Να τον προσέχεις τον εαυτό σου. Είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχεις. Είναι ό,τι πιο όμορφο σου χάρισε η ζωή. Μην τον παραμελείς, μην τον αγνοείς και μην τον ξοδεύεις αλόγιστα.
Να τον κανακεύεις στις δύσκολές του τις στιγμές. Το ξέρεις πως θα περάσουν, αλλά βοήθησέ τον να τις ξεπεράσει πιο γρήγορα. Ποιος δε θέλει να τον φροντίζουν στα ζόρια του; Έτσι κι εσύ, να τον φροντίζεις τον εαυτό σου, μην περιμένεις να το κάνουν οι άλλοι.
Βοήθησε το μυαλό σου να ηρεμήσει όταν αυτό ταλαιπωρείται από την απογοήτευση ή τον θυμό. Δείξε του ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα, παρά μόνο διαφορετικές κατευθύνσεις για να φτάσεις εκεί που θέλεις. Κι εκεί που μπορείς. Ν’ αναζητάς τις όμορφες στιγμές που έχεις φυλαγμένες μέσα σου για να σου θυμίζουν πως η ζωή είναι κυρά κι αρχόντισσα. Δεν χωράνε μέσα της η μιζέρια και η παραίτηση.
Να το νανουρίζεις το κλάμα της καρδιάς σου όταν η θλίψη και το παράπονο παίρνουν το πάνω χέρι. Να της ψιθυρίζεις εκείνες τις φορές που σκίρτησε μέσα της η αγάπη. Τις φορές που φτερούγισε μέσα σου ευτυχισμένη. Γιατί μέσα στον πόνο της ξεχνά. Και να επιμένεις με πείσμα πως τέτοιες στιγμές θα έρθουν κι άλλες, της τις χρωστά η ζωή. Κι αυτή πάντα τα επιστρέφει τα δανεικά της.
Μην το κρατάς κρυμμένο το χαμόγελό σου. Να το σκορπάς. Δυο χείλη σφιγμένα δεν έχουν να σου προσφέρουν τίποτα. Να χαμογελάς εσύ, για να καθρεφτίζεται μέσα στο δικό σου βλέμμα το χαμόγελο των άλλων. Για να γλυκαίνεις. Για να ομορφαίνεις. Για να γαληνεύεις.
Να σε προσέχεις! Μόνο εσύ έχεις τη δύναμη να το κάνεις. Μόνο εσύ έχεις την υποχρέωση να το κάνεις. Κι αν σου φαίνεται δύσκολο, κι αν σου μοιάζει αδύνατο, σκέψου ότι είσαι δική σου ευθύνη. Έχεις χρεωθεί τη ζωή σου και οφείλεις να της φερθείς έτσι όπως της αξίζει. Με αγάπη και με φροντίδα. Με χαμόγελο και με κιμπαροσύνη. Έτσι δεν περιμένεις να της φερθούν οι άλλοι;
Καν’ το πρώτα εσύ! Δείξε τους τον τρόπο…
