Ο Επίκουρος και η ηδονή της κοιλιάς.
Αυτών δάσκαλος ήταν ο Επίκουρος, που φωνάζοντας έλεγε: «Αρχή και ρίζα κάθε αγαθού είναι η ηδονή της κοιλιάς …»
… «Μπράβο πολύ ικανέ και σοφέ άνθρωπε! Διότι από το να μασουλάς (μασάσθαι) δεν υπάρχει καλύτερο αγαθό»
Ανταμείφθηκαν αντάξια για την αθεΐα τους.
Αιλιανός «περί Προνοίας» Αποσπάσματα
39. Ο Επίκουρος, μικρό παιδί ακόμα, δεν μπορούσε να σηκωθεί εύκολα από το κρεβάτι του, καθώς είχε πρόβλημα στα μάτια του και απέφευγε την ηλιακή ακτινοβολία, νιώθοντας απέχθεια για τον πιο λαμπρό και φαεινό θεό.
Απεχθανόταν εξάλλου και τη λάμψη της φωτιάς και είχε αιματώδεις εκκρίσεις από κάτω. Τόσος ήταν ο μαρασμός του σώματός του, ώστε δεν μπορούσε να αντέξει ούτε τα ρούχα πάνω του.
Επίσης ο Μητρόδωρος και ο Πολύαινος, φίλοι του και οι δύο, πέθαναν με τον χειρότερο τρόπο απ’ όλους, και ανταμείφθηκαν αντάξια για την αθεΐα τους. Τόσο πολύ ήταν δούλος της ηδονής ο Επίκουρος, ώστε στις τελευταίες του στιγμές έγραψε στη διαθήκη του να γίνονται μία φορά τον χρόνο εξαγνιστικές τελετές για τον πατέρα, τη μητέρα, τους αδερφούς του και για τον Μητρόδωρο και τον Πολύαινο που αναφέρθηκαν, ενώ για τον εαυτό του να παρέχονται συσσίτια δύο φορές, δείχνοντας έτσι ο έξυπνος και σε αυτή την περίπτωση την προτίμησή του στην ασωτία.
Έδωσε επίσης την εντολή, αυτός ο λαίμαργος και πολυφάγος, να κατασκευαστούν πέτρινα τραπέζια και να τοποθετηθούν ως αναθήματα στον τάφο του. Και άφησε αυτές τις εντολές χωρίς να έχει περιουσία. Ήταν λυσσασμένος με τις επιθυμίες, οι οποίες θα πέθαιναν και μαζί του.
Ο Ευφρόνιος, χαιρόταν με τις φλυαρίες του Επίκουρου.
Αιλιανός «περί Προνοίας» Αποσπάσματα
68. Κάποιος Ευφρόνιος, άνθρωπος κακοδαίμων, χαιρόταν με τις φλυαρίες του Επίκουρου και άντλησε από εκείνες δύο κακά, την αθεΐα και την ακολασία.
Από τη Ρώμη διώχτηκαν οι Επικούρειοι σαν να απαλλάχτηκαν από κάποια μιάσματα και καθάρματα.
39. Από τη Ρώμη διώχτηκαν οι Επικούρειοι με ομόφωνη απόφαση της βουλής αλλά και οι Μεσσήνιοι στην Αρκαδία απέλασαν αυτούς που είχαν τραφεί από το ίδιο παχνί, λέγοντας πως είναι διαφθορείς των νέων και πως κηλιδώνουν τη φιλοσοφία με τη μαλθακότητα και την αθεΐα τους. Πρόσταξαν λοιπόν αυτούς να βρίσκονται πριν από τη δύση του ήλιου εκτός των συνόρων της γης των Μεσσηνίων και τους ιερείς να εξαγνίσουν τα ιερά αφού φύγουν εκείνοι. Επίσης οι τιμούχοι (έτσι αποκαλούν τους άρχοντες οι Μεσσήνιοι) να εξαγνίσουν όλη την πόλη, σαν να απαλλάχτηκε από κάποια μιάσματα και καθάρματα.
40. Στην Κρήτη οι Λύκτιοι έδιωξαν κάποιους Επικούρειους που είχαν έρθει εκεί. Θεσπίστηκε και νόμος, γραμμένος στην ντόπια διάλεκτο, να εξορίζονται με προκήρυξη από τη Λύκτο αυτοί που ενστερνίστηκαν τούτη τη γυναικουλίστικη, ποταπή και αισχρή διδασκαλία και που ήταν παράλληλα εχθροί των θεών. Κι αν κάποιος τολμήσει να έρθει και περιφρονήσει τον νόμο, να δένεται σε κύφωνα κοντά στο αρχηγείο για είκοσι ημέρες, να γυμνώνεται και να περιχύνεται πάνω του μέλι και γάλα, για να του ορμήσουν οι μέλισσες και οι μύγες και να τον φάνε μέσα στη διάρκεια του χρόνου που είπαμε. Όταν oι μέρες αυτές περάσουν, αν έχει απομείνει κάτι, να το ρίξουν στον γκρεμό, ντυμένο με γυναικεία ρούχα.
Ήταν κάποιος άντρας, που αποχαυνώθηκε από τη διδασκαλία του Επικούρου και έγινε θηλυπρεπής.
Αιλιανός «περί Προνοίας» Αποσπάσματα
Από το «περί Προνοίας»
11. Ήταν κάποιος άντρας (αν θα μπορούσαμε να τον πούμε άντρα), που αποχαυνώθηκε από τη διδασκαλία του Επικούρου και έγινε θηλυπρεπής, αυτός ο ευνουχισμένος και γυναικωτός, ο οποίος, χωρίς να το καταλάβει, όρμησε στο μέγαρο, όπου επιτρεπόταν να εισέρχεται μόνο ο ιεροφάντης.
12. Υπήρξε δαδούχος στην Αθήνα, όπως λένε όσοι Αθηναίοι γνωρίζουν αυτά με ακρίβεια. Προσεύχονταν στη Βουλαία και στην Κόρη μέσω των ιεροφαντών και του δαδούχου για τη σωτηρία τους. Αυτός που ήταν δαδούχος και λαμπαδηφόρος. Αυτός που ήταν δαδούχος στην Αθήνα πριν από τον Στρατοκλή, εξαιτίας της ηδονής, την οποία εξυμνούσε εκείνος ο ευνουχισμένος και γυναικωτός.
13. Είχε γίνει μέτοχος σε γνώση επιβλαβή, εφαρμόζοντας την άθεη διδασκαλία του Επίκουρου, την ταιριαστή σε γυναίκες, και εξαιτίας της ηδονής, την οποία εξυμνούσε εκείνος ο ευνουχισμένος και γυναικωτός.
14. Τη λέξη «χλούνης» με τη σημασία του «ευνουχισμένος» τη χρησιμοποιεί όχι μόνο ο Αισχύλος αλλά και ο Αιλιανός κατά κόρον στο «περί Προνοίας».
15. Έπειτα λοιπόν, χωρίς να δίνει καμία σημασία στους σεπτούς θεσμούς των Ευμολπιδών, των Κηρύκων και των άλλων γενών, που ήταν ιερά και θεοφιλή, προτίμησε διδασκαλία ευκαταφρόνητη και ταιριαστή σε γυναίκες.
16. Ποθώντας να δείξει στον θεό πως δεν νοιάζεται για τα ανθρώπινα, ορμάει με φόρα στο μέγαρο. Εκεί όμως επιτρεπόταν η είσοδος μόνο στον ιεροφάντη, σύμφωνα με τους τελετουργικούς θεσμούς, ενώ σ’ εκείνον απαγορευόταν. Μόλις τόλμησε αυτή την πράξη, τον έπιασαν ρίγη, προσβλήθηκε από μακρόχρονη ασθένεια και τελικά άρχισε να σαπίζει. Και με όσα τόλμησε να φωνάζει και να λέει, δραματοποιώντας και ευχόμενος όσα ταιριάζουν στους πιο ασεβείς ανθρώπους, παρ’ όλο που διψούσε να βγει η απαίσια και καταραμένη ψυχή του, με δυσκολία και αργά το πέτυχε.
via
