Την κλωστή σου λίγο λίγο
τραγουδώ και ξετυλίγω
Τα δυο γυμνά σου πόδια
Με το σώμα το μισό μου
Να γυρνάς σαν το λυθρίνι
μες στη δροσερή φωτιά
Θα κλείσω δυο θα κλείσω τρεις
την Τύχη κι άμε να τη βρεις
Όπου τα πλάσματα τ' αθώα
Τα μάτια σου τ' ανύσταχτα
Κόκκινα που 'ναι όλα τα μέρη
Ψάχνει να χτίσει ένα σπιτάκι
στο πάντα και στο πουθενά
Όχι να μη γίνω Ιώβ
Μα 'ναι μεγάλος ο ουρανός
και τοσοδούλα η Τύχη
Μόνο σου πέταξε και δες:
Και πες του σύννεφου να πει
πως θα 'ρθω να σε πάρω
Όσο που γίνονται πολλές
και πάλι σ' όλες δίνεσαι
Το 'παν οι σκύλοι στις αυλές
κι η γάτα το χουρχούρισε
Και να σε πάρω μια και δυο
κι εφτά φορές γυναίκα
Κι ο που ξέρει μόρτικα
δύο αλλ' αλλιώτικα
Καθεμιά κι από μια λέξη
Πήρε τα κρυφά μας λόγια
να τα κάνει κομπολόγια
Με τον αέρα να σ' το πω
και να σου το φυσήξω
Κάποια που πια δεν το θυμάται
Ραγίστηκεν ο ουρανός
Στον ουρανό θα το 'χει πάρει άγγελος
για ν' αποκοιμίσει κάτι που πια δε θα γυρίσει
Στην ηχώ σου πιάστηκες
σαν σε παραγάδι
Και να λένε τα πουλιά:
Όμως όταν μπεις στο σπίτι
σβήνεις τον Αποσπερίτη
Να σβήσω τα τετράστιχα
και να κρατήσω εσένα.