Πέντε κινήσεις για “ρουά-ματ” σε βάρος του ιατροφασιστικού καθεστώτος. Το ξεσκεπάζει ο Σπύρος Μανουσέλης:
1. Ήδη κατά τον 20ό αιώνα, έγινε απολύτως σαφές ότι η πρωταρχική επιλογή της κυρίαρχης εξουσίας ήταν μάλλον ο προληπτικός έλεγχος και όχι η εκ των υστέρων καταστολή.
2. Η “απανθρωποποίηση” της πολιτικής προϋποθέτει και, ταυτοχρόνως, συνεπάγεται τη “βιολογικοποίηση” της ανθρώπινης κατάστασης.
3. Στη διαχείριση της νέας πανδημίας, είναι φανερό ότι η κυρίαρχη βιοπολιτική δεν αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως απαραίτητες –οικονομικά ή κοινωνικά– “παραγωγικές μονάδες” αλλά ως ένα αναλώσιμο “βιολογικό απόθεμα”, το οποίο και διαχειρίζεται κατά βούληση.
4. Οι νέες βιοπολιτικές πρακτικές εκμεταλλεύονται στις μέρες μας τις βιοτεχνολογικές, βιοϊατρικές προόδους και τη μαζική ιατρικοποίηση για να μετατρέψουν τη ζωή των ανθρώπων σε “γυμνή ζωή” [(Agamben , Homo sacer) ή hominess sacri]
5. Στη νεωτερική βιοπολιτική κυρίαρχος είναι εκείνος που αποφασίζει για την αξία ή τη μη αξία της ζωής ως τέτοιας, δηλαδή για το αν η ζωή ως τέτοια έχει ή δεν έχει αξία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Αν η συμπαγής [;] πλειοψηφία δεν σταματήσει να βαυκαλίζεται ότι θα επιστρέψουμε στη παλιά κανονικότητα, η νέα κανονικότητα θα γίνει η λαιμητόμος της και, ταυτοχρόνως, το κολαστήριο όλων μας.
Θα γίνει ή μήπως έχει ήδη γίνει;
Κωνσταντίνος Βαθιώτης
