Είναι προφανές ότι μετά τον θάνατον τού Αριστοτέλους, οι διάδοχοί του, αρχής γενομένης από τού Στράτωνος, εκδηλώνουν την τάσιν νά φέρουν είς πλησίασιν την φιλοσοφίαν των προς τάς διδασκαλίας του Δημοκρίτου.
Ή τάσις αυτή παρατηρείται και εις την φιλοσοφίαν τού Επικούρου, ό όποιος οπισθοχωρεί επίσης προς την ατομικήν θεωρίαν.
Η διαφορά όμως μεταξύ Επικούρειων και Περιπατητικών είναι η ακόλουθος:
Οι Επικούρειοι εφρόντισαν νά εμφανίσουν απλώς μίαν ολοκληρωμένων κοσμοθεωρίαν, -προωρισμένην νά παράσχη την γαλήνην της αταραξίας εις τας κουρασμένας γενεάς της εποχής των.
Τείνουν, προς ένα αβαθή και άχρωμον διαφωτισμόν, εξαπλώνουν τάς αντιλήψεις των έπί ευρυτάτου κύκλου οπαδών, ουδέν όμως συνεισφέρουν διά την ανάπτυξιν των επιστημών.
Oι Περιπατητικοί δεν επιδρούν έπί μεγάλου αριθμού οπαδών, συνεισφέρουν όμως άξιολογωτάτην συμβολήν διά την ανάπτυξιν των επιστημών. Ο μέγας αστρονόμος της αρχαιότητος Αρίσταρχος ο Σάμιος, όστις ανεκάλυψε το ηλιοκεντρικόν σύστημα πολλούς αιώνας προ του Κοπερνίκου, υπήρξε μαθητής του Στράτωνος. Και ο Αρχιμήδης υπέστη την επίδρασαν του Στράτωνος διά του Αριστάρχου. Ο δε Ερατοσθένης είχε συντάξει περιληπτικήν έκθεσιν των είς την γεωδαισίαν αναφερομένων ερευνών του Στράτωνος. Την έπίδρασίν του υπέστησαν επίσης ο μηχανικός Κτησίβιος και ο ιατρός Ερασίστρατος.
Οι περιπατητικοί φιλόσοφοι διετήρησαν πάντοτε την υπό του διδασκάλου των ιδρυθείσαν επιστημονικήν παράδοσιν και υπήρξαν σπουδαιότατοι διά την ανάπτυξιν των εν Αλεξανδρεία επιστημονικών ερευνών συντελεσταί.
