Από τον βασιλιά που σκότωσε τα 70 αδέρφια του μέχρι τα παιδάκια που τα φάγανε κάτι αρκούδες.
Μέσα στα λιγότερα εμπορικά περιστατικά της Βίβλου, κρύβονται πραγματικά διαμαντάκια βίας, κατακρεουργήματα φανταστικά. Παιδιά που τα τρώνε αρκούδες, διεκδικητές του θρόνου που νιώθουν το δόρυ να περνάει μέσα από την καρδιά τους και άλλα τέτοια όμορφα και διδακτικά.
Συγκεντρώσαμε πέντε ενδιαφέροντα αιματοκυλίσματα -όχι και τόσο γνωστά θέλουμε να πιστεύουμε.
Δες:
1. Ηρώδης Αγρίππας Α'
Γενικά η οικογένεια του Ηρώδη δεν έχει περάσει και πολύ καλά στη Βίβλο. Εδώ μιλάμε για τον εγγονό του γνωστού που έβαλε να σφάξουν ό, τι νήπιο κυκλοφορούσε στην Ιουδαία. Ο εγγονός λοιπόν, αποφάσισε να τα βάλει με τους πιστούς του Ιησού, προκειμένου να γίνει αγαπητός στους υπόλοιπους Ιουδαίους. "Αποκεφάλισε τον Ιάκωβο και φυλάκισε τον Πέτρο με σκοπό να τον εκτελέσει το Πάσχα", ωστόσο εκείνος κατάφερε και το 'σκασε.
Κάποια στιγμή εμφανίστηκε μπροστά στο πλήθος φορώντας έναν εκθαμβωτικό μανδύα και μίλησε με τόση μεγαλοπρέπεια και εγωπάθεια, που ο κόσμος φώναξε ότι "δεν είναι η φωνή ενός ανθρώπου που μιλάει αλλά ενός Θεού".
Και εκεί ο αληθινός Θεός τα πήρε.
Ένας Άγγελος Κυρίου κατέβηκε από τον ουρανό και τον χτύπησε, "γιατί δεν έδωσε τη δόξα στον Θεό" και γεμίζοντας το σώμα του με σκουλήκια, ξεψύχησε (Πράξεις 12:20-23).
Σύμφωνα με άλλες πηγές, όπως εκείνη του ιστορικού Ιώσηπου, πράγματι ο Αγρίππας πέθανε λίγο μετά απ' αυτήν την ομιλία του, νιώθοντας απίστευτους πόνος στο στομάχι του.
Τα σκουλήκια που υποτίθεται ότι βγήκαν μέσα στο σώμα του και άρχισαν να τον τρώνε, είναι ένας θάνατος που συναντιούνταν συχνλά σε τυράννους και "κακούς" εκείνων των χρόνων.
2. Ο βιασμός της ανώνυμης παλλλακίδας
Εδώ η ιστορία είναι λίγο περίεργη, περιγράφεται στους 'Κριτές', ένα απ' τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, και αφορά μία παλλακίδα, η οποία ούτε μιλάει ούτε λαλάει κατά τη διάρκεια της αφήγησης.
Η παλλακίδα παντρεύτηκε έναν Λευίτη, αλλά μετά από πολλά κερατώματα τον παράτησε και γύρισε στην οικογένειά της. Ο άντρας της επέστρεψε στο πατρικό της για να την πάρει μαζί του, εκείνοι δέχτηκαν, του την ξανάδωσαν και ξεκίνησε το μακρύ ταξίδι πίσω στο δικό του σπίτι.
Όλα καλά μέχρι εδώ!
Όταν έπεσε σκοτάδι όμως και έπρεπε να βρουν ένα μέρος για να κοιμηθούν, κάποιος γέροντας δέχτηκε να τους φιλοξενήσει. Χωρίς να ξέρουμε τι και πώς, ένα σωρό κακοί άνθρωποι, κτήνη και εγκληματίες, μαζεύτηκαν έξω απ' το σπίτι και χτυπώντας την πόρτα φώναζαν "βγάλε έξω τον άντρα που έχεις μαζί σου για να κάνουμε σεξ μαζί του". Ο γέροντας προσπάθησε να τους ησυχάσει προσφέροντάς τους την παρθένα κόρη του (WTF, dude?) και την παλλακίδα, αλλά εκείνοι επέμεναν.
"Οι άνδρες, όμως, δεν θέλησαν να τον ακούσουν· και ο άνθρωπος πήρε την παλλακή του, και τους την έφερε έξω· και τη γνώρισαν, και την ταπείνωσαν όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί· και καθώς φάνηκε η αυγή, την απέλυσαν". (Κριτές ΚΕΦ' 9)
Εκείνη γύρισε σερνάμενη στο σπίτι και κατέρρευσε στο κατώφλι του. Μετά από λίγο πέθανε. Ο άντρας της, την πήρε σπίτι του και τι έκανε ο απίστευτος; Την έκοψε 12 κομμάτια και έστειλε από ένα κομμάτι σε κάθε μία από τις 12 φυλές του Ισραήλ, ζητώντας έναν στρατό για να εκδικηθεί τον θάνατό της.
Με διαφορά μία από τις πιο παράξενες ιστορίες της Βίβλου.
3. Δεν κοροϊδεύεις έναν προφήτη για τη φαλάκρα του
Κανείς δεν θέλει να τον κοροϊδεύει για το μπιφτέκι του, πόσο μάλλον όταν είσαι προφήτης και απαιτείς ΣΕ-ΒΑ-ΣΜΟ.
Κάποια παιδιά, λοιπόν, πήραν στο κατόπι τον προφήτη Ελισσαίο, τον άνθρωπο που εξέλεξε ως διάδοχό του ο ίδιος ο προφήτης Ηλίας και άρχισαν να τον κοροϊδεύουν για την αραιή του κόμη. Εκείνος ανέβαινε ένα βουνό κάποια μέρα στην πόλη της Βαιθήλ, και τα σκασμένα του φώναζαν "ανέβαινε, φαλακρέ, ανέβαινε".
Αμέσως, 2 θηλυκές αρκούδες εμφανίστηκαν μέσα απ' το δάσος και έφαγαν 42(!) απ' αυτά τα παιδιά, δίνοντάς τους ένα πολύ καλό και γευστικότατο μάθημα.
Κανένα απ' αυτά τα 42 παιδιά δεν ξανακορόιδεψε τον καλοκάγαθο παππούλη, οπότε μπορούμε να πούμε ότι το κόλπο ΕΠΙΑΣΕ.
4. Ο Αβεσσαλώμ και η κοτσίδα του
Γιος του Δαβίδ, ένα από τα πολύ κακά παιδιά της Βίβλου, θα έπρεπε να είχε ζήσει μάι άνετη βασιλική ζωή όντας αρχικά ο αγαπημένος του λαού και του βασιλιά πατέρα του.
Ωστόσο, το πράμα άρχισε να στραβώνει από όταν αποφάσισε να εκδικηθεί τον ετεροθαλλή αδελφό του, Άμνωνα, για τομ βιασμό της αδερφής του Ταμάρ. Κάλεσε όλα τα αδέρφια του σε μια γιορτή και αφού μέθυσε τον Άμνωνα, έβαλε τους άντρες του να τον σκοτώσουν.
Ο πατέρας του για κάποιο λόγο θύμωσε, εκείνος έφυγε, έχασε και την εύνοιά του και πάνω που περνώντας ο καιρός άρχισε να την ξανακερδίζει, του μπήκε μια τρελή θεότρελη ιδέα: να γίνει αυτός βασιλιάς. Μάζεψε τους υποστηρικτές του και όσους είχαν απηυδίσει με την κακή είανι η αλήθεια διοίκηση του Δαβίδ και επιτέθηκε στον στρατό του πατέρα του. Αρχηγός του αντίπαλου στρατού ήταν ο Ιωάβ, ο οποίος είχε τη ρητή εντολή να μη σκοτώσει τον Αβεσσαλώμ.
Στο δάσος του Εφραίμ, ο γιος έχασε τη μάχη και στην προσπάθειά του να ξεφύγει καπλάζοντας πάνω στο άλογό του, τα πλούσια μαλλιά του πιάστηκαν σε κάτι κλαδιά δέντρων με αποτέλεσμα να μείνει εκεί κρεμασμένος. Ο Ιωάβ τον πρόφτασε και τον κάρφωσε με το δόρυ του τρεις φορές στην καρδιά.
Όταν τον είδε νεκρό ο Δαβίδ, εκφώνισε το γνωστό μέχρι σήμερα "Υιέ μου, Υιέ μου Αβεσσαλώμ".
Κουβέντα για τα μαλλιά του.
5. Ο τύπος που σκότωσε τα 70 αδέρφια του
Όταν πέθανε ο βασιλιάς Γεδεών, ο γιος του με το ακόμα πιο περίεργο όνομα, αποφάσισε να κάνει γρήγορα και να κάτσει στη θέση του. Δεν ήταν και λίγοι οι δικεκδικητές του θρόνου, ο μακαρίτης είχε αφήσει πίσω του 71 παιδιά.
Ο Αβιμελέχ πήγε στο σπίτι της μάνας του, ζήτησε δανεικά αρκετά για να προσλάβει ένα μάτσο δολοφόνους, γύρισε στο παλάτι του πατέρα του και τους σκότωσε όλους, παρά έναν. Ο Ιωάθαμ πρόλαβε να κρυφτεί και εκείνος αυτοανακηρύχτηκε βασιλιάς.
"Μετά από τα γεγονότα αυτά, ο Ιωάθαμ ανέβηκε στην κορυφή του όρους Γαριζίν (...) και καταράστηκε τον Αβιμέλεχ και τους Συχεμίτες (Κριταί 9,7-21)."
Μπορεί να ακουστεί περίεργο, αλλά τελικά ο Αβιμέλεχ δεν αποδείχτηκε και ο καλύτερος βασιλιάς. Ήταν λίγο οξύθυμος, που και που τα έβαζε και με τους δικούς του ανθρώπους, πχ μια φορά έκαψε ζωντανούς 1000 απ' αυτούς, προκείμενου να κάψει και μερικούς επαναστάτες που είχαν κρυφτεί ανάμεσά τους. Δεν λυπήθηκε ούτε γυναίκες, ούτε μωρά.
Όταν επιτέθηκε στη Θήβη και την κατέκτησε, πολιόρκησε ένα ισχυρό φρούριο που στεκόταν σαν γαλατικό χωριό μέσα στην πόλη. Έτοιμος να του βάλει φωτιά, μια γυναίκα απ' την κορυφή του πέταξε μάι πέτρα, διαλύοντας το κρανίο του. Ωστόσο, πρόλαβε να βγάλει το μισογύνικό μένος του, διατάζοντας έναν απ' τους άντρες του να τον σκοτώσιε με το σπαθί του, ώστε να μη λένε ότι τον έφαγε γυναίκα.
Αντρικός εγωισμός πάνω απ' όλα.
"Ο νεαρός στρατιώτης τον διαπέρασε με το ξίφος του και πέθανε. Όταν οι Ισραηλίτες είδαν ότι ο Αβιμέλεχ ήταν νεκρός, γύρισαν καθένας στο σπίτι του (Κριταί 9,50-55).
Έτσι ο Θεός έκανε να πέσει πάνω στον Αβιμέλεχ, το κακό που είχε κάνει στον πατέρα του, όταν σκότωσε τους εβδομήντα αδερφούς του (...) Έτσι εκπληρώθηκε και η κατάρα του Ιωάθαμ, γιου του Γεδεών". (Κριταί 9,56-57)
