Μην αφήσετε κανέναν να σας πει πως ο Πειραιάς δεν έχει μέρη για περπάτημα. Εννιά φορές στις δέκα, θα είναι κάποιος που έχει δει από τον Πειραιά μόνο το λιμάνι. Εμείς, πάλι, με τις πρώτες ανοιξιάτικες ηλιαχτίδες φοράμε τα αθλητικά μας, κατεβαίνουμε σε έναν από τους ωραιότερους σταθμούς του Ηλεκτρικού (τον τελευταίο) και βολτάρουμε… με θέα θάλασσα στις ομορφότερες γειτονιές του Πειραιά.
Διαδρομή #1: Από την Πειραϊκή στην Καστέλλα
Η μεγαλύτερη, και μάλλον η ωραιότερη διαδρομή του Πειραιά εκτείνεται σε μήκος επτά χιλιομέτρων, από την άκρη της Πειραϊκής μέχρι τον λόφο της Καστέλλας. Σε όλο το μήκος της, περπατάτε επάνω σε ένα μεγάλο πεζοδρόμιο πάνω από την θάλασσα, που έχει για φόντο αρχικά τα βράχια της Πειραϊκής και εν συνεχεία τα πολυτελή γιωτ της Μαρίνας Ζέας. Κάθε λίγα μέτρα, σκαλάκια κατηφορίζουν προς την θάλασσα, για την περίπτωση που θέλετε ένα διάλειμμα ή λίγη έξτρα ρομαντζάδα.
Αν… ξεστρατίσετε λίγο από την διαδρομή περίπου στα μισά της, και στρίψετε αριστερά στην Χαριλάου Τρικούπη, θα επισκεφθείτε το άγνωστο εν πολλοίς αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρον Αρχαιολογικό Μουσείο του Πειραιά. Επίσης, λίγο πιο πριν, στην είσοδο της Μαρίνας της Ζέας (εκεί όπου η Ακτή Θεμιστοκλέους διασταυρώνεται με την οδό Βουδούρη) κατεβαίνοντας την κατηφόρα στα δεξιά σας θα βρείτε το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας, κρυμμένο πίσω από ένα παρκάκι το οποίο φιλοξενεί τα απομεινάρια του Υποβρυχίου Παπανικολής. Από εδώ, έχετε δύο επιλογές: Είτε επιστρέφετε στην Ακτή Θεμιστοκλέους, για να συνεχίσετε την διαδρομή στο ίδιο φαρδύ πεζοδρόμιο,
είτε περπατάτε στη Μαρίνα, πλάι στα αστραφτερά κότερα και πιο κοντά στην θάλασσα, μέχρι το Πασαλιμάνι.
είτε περπατάτε στη Μαρίνα, πλάι στα αστραφτερά κότερα και πιο κοντά στην θάλασσα, μέχρι το Πασαλιμάνι.
Η διαδρομή συνεχίζεται από το Πασαλιμάνι στο ίδιο μοτίβο –μεγάλο πεζοδρόμιο που ακολουθεί την πορεία της θάλασσας, αγκαλιάζοντας τον λόφο του Προφήτη Ηλία– μέχρι να φτάσει στην Λεωφόρο Παπαναστασίου, ή Βασιλέως Παύλου όπως την αποκαλούν οι παλαιότεροι και κάποιες ταμπέλες που έχουν ξεμείνει. Αυτός είναι ο κεντρικός δρόμος της Καστέλλας, από τον οποίο έχετε επίσης δύο επιλογές: Είτε να συνεχίσετε την βόλτα στα γεμάτα νεοκλασικά δρομάκια της (βλέπε επόμενη διαδρομή) είτε να κατηφορίσετε την Ναυάρχου Βότση μέχρι το Μικρολίμανο, για να πιάσετε τραπέζι για ουζάκι και μεζέ πλάι στο κύμα.
Διαδρομή #2: Η Καστέλλα
Είπαμε, λοιπόν, ότι κεντρικός δρόμος και ραχοκοκαλιά όλων των διαδρομών στην Καστέλλα είναι η Λεωφόρος Παπαναστασίου, η «θαλασσινή» πλευρά της οποίας στολίζεται κι αυτή με ένα μεγάλο πεζοδρόμιο, αντίστοιχο με εκείνο της προηγούμενης διαδρομής, που αγκαλιάζει τον λόφο σαν μπαλκονάκι.
Περπατώντας το, θα προσέξετε στην απέναντι «όχθη» του δρόμου κάθε λίγα βήματα να ξεκινούν μικρά ανηφορικά δρομάκια, άλλα γεμάτα χρωματιστά νεοκλασικά και άλλα πυκνοδομημένα με μάλλον αδιάφορες πολυκατοικίες, που σας προκαλούν να ξεστρατίσετε από την πορεία σας και να ανηφορίσετε τον λόφο. Στα πιο ενδιαφέροντα εξ αυτών, ξεχωρίζουμε την οδό Φώσκολου (αλλιώς γνωστή και ως «Σκαλάκια», γιατί στον Πειραιά πρέπει τα πάντα να έχουν δύο ή περισσότερα ονόματα) με τα σκαλάκια της να ξεκινούν πλάι σε ένα υπέροχο αρχοντικό με καμπυλωτά μπαλκόνια, και να ανηφορίζουν ανάμεσα σε χρωματιστά νεοκλασικά, προσφέροντας όλο και καλύτερη θέα στη θάλασσα όσο ανεβαίνετε προς τα πάνω.
Μετά, είναι και η οδός Αισχύλου, με τα δικά της όμορφα νεοκλασικά και τις τοιχογραφίες των ηρώων του παλιού ελληνικού κινηματογράφου να στολίζουν τους εξωτερικούς τοίχους της ταβέρνας με το παράξενο όνομα «Πάμε Από Γιάννη». Στα πιο πίσω, ήσυχα δρομάκια με τις νεραντζιές (Κούνδουρου Μανούσου, Χέυδεν, Αγησιλάου και Αγαμέμνονος) είναι ολοζώντανη η αίσθηση παλιάς γειτονιάς, με γουστόζικες πινελιές όπως μια αναπάντεχη θέα στη θάλασσα, ένα λουλουδιασμένο μπαλκόνι, ένα όμορφα αναπαλαιωμένο αρχοντικό κι ένα άλλο ημι-εγκαταλελειμμένο δίπλα του.
Για το κλείσιμο της διαδρομής, επιστρέφουμε στην Λεωφόρο Παπαναστασίου, προσπερνάμε την κάθετη Ναυάρχου Βότση που κατηφορίζει στο Μικρολίμανο και απολαμβάνουμε… το σκηνικό να αλλάζει: Τα αρχοντικά στα αριστερά, στις παρυφές του λόφου, γίνονται όλο και πιο μεγαλοπρεπή, και η θέα του Μικρολίμανου δίνει την θέση της στο απόλυτο… αττικό πανόραμα: Από το Φάληρο ως τη Γλυφάδα, με τα δυο πειραιώτικα γήπεδα (Καραϊσκάκη και Ειρήνης και Φιλίας) σε πρώτο πλάνο και το μεγαλειώδες χάος της Αθήνας να απλώνεται πίσω τους.
Διαδρομή #3: Το (άλλο) παραλιακό μέτωπο
Η τρίτη διαδρομή ξεκινά εντός πειραιώτικων ορίων, ξεφεύγει όμως από αυτά –για την ακρίβεια, φτάνει από μακριά έως πολύ μακριά, αναλόγως πόση όρεξη για περπάτημα έχετε. Ξεκινώντας από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το παραλιακό μέτωπο που ο Lonely Planet αποκαλεί χαριτωμένα «αθηναϊκή ριβιέρα», και το οποίο φιλοξένησε την Μπιενάλε το μακρινό 2009, έχει κι αυτό την δική του όμορφη περαντζάδα πλάι στη θάλασσα.
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ξεκινά στο ύψος του Φαλήρου, και της στάση του τραμ που λέγεται Τροκαντερό. Από εδώ, περνάτε πρώτα από τη Μαρίνα Φλοίσβου και εν συνεχεία από το ομώνυμο πάρκο, για να ακολουθήσετε την μεγάλη πλακόστρωτη διαδρομή δίπλα στη θάλασσα (η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, είναι ιδανική και για ποδηλατάδες). Αναλόγως πόσο θέλετε να περπατήσετε, ή να κάνετε πετάλι, θα φτάσετε μέχρι τον Μπάτη, όπου «όλοι μαζευόμασταν για μπάνιο τα πρωινά» που λέει και το τραγούδι και θα στρίψετε αριστερά στην Αχιλλέως για μεζεδοκατάνυξη στο Παλαιό Φάληρο, ή θα συνεχίσετε μέχρι την Μαρίνα του Αλίμου, για καφεδάκι ή μπύρες με θέα θάλασσα στο Skipper’s.
