Αναμφίβολα, ο Βίκτορ Φρανκλ υπήρξε ο σύγχρονος συγγραφέας που εξερεύνησε όσο κανείς τη σημασία της αναζήτησης νοήματος στη ζωή.
Πράγματι, όταν ένας ασθενής τού ομολογούσε ότι η ύπαρξή του δεν είχε κανένα νόημα, εκείνος συνήθιζε να απαντάει: «Λοιπόν, τώρα πια έχει, το να της βρεις νόημα».
Στο διασημότερο έργο του εκφράζει την ακόλουθη σκέψη για τη σπουδαιότητα του να ονειρεύεται κανείς ξύπνιος ακόμα και μέσα στα τρομερότερα βάσανα:
Όλοι πρέπει να έχουμε ένα όνειρο.
Μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον βαθμό ολοκλήρωσης ενός ατόμου από τη διακριτικότητα που επιδεικνύει απέναντι σε αντιξοότητες, όπως αν βρεθεί αιχμάλωτος πολέμου ή σκλάβος, αν αρρωστήσει σοβαρά κτλ. η ζωή έχει ένα νόημα που ο άνθρωπος οφείλει να ανακαλύψει∙ το να μη βρίσκεις το νόημα της ζωής σου, σου προκαλεί «υπαρξιακό κενό».
Ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, επιβιώνουν εκείνοι που καταλαβαίνουν ότι η ζωή τους έχει νόημα και ότι έχουν μία αποστολή να εκπληρώσουν στη ζωή τους.
Φυσικά, κάθε φουτουριστικό όραμα πρέπει να πλαισιώνεται από κάποιες αρχές ζωής και από κάποιες αξίες στις οποίες πιστεύουμε και τις οποίες είμαστε διατεθειμένοι να υπερασπιστούμε.
Το όνειρο είναι κατορθωτό στο μέτρο που επιστρατεύουμε όλες μας τις δυνάμεις για να πετύχουμε το ιδανικό μας.
Άλλαν Πέρσυ, Έρμαν Έσσε,
66 Μαθήματα Καθημερινής Σοφίας,
(εκδ. Πατάκη) – απόσπασμα
