1. Θυμάμαι, είχα βρεθεί πολλές φορές σε δύσκολη θέση. Μα δεν ήμουν ποτέ μόνος. Γιατί πάντοτε με συνόδευε ή δύναμη της πίστεως. Και όλα εκείνα, που επήρα από τους πατέρες μου, τους πνευματικούς μου οδηγούς.
Ήμουν συνεχώς μοναχός μου. Ολομόναχος.
2. Προσπαθήσατε να το φανταστείτε: Σε ηλικία δώδεκα χρόνων ευρήκα, με το έλεος του Θεού, τον Κύριο και την Ορθοδοξία. Εντελώς μόνος μου. Εγώ, ένα αλητάκι! Ό Έντυ. Το Έδουαρδάκι! Χρειάσθηκε να έρθω σε αντίθεση με τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφό μου και όλο το συγγενολόι μου. Και τότε καθόμουν και παρακαλούσα τον Θεό, να μη ταλαντευτώ, να μη κλονισθώ. Ούτε να χτυπηθώ μαζί τους. Ούτε να στραφώ εναντίον τους. Και, για να γίνη αυτό, - όπως και έπρεπε και εγώ ήθελα - όφειλα να ζω πνευματικά.
Ή κατάσταση αυτή με έκανε να γνωρίσω τότε, δώδεκα ετών αγόρι, την καλογερική. Τότε, μικρό ακόμη αγόρι, κατάλαβα, «κάτι» που ποτέ δεν θα μου το έλεγαν! Σ' αυτό με οδήγησε ό ίδιος ό Θεός με τον δικό του τρόπο.
3. Και όταν πια πείσθηκα, ότι ή Ορθοδοξία είναι ό μόνη αλήθεια επάνω στην γη, ή μόνη κοινωνία χάριτος, που διατηρείται από τίς κατακόμβες, από τους αγίους αποστόλους, από τον Κύριο, μέχρι σήμερα, κατάλαβα, πώς δεν μου έλειπε τίποτε! Από έκει και πέρα όλα τα βλέπω κάτω από αυτό το πρίσμα. Ή ορθοδοξία είναι πια το νόημα της ζωής μου. Ή αιώνια αιωνιότητα και ή οδός της σωτηρίας, ευρίσκονται μόνο δια της ορθοδοξίας. Με άλλα λόγια ή Ορθοδοξία και το ότι είμαι στην Ορθοδοξία, στην αυλή της Εκκλησίας, μου εξασφαλίζει την σωτηρία μου, αν βέβαια και εγώ τηρήσω τον νόμο του Χριστού και τίς διδαχές της Ορθόδοξου Εκκλησίας μας. Βοήθεια μου είναι οί πατέρες της Εκκλησίας, οί διδάσκαλοι της Εκκλησίας, οί ποιμένες της. Όχι άλλοι.
Μοναχός σημαίνει «μόνος».