Cimon and Pero: "Roman Charity"*
Η ζωή κάθε ατόμου, όταν τη δούμε γενικά και στο σύνολό της, απομονώνοντας τα πιο σημαντικά στοιχεία της, είναι ουσιαστικά πάντα μια τραγωδία, αν όμως τη διατρέξουμε λεπτομερειακά, αποκτά το χαρακτήρα της κωμωδίας.
Γιατί το μαγκανοπήγαδο και τις αγωνίες της ημέρας, την ασταμάτητη ειρωνεία της κάθε στιγμής, τις επιθυμίες και τους φόβους της εβδομάδας, τις αστοχίες κάθε ώρας, όλα αυτά τα προκαλεί η τύχη, η οποία πάντα έχει το μυαλό της στις κακόβουλες φάρσες` δεν είναι παρά σκηνές μιας κωμωδίας.
Όμως οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες, οι ατελέσφορες προσπάθειες, οι ελπίδες που διαψεύδονται ανελέητα από τη μοίρα, οι αστοχίες ολόκληρης της ζωής, με τα όλο και περισσότερα βάσανά της και το θάνατο στο τέλος, όλα αυτά συνιστούν μια τραγωδία.
Έτσι, σαν να ήθελε η μοίρα να προσθέσει την ειρωνεία στην αθλιότητα της ύπαρξής μας, η ζωή μας πρέπει να περιέχει όλα τα πάθη της τραγωδίας, ενώ εμείς δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε την αξιοπρέπεια των τραγικών χαρακτήρων, αλλά στην ευρύτερη εξέλιξη της ζωής γινόμαστε οι χαζοχαρούμενοι χαρακτήρες μιας κωμωδίας.
*Ρωμαϊκή φιλανθρωπία
Ανιχνεύοντας την προέλευση και τον συμβολισμό της εικόνα της "Caritas Romana" (ρωμαϊκή φιλανθρωπία) μεταφέρθηκα πίσω στη ρωμαϊκή ιστορία του φυλακισμένου Cimon, καταδικασμένου σε θάνατο από ασιτία που σωθηκε από την κόρη του Pero, η οποίa τον θηλάζει κρυφά. Στην έρευνα που ανέλαβα, παρακολούθησα την "Caritas Romana" πίσω στην ρωμαϊκή εποχή του πρώτου αιώνα του Valerius Maximus, του οποίου η αφήγηση εκδόθηκε από τον Πλίνιο (23-79) την ακόλουθη έκδοση:
«Μία πληβεία γυναίκα χαμηλής θέσης, που είχε μόλις γεννήσει ένα παιδί, είχε άδεια να επισκεφτεί τη μητέρα της, η οποία είχε εγκλειστεί στη φυλακή ως τιμωρία, αφού προηγουμένως οι φύλακες την έλεγχαν εξονυχιστικά εκ των προτέρων, προτού διαβεί την πύλη ώστε να εμποδίσουν κάθε απόπειρα λαθραίας εισαγωγής οποιασδήποτε τροφής. Ανακαλύφθηκε όμως ότι έδινε στη μητέρα της τροφή από το στήθος της. Ως συνέπεια αυτού του γεγονότος, η ευσεβής αγάπη της κόρης ανταμείφθηκε από τους δικαστές που έλαβαν γνώση με την απελευθέρωση της μητέρας και απονεμήθηκε και στις δύο χάρη να συνεχίσουν ελεύθερες τη ζωή τους».
Αργότερα, το θέμα αυτό συνδέθηκε με τη χριστιανική αρετή φιλανθρωπίας (Κατά Ματθαίον 25. 35-36 Γιατί πείνασα, και μου δώσατε να φάω, δίψασα, και μου δώσατε να πιω, ξένος ήμουν, και με περιμαζέψατε, 36 γυμνός ήμουν, και με ντύσατε, αρρώστησα, και με επισκεφτήκατε, στη φυλακή ήμουν, και ήρθατε κοντά μου.) και απεικονίστηκε σε διάφορα αναγεννησιακά και μπαρόκ έργα τέχνης, τα οποία άλλαξαν το φύλο του γονέα από μητέρα σε πατέρα. Για παράδειγμα, το ανάγλυφο του Jean Goujon στα μέσα του 16ου αιώνα που κρέμεται στο Λούβρο είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα αυτής της γονικής αλλαγής σεξουαλικής επαφής, παρουσιάζοντάς το έτσι με αιμομιξία.
Η ΤΕΧΝΗ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙΣ
Arthur Schopenhauer
