Η εκλαΐκευση της Επιστήμης είναι μια δύσκολη διαδικασία. Οφείλει να γίνεται με ακρίβεια, να μην αφήνει κενά στις Λογικές δομές που στηρίζουν την επιστημονική γνώση και να "μεταφράζει" με ακρίβεια τους επιστημονικούς σε εύληπτους καθημερινούς όρους.

Η εκλαΐκευση της Επιστήμης, αν γίνεται με υπευθυνότητα και αίσθημα προσφοράς προς την κοινωνία, είναι ένα πανίσχυρο όπλο. Διαδίδει και στηρίζει το κύρος και τις δυνατότητες της Επιστήμης και διαλύει τα σκοτάδια της προκατάληψης, των τσαρλατάνων και των λαοπλάνων.

Συνεπώς, η εκλαΐκευση δεν είναι αθώα. Είναι "εχθρός" για όσους επιθυμούν να μας κρατούν στα σκοτάδια και να πιστεύουμε τις ιδεοληψίες τους, έναντι της σοβαρής, αντικειμενικής και διυποκειμενικής προσπάθειας που κάνει η Επιστήμη. Γι'αυτό και η εκλαΐκευση της επιστημονικής γνώσης δέχεται συνεχή επίθεση, ως δήθεν "μη επιστημονική γνώση" από όσους προσπαθούν να μας κρατήσουν στην άγνοια. Από όσους θέλουν να πιστεύουμε σε "πατερούληδες", πουλάνε "ελπίδα" και εξηγούν τον κόσμο με "ψεκασμούς" και θεωρίες συνωμοσίας.

Πέραν των γραφικών συνωμοσιολόγων, η εκλαΐκευση δέχεται ανηλεή επίθεση και από μεγαλοσχήμονες "καθηγητές" που σε στρατευμένη αποστολή ευρισκόμενοι, προσπαθούν κουτοπόνηρα να ελεϊνολογήσουν τη διάδοση της επιστημονικής γνώσης σε όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους. Υπάρχουν και οι αφελείς "καθηγητές" που συχνά μας ζητάνε - οι αθεόφοβοι - να μην γράφουμε τόσο κατανοητά προς το ευρύ κοινό, διότι χαλάμε την πιάτσα της περιχαρακωμένης γνώσης.

Αγαπημένοι μου καθηγητές: δεν μας σπούδασε από το υστέρημά του ο φτωχός αγρότης και ο υπάλληλος, δεν χρηματοδότησε τα Πανεπιστήμια ο φορολογούμενος για να περιχαρακώσουν την Επιστήμη, αλλά για να τη διαδώσουν.

Και φυσικά, αγαπητοί μου καθηγητές που επιτίθεστε στην εκλαΐκευση της Επιστήμης, να ξέρετε ότι σας καταλάβαμε. Γνωρίζουμε πόσο φοβάστε τους Πολίτες που αγαπούν την Επιστήμη. Δεν είναι εύκολα θύματα. Ζητούν αποδείξεις, όχι θέσφατα.