Αυτόν που δεν αδικεί ο ίδιος τον εαυτό του, δεν μπορεί να τον βλάψει κανείς

Από συνέντευξη του ψυχιάτρου π. Βασίλειου Θερμού στην Καθημερινή, για το Συνέδριο Ορθόδοξων Ψυχοθεραπευτών

- Οι εποχές σταθερότητας έχουν πολλά καλά, αλλά έχουν και ένα ελάττωμα: ότι μπορεί να αποκοιμίσουν τον υπαρξιακό προβληματισμό. Ο άνθρωπος ναρκώνεται μέσα στην ευμάρεια.

- Η απελπισία είναι αφάνταστα γόνιμη, όταν απελπιζόμαστε από τον ναρκισσιστικό εαυτό μας. Διότι έτσι παραιτούμαστε απ' αυτόν. Παύουμε να ποντάρουμε τόσο πολύ σε εμάς και στις ναρκισσιστικές μας επιδιώξεις. Εάν όμως απελπιστούμε από τους ανθρώπους γενικά, από τη ζωή γενικά, τότε η απελπισία αυτή είναι καταστροφική,

- Πάντα η θεολογική πρόταση για τον άνθρωπο είναι: όλες οι ανθρώπινες δυνατότητες συν κάτι παραπάνω, που έρχεται από πάνω...

- Είμαστε σε πόλεμο με αυτή την όψη του εαυτού μας, που ενώ είναι σκοτεινή και καταστροφική, την παραχαϊδέψαμε, την ανεβάσαμε στην επιφάνεια, της δώσαμε τα ηνία της ζωής μας.

- O απελπισμένος γονέας που στερείται τόσα πράγματα, είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσει ότι ο πραγματικός πόλεμος είναι με εκείνη την πλευρά του εαυτού του, που του λέει «το παιδί σου έχει απόλυτη ανάγκη να του πάρεις αυτό το πράγμα», ενώ το παιδί έχει απόλυτη ανάγκη το χαμόγελο του πατέρα και της μάνας και να παίξουν μαζί και να δει στα μάτια τους την ελπίδα και στις πράξεις τους την τιμιότητα. Τα παιδιά, τα τρέφει η ωραία σχέση με τους γονείς τους.
- Υπάρχουν καλές και κακές ενοχές. Οι κακές ενοχές είναι όταν γίνονται μοχλός να μας χειριστεί ο άλλος. Αλλά οι καλές, μας βοηθάνε να αλλάξουμε και αυτές τις χρειαζόμαστε.
- Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος κάπου γράφει, ότι αυτόν που δεν αδικεί ο ίδιος τον εαυτό του, δεν μπορεί να τον βλάψει κανείς.

- Αν υπάρχει μια κρυμμένη τελεολογία μέσα στον ψυχισμό είναι αυτό: Ότι κρίσεις αποσταθεροποιητικές, σπρώχνονται από κάτω για να γίνουν οι κατάλληλες διορθωτικές κινήσεις και τα πράγματα να οικοδομηθούν σε άλλη βάση. Και αυτή μπορεί να είναι η ευλογία της κρίσης.