλασόμενο μέ ὀργή, νά βλέπεις αὐτά τά φρικιά μιᾶς ἀπολιθωμένης ἰδεολογίας (πού καί μόνο ἡ ἀναφορά της, στίς χῶρες ὅπου εἶχε δικτατορεύσει, προξενεῖ στούς πολίτες ἐπιθετικές διαθέσεις), νά κόπτονται ὑπέρ τῶν μωαμεθανῶν. Οἱ κουμμουνιστές ἔχουν δηλώσει ἀπειράκις, καί τό ἐπιβεβαίωσαν ἐμπράκτως, ὅτι εἶναι ἄθεοι καί ἄθρησκοι, ἀφοῦ σέ κάθε χώρα, ὅπου τό Κ.Κ. ἐπεκράτησε, κατεδάφισε ναούς, κατεδίωξε κλῆρο καί πιστούς, ἐνῶ πιπίλιζε τό τσιτάτο τοῦ ραμπί Marx, ὅτι «ἡ θρησκεία εἶναι τό ὄπιο τοῦ λαοῦ».

Πῶς, τώρα, αὐτοί ἔκαναν στροφή 180 μοιρῶν καί ὑπερασπίζονται τήν, πραγματικῶς καί μεταφορικῶς, ὀπιοῦχο θρησκεία τοῦ ἰσλάμ; Γιά νά δῆτε τό μέγεθος τῆς μωρίας πού βούλιαξαν οἱ κουμμουνιστές, ἀρκεῖ ἕνα παράθεμα κουμμουνιστικοῦ καλάμου: «Τό Κοράνι δέν εἶναι κείμενο πού ἀποκαλύφθηκε σέ ἄνρωπο, πού γράφτηκε ἀπό ἀνθρώπινα χέρια. Εἶναι στήν οὐσία του θεῖο»(Κ. Καστοριάδης). Καί τοῦτο· οἱ λεγόμενοι ἀντιεξουσιαστές, ἀναρχικοί καί ἄλλα τέτοια καθάρματα κουκουλικά, ὅσες ἀπό τίς ἐπαύλεις ἔχουν ἰδιοποιηθεῖ, ἀφιερώνουν τόν ἐπάνω ὄροφο στούς μωαμεθανούς, νά τόν μετατρέψουν σέ τζαμί!

Θά διερωτᾶται ὁ πᾶς : Ποῦ ὀφείλεται τούτη ἡ φιλόθρησκη στροφή τῶν καθέτως ἀθέων καί ἀθρήσκων ἀριστερῶν; Θά πρέπει, μᾶλλον, νά τό ἀποδώσυμε σέ παρέμβαση τοῦ, «πολυευσπλάχνου» ἀλλάχ διά πρεσσβειῶν τοῦ πανσόφου «Προφήτου», ὥστε νά μεταστραφοῦν σέ φιλόθρησκα ἄτομα. Γι’ αὐτό καί ὅλους τούς μετέστρεψε πρός τήν θρησκεία τοῦ ἰσλάμ, ἡ μόνη θρησκεία πού παράγει «πολιτισμό», ἡ μόνη «φιλοδίκαιη»καί «φιλάνθρωπη». Σπάνια ἀκούγεται ἀντίθετη φωνή, ἀφοῦ ἡ ὁμόστροφος τάσις εἶναι καθολική καί θεαματική : ὅλοι, ἀπό τό ἄκρο τῆς ἀριστερᾶς, μέχρι τό ἄλλο ἄκρο τῆς δεξιᾶς, συμπίπτουν σ΄ αὐτό τό σημεῖο, τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ τζαμιοῦ δηλονότι! Καί ἡ δεξιά : ἤδη ὁ ἀρχηγός τῆς «Χρυςῆς Αὐγῆς», δήλωσε πώς δέχεται νά χτισθεῖ μικρό τζαμί, «ὑπό προυποθέσεις» !

Ὅμως δεῖτε πῶς ὁ μεγαλόουρος ἀλλάχ ἔκανε τό «θαῦμα» του: ἔπεισε πάντας τούς ἐν Ἑλλάδι ἐπιφανεῖς νά ὁμογνωμονοοῦν ἐπ’ αὐτοῦ· ἅπλωσε καί τήν οὐρά του, ὕπερθεν αὐτῶν, νά τούς προστατεύει, μή τύχει κάποιος «ρατσιστής» ἐθνικόφρων τούς παρενοχλήσει. Συγχρόνως εὐδόκησε νά τούς δωρηθῆ ἀπό ἕνα βαλιτσάκι πλῆρες κολλαριστῶν δολλαρίων! Φυσικά, ἄν τούς ρωτήσετε, θά δεῖτε νά τό ἀποκρύβουν αἰδημόνως, λόγῳ μετριοφροσύνης. Τό ἴδιο θά διαπιστώσετε, ἐάν ἀπευθυνθῆτε στίς ἀραβικές πρεσβεῖες, πού, εἶναι ἀποδεδειγμένο, ἀπό ἐδῶ ἐξέρχονται τά διαβόητα βαλιτσάκια. Οἱ σεϊχηδες διανοοῦνται καί ἐνεργοῦν χριστιανικά : «Κάνε τό καλό καί ρίξτο στό γιαλό». Ἀλλ’ἄς ή τούς μεμφόμεθα, ὥς ἐξαγορασμένους τῶν ἀραβικῶν πρεσβειῶν· μπορεῖ αὐτοί οἱ ἐφιάλτες νά κρίνονται ὡς ἀσπόνδυλοι, ὅμως εἶναι «ἔντιμοι καί ἀνεξαγόρευτοι πατριῶτες», παρόλον ὅτι καί οἱ ἴδιοι γνωρίζουν μέσα τους ὅτι εἶναι μισητά καθάρματα.

Μέ τήν παρουσία τῶν μωαμεθανῶν στή Χώρα μας, διά τῆς προσχεδιαζόμενης λαθρομεταναστεύσεως, οἱ ἐξουσιαστές τύπου Φαυλόπουλου, πού ἐπιδεικνύουν ζεστό τό ἐνδιαφέρον τους ὑπέρ αὐτῶν ἐμπράκτως, ἐκδίδουν τόν νόμο 3512, προβλέποντας νά κτισθῆ τζαμί τῆς ὑποχθόνιας θρησκείας. Τρέχουν μέ ἐθελόδουλη διάθεση –τί κάνει τό βαλιτσάκι!- οἱ ἐπαίσχυντοι καί ἐξευτελισμένοι ἐξουσιαστές, νά παραχωρήσουν στούς ἀλλαχίτες ὅ,τι ἐπιθυμήσουν. Μετά ἀπό πολλές ἐπιτόπιες ἔρευνες, γιά τό πλέον ἐκλεκτό φιλέτο γῆς, ἐπιλέγουν ἔκταση 22 στρεμάτων στόν Βοτανικό, καί τή χαρίζουν στούς φανατικούς θρησκευτές, χωρίς κάποιο τίμημα! Συνάμα ἐκφράζουν τήν προθυμία νά διαθέσουν ὅλα τά κεφάλαια πού ἀπαιτοῦνται, γιά τήν ἀνέγερση, τή διακόσμηση, τήν πρόσληψη προσωπικοῦ κ.τ.τ.. Κτίσμα τεράστιο, 830 τετραγωνικῶν μέτρων, μέ 6 μιναρέδες, parking, δενδροφυτεύσεις, ἀσφαλτοστρώσεις. Τό κόστος ὑπολογίζεται σέ 100 ἑκατομμύρια euros, μόνο τό τζαμί· χώρια ἡ γῆ. Τά κεφάλαια, βέβαια, δέν διαθέτουν ἀπό τά ταμεῖα τους, ἀλλά ἀπό τά κρατικά.

Φαντασθῆτε, 12.000 τζαμιά ἔκτισε ἡ Σαουδική Ἀραβία, ἀπό τά ὁποῖα τά 7.000 στήν πρώην Σοβιετική Ἕνωση, καί ὅλα μέ δική της χρηματοδότηση. Ὅμως στήν Ἑλλάδα, οἱ κύνες τῆς ἐξουσίας ἐπεποιήθησαν αὐτό τό δικαίωμα, πού εἶναι σύμφωνο καί μέ τό διεθνές δίκαιο. Τά κεφάλαια, γιά τήν ἀνέγερση ἑνός τζαμιοῦ ἡ Σαουδαραβία τά κερδίζει σέ μισή μέρα· σέ τί θά πείραζε νά ζητήσουν ἁδρό τίμημα ἀπό τή χώρα τοῦ «αὐθεντικοῦ» ἰσλάμ; Νά βλέπουμε τί μισελληνικά τομάρια μᾶς κυβερνοῦν.

Ποιά δικαιολογία πρόβαλαν, γιά τή χρηματοδότηση τοῦ τζαμιοῦ; ὅτι, τάχα, θά ἔχουν τή δυνατότητα, ἀφοῦ θά χρηματοδοτήσουν τό κτίσμα, νά ἐλέγχουν τήν κίνηση τῶν θρήσκων. Νά, κάτι πού δέν ἐφήρμοσε καμιά κυβέρνηση στόν κόσμο, νά ἀναλάβη ἰδίοις ἐξόδοις τήν ἀνέγερση τοῦ τζαμιοῦ! Ὅμως θά ἔχουν τή δυνατότητα νά ἐλέγχουν τήν κατάσταση, πού τώρα τούς ξεφεύγει; Οὐδαμῶς! Ἄλλωστε ἡ σύνθεση τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου ἀποκλείει τήν ὅποια παρέμβαση τοῦ κράτους στίς ἐσωτερικές ὑποθέσεις τῶν ὅσων ἀφοροῦν τό τζαμί. Τό «ἰσλαμικό κέντρο Ἀθηνῶν» ἀπαρτίζεται ἀπό 12 μέλη: 6 δηλώνουν ἕλληνες καί 6 ἄραβες. Μεταξύ τῶν 6 ἀράβων συμπεριλαμβάνεται ὁ σαουδάραβας πρέσβυς, ὥς πρόεδρος μέ διπλῆ ψῆφο! Ἀντιλαμβάνεστε, 7 ψῆφοι ἀραβικοί ἔναντι 6 ἑλληνικῶν, ὡς ὑπερέχουσαι, διαμορφώνουν τήν ἀμιγή μωαμεθανική εἰκόνα! Ἔτσι, τό «κοινωφελές ἵδρυμα», ὡς νομικό πρόσωπο ἰδιωτιοῦ δικαίου, μέ πλειοψηφία ἰσλαμική, δέν πρόκειται ποτέ νά ἐκτραπῆ τῶν «κοινωφελῶν» σκοπῶν του.

Τοῦ κακοῦ ἡ πρόοδος εἶναι δυναμική, ὅπως ἐναργής εἰκόνα προσφέρει συμβολικῶς τή διδαχή τούτου τοῦ μυστηρίου τῆς ἀνομίας: ‘μήπως κάποια ρίζα κακίας ἀρχίσει νά ἀνεβαίνει πρός τήν ἐπιφάνεια καί ἐξαιτίας αὐτοῦ μολυνθοῦν πολλοί΄ (Ἑβρ. ιβ΄15 : «μή τις ρίζα πικρίας ἄνω φύουσα ἐνοχλῇ καί διά ταύτης μιανθῶσι πολλοί»). Βάσει τῶν ἀνωτέρω, μᾶς ἐπιτρέπεται νά διανοηθοῦμε, τί θά συμβῆ μετά τήν ἵδρυση τοῦ πρώτου, ἄν καί λειτουργοῦν ἤδη ἑκατοντάδες τζαμιά (ὅπως καί ἐκεῖνο στήν Πειραιῶς καί Κύπρου). Θά ἀκολουθήσει ἡ ἀνέγερση τοῦ δευτέρου, τοῦ τρίτου, τοῦ τετράκις χιλιοστοῦ. Ἐάν σᾶς φαίνεται ἀπίθανο, κοιτάξτε τί συνέβη στήν Ὁλλανδία. Στή χώρα ἐκείνη, τῶν 34.000 τετραγωνικῶν χιλιμέτρων, κατά τή δεκαετία τοῦ 1970 εἶχε 2-3 τζαμιά. Τό 2003 ἔφθασε νά ἔχει 1.500· τό 2010, 1.700 καί σέ λίγα χρόνια θά μετατραπῆ ὅλη σέ ἕνα τζαμί. Λοιπόν, μή ἀμφιβάλλετε ὅτι τό 2015, θά ἔχουμε στήν Ἑλλάδα 2.000 τζαμιά καί ὕστερα ἀπό λίγα χρόνια ἡ χώρα μας τῶν 132.000 τετρ. χιλιομ. θά ἔχει ὑπερτετραπλάσιο ἀριθμό, μέχρι νά καταντήσει ὅλη ἕνα τζαμί!

Οἱ μισέλληνες καί ἰσλαμολάγνοι δέν προβαίνουν μόνο στή χρηματοδότηση τοῦ τζαμιοῦ πού σχεδιάζουν νά ἀνεγείρουν, ἀλλά καί στή χρηματοδότης τῶν ἔργων συντηρήσεως, ἐκτός πού ἀναλαμβάνουν, διά κρατικῶν κονδυλίω, καί τή διακόσμηση, καθώς καί τή μισθοδοσία τοῦ προσωπικοῦ τους. Τοῦτο παρατηρεῖται σέ πολλά σημεῖα τοῦ Ἑλλαδικοῦ χώρου: Θράκη (δεκάδες τζαμιά, με ἑκατοντάδες ἄτομα προσωπικό), Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Τρίκαλα, Ρόδο, Κῶ.... Νά ἀναφέρω ἱδιαιτέρως τό «Φετιγιέ»τζαμί Ἀθηνῶν, πού μᾶς συνδέει μέ πικρές ἐθνικές ἀναμνήσεις, τῆς πιό ὠμῆς καί τυραννικῆς καταδυναστεύσεως. Ὅλα τοῦτα τά βδελυκτά κτίσματα, ἔνθα στεγάζεται τό μῖσος καί ὁ φανατισμός, οἱ συμμορίες τῶν ἐξουσιαστῶν τά προστατεύουν παντοιοτρόπως, ἐνῶ τίς ἐκκλησίες τῶν πιστῶν, ἔνθα λατρεύεται ὁ ἀληθινός Θεός, συνεχῶς παραγκωνίζουν. Ὅταν τούς δοθὴ ἡ εὐκαιρία, καί τοῦς κατεδαφίζουν, ὅπως οἱ Ἀβραμόπουλος καί Βενιζέλος πού κατέλυσαν ἀπό ἕναν ναό.

Θά προσαγάγουμε μία Βιβλική εἰκόνα, ὥστε νά προβοῦμε σέ μιά ἀναγωγή : οἱ ἐχθροί τῆς Πίστεως καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ, «εἰ ἐν τῷ ὑγρῷ ξύλῳ (ἤγουν τή Ρωμανία) ταῦτα ποιοῦσιν, ἐν τῷ ξηρῷ (τίς ἰσλαμοπάτητες χῶρες) τί γένηται;» (Λουλ. κγ΄31). Ὅσοι ὑποστηρίζουν ἀπροϋπόθετα τήν ἵδρυση τζαμιοῦ στήν Ἀθήνα μας, ἄς συλλογισθοῦν, τί ἐκεῖνοι οἱ λάτρεις τοῦ ἀλλάχ ἔπραξαν στίς ἄλλοτε ἀνθοῦσες χῶρες τῆς Ρωμανίας, ὅταν ἀπό τό α΄τέταρτο τοῦ Ζ΄αἰῶνος ἄρχισε νά πνέει ὁ μωαμεθανικός λίβας, ξεραίνοντας πᾶσαν ἱκμάδα τῶν λαῶν : Λιβύη, Αἴγυπτο, Παλαιστίνη, Maghreb, Συρία, Μικρά Ἀσία, Αἱμιακή...Ἀπό τίς 240.000 μονές καί ἐκκλησίες, κατά τούς μετριωτέρους ὑπολογισμούς μας, πού λειτουργοῦσαν στίς χῶρες αὐτές, δέν ἀέμειναν παρά μόνο : ὁ Πανίερος Ναός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, ἡ Ἱετρά Μονή Σινᾶ καί καμιά τριανταριά ἐκκλησίες στό κλῖμα Κωνσταντινουπόλεως. Δεῖτε σύγχρονη εἰκόνα, τά συμβαίνοντα στήν Κύπρο, ὅπου 550 ἐκκλησιαστικά μνημεῖα μεγάλης ἀξίας τά καταστρέφουν καί βεβηλώνουν οἱ τοῦ διαβολοαλλάχ σαρικοφόροι καί γιαταγανοφόροι ἀττίλες. Παρενθετικῶς νά ἀναφέρουμε ὅτι ἡ καταστροφική δράση τους ἐπεκτείνεται καί στά λοιπά μνημεῖα τοῦ ἀρχεγόνου πολιτισμοῦ μας· τό 2008 τά καταραμένα μουσουλμανοκαθάρματα κατέστρεψαν ὁλοσχερῶς ἀρχαῖο πρωτοϊστορικό οἰκισμό. Καί βλέπετε, οἴμοι, ἐκείνους νά φθείρουν τόν Ἑλληνικ΄π πολιτισμό, καί τά ἐν Ἑλλάδι μπουταρικά συκχάματα τῆς συναγωγῆς νά πασχίζουν νά τούς δικαιώσουν. Πῶς συμπίπτει ἡ μανία ἐκείνων τῶν κτηνῶν, μέ τήν πώρωση τούτων τῶν σκελέθρων!

Εἶναι φυσικό, ἔνα ἐλεύθερο πνεῦμα νά διρωτᾶται : οἱ ἐν Ἑλλάδι ἐξουσιαστές, στό ἄκουσμα θεμελιώσεως ἱεροῦ ναοῦ ἀντιδροῦν μαινόμενοι. Θυμοῦνται οἱ παλαιότεροι Θεσσαλονικεῖς, τί ἀφρούς λύσσας ἐξέβαλλαν οἱ προοδευτικάριοι, ὅταν ἄρχισε ἡ θεμελίωση τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου. Τό αἴτιο, πού δέν ἤθελαν νά κτσθῆ ὁ Ναός, ἦταν πώς θά τούς ἐνοχλοῦσαν οἱ κωδωνοκρουσίες καί τά μεγάφωνα ἀπό τή μετάδοση τῆς θείας Λειτουργίας. Τώρα, πού θά ἀκούγεται, συχνά-πυκνά, ἡ ἄχρωμη φωνή τοῦ δαιμονισμένου μουεζίνη, οἱ τοιοῦτοι βγάζουν τό σκασμό.

Καί πώς, ἀλήθεια, ὅλοι οἱ ἐξουσιάζοντες συμφωνοῦν, νά πατηθοῦν αἱ Ἀθῆναι ἀπό τήν ἀσιατική λαίλαπα τῶν θρήσκων, ὅταν στή γῆ τούτη συνήφθησαν αἱματηρές μάχες γιά τήν ἀποτροπή τῆς ἀπειλῆς τοῦ ἀσιατισμοῦ, εἴτε ζωροαστρικοῦ εἴτε μωαμεθανικοῦ; Αἱ Ἀθῆναι, πολύτιμος ἀδάμας στό δαχτυλίδι τοῦ κόσμου (θυμόμαστε ἐλαφρῶς παρηλλαγμένο τόν ποιητικό στίχο), ἀναγνωρίζονται ὡς ἡ πόλη, ὅπου τά μεγαλεῖα καί οἱ κορυφώσεις τοῦ ἀνθρώπινου πνεύματος ὑψώθηκαν σέ μεταρσιώσεις πού ποτέ ἀνρθώπινος στοχασμός θά ἀποτολμήσει νά ὑπερβῆ ἤ νά ἀθετήσει. Οἱ δέ πολίτες τοῦ ἱεροῦ τούτου Πτολιέθρου, θά ἀνθίστανται γενναιοφρόνως ἐναντίον τοῦ βαρβαρσμοῦ, τοῦ ὁποίου ἡ μαύρη τρύπα τοῦ δεσποτισμοῦ ἀποπροσωποποιεῖ καί ἐκμηδενίζει ὅ,τι βρεθεῖ ὑπό τήν ἐπίδρασή του. Αύτοί πού ἐπιδιώκουν τήν εἰσβολή τοῦ ἀσιανισμοῦ στήν Πόλη τῆς σοφίας, τῆς ἀνδρείας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀρχετυπικῆς δημοκρατίας, ἀγνοῦν ὅτι οἱ «Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι», κατά τό Διμωνίδειο ἐπίγραμμα, φέρουν τό πλήρωμα τῆς ἑλληνικότητος, πρωταγωνιστικῶς ὑπεραπιζόμενοι τήν ἰδέα ὅσο καί τήν ὑπόσταση αὐτῆς. Οἱ ἱστορικές μαρτυρίες δέν εἶναι δυνατόν νά ἀμφισβητηθοῦν: τό 490 π.Χ. οἱ Ἀθηναῖοι, στόν Μαραθῶνα, μέ Μιλτιάδη και Ἀσίμνηστο, περιάγουν περιφανῆ, παγκοσμίου ἐνδιαφέρονταος νίκη, ἀποκρούοντας τόν ἀσιατισμό· τό 480, στήν Σαλαμῖνα, μέ Θεμιστοκλῆ καί Εὐρυβιάδη, τοῦ ἰδίου Γένους ναύφρακτος στρατός ἐκμηδενίζει τούς ἐξ Ἀσίας γαυριῶντες σατραπικούς· τό 1456 οἱ Ἀθηναῖαο ἀντιστέκονται στόν Ὀμάρ καί πέφτουν ἡρωικῶς μαχόμενοι, ὅπως καί οἱ πρός τριετίας ὅμαιμοι καί ὁμόπιστοι τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὑπερασπιστές· τό 1826 (23 Αὐγούστου) οἱ ἐλευθερόφρονες ραγιάδες συγκρούονται σέ συσσώδη μάχη μέ τούς ἀσίαθεν ὀθωμανούς καταπατητές τοῦ Ἱεροῦ Βράχου καί ἕνα ἀκριβὠς ἔτος μετά (24 Αὐγ.), πέφτει στό Φάληρο, ἀπό τῶν βαρβάρων βόλι ὁ τοῦ χοροῦ τῶν γενναίων πρῶτος πολεμάρχης Γεώργιος Καραϊσκάκης.

Οἱ Ἀθηναῖοι ἀπέτρεψαν καί τήν ἐγκατάσταση ἰουδαίων στό ἐσαεί κλεινόν Ἄστυ. Δέν ἔχω πρόχειρη τή χρονολογία τῆς μεταβάσεως τῶν σοφοτάτων δημογερόντων στό Διβάνι, ὅπου κατάθεσαν, στά πόδια τοῦ σουλτάνου, πολύτιμα δῶρα, καί πέτυχαν, μέ σουλτανικό φιρμάνι, νά κρατήσουν τήν περίδοξη Πόλη –αὐτή εἶναι ὁ νοῦς μας, ἡ ἄλλη Πόλη εἶναι ἡ καρδιά μας· ἐπιποθοῦμε καί τίς δύο-, ἀπαγορευμένη στούς ταλμοῦδες!

Ναοί Ὀρθόδοξοι βεβαίως καί βρίσκονται σέ ὅλες τίς χῶρες καί, δόξα τῷ Θεῷ, συνεχίζουν νά ἐνεγείρονται (στά γηραλέα καί ἐφθαρμένα δόγματα – τόν παπισμό καί τόν προτεσταντισμό- δέν χτίζονται ναοί επί δεκαετίες). Ὅμως κάτω ἀπό ποιές προϋποθέσεις; ἡ χώρα νά μή βρίσκεται ὑπό μωαμεθανικό καθεστώς. Εἶναι δεδομένο. ὁμολογεῖται καό ἀπό τούς ἴδιους, ἀπό τή στιγμή πού οἱ κατσαρίδες τοῦ ἀλλάχ ἐγκαταστήσουν σέ μία χώρα τό “dar al-harb” (περιοχή προπαρασκευῆς πολεμικῆς ἀναμετρήσεως), τότε οἱ Ὀρθόδοξοι ναοί πυρπολοῦνται καί οἱ κληρικοί μας φονεύονται. Φυσικά, ἄν, σέ κάποια χώρα τοῦ “dar al-islam” κάποιοι ναοί ἐλάχιστοι μένουν ἀκατάλυτοι, εἶναι πού τυγχάνουν ἀρχαιότεροι τῆς μωαμεθανικῆς θρησκείας. Ναός, μετά τήν ἰσλαμοποίηση μιᾶς χώρας, δέν ἀνηγέρθη ποτέ! Καί, ὅσοι σώζονται, καταρρέουν, χωρίς νά τολμοῦν οἱ ἀδελφοί μας νά ἀντικαταστήσουν ἕνα κεραμίδι! Μόλις πρόσφατα, στήν Κωνσταντινούπολη, ἐπίσκοπος ἐκ τῶν ἡμετέρων προέβη στήν ἐπιδιόρθωση στέγης ἑνός Ναοῦ, καί οἱ ἀρχές τοῦ ντονμέ Ἐρντογκάν τόν φυλάκισαν! Τόσο αὐτά τά μισητά δίποδα ἀπαγορεύουν αὐστηρά σέ κάποιον μηχανικό, τεχνίτη, ἐπιστήμονα νά εἰσέρχεται σέ ἰσλαμική χώρα, βάσει εἰδικῶν συμβάσεων, νά φέρει μαζί του ἔστω καί ἔνα μικρό εἰκόνισμα. Φαντασθῆτε τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, πού τώρα βρίσκεται στή φάση τῆς μεταβάσεως ἀπό τό “dar al-sul” στό “dar al-harb”, καί ὄχι σστό μακρινό μέλλον, ἄν μᾶς ἐγκαταλείψει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, νά ὑποχρεώνεται στήν καθολική μουσουλμανοποίηση τοῦ “dar al-islam”. Τότε τό κλάμμα καί ὁ θρῆνος δέν θά ὤφελεῖ· τότε «ἐπιθυμήσετε μίαν τῶν ἡμερῶν τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου ἰδεῖν, καί οὐκ ὄψεσθε» (Λουκ. ιζ΄22). Εἶναι πολλά τά σημεῖα τῆς ἰσλαμικῆς σήψεως πού αὐξάνει τή βλαπτική δράση τῆς γεωμετρικῶς. Ἕλληνες ἐμεῖς Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι θά ἐπιτρέψουμε στόν ἐαυτό μας νά βουλιάξει σ΄τον βοῦρκο τούτης τῆς διαβολόκτιστης θρησκείας, τασσόμενοι μέ κείνους πού ἐπιζητοῦν τήν ὑποδούλωσή μας, μέ τήν ἵδρυση τοῦ πρώτου τζαμιοῦ, καί δή ἰδίοις ἀναλώμασι; Μή παρασύρεται κανείς μέ τήν προπαγάνδα τῆς ἀνεξιθρησκίας. Αὐτοί πού εἶναι ὑπέρ τοῦ τζαμιοῦ δέν διέπνται ἀπό τέτοιο πνεῦμα.

Ἡ ἵδρυση καί λειτουργία ἑνός ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ «ἡμετέρου θεοσώστου Πιστεύματος δέν εἶναι τό ἴδιο μέ τήν παρουσία ἑνός τζαμιοῦ. Ὁ Ναός, ὡς κτίσμα καί ὡς κοινωνία πιστῶν μέ κεφαλή τόν Χριστό, μέ ούρανοβάτους συμβολισμούς παραδεισίου ἀρραβῶνος, δέν εἶναι τό ἴδιο μέ τή δυσμενῆ παρουσία τοῦ τζαμιοῦ, ὅπου προσευχόμενοι, σέ στάσεις ταπεινωτικές, πεντάκις τῆς ἡμέρας, καθαιρόμενοι διά τοῦ woudhou, κάποιες «πλύσεις» τῆς σωματικῆς καί ψυχικῆς ρυπαρίας, μέσῳ πέντε σταγόνων νεροῦ. Ὁ Ναός, κιβωτός ἁγιοπλαστική καί σωστικήμ μέ δυνατότητες ὑπερβατικῶν κα΄ἀνατατικῶν ὑψώσεων, ἐξαγιάζει, καθαίρει καί ὑψώνει τούς προσερχομένους. Ὁ Ναός ἔχει γιά ἀφετηρία του τήν ἀνθρωποποίηση, ἐκτεινόμενος πρός τήν θεοποίηση καί τήν υἱοθεσία· ἀναδεικνύει τόν συνεπῆ πιστό θεόν κατά χάριν, ἐνῶ τό τζαμί ὑποδέχεται φελλάχους, βεδουίνους, yuruk, καί κατεργάζεται ταλιμπάν, μουτζαχεντίν καί αὐτοκτόνους τοῦ τζιχάντ. Ὅσο αὐξάνουν οἱ Ναοί τόσο καό ὁ ἄνθρωπος ἐλευθερώνεται, λυτρώνεται, χαριτώνεται· ὅσο αὐξάνουν τά τζαμιά τόσο καί γίνονται βαρύτερα τά δεσμά τῆς φυλακῆς καί τό σκοτάδι γίνεται πυκνότερο.

Δέν θά πρέπει νά παραλείψουμε νά συστήσουμε κατά τρόπο σαφή καί διάτορο: 30 χῶρες, πού σήμερα δηλώνουν μουσουλμανική ταυτότητα, κυβερνώμενες ἀπό τυραννικούς δεσποτισμούς, πρίν λίγους αἰῶνες, ἤ καί δεκαετίες, ἦταν ἐλευθερες, ὅμως ὑπετάχθησαν σ΄το ἀνθρωποκτόνο θρήσκευμα μέ μεθόδους βίαιες. Καί ¨η Πατρίδα μας πού τά σαπρά καί προδοτικά κόμματα μεθοδεύουν, ἀπό δεκαετιῶν, τήν ὑποδούλωσή της, σύντομα θά βουλιάξει στόν μουσουλμανικό ὑπόνομο, ἐάν παραχωρήσει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, νά ἀπωλεσθοῦμε ὡς Ἔθνος! Μία εἶναι ἡ πρέπουσα στόν Ἕλληνα λύση, πού τόν ἀπονεύρωσαν ψυχικῶς οἱ ἐχθροί μας, γιά νά τόν ἐμφανίσουν γελοίαμα τῶν ἐθνῶν: νά ἀνταποδώση στά καθάρματα αὐτά πού ὑφίσταται. Ὅθεν ὅσοι θέλουν νά περισώσουν τήν ἑλληνικότητά τους, ἄς προμηθευθοῦν ἕνα ὅπλο· ἔρχεται πολεμική σύγκρουση, δέν τό βλέπετε; Σήμερα, 2/11/2010, οἱ καταραμένοι μωαμεθανοί ἔκαψαν ἄλλες δύο ἐκκλησίες.

Περί ὁπλοφορίας καί ὁπλοχρησίας δέν εἴμαστε οἱ πρῶτοι πού συζητοῦμε. Πρίν ἀπό μᾶς ὁ θειότατος τῆς Ρωμιοσύνης ἱερομάρτυς Πατροκοσμᾶς συνιστᾶ, ἀπό τά δύο ὅπλα πού ἔχουμε, τό ἕνα νά παραδώσουμε στήν ἐξουσία καί τό ἄλλο νά φυλάξουμε. Βλέπεις μωαμεθανό νά ἀσελγῆ στό ἱερό σῶμα τῆς Ἑλλάδος; ρίξτου καί κρύψου στό ἀνώνυμο πλῆθος. «Ὁ πραϋς ἔστω μαχητής»(Ἰωήλ δ΄11)....

via