Σεξουαλικότητα-Ηδονή
Η ίδια η σεξουαλικότητα στέκεται ενάντια στην απόλυτη ευχαρίστηση. Πάντα κάτι υπολείπεται της απόλυτης εκφόρτισης και ηδονής. Η αηδία, η ντροπή και η ηθική γίνονται εμπόδια-φράγματα. Θεωρούμε ότι τα εμπόδια αυτά είναι αποτέλεσμα της επίδρασης της εκπαίδευσης στην αναπτυξιακή διαδικασία των παιδιών. Στην πραγματικότητα αυτή η αναπτυξιακή πορεία προσδιορίζεται και καθορίζεται από το διαγενεακό κληροδότημα και μπορεί να προκύψει χωρίς καμία «βοήθεια» από την εκπαίδευση.
Η σεξουαλική ενόρμηση φθίνει στην απουσία εμποδίων. Στις περιπτώσεις που οι φυσικοί περιορισμοί της ικανοποίησης δεν επαρκούν, οι άνθρωποι διαχρονικά εφευρίσκουν συμβατικούς, προκειμένου να είναι σε θέση να απολαμβάνουν τον έρωτα. Υπάρχει κάτι στην ίδια τη φύση του σεξουαλικού ενστίκτου που δεν ευοδώνει την πραγμάτωση της απόλυτης ικανοποίησης.
Πολιτισμός
Από πολλές απόψεις, στην πορεία του δυτικού πολιτισμού το σεξ κατέχει κεντρική, σε επίπεδο εμμονής, θέση. Στο πλαίσιο του πολιτισμού μας υπάρχει έντονη ενασχόληση με τις συγκρούσεις και τις αντιφάσεις ως προς το νόημα του σεξ, της αξίας του, και της θέσης που κατέχει στη συλλογική μας ζωή.
Αυτού του είδους η πολικότητα είναι μάλλον συναρπαστική. Από τη μία πλευρά υπάρχουν στάσεις αυξανόμενης ανοχής και αποδοχής, και από την άλλη επικρατεί, αναμφισβήτητα, ένας αυξανόμενος ηθικός συντηρητισμός. Φαίνεται να αγκαλιάζει διαφορετικά μοντέλα οικογένειας και σχέσεων. Ταυτόχρονα υπάρχει μια επίμονη επαναδιατύπωση της παραδοσιακής αρχής. Οι οικογενειακές αξίες είναι το μόνο μέσο για τη δημιουργία μιας σταθερής κοινωνίας.
Μέσα ενημέρωσης
Στα μέσα ενημέρωσης, είμαστε μάρτυρες μιας υπερβολικής έκθεσης, εκμετάλλευσης και ανοχής της άκρατης σεξουαλικότητας που είναι άνευ προηγουμένου, η οποία όμως εξαϋλώνεται και φαίνεται ακατανόητη στις περιπτώσεις της σχεδόν δημόσιας διαπόμπευσης των κατηγορουμένων και ενόχων για σεξουαλικά ανάρμοστη συμπεριφορά. Ηθικής προέλευσης οργή σε συνύπαρξη με ακόρεστη όρεξη για γαργαλιστικές λεπτομέρειες. Αντιπαράθεση της σεμνότητας-σεμνοτυφίας με την ηδονοβλεπτική εμμονή.
Ως εκ τούτου, δεν φαίνεται παράλογο να συμπεράνουμε ότι εάν η σεξουαλικότητα αναδύεται με μορφές εξωφρενικές, υπερβολικές, ανόητες, ασυνεπείς ή εμμονικές, τότε αυτό που αποκαλύπτεται ίσως είναι η αποτυχία μας να την ενσωματώσουμε κοινωνικά και ατομικά. Αν πράγματι οι δυσκολίες και οι αντιφάσεις του πολιτισμού μας αντανακλούν τη λαχτάρα της ολοκληρωμένης σεξουαλικότητας, πιο συνδεδεμένης με την αίσθηση του εσωτερικού και κοινωνικού εαυτού μας, και της σεξουαλικότητας που μας αγγίζει σε βαθύτερο επίπεδο επιθυμίας και ανάγκης, τότε η σιωπή μας προκαλεί σύγχυση.
Σύγχυση
Γιατί άραγε οδηγούμαστε εκεί- στη σύγχυση; Στη σεξουαλικότητα αποθέτουμε αυτά που κοινωνικά και προσωπικά έχουμε εξορίσει από τα όρια της γλώσσας. Αυτά που ξεφεύγουν από τη σφαίρα επιρροής της. Αυτά που κατά την παιδική ηλικία δεν ήταν δυνατόν να λεχθούν. Τα βιώματα και τις εμπειρίες που χάνουν το λόγο, καθίστανται βουβά, άτοπα και άκυρα. Αυτά που στη συνέχεια πλέκουμε στη φαντασία και την επιθυμία.
Η σεξουαλικότητα μπορεί ίσως να παραλληλιστεί με τον «ομφαλό» του ονείρου (the dream’s navel, Freud, 1900). Είναι η «μαύρη τρύπα», που προκλητικά και σαγηνευτικά συγκεντρώνει όλα όσα είναι εξορισμένα και αποκηρυγμένα από τον συμβολικό εαυτό.
