Για ό,τι μας συμβαίνει φταίμε όλοι μας,
διότι καταργήσαμε τον Θεό.
Στη θέση της Εκκλησίας βάλαμε τις στοές...
Αντικαταστήσαμε τον Γάμο
με συμβολαιογραφική πράξη,
την Μάνα με την τηλεόραση,
τα παιδιά με τα σκυλιά...
Τον Πνευματικό με τα μέντιουμ
και τον ψυχολόγο...
Την Θεία Λειτουργία με το κολυμβητήριο,
την προσευχή με τη γιόγκα,
την νηστεία με δίαιτες και
τον Χριστό με τον χρυσό...
Έτσι άδειασε η ψυχή μας.
Η μεγάλη κρίση, δεν είναι
που δεν ευημερούμε και
δεν μας συμβαίνει τίποτα καλό.
Είναι που δεν μετανοούμε.
Πως να σε ονομάσω άνθρωπο;
Έλα και γίνε άνθρωπος.
Ισχυρίζεσαι ότι είσαι, αλλά μόνο με τον τίτλο.
Δεν είσαι άνθρωπος και στο φρόνημα. Όταν σε βλέπω να αρπάζεις, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι λύκο;
Όταν σε βλέπω δολερό, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι φίδι;
Όταν έχει δηλητήριο στο στόμα σου, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι ασπίδα (το πιο φαρμακερό φίδι).
Όταν σε βλέπω ψυχρό και αναίσθητο, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι πέτρα;
Ο Θεός σου έδωσε πλούτο και ποικιλία μεγαλείου αρετών και συ προδίδεις τα τάλαντα της φύσεώς σου;
Καθένα από τα ζώα έχει ένα μόνο ελάττωμα.
Ο λύκος το αρπακτικό, το φίδι το δολερό, η ασπίδα το φαρμακερό. Δε συμβαίνει το ίδιο με τον απρόσεκτο και αμαρτωλό άνθρωπο. Αυτός δεν έχει μόνο ένα, αλλά πολλά και σοβαρά ελαττώματα! Ενώ ορίσθηκε από τον Θεό να είναι κυρίαρχος των ζώων, έγινε δούλος στα ζωώδη του πάθη!
(Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
