Ακούω τις μυρωδιές από τα γεμιστά, που χωρίς να είναι συνεννοημένη, μαγειρεύει σήμερα όλη η δώθε μπάντα του χωριού, κι αναπνέω ένα αέρα που τρυπά τα πνευμόνια μου. Μια γειτόνισσα, δε βλέπω ποια, μου αφήνει φρεσκοκομμένα κολοκύθια στην πόρτα, γιατί είδε στο περβολάκι μου πως τα δικά μου τελείωσαν.
Όλοι γνωριζόμαστε με το όνομά μας, γνωρίζουμε ποιος έχει πένθος, γιορτή, αρρώστια, χαρά, φτώχια. Σήμερα, μπορεί για άλλη μια φορά να μην κοινωνήσαμε στην αγάπη, αλλά πάντως ήμουν στην Εκκλησία και έχω την αίσθηση πως πάλι ο Χριστός Ανέστη.