«Ο νους τώρα έχει αυτή την ποιότητα της μεγάλης σταθερότητας.
Και αυτό που είναι σταθερό είναι σιωπηλό.
Το παρακολουθείτε όλο αυτό;
Το έχετε καθόλου εξετάσει;
Ο νους χρειάζεται να έχει την διαύγεια
για να εξετάσει οποιοδήποτε πρόβλημα.
Αυτή η διαύγεια είναι σταθερότητα.
Το καταλαβαίνετε;
************************************
Μόνο ο νους που είναι σε σύγχυση,
σε αντίφαση και είναι κομματιασμένος είναι ασταθής,
νευρωτικός, ψάχνοντας, κοπιάζοντας και μοχθώντας.
Έτσι ερχόμαστε στο σημείο όπου ο νους είναι εντελώς καθαρός
και επομένως ολοκληρωτικά ακίνητος,
Ακίνητος όχι με την έννοια ενός βουνού,
αλλά ακίνητος με την έννοια που είναι τόσο ολοκληρωτικά…
Δεν έχει πρόβλημα.
Επομένως, είναι εκπληκτικά σταθερός και επομένως ευλύγιστος.
************************************
Τώρα, ένας τέτοιος νους είναι ήρεμος.
Και χρειάζεται να έχεις ένα νου που είναι εντελώς σιωπηλός
– εντελώς, όχι σχετικά.
Υπάρχει η σιωπή ενός απογεύματος στα δάση,
όλα τα πουλιά έχουν πάει για ύπνο, ο αέρας,
ο ψίθυρος στα φύλλα έχει σταματήσει
και υπάρχει μεγάλη εξωτερική γαλήνη.
Οι άνθρωποι παρατηρούν αυτή την γαλήνη και λένε,
«πρέπει να έχω αυτή την γαλήνη»
και επομένως εξαρτιόνται από αυτή την γαλήνη
να είναι μόνοι, να είναι σε μοναξιά.
Αυτό δεν είναι γαλήνη.
***************************************
Και υπάρχει και η γαλήνη που δημιουργεί η σκέψη.
Που είναι, η σκέψη λέει:
«Πρέπει να είμαι ήρεμος, πρέπει να είμαι ήσυχος, δεν πρέπει να φλυαρώ»
και σταδιακά δημιουργεί μια ηρεμία.
Αλλά αυτό δεν είναι έτσι, γιατί είναι το αποτέλεσμα
της σκέψης που λειτουργεί πάνω στον θόρυβο.
Σωστά; Έτσι μιλάμε για μια γαλήνη
που δεν εξαρτάται από τίποτα.
Και μόνο μια παρόμοια ποιότητα γαλήνης,
μια απόλυτη σιωπή του νου
που μπορεί να δει αυτό που είναι αιώνιο,
άχρονο, χωρίς όνομα.
Αυτό είναι διαλογισμός.»
