Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά. Ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;
[Δείτε τα πουλιά που ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε αποθηκεύουν σε αποθήκες, αλλά ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει. Εσείς δεν αξίζετε περισσότερο από αυτά;]
(Κατά Ματθαίον 6,26)
Πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ' αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών.
[Όλη σας την φροντίδα, είτε για τα καθημερινά σας προβλήματα, είτε για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και των διωγμών, αναθέσατέ την με εμπιστοσύνη στον Κύριο, διότι Αυτός ενδιαφέρεται και φροντίζει για σας.]
(Α' Πέτρου 5,7)
Πεποιθώς δε επί Θεώ μακαριστός.
[Εκείνος που στηρίζει τις ελπίδες του στον Θεό, είναι αξιέπαινος και αξιομακάριστος.]
(Παροιμίες 16,20)
Επικατάρατος ο άνθρωπος, ός την ελπίδα έχει επ' άνθρωπον και στηρίζει σάρκα βραχίονος αυτού επ' αυτόν, και από Κυρίου αποστή η καρδία αυτού.
[Επικατάρατος είναι ο άνθρωπος εκείνος, που έχει τις ελπίδες του σε άλλον άνθρωπο και στηρίζει την αδυναμίαν του σ' αυτόν, ενώ η καρδιά του έχει απομακρυνθεί από τον Κύριο.]
(Ιερεμίας 17,5)
Μακάριοι πάντες οι πεποιθότες επ' αυτώ.
[Τρισευτυχισμένοι και ευλογημένοι θα είναι, όσοι θα έχουν στηρίξει την ελπίδα και την πίστη τους σ' Αυτόν.]
(Ψαλμοί 2,13)
Οι οφθαλμοί μου διαπαντός προς τον Κύριον, ότι αυτός εκσπάσει εκ παγίδος τους πόδας μου.
[Οι οφθαλμοί μου είναι πάντοτε στραμμένοι προς τον Κύριο, διότι αυτός θα αποσπάσει και θα ελευθερώσει τα πόδια μου από την παγίδα.]
(Ψαλμοί 24,15)
Μη παραζήλου εν πονηρευομένοις μηδέ ζήλου τους ποιούντας την ανομίαν· ότι ωσεί χόρτος ταχύ αποξηρανθήσονται και ωσεί λάχανα χλόης ταχύ αποπεσούνται. Έλπισον επί Κύριον και ποίει χρηστότητα και κατασκήνου την γην, και ποιμανθήση επί τω πλούτω αυτής.
[Μην ζηλεύεις και μην ποθείς την φαινομενικήν ευτυχία εκείνων, οι οποίοι σκέπτονται το πονηρό. Μην ζηλεύεις εκείνους, οι οποίοι πράττουν το κακό, διότι αυτοί γρήγορα σαν το χορτάρι θα ξηρανθούν. Και σαν την πράσινη χλόη θα μαρανθούν και θα πέσουν στο έδαφος. Στήριξε την ελπίδα σου στον Κύριο, πράττε το αγαθό και έτσι ασφαλής και ειρηνικός θα κατοικήσεις στην γη της Επαγγελίας (Παράδεισο) και από τον καλόν ποιμένα, τον Θεόν, θα ποιμανθείς με στοργήν και θα απολαύσεις τον πλούτον της χώρας, όπου κατοικείς.]
(Ψαλμοί 36,1-3)
Επίρριψον επί Κύριον την μέριμνάν σου, και αυτός σε διαθρέψει· ου δώσει εις τον αιώνα σάλον τω δικαίω.
[Ρίξε, ω ψυχή μου, την φροντίδα σου και την μέριμνά σου για την σωτηρία και την ασφάλειά σου στον Κύριο και αυτός θα σε διαθρέψει και θα συντηρήσει την ζωή σου. Αυτός δεν θα επιτρέψει να επιπέσει στον δίκαιο αδιάκοπος και συνεχής ταραχή σαν τα κύματα της τρικυμισμένης θαλάσσης. Αλλά θα δώσει αίσια έκβαση στην περιπέτειά του.]
(Ψαλμοί 54,23)
Επί τω Θεώ ήλπισα, ου φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι άνθρωπος.
[Επειδή ελπίζω στο Θεό, δεν φοβάμαι τι θα μου κάνει ο άνθρωπος.]
(Ψαλμοί 55,12)
Μη πεποίθατε επ' άρχοντας, επί υιούς ανθρώπων, οις ουκ έστι σωτηρία.
[Μην στηρίζετε την πεποίθηση και την ελπίδα σας στους άρχοντες, στους υιούς των θνητών ανθρώπων, οι οποίοι δεν έχουν πάντοτε την δύναμη να σας σώσουν.]
(Ψαλμοί 145,3)
Οι φοβούμενοι Κύριον πιστεύσατε αυτώ, και ου μη πταίση ο μισθός υμών.
Εβλέψατε εις αρχαίας γενεάς και ίδετε· τίς ενεπίστευσε Κυρίω και κατησχύνθη; Ή τίς ενέμεινε τω φόβω αυτού και εγκατελείφθη; Ή τίς επεκαλέσατο αυτόν, και υπερείδεν αυτόν;
[Όλοι όσοι φοβούνται τον Κύριο, ας εμπιστευτούν τον εαυτόν τους σε Εκείνον και η αμοιβή της υπομονής τους δεν θα χαθεί. Παρατηρείστε τις προηγούμενες γενεές των ανθρώπων και δείτε, ποιός από εκείνους που εμπιστεύτηκαν τον εαυτόν τους στον Κύριον, ντροπιάστηκε; Ή ποιός έμεινε ακλόνητος στον σεβασμό προς Αυτόν και εγκαταλείφτηκε από Εκείνον; Ή ποιός παρακάλεσε τον Κύριο και ο Κυριος του έδειξε αδιαφορία και εγκατάλειψη;]
(ΣοφίαΣειράχ 2,8 και 2,10)
Να πιστεύεις στο Θεό και να μην φοβάσαι τίποτα! Γιατί ο Θεός είναι μεγαλύτερος από όλους και από όλα! Το ότι στενοχωριόμαστε δείχνει, ότι δεν εμπιστεύομαστε τη ζωή μας στο Χριστό. Να ξέρεις, ότι τίποτα δεν γίνεται, χωρίς να υπάρχει αιτία. Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο, αν δεν θέλει ο Θεός. Γι' αυτό θα πρέπει να μην στενοχωριέσαι, για ό,τι σου γίνεται. Έτσι αγιαζόμαστε.
(Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Εκεί που ''απελπίζεσαι'', σου στέλνει ο Θεός κάτι που δεν το περιμένεις... αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς. Και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για μας, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του.
(Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του Θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται. Όταν κανείς αφήνεται στον Θεό, ο Θεός δεν τον αφήνει. Και πράγματι, αν χρειαστείς αύριο στις δέκα η ώρα κάτι, όταν δεν είναι παράλογο και είναι ανάγκη πραγματική, εννιά και σαράντα πέντε λεπτά ή εννιά και μισή θα το έχει έτοιμο ο Θεός, για να σου το δώσει.
(Άγιος Παΐσιοςο Αγιορείτης)
Με την ελπίδα και την εμπιστοσύνη στον Θεό, αυξάνει κανείς τις ψυχικές του δυνάμεις. Πρέπει να αφήνουμε τον εαυτόν μας στα χέρια του Θεού με απόλυτη εμπιστοσύνη και να βλέπουμε την κάθε δοκιμασία σαν δώρο σταλμένο από την αγάπη του Θεού. Ο άνθρωπος που έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον Θεό, χαίρεται τα πάντα. Είτε είναι άρρωστος, είτε μένει νηστικός, είτε τον αδικούν, είτε..., είτε..., πιστεύει ότι ο Θεός τα έχει επιτρέψει, ελπίζει στον Θεό και είναι πάντα ασφαλισμένος στο λιμάνι της ελπίδος του Θεού.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όταν εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας στον Θεό, ο Καλός Θεός μας παρακολουθεί και μας οικονομάει. Σαν καλός οικονόμος, δίνει στον καθένα μας ό,τι του χρειάζεται και μας φροντίζει ακόμη και σε λεπτομέρειες για τις υλικές ανάγκες μας. Και για να καταλάβουμε την φροντίδα Του, την πρόνοιά Του, μας δίνει ακριβώς ό,τι μας χρειάζεται. Να μην περιμένεις όμως πρώτα να σου δώση ο Θεός, αλλά εσύ να δώσης όλο τον εαυτό σου στον Θεό. Γιατί, εάν ζητάς συνέχεια από τον Θεό και δεν αφήνεις τον εαυτό σου με εμπιστοσύνη στον Θεό, αυτό δείχνει ότι έχεις δικό σου σπίτι και αποξενώνεσαι από τις αιώνιες ουράνιες Μονές.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όποιος εμπιστεύεται στον Θεό, σπέρνει δοξολογία και δέχεται την Θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση, όλα τα προβλήματα λύνονται. Να κάνεις αυτό που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι στην Θεία Πρόνοια, στο Θείο θέλημα. Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη πίστη· είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπο. Μικρό πράγμα είναι να έχει κανείς σύμμαχο τον Θεό;
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όσοι άνθρωποι τα δίνουν όλα στον Θεό και δίνονται ολόκληροι σ' Αυτόν, στεγάζονται κάτω από τον μεγάλο τρούλο του Θεού και προστατεύονται από την Πρόνοιά Του. Τότε γίνονται παιδιά του Θεού και μπορούν να βοηθήσουν περισσότερο δυστυχισμένο κόσμο μέσω των προσευχών τους και με τον φωτισμό πάλι του Θεού, να δίνουν την ορθή κατεύθυνση στους ανθρώπους, για να πλησιάσουν τον Θεό, να βρουν τη σωτηρία τους, την ευτυχία τους και την ειρήνη της ψυχής τους, μέσα στην Θεία παρηγοριά του Θεού, γιατί η ψυχή μόνο στον Θεό βρίσκει ανάπαυση.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό, είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή. Υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια από την εμπιστοσύνη στον Θεό; Όταν ο άνθρωπος εμπιστεύεται τον εαυτόν του στον Θεό, δέχεται συνέχεια από τον Θεό βενζίνη «σούπερ» και το πνευματικό του όχημα δεν σταματάει ποτέ· τρέχει συνέχεια. Όσο μπορείς, να προσέχεις, να προσεύχεσαι και να εμπιστεύεσαι στον Θεό και εκείνος θα σε βοηθήσει σε κάθε σου δυσκολία.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος, έρχεται η Θεία παρηγοριά και νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη. Όταν αναθέτουμε τα πάντα στο Θεό, τότε Αυτός "υποχρεώνεται" να μας βοηθήσει. Είναι μεγάλο πράγμα η εμπιστοσύνη στον Θεό! Μια φορά ήταν να μου πάρουν αίμα. Ήταν τέσσερις γιατρέσσες. Έρχεται η πρώτη, με παίδεψε· δεν μπόρεσε να βρει φλέβα. Έρχεται η δεύτερη, τα ίδια. Έρχεται η τρίτη, που ήταν και ειδικευμένη σε αυτά, τίποτε. Εκείνη την ώρα περνούσε και η τέταρτη γιατρέσσα. Είδε που με παίδευαν και ήρθε να δοκιμάσει και αυτή. Έκανε πρώτα τον σταυρό της και αμέσως βρήκε φλέβα, γιατί ζήτησε την βοήθεια του Θεού. Οι άλλες κατά κάποιο τρόπο είχαν εμπιστοσύνη μόνο στον εαυτόν τους. Μεγάλη υπόθεση να αφήνεται κανείς στα χέρια του Θεού!
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Μερικοί λένε: «πιστεύω ότι ο Θεός θα με βοηθήσει» και από την άλλη προσπαθούν να μαζεύουν χρήματα, για να μην στερηθούν τίποτε. Αυτοί εμπαίζουν τον Θεό, γιατί δεν εμπιστεύονται τον εαυτό τους στον Θεό αλλά στα χρήματα. Αν δεν παύσουν να αγαπούν τα χρήματα και να στηρίζουν σ' αυτά την ελπίδα τους, δεν θα μπορέσουν να στηρίξουν την ελπίδα τους στο Θεό. Δεν λέω να μην έχουν οι άνθρωποι μια οικονομία στην άκρη για ώρα ανάγκης, αλλά να μην στηρίζουν την ελπίδα τους στα χρήματα και δίνουν σ' αυτά την καρδιά τους, γιατί έτσι ξεχνούν το Θεό. Όποιος κάνει σχέδια δικά του, χωρίς να εμπιστεύεται στο Θεό και λέει μετά ότι έτσι θέλει ο Θεός, αυτός ευλογεί το έργο του ταγκαλακίστικα και συνέχεια βασανίζεται. Δεν έχουμε καταλάβει την δύναμη και την καλωσύνη του Θεού. Δεν Τον αφήνουμε νοικοκύρη να μας κυβερνάει, γι' αυτό ταλαιπωρούμαστε...
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Είμαι σίγουρος 1000%, ότι αν δώσω τώρα σε κάποιον αυτό το πλεκτό, μέχρι να πάω στο Καλύβι μου, ο Θεός θα μου στείλει άλλο. Αλλά στην αρχή, για να μας δοκιμάσει, μας αφήνει λίγο να κρυώσουμε και να αρρωστήσουμε και εκεί χρειάζεται προσοχή. Να μην πει κανείς: ''Χριστέ μου, εγώ για την αγάπη Σου το έδωσα και Εσύ με άφησες να αρρωστήσω...''
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όταν βλέπετε, ότι σας απασχολούν πράγματα, για τα οποία ανθρωπίνως δεν υπάρχει λύση και δεν τα εμπιστεύεστε στον Θεό, να ξέρετε ότι αυτό είναι τέχνασμα του πειρασμού, για να αφήσετε την προσευχή, με την οποία μπορεί ο Θεός να στείλει όχι απλώς Θεία δύναμη, αλλά Θείες δυνάμεις και η βοήθεια τότε δεν θα είναι απλώς Θεία βοήθεια, αλλά θαύμα Θεού.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Ο άνθρωπος, αν θέλει να μην βασανίζεται, πρέπει να πιστέψει στο «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν», που είπε ο Χριστός. Να απελπιστεί δηλαδή από τον εαυτόν του με την καλή έννοια και να πιστέψει στη δύναμη του Θεού. 'Όταν κανείς απελπιστεί με την καλή έννοια από τον εαυτόν του, τότε βρίσκει τον Θεό. «Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι». Το ''εγώ'' φέρνει στον άνθρωπο, όλη την πνευματική δυστυχία.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Όταν εμπιστευτούν οι γονείς τα παιδιά τους στον Θεό, τότε ο Θεός είναι υποχρεωμένος να βοηθήσει για πράγματα, που δεν γίνονται ανθρωπίνως. Αν λ.χ. τα παιδιά δεν ακούν, να τα εμπιστευθούν στον Θεό και όχι να βρίσκουν διάφορους τρόπους να τα ζορίζουν. Να πει η μητέρα στον Θεό: «Θεέ μου, δεν μ' ακούν τα παιδιά μου. Εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτε. Φρόντισέ τα Εσύ». Και ακούς συχνά πολλούς γονείς να λένε: «Γιατί το δικό μας παιδί να πάρει κακό δρόμο; Εμείς εκκλησιαζόμαστε». Δεν δίνουν το κατσαβίδι στον Χριστό να σφίξει στα παιδιά λίγο καμμιά ...βίδα· θέλουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους. Και ενώ υπάρχει ο Θεός, που προστατεύει τα παιδιά και ο Φύλακας Άγγελος είναι συνέχεια κοντά τους και τα προστατεύει και αυτός, αυτοί αγωνιούν, μέχρι που αρρωσταίνουν. Και παρόλο που είναι πιστοί άνθρωποι, φέρονται σαν να μην υπάρχει Θεός, σαν να μην υπάρχει Φύλακας Άγγελος, οπότε εμποδίζουν την Θεία επέμβαση. Ενώ πρέπει να ταπεινώνονται και να ζητούν βοήθεια από τον Θεό και ο Καλός Θεός θα προστατέψει τα παιδιά.
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Μια φορά, στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, αντί για λίγο κρασί που περίμενα σαν φάρμακο για το πρόβλημα που είχα στα έντερα, μου έφεραν από το μοναστήρι κατά λάθος ένα μπουκάλι ξύδι. Δεν είπα τίποτε, γιατί σκέφθηκα, ότι έτσι ήθελε ο Θεός. Πέρασαν περίπου σαράντα ημέρες και με το βρόχινο νερό που έπινα επιδεινώθηκε η κατάσταση. Μια μέρα υπέφερα πολύ. Καιγόμουν για νερό, αλλά φοβόμουν να πιώ, επειδή την προηγούμενη μέρα που ξεθάρρεψα λίγο, είχα όλη την νύχτα πρόβλημα. Κάποια στιγμή που μπήκα στον ναό, για να ανάψω τα καντήλια, είδα ένα μπουκάλι κρασί μπροστά στο τέμπλο, κάτω από την εικόνα της Παναγίας. Το μεν μπουκάλι ήταν δικό μου, το γνώρισα· αλλά από που γέμισε; Ούτε είχε έρθει κανείς εκείνες τις ημέρες, και εγώ πολλές φορές είχα μπει στον ναό και δεν υπήρχε τίποτε μπροστά στο τέμπλο. Ήταν στυφό κρασί, φάρμακο, όπως με ωφελεί. Την ίδια ημέρα μου έφεραν και ένα μεγάλο μπουκάλι κρασί από το μοναστήρι...
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Με την εμπιστοσύνη στον Θεό και με την ταπείνωση, όλα τα προβλήματα λύνονται. Να κάνεις αυτό που μπορείς εσύ και μετά να αφήνεσαι στην Θεία Πρόνοια, στο Θείο θέλημα. Η ελπίδα στον Θεό είναι τονισμένη πίστη· είναι η μεγαλύτερη ασφάλεια για τον άνθρωπο. Μικρό πράγμα είναι να έχει κανείς σύμμαχο τον Θεό; Θυμάμαι, πριν πάω στον στρατό, έκανα προσευχή στην Αγία Βαρβάρα να με βοηθήσει - την είχα σε ευλάβεια, γιατί πήγαινα στο εξωκκλήσι της από μικρός και προσευχόμουν. «Ας κινδυνεύσω στον πόλεμο, είπα, αλλά μόνον άνθρωπο να μην σκοτώσω». Και πώς τα οικονόμησε ο Καλός Θεός! Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα, ενώ άλλους που ήταν μορφωμένοι τους έστειλαν στην πρώτη γραμμή, σαν απλούς στρατιώτες, τουφεκιοφόρους, εμένα που ήμουν του δημοτικού με πήραν για ασυρματιστή! Μου έλεγαν οι άλλοι: «Έχεις μεγάλο μέσο». «Βρε τί μέσο έχω; Δεν έχω κανέναν γνωστό». «Τί; μας κοροϊδεύεις; μου έλεγαν. Ποιόν έχεις στο Γενικό Επιτελείο;». Αφού επέμεναν, τους έλεγα και εγώ: «Έχω στο Γενικό Επιτελείο τον Χριστό...». Έτσι δεν χρησιμοποίησα ποτέ τουφέκι!
(Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης)
Άφησε το παρελθόν στο έλεος του Θεού, το παρόν στην αγάπη Του και το μέλλον στην πρόνοιά Του.
(Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)
Μήπως έγινε ασθενέστερος σε δύναμη ο Θεός, που έθρεψε με το Μάννα ολόκληρο λαό στην έρημο; Έχετε την ελπίδα σας στον Θεό...
(Όσιος Θεοδόσιος)
Είναι μεγάλη αρετή η ελπίδα στον Θεό. Κανένας από εκείνους που πίστεψαν στο Θεό και περίμεναν την βοήθειά από Εκείνον, δεν εγκαταλείφθηκαν ποτέ.
(Ιερός Χρυσόστομος)
Οι άνθρωποι εμπιστεύονται τον καπετάνιο να τους ταξιδέψει στην θάλασσα και γενικά η ζωή του είναι μια διαρκής εμπιστοσύνη τέτοιας μορφής. Μόνο στον Θεό, που τα πάντα οικονομεί για το συμφέρον μας, δεν του δείχνουμε εμπιστοσύνη. Ομοιάζουμε με τον ασθενή εκείνον, ο οποίος παρακαλεί τον ιατρό να του δώσει, όχι εκείνα τα φάρμακα που θα τον θεραπεύσουν την ασθένεια, αλλά όσα τροφοδοτούν την αιτία, που προξένησε την νόσο...
(Ιερός Χρυσόστομος)
Πόσο κακό είναι το να μην εμπιστευόμαστε το παν στον Θεό, αλλά να έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτόν μας!
(Ιερός Χρυσόστομος)
Eίναι αδύνατο να ξεπέσει στο τέλος (να φτάσει στο ''αμήν''), αυτός που με όλη την καρδιά του ελπίζει στο Θεό και προσφέρει, όλα όσα εξαρτώνται απ' αυτόν.
(Ιερός Χρυσόστομος)
Στήριξε την ελπίδα σου στο έλεος του Θεού, χωρίς καμμιά αμφιβολία και οπωσδήποτε θα πετύχεις την εκπλήρωση του αιτήματός σου. Όταν όμως το πετύχεις, μην γίνεις αγνώμων προς τον Ευεργέτη και αχάριστος, αλλά στήσε μνημείο της ευεργεσίας και πρόσφερέ το στον Kύριο, ως ευχαριστήριο ύμνο.
(Ιερός Χρυσόστομος)
Περίμενε το τέλος. Να εμπιστεύεσαι πάντοτε στην ακατάληπτη Πρόνοια του Θεού. Και να μην λες: Πώς θα διορθωθούν τόσα κακά; Ούτε να περιεργάζεσαι τον παράδοξο τρόπο του Θεού.
(Ιερός Χρυσόστομος)
Όταν λοιπόν τα πράγματα φτάσουν, από άποψη ανθρώπινης ελπίδας, σε απόγνωση, τότε παρέχει τη βοήθειά Του. Aυτό έκανε και στην περίπτωση του Γολιάθ
(A' Bασ. Κεφ. 17),
αυτό και στην περίπτωση των Αποστόλων. Γι' αυτό και ο Παύλος έλεγε: «Aλλά εμείς οι ίδιοι νιώθουμε, ότι καταδικαστήκαμε σε θάνατο, για να μην στηρίζουμε την πεποίθησή μας στον εαυτό μας, αλλά στο Θεό που ανασταίνει τους νεκρούς»
(B' Kορ. 1,9).
(ΙερόςΧρυσόστομος)
Να εμπιστευτείς τον εαυτόν σου στον Θεό, σημαίνει να μην κυριεύεσαι πλέον από καμμιά αγωνία η φόβο, να μην βασανιστείς ξανά από κανέναν λογισμό, από καμμιά σκέψη πώς δεν έχεις κανέναν για να σε φροντίσει. Όταν ο νους εκπέσει από αυτήν την εμπιστοσύνη, ο άνθρωπος αρχίζει να πέφτει μέσω των λογισμών σε χιλιάδες πειρασμούς.
(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Εάν φορτώσεις όλες τις μέριμνές σου στο Θεό, που φυσικά φροντίζει και για σένα, τότε θα δεις τα θαυμάσια του Θεού...!
(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Άμα ο άνθρωπος απορρίψει κάθε αισθητή βοήθεια και κάθε ανθρώπινη ελπίδα και αφιερωθεί στο Θεό με εμπιστοσύνη και καθαρή καρδιά, αμέσως ακολουθεί η Θεία Χάρη και του αποκαλύπτει τη δύναμή Της βοηθώντας τον με πολλούς τρόπους. Πρώτα-πρώτα στα φανερά σωματικά προβλήματα, όπου του δείχνει εμφανώς τη δύναμη της πρόνοιας του Θεού γι' αυτόν προσωπικά. Καταλαβαίνει δηλ. πως τακτοποιούνται οι σωματικές του ανάγκες χωρίς κόπο, αφού δε φροντίζει καθόλου γι' αυτές. Και η Θεία Χάρη τον απαλλάσσει από πολλά δυσάρεστα και επικίνδυνα πολλές φορές, πράγματα, χωρίς αυτός να τα καταλαβαίνει. Επίσης η Θεία Χάρη τον γυμνάζει στα πνευματικά και του φανερώνει τις ενέδρες των κακών και ακατάληπτων λογισμών. Και τότε εύκολα τους καταλαβαίνει και παρακολουθεί πως ο ένας διαδέχεται τον άλλο, και πως παραπλανούν και εξαπατούν τον άνθρωπο. Ακόμη, ανατέλλει μέσα στην απλή καρδιά του ένα μυστικό φως, για να βλέπει τα πάντα και τη δύναμη των λεπτών συλλογισμών και του δείχνει φανερά τι έμελλε να πάθει, αν δεν εγνώριζε τις δαιμονικές πανουργίες. Και τότε γεννιέται μέσα του η βεβαιότητα ότι για κάθε πράγμα, μικρό και μεγάλο, πρέπει να ζητούμε στην προσευχή μας τη βοήθεια του Δημιουργού μας. Και όταν η Θεία Χάρη στεριώσει το φρόνημά του, ώστε να εμπιστεύεται σε όλα, και ολοκληρωτικά, το Θεό, τότε αρχίζει να μπαίνει λίγο λίγο στους πειρασμούς. Και παραχωρεί ο Θεός να σταλούν σ' αυτόν πειρασμοί, όσους μπορεί να αντέξει και να αντιμετωπίσει. Και κατά τη διάρκεια αυτών των πειρασμών τον προσεγγίζει η Θεία βοήθεια κατά τρόπον αισθητό, για να ενθαρρυνθεί στον αγώνα του. Και αυτό γίνεται, μέχρι να γυμνασθεί, σιγά σιγά με τον καιρό και αποκτήσει σοφία και περιφρονήσει τους νοητούς εχθρούς, με την πλήρη εμπιστοσύνη του στο Θεό. Χρειάζεται λοιπόν να αποκτήσει αυτή την πείρα, γιατί αλλιώς, δεν μπορεί να αποκτήσει σοφία στους πνευματικούς πολέμους και να γνωρίσει την πρόνοια και τη δύναμη του Θεού και να στερεωθεί μυστικά στην πίστη του.
(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Να είσαι έτοιμος να δεχθείς κάθε περιφρόνηση και κάθε προσβολή, και χλευασμό και κατηγορία, από όλους, ακόμη και απ' αυτούς που δεν θα το περίμενες. Να θεωρήσεις τον εαυτό σου πραγματικά άξιο να τα πάθει και να τα δεχθείς όλα με ευγνωμοσύνη και χαρά. Και να υπομείνεις κάθε κόπο και θλίψη και κίνδυνο, που έρχεται από τους δαίμονες, διότι έπραξες τα θελήματά τους με ευχαρίστηση. Και να υποφέρεις με γενναιότητα κάθε στέρηση των αναγκαίων και τα δυσάρεστα φυσικά φαινόμενα και τις πίκρες της ζωής. Να υπομείνεις, έχοντας εμπιστοσύνη στο Θεό, ακόμη και τη στέρηση της αναγκαίας τροφής σου, που σε λίγες ώρες θα γίνει κοπριά. Και όλα αυτά να τα δεχθείς με τη θέλησή σου, έχοντας την ελπίδα σου στο Θεό και μη περιμένοντας από κανένας άλλον τη λύτρωση ή την παρηγοριά. Γιατί η όποια βοήθεια εκ μέρους των ανθρώπων δίνεται ύστερα από φώτιση και καθοδήγηση του Θεού. Άφησε λοιπόν την φροντίδα σου στο Θεό και σε όλες τις δυσκολίες σου κατάκρινε τον εαυτό σου, ότι εσύ ο ίδιος είσαι ο αίτιος, για όλα. Διότι έφαγες από τον καρπό του απαγορευμένου δέντρου και απέκτησες διάφορα πάθη. Δέξου τώρα με ευχαρίστηση τις πίκρες, για να σε ταράξουν λιγάκι από τη νωθρότητα σου, και ύστερα να γλυκαθείς με τη χάρη του Θεού.
(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Ο Κύριος δεν προσφέρει ολόκληρη την βοήθεια Του σ' αυτόν που άλλοτε ελπίζει στα χρήματα, άλλοτε στη δόξα, άλλοτε στην κοσμική δύναμη και άλλοτε στον εαυτόν του. Ο άνθρωπος πρέπει πραγματικά να αναπαύεται στην βοήθεια του Θεού.
(Μέγας Βασίλειος)
Ας πείσουμε, αδελφοί τους εαυτούς μας στον καιρό του πειρασμού, να μην καταφεύγουμε σε ανθρώπινες ελπίδες, ούτε από εκεί να επιζητούμε βοήθεια για τους εαυτούς μας, αλλά με δάκρυα και στεναγμούς και κοπιώδη προσευχή και έντονη αγρυπνία να κάνουμε τις δεήσεις μας. Εκείνος λαμβάνει βοήθεια στις θλίψεις, ο οποίος περιφρονεί την ανθρώπινη βοήθεια ως μάταιη και στηρίζεται στην ελπίδα Εκείνου, που μπορεί να μας σώσει.
(Μέγας Βασίλειος)
Ούτε να αποφεύγουμε την ιατρική, αλλά και ούτε είναι λογικό να στηρίζουμε όλες μας τις ελπίδες σ' αυτήν, αλλά όπως ασκούμε βέβαια τη γεωργία, ζητούμε όμως τους καρπούς από τον Θεό και όπως δίνουμε το πηδάλιο στον πλοίαρχο, προσευχόμαστε όμως στον Θεό να σωθούμε από το πέλαγος, έτσι βάζοντας στο σπίτι μας το γιατρό, δεν εγκαταλείπουμε την ελπίδα μας προς τον Θεό.
(Μέγας Βασίλειος)
Μερικοί φυσιολάτρες παρατήρησαν, ότι ο σκαντζόχοιρος κατασκευάζει διπλές τρύπες εισόδου και εξόδου στην υπόγεια φωλιά του και όταν πρόκειται να πνεύσει βοριάς, φράζει την βορεινή τρύπα και όταν αντίθετα πνέει νοτιάς, μετατοπίζεται προς την βορεινή τρύπα. Τί αποδεικνύει μ' αυτό σε εμάς τους ανθρώπους; Ότι όχι μόνο η φροντίδα του Δημιουργού μας φτάνει μέχρι και όλων των λεπτομερειών, αλλά και ότι τα άλογα ζώα, έχουν κάποια ιδέα από το μέλλον, ώστε και εμείς να μην καταδαπανούμαστε στην παρούσα ζωή, αλλά να συγκεντρώνουμε όλη τη φροντίδα μας στον μέλλοντα αιώνα.
(Μέγας Βασίλειος)
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, απολαμβάνει άκρα ειρήνη· γαλήνη επικρατεί στην καρδιά του και στην ψυχή του βασιλεύει πλήρης αταραξία. Όταν έχει βοηθό του τον Θεό, από τί να φοβηθεί; Από τί να δειλιάσει; γιατί ελπίζει στον Κύριο που μπορεί να τον γλιτώσει από τα χέρια αυτών που τον πολεμούν. Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, βαδίζει ήρεμος στον αγώνα της ζωής του και διανύει τον δρόμο αυτό δίχως το άγχος των μεριμνών. Εργάζεται ακατάπαυστα το αγαθό, το ευάρεστο και τέλειο, τα δε έργα του τα ευλογεί ο Θεός. Σπέρνει ευλογημένα και λαμβάνει πλούσιους τους καρπούς των κόπων του. Αυτός που ελπίζει στον Κύριο δεν αστοχεί. Έχει θάρρος στον Κύριο και δεν παρεκτρέπεται από τους πειρασμούς που τον κυκλώνουν. Αυτός που ελπίζει στον Κύριο δεν ελπίζει σε χρήματα, ούτε στο μέγεθος της δύναμής του, αλλά επαναπαύεται στη βοήθεια που θα του παράσχει ο Θεός. Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, είναι γεμάτος πίστη και αγάπη προς τον Θεό, ζει έχοντας θάρρος στην αγαθή του συνείδηση. Αυτός που ελπίζει στον Κύριο δοξολογεί μέρα νύχτα τον Κύριο! Μακάριος ο άνθρωπος που ελπίζει στον Κύριο!
(Άγιος Νεκτάριος)
Άφησε όλη σου τη φροντίδα, στον Θεό και Πατέρα σου, γιατί Αυτός σε αγαπάει περισσότερο από τον εαυτόν σου.
(Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Όταν ελπίζει κανείς στον Κύριο, ποτέ δεν θα αποτύχει στην απόκτηση όλων των αγαθών που επιθυμεί.
(Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Πρόσεχε καλά! Εάν προσφέρεις τον εαυτόν σου στο Θεό, ενώ εσύ είσαι ακόμα προσκολλημένος με την ύλη, δεν του προσφέρεις τον εαυτόν σου, αλλά την ύλη! Διότι τότε και εσύ δεν είσαι δικός σου, αλλά της ύλης στην οποία είναι προσκολλημένη η θέλησή σου!
(Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Δεν φτάνει μόνο να θέλουμε εκείνα που θέλει ο Θεός, αλλά και να τα θέλουμε όταν τα θέλει, όπως τα θέλει και γιατί Εκείνος τα θέλει!
(Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Μόνο στο Θεό να έχουμε την ελπίδα μας, και με όλη τη δύναμή μας να Τον λατρεύομε. Γιατί όσο μας συντηρεί Εκείνος, και οι φίλοι μάς περιποιούνται και οι εχθροί δεν μπορούν να μας βλάψουν. Όταν όμως Εκείνος μας εγκαταλείψει, και οι φίλοι μας αποστρέφονται, και οι εχθροί αποκτούν δύναμη εναντίον μας.
(Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
Για όποιον παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού, η ζωή γίνεται πολύ ευκολότερη, γιατί στις αρρώστιες, στη φτώχεια και στο διωγμό σκέφτεται: ''Έτσι ευδόκησε ο Θεός και πρέπει να υπομείνω για τις αμαρτίες μου''. Να, εδώ και πολλά χρόνια πάσχω από πονοκέφαλο και δύσκολα τον υποφέρω, αλλά με ωφελεί, γιατί με την ασθένεια, ταπεινώνεται η ψυχή. Η ψυχή μου επιθυμεί διακαώς, να προσεύχεται και να αγρυπνεί, αλλά η ασθένεια με εμποδίζει, διότι το άρρωστο σώμα απαιτεί ανάπαυση. Και παρακάλεσα πολύ τον Κύριο να με θεραπεύσει, αλλά δεν με άκουσε. Και αυτό σημαίνει, πως αυτό δεν θα ήταν προς όφελός μου.
(Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης)
Πολλές φορές ζήτησα με την προσευχή από τον Θεό, να μου γίνει κάτι, που το νόμιζα καλό και επέμενα παράλογα να το ζητώ ''βιάζοντας'' το θέλημα του Θεού και δεν Τον άφηνα να οικονομήσει Εκείνος ό,τι γνωρίζει ως συμφέρον δικό μου. Και λοιπόν αφού έλαβα ό,τι ζήτησα, στενοχωρήθηκα ύστερα πολύ, που δεν είχα ζητήσει μάλλον να γίνει το θέλημα του Θεού. Γιατί δεν μου ήρθε το πράγμα έτσι όπως το νόμιζα. Τί είναι αγαθό, παρά ο Θεός; Λοιπόν σ' Αυτόν ας αναθέσουμε όλα τα ζητήματά μας και όλα θα πάνε καλά. Γιατί και ο Αγαθός χορηγεί οπωσδήποτε και αγαθές δωρεές.
(Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
Να λες μέσα σου, με όλη σου την καρδιά: «Ο Κύριος είναι τα πάντα για μένα· εγώ δεν είμαι τίποτα· είμαι αδύναμος και ασήμαντος». Να καταφεύγεις στον Κύριο για κάθετι· να πιστεύεις πως θα λάβεις απ' Αυτόν, ο,τιδήποτε είναι απαραίτητο για τη σωτηρία σου, αλλά και γι' αυτήν την πρόσκαιρη ζωή σου.
(Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Προσκόλλησε την ψυχή σου στο Θεό με καρδιακή πίστη και τότε όλα, θα σου είναι δυνατά. Σου επιτίθενται οι αόρατοι και ανύστακτοι εχθροί; Θα τους νικήσεις. Είναι οι εχθροί αυτοί ορατοί, εξωτερικοί; Θα τους κατοτροπώσεις και αυτούς. Ξεσηκώνονται εναντίον σου τα πάθη; Θα τα κατασιγάσεις. Σε βρήκαν ξαφνικά θλίψεις; Θα τις ξεπεράσεις. Σε έχει καταβάλλει η απόγνωση; Θα αποκτήσεις θάρρος, ελπίδα. Με την πίστη, όλα μπορείς να τα κατορθώσεις, ακόμα και η Βασιλεία των Ουρανών, θα γίνει δική σου. Η πίστη είναι η μεγαλύτερη ευλογία σ' αυτήν τη ζωή. Ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό και τον κάνει δυνατό και νικητή. "Ο κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμα έστι"
(Α' Κορινθίους 16,17).
(ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Παραδώσου θεληματικά και ολοκληρωτικά στην Πρόνοια και το θέλημα του Θεού. Μην θλίβεσαι όταν χάνεις κάποιο υλικό πράγμα ή γενικά οποιοδήποτε ορατό αντικείμενο. Μην χαίρεσαι στο κέρδος. Μοναδική σου χαρά πρέπει να είναι, να κερδίσεις τον ίδιο τον Κύριο, γιατί όταν μας λείπει η πίστη στην Πρόνοιά Του, πολλά κακά μας προκύπτουν...
(ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Είναι μεγάλο πράγμα να συνειδητοποιήσει κανείς, ότι χωρίς το Θεό, τίποτα δεν μπορεί να κάνει και αφού το συνειδητοποιήσει, να καταφεύγει με εμπιστοσύνη στη βοήθειά Του.
(ΆγιοςΘεοφάνης ο Έγκλειστος)
Αν έχεις στραφεί στον Θεό με όλη σου την καρδιά και έχεις παραδώσει σ' Εκείνον τον εαυτό σου ολοκληρωτικά, ο Πανάγαθος δεν θα σ' αφήσει ποτέ ν' απατηθείς. Ο άγγελός Του, ο ακοίμητος φύλακάς σου, θα σε προειδοποιεί μυστικά για κάθε κίνδυνο.
(Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Το καλύτερο είναι να αφήσεις τον εαυτόν σου στα χέρια του Θεού, να προσεύχεσαι, ζητώντας του, να σε βάλει στο δρόμο που εκείνος θεωρεί καλύτερο για σένα και να περιμένεις υπομονετικά την ώρα που θα σου μιλήσει. Θα σου μιλήσει, μέσα από τα γεγονότα.
(Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Ας παραδώσουμε με εμπιστοσύνη την ύπαρξή μας στα χέρια του Κυρίου. Αυτό δεν σημαίνει, ότι θα εγκαταλείψουμε ή θα περιορίσουμε τον αγώνα, τις προσπάθειες και τους κόπους για την ψυχική μας καλλιέργεια. Αν μην επαναπαυόμαστε όμως σ' αυτούς τους κόπους, γιατί αν δεν τους ευλογήσει ο Θεός, δεν θα δώσουν πνευματικούς καρπούς.
(Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Όταν εμπιστεύεσαι ανθρώπους είσαι αδύναμος, αλλά εμπιστευόμενος τον Θεό είσαι δυνατός. Προσκολλήσου στον Θεό και όλη η δύναμή Του θα είναι μαζί σου. Ομολόγησε την αδυναμία σου ενώπιόν Του και Εκείνος θα σου στείλει την παντοδύναμη Χάρη Του.
(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Όσο πιο ισχυρή ελπίδα και εμπιστοσύνη έχουμε στον Κύριο, τόσο πιο πολύ Εκείνος θα μας βοηθήσει.
(Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Καλύτερα είναι να ζήσουμε μία μονάχα μέρα με απόλυτη ελπίδα και εμπιστοσύνη στο Θεό, παρά πολλά χρόνια μέσα στην ολιγοπιστία και διψυχία.
(Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Ας θυμόμαστε πάντοτε, ότι βρισκόμαστε μέσα στα χέρια του Θεού. Ας συλλογιζόμαστε πάντοτε, ότι χωρίς την προσταγή του Θεού, ούτε μία τρίχα δεν θα χαθεί από το κεφάλι μας...
(Λουκ. 21,18)
(Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Πουθενά ποτέ και σε καμμιά περίσταση δεν εγκαταλείπει ο Κύριος αυτούς που ελπίζουν ακλόνητα και ολοκληρωτικά σ' Εκείνον και που από αγάπη Τον υπηρετούν, με όλη τους την καρδιά.
(Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Όταν αρρωσταίνουμε, όταν πληγωνόμαστε, όταν πλησιάζουμε στο θάνατο και όταν ακόμα πεθαίνουμε ή όταν κάνουμε υπομονή στην έλλειψη των αναγκαίων και δεν έχουμε κανέναν απολύτως, για να μας σπλαχνιστεί και να μας βοηθήσει, μέσα σε μια τέτοια κατάσταση να λέμε: ''Ας γίνει το θέλημα του Θεού'' και τότε μ' αυτό και μόνο, ο εχθρός μας διάβολος καταισχύνεται και κατανικιέται.
(Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Ο άνθρωπος, που για την αγάπη του Θεού δεν μεριμνά για τον εαυτό του, έχει ελπίδα αληθινή. Πιστεύει, ότι μεριμνά γι' αυτόν ο Θεός. Αν όμως στηρίζει την ελπίδα του στα έργα του και καταφεύγει στον Θεό μόνο όταν συναντά απρόοπτες δυσκολίες, τις οποίες δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με τις δικές του δυνάμεις, τότε μια τέτοια ελπίδα είναι μάταια και ψεύτικη. Όποιος έχει την αληθινή ελπίδα, ζητεί μόνο τη βασιλεία του Θεού. Όσο για τα απαραίτητα αγαθά της πρόσκαιρης ζωής, είναι σίγουρος πως θα του δοθούν. Αν στην καρδιά δεν υπάρχει τέτοια ελπίδα, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει και η ειρήνη. Η ελπίδα είναι εκείνη που δίνει χαρά και ειρήνη στην καρδιά. Γι' αυτή την ελπίδα είπε ο Κύριος: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφωρτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς»
(Ματθ. 11, 28).
Ελπίζετε δηλαδή σε Εμένα και εγώ θα σας ανακουφίσω από τους κόπους και τους φόβους σας.
(Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Μην θαμπώνεσαι από τον πλούτο. Θαμπώσου από τη δόξα και την παντοδυναμία του Θεού, και στήριξε σ' Αυτόν κάθε ελπίδα σου. Μην δίνεις την καρδιά σου στο χρυσάφι. Δώσε την στον Κύριο και μη φοβάσαι ούτε γι' αυτήν τη ζωή, ούτε για την άλλη.
(Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
Στον κόσμο αυτό τίποτε, εκτός από τον Θεό, δεν μπορεί να του γεμίσει την καρδιά. Και καθετί που το αποκτήσαμε, έστω και αν είναι το πιο όμορφο στον κόσμο, μας φαίνεται λίγο! Και είναι έτοιμος ο Θεός, να μας πάρει από το χέρι. Σε μας δεν απομένει, παρά να Του το απλώσωμε και να στηριχτούμε σ' Αυτόν. Και να αφεθούμε στο θέλημά Του. Ολοκληρωτικά! Να μας πάει, όπου θέλει!
(Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας)
Αν βασιστείτε στην θέληση του Θεού, όλα είναι καλά, ακόμα και τα δυσάρεστα, όλα οδηγούν στην σωτηρία της ψυχής μας και ταυτόχρονα αποκαλύπτεται μεγάλη σοφία και βάθος μεγάλο. Για τους αγαπώντες τον Θεό, όλα συνεργούν επ' αγαθώ.
(Όσιος Νίκων της Όπτινα)
Αν προσφύγουμε στον Κύριο, αυτός θα μας επισκεφτεί, θα μπει στη καρδιά μας, θα μας υπερασπίσει, θα μας προστατεύσει από κάθε είδους πειρασμό, θα είναι για εμάς το ισχυρό στήριγμα έναντι του εχθρού και θα μας οδηγήσει αλάνθαστα στο έσχατο όριο των επιθυμιών και των προσπαθειών μας, στην αιώνια μακαριότητα, στην Βασιλεία των Ουρανών.
(Όσιος Νίκων της Όπτινα)
Ο κοινός και κάκιστος εχθρός μας, ο διάβολος, αν και πολλές παγίδες μας στήνει, εντούτοις τίποτα δεν θα πετύχει, αν εμείς έχουμε τις ελπίδες μας και την εμπιστοσύνη μας στον Θεό.
(Όσιος Λέων της Όπτινα)
Τα πάντα είναι δυνατά για τον Κύριο, όχι μόνο τον απελπισμένο άρρωστο να γιατρέψει, αλλά και τον νεκρό να αναστήσει. Για τούτο και αποθέστε κάθε σας ελπίδα στον Κύριο, στον οποίο τόσο για εσάς, όσο και για όλους, περισσεύει έλεος μέγα...
(Όσιος Αντώνιος της Όπτινα)
Όταν αφιερωθούμε ολοκληρωτικά στον Θεό, δεν πρέπει να ανησυχούμε για ασήμαντα θέματα και η καρδιά μας να προσκολλάται σ' αυτά.
(ΌσιοςΑντώνιοςτηςΌπτινα)
Όποιος ελπίζει και εμπιστεύεται στον Θεό σταθερά, αυτόν ο Θεός στα πάντα τον βοηθάει.
(Όσιος Αντώνιος της Όπτινα)
Να ελπίζετε πάντα μόνο στον Θεό, κατ' ουδένα τρόπο όμως στον άνθρωπο. Τότε κάθε κακία θα πέφτει από πάνω σας, σαν κομμένο κλαδί.
(Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα)
Εφόσον παραδέχεσαι ότι ο Θεός είναι αξιόπιστος και δυνατός, πίστευέ Τον και θα μετέχεις στις ευλογίες Του. Αν όμως το παίρνεις αψήφιστα το πράγμα, σημαίνει ότι δεν πιστεύεις. Όλοι πιστεύουμε, ότι είναι δυνατός ο Θεός. Επίσης πιστεύουμε, ότι τα πάντα μπορεί να κάνει, αλλά είναι ανάγκη να έχεις πίστη μέσα σου και για τις προσωπικές σου υποθέσεις, ότι δηλαδή και σε σένα θα κάνει θαυμαστά σημεία.
(Αββάς Ευπρέπιος)
Μερικοί λένε: «Ας έχουμε ελπίδα στον Θεό». Οι ψυχές τους όμως είναι ανήσυχες και φοβισμένες. Αυτό σημαίνει, ότι ελπίζουν με την γλώσσα, όχι όμως και με την καρδιά τους.
(Στάρετς Ευστράτιος)
Να καταλάβουμε το Θεό μέσα στην ταπείνωση Του όταν μας ανέχεται, όταν μας αγαπά, όταν μας συγχωρεί, όταν μας αφήνει να κάνουμε το κακό, όταν σέβεται την ελευθερία μας, όταν εμείς Τον βρίζουμε κι Αυτός δε μας βρίζει, όταν εμείς σκοτώνουμε κι Αυτός δε μας σκοτώνει, όταν εμείς Τον πικραίνουμε κι Αυτός δε μας πικραίνει. Τότε να Του εκφράσουμε του Θεού την εμπιστοσύνη μας κι αυτός ξέρει τι θα κάνει με μας. Είναι ο ίδιος Θεός που είχε πει "γενηθήτω φως" εις το χάος και έγινε φως. Θα γίνει το ίδιο φως και σε μας.
(Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
Χωρίς το θέλημα του Κυρίου, ούτε ασθενούμε, ούτε πεθαίνουμε... Λοιπόν ταπεινώσου και πάσαν την ελπίδα σου στήριζε εις Αυτόν.
(Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Πίστεψε παιδί μου, ότι σε όσα και αν πάσχουμε, ο Χριστός είναι ο ιατρός της ψυχής και του σώματός μας, αρκεί να έχει κανείς την τέλεια αυταπάρνηση, την τέλεια πίστη και αφοσίωσε σε Αυτόν, χωρίς δισταγμό.
(Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Ο Θεός έθρεψε τους Εβραίους σαράντα χρόνια με το Μάννα. Ούτε έσπερναν, ούτε θέριζαν, ούτε όργωναν, ούτε είχαν τίποτα, κανένα ζώο. Και κάθε πρωί πήγαιναν έξω, άνοιγαν την αγκαλιά τους και έβρισκαν στο κατώφλι μια κατσαρόλα με το Μάννα, που είχε όλες τις ουσίες όλων των φαγητών. Και ζήσανε σαράντα χρόνια, όχι έναν χρόνο και τρία χρόνια. Σαράντα! Και θα αφήσει τώρα ο Θεός τον άνθρωπο εκείνον που θα Τον ακολουθήσει; Όχι! Δεν θα τον αφήσει!
(Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)
Οι άνθρωποι ενεργούν περισσότερο με την λογική και λιγότερο με την πίστη. Γι' αυτό και πελαγώνουν πολλές φορές.
(Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης)
Να προσέχετε πως θα περάσει η κάθε ημέρα. Μη σκέφτεστε και βάζετε βάρος στο νου σας για το μέλλον. Ότι είναι θέλημα Θεού, θα γίνει. Θα βοηθήσει ο Θεός...
(Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)
Όταν παραδοθείτε απόλυτα στην δύναμη και την αγάπη του Θεού, θα καταλάβετε ότι όλα γίνονται ή επειδή ο Θεός τα θέλει, ή επειδή ο Θεός τα παραχωρεί.
(Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
Όσο πληρέστερη και ισχυρότερη είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στο Θεό, τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το μέτρο της δοκιμασίας και η πληρότητα της πείρας, που μπορεί να φτάσει σε μεγάλο βαθμό. Τότε γίνεται φανερό, πως ο άνθρωπος έφτασε στα όρια, που δεν μπορεί να ξεπεράσει.
(ΓέρονταςΣωφρόνιοςτουΈσσεξ)
Ο Κύριος επιτρέπει να μας συμβαίνουν κάθε είδους γεγονότα ενάντια στο θέλημά μας, διότι αν συνεχώς πήγαιναν τα πράγματα όπως θέλουμε, δεν θα προετοιμαζόμασταν για την Βασιλεία των Ουρανών. Ο Θεός έχει ένα Θείο σχέδιο για τον καθένα από εμάς και πρέπει να υποταχθούμε σ' αυτό. Πρέπει να αποδεχτούμε τη ζωή όπως μας δίδεται, χωρίς να ρωτάμε: ''Γιατί σε μένα''; Διότι τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς την θέληση του Θεού ή χωρίς την παραχώρησή Του. Δεν πρέπει να μας απασχολούν τόσο οι αναποδιές, αλλά να συγκεντρωνόμαστε, στην διατήρηση της εσωτερικής μας ησυχίας. Όλες οι αναποδιές και τα δεινά που στέλνει ο Θεός, είναι απαραίτητα για εμάς και είναι ο τρόπος που ο Θεός μας δείχνει την αγάπη Του.
(Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Αν εμπιστευόμασταν τον Κύριο, όπως εμπιστευόμαστε έναν φίλο, όταν του ζητάμε να κάνει κάτι για μας, δεν θα υποφέραμε τόσο.
(Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Να μην ελπίζουμε στους ανθρώπους, αλλά μόνο στον Θεό. Ο άνθρωπος αλλάζει. Σήμερα σου δίνει, αύριο σου ζητάει. Σήμερα σε εγκωμιάζει, αύριο σε κακολογεί. Να έχουμε την ελπίδα μας στο έλεος του Θεού και δεν θα λαθέψουμε.
(Γέροντας Παϊσιος της Σίχλας)
Προσέξτε τις ψυχές σας. Ο ταπεινός άνθρωπος παραδίδεται εντελώς στη θέληση του Θεού. Ελπίζει στον Θεό, όχι στον εαυτόν του.
(Γέροντας Ιερώνυμος Verendyakin)
Η στενοχώρια και η απογοήτευση έρχονται, όταν στηριζόμαστε στον εαυτό μας και στις δικές μας δυνάμεις. Να τα αφήνουμε όλα με εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού και στην αγάπη Του να τα τακτοποιήσει.
(π. Ευσέβιος Γιαννακάκης)
Πίστεψε στον Θεό, δώσε τον εαυτό σου και άφησε τον Θεό να κάνει έργο μέσα σου. Ξέρει Αυτός, πως θα σε κάνει. Αυτό θέλει ο Θεός: να δει ότι Τον εμπιστευόμαστε απόλυτα. Πρέπει όμως να πας αρκετά κόντρα στη δική σου λογική. Όχι στη λογική, αλλά στη δική σου λογική! Ο κάθε πεπτωκώς άνθρωπος είναι κολλημένος στη δική του λογική και δεν λέει να ξεκολλήσει...
(π. Συμεών Κραγιόπουλος)
Μην τα ψειρίζεις όλα με λεπτομέρεια, γιατί το ένα και γιατί το άλλο. Αφέσου στο Θεό, και όπου σε πάει. Όπως ακριβώς στη θάλασσα και όπου σε οδηγήσει το κύμα. Ο Θεός είναι το ασφαλές ευλογημένο κύμα της ζωής μας.
(π. Ιγνάτιος της Μονής των Ποιμένων)
Η μεγαλύτερη λύπη και προσβολή που κάνουμε εμείς στον Χριστό, είναι που δεν Τον έχουμε εμπιστοσύνη. Ο Θεός πολύ πληγώνεται, όταν οι άνθρωποι δεν Τον εμπιστεύονται.
(Παναγόπουλος)
Τα πάντα να τα εξαρτώ από τον Κύριο. Να Του αναγνωρίζω κυριότητα και ό,τι επιτρέπει Εκείνος για μένα, είναι για το δικό μου καλό.
(Παναγόπουλος)
Όπως όταν αναθέτουμε μια υπόθεση στον δικηγόρο μας, του δίνουμε όλα τα στοιχεία του φακέλλου, για να αναλάβει την υπόθεση μας, έτσι και εμείς πρέπει να εμπιστευτούμε όλον τον εαυτόν μας στο Θεό, για να μας αναλάβει. Εδώ αφήνεις ελεύθερο το σώμα σου στην θάλασσα και λόγω της άνωσης δεν σε πνίγει η θάλασσα, αλλά σε κρατάει στην επιφάνεια, πόσο δα αν εμπιστευτείς τον εαυτόν σου στον Θεό.
(Παναγόπουλος)
Οι άνθρωποι επειδή δεν αντλούν δύναμη από το Χριστό, αλλά αντλούν δύναμη από τον εαυτόν τους, εξαντλούνται.
(Παναγόπουλος)
Θέλεις όλες οι υποθέσεις στη ζωή σου, να έχουν το αγαθότερο αποτέλεσμα στον νυν και στον μέλλοντα αιώνα; Εμπιστεύσου το Θεό 100%! Άνοιξε και βάλε το Θεό στη ζωή σου και όλα τα θέματα σου θα τακτοποιηθούν χωρίς να το καταλάβεις. Αυτό που χρειάζεται, είναι να έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό και όχι εξυπνάδα δικιά μας.
(Παναγόπουλος)
Ένας άνθρωπος που δεν έχει εμπιστοσύνη στο Θεό, αλλά στον εαυτόν του, θα υποφέρει στη ζωή του. Ενώ αυτός που έχει εμπιστοσύνη στο Θεό, ο Κύριος θα του δώσει τις λύσεις στις υποθέσεις του... Ο άνθρωπος που εμπιστεύεται μόνο τον Θεό, δεν πρόκειται ποτέ να αποτύχει στην ζωή.
(Παναγόπουλος)
Εμείς δεν εμπιστεύομαστε το Χριστό, αλλά Τον καλούμε εκ των υστέρων για να υπογράψει, γι΄αυτά που έχουμε εμείς ήδη αποφασίσει και κάνει. Παντρεύομαστε, έλα Χριστέ να μας αλλάξεις τα στέφανα... Βαφτιζόμαστε, έλα Χριστέ να μας βαφτίσεις... Κάνουμε εμπόριο, έλα Χριστέ να μας διαβάσεις αγιασμό... Αποτέλεσμα: Ναυάγιο σε 10 μέρες, φυλακές, πένθη, δάκρυα, διαζύγια, τα πάντα! Γιατί; Διότι δεν μπήκε μπροστά ο Χριστός. Ποτέ ο άνθρωπος να μην επαναπαυτεί στις δυνάμεις του. ''Εγώ θα...'' . Όχι! ''Με την Χάρη του Κυρίου θα...''. Βάλτε το Χριστό οδηγό στη ζωή σας και τα πράγματα θα αλλάξουν από αυτόν τον κόσμο.
(Παναγόπουλος)
Πολλοί λένε το ''Πάτερ ημών'' και αποκαλούν τον Θεό Πατέρα, αλλά πορεύονται στη ζωή τους σαν ορφανοί.
(Παναγόπουλος)
Οι μέριμνες είναι αυτές που μας ανεβάζουν την πίεση, μας κάνουν καρδιακούς, μας παίρνουν τον ύπνο, μας κάνουν να έχουμε στενοχώριες και μας κάνουν να έχουμε μια ζωή χωρίς ζωή. Και αυτό γιατί κουβαλάμε το τσουβάλι μοναχοί μας και δεν το ρίχνουμε στην ''πλάτη'' του Κυρίου, για να το κουβαλήσει Εκείνος για εμάς.
(Παναγόπουλος)
Χριστέ ο Θεός, ο ελπίζων εις Σε ουκ αποτυγχάνει ποτέ.
(Αύγαρος - ηγεμόνας της Μεσοποταμίας)
Αν ξέραμε ικανοποιημένοι να είμαστε με ό,τι Εκείνος όρισε για τη ζωή μας, με ό,τι διάλεξε να μας χαρίσει, με ό,τι θέλησε να μας στερήσει, με ό,τι μας αρνήθηκε και δεν μας το έδωσε ποτέ, τότε θα ήτανε η ζωή μας πιο απλή, θα ήτανε η καρδιά μας πιο χαρούμενη και θα είμασταν πιο αναπαυμένοι.
Αυτοί που με χαρά εμπιστεύονται τα πάντα στα χέρια του Θεού, βλέπουν το χέρι του Θεού, σε όλα τα πράγματα της ζωής τους.
Ο άνθρωπος λέει, δείξε μου και θα σε εμπιστευτώ. Ο Θεός λέει, εμπιστεύσου με και θα σου δείξω!!!... (Ψαλμ. 126,6)
Δεν έδωσε στο Χριστό τίποτε εκείνος, που δεν Του τα έδωσε όλα.
Πολλοί λέμε κάθε πρωΐ: ''Πάτερ ημών...'', αλλά ύστερα περνούμε την μέρα μας σαν ορφανά!
Έχουμε τυφλή εμπιστοσύμη στο μάγειρα που μας ετοιμάζει το φαγητό, στο γιατρό που μας δίνει τα φάρμακα, στον οδηγό του τρένου, του αυτοκινήτου, του αεροπλάνου, που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και δεν φοβόμαστε. Μόνο στον Θεό δυσπιστούμε και όμως Εκείνος κατευθύνει τα πάντα για το καλό μας και το συμφέρον μας. Η δυσπιστία πληγώνει την πατρική καρδιά του Θεού. Οφείλουμε να την διώξουμε από την ψυχή μας.
Ο αγώνας της ζωής αυτής, αποδεικνύεται φορτίο δυσβάστακτο για όσους δεν πιστεύουν στο Θεό. Για εκείνους όμως που εμπιστεύονται την ύπαρξή τους στο Χριστό και ελπίζουν στη δική Του πρόνοια, η παρούσα ζωή γίνεται «ζυγός χρηστός» και «φορτίον ελαφρόν» (Ματθ. 11,30)
Γι' αυτόν που ελπίζει στον Θεό, δεν υπάρχουν ποτέ αδιέξοδα.
Όποιος ελπίζει στο Θεό, δεν αποτυγχάνει ποτέ, ούτε στον τωρινό αιώνα, ούτε και στον μέλλοντα. Όσοι εμπιστεύονται τον εαυτόν τους στον Κύριο, ασφαλίζονται και δεν έχουν άγχος στη ζωή τους.
Πολλοί άνθρωποι εμπιστεύονται στον Χριστό την ψυχή τους, για να την σώσει και αρνούνται να Του εμπιστευτούν τα κλειδιά της κάσσας τους, για να διαχειριστεί Εκείνος τα αγαθά τους...
Δείξτε τις πληγές σας στον Θεό, χωρίς δικαιολογίες και αξιώσεις, όπως ο διψασμένος διψά για νερό, ο νεκρός για ζωή, ο τυφλός για φως, ο άρρωστος για υγεία. Δείξτε τις χωρίς απελπισία και δισταγμό και πείτε: Από Σένα εξαρτώμαι. Αυτός είμαι. Γιάτρεψε με. Στα χέρια Σου παραδίνομαι. Ιδού ο Θεός είναι ήδη κοντά σου. Αυτός πρώτος σε αναζήτησε και δεν τον έβλεπες. Αδειάστε άνθρωποι από τον μεγάλο εαυτούλη σας. Αδειάστε και παραδοθείτε στην κραταιά ως θάνατον Αγάπη Του. Άμα ο μεγάλος Θεός είναι ζητιάνος της σωτηρίας σου, εσύ τί παριστάνεις τον σπουδαίο;
Ο Θεός ποτέ δεν θα σε αφήσει ''άδειο''. Αν θελήσει να ''αφήσεις'' κάτι κάτω, είναι γιατί θέλει να σου δώσει να ''σηκώσεις'' κάτι μεγαλύτερο. Μην αμφιβάλλεις για Εκείνον, έχε βαθειά πίστη και τα καλύτερα θα σου έρθουν...
Άφησε το Χριστό να κουμαντάρει την ζωή σου και θα δεις την ψυχή σου να πετά...!!!
Δημιούργημα του Θεού, προσκολλήσου σ' Αυτόν, όπως το φυτό στην ρίζα του, για να μην μαραθείς.
Ο αετός που πετάει πολύ ψηλά, δεν νοιάζεται πως θα περάσει τα ποτάμια και τα όρη.
Ο Θεός τρέφει τα πουλιά. Ποτέ όμως, δεν τους βάζει την τροφή μέσα στη φωλιά τους.
Όταν ο Θεός διαγράφει κάτι από τη ζωή σου, είναι γιατί ετοιμάζεται, να σου γράψει κάτι καλύτερο...
Αν ενδιαφερόμαστε περισσότερο για τις ανάγκες των άλλων, παρά του εαυτού μας, τότε ο Θεός θα πάρει στα χέρια Του, όλες τις δικές μας ανάγκες.
Αν αγαπούμε περισσότερο τους ανθρώπους, παρά τα χρήματα, θα δούμε τις ευλογίες του Θεού στο σπίτι μας, στο περιβάλλον μας...!!!
Αν μπορούμε να παραιτηθούμε από τις αγωνίες και τις μέριμνες, θα αφήσουμε το Θεό να αναλάβει όλη τη φροντίδα μας!
Αν αφήσουμε τα οικονομικά μας να τα διαχειρίζεται ο σοφός Κύριός μας, η ζωή μας θα γεμίσει από τους καρπούς της αγάπης Του...
Αρνί που βλέπει το Θεό, ο λύκος δεν το τρώει.
Ο Σενναχηρίμ, βασιλιάς των Ασσυρίων (705π.Χ-681π.Χ.), πολιορκούσε την Ιερουσαλήμ. Ο Εζεκίας, βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, έστειλε πρέσβεις ζητώντας ειρήνη, επειδή έμαθε πως από όπου πέρασε, κατέστρεψε τις πόλεις, σκότωσε και αιχμαλώτισε τους κατοίκους. Τον παρακάλεσε να μην καταστρέψει την πόλη, λέγοντας πως δεν είναι δίκαιο και ότι υπάρχει Θεός. Ο υπερήφανος Σενναχηρίμ απάντησε: ''Εάν υπήρχε Θεός, θα βοηθούσε και τις άλλες πόλεις που κυρίευσα''. Μετά απ' αυτά, ο Εζεκίας απέστειλε απεσταλμένους προς τον Προφήτη Ησαϊα, για να του πουν να προσευχηθεί, για τον κίνδυνο που αντιμετώπιζαν. Ο Προφήτης Ησαϊας είπε, να πουν στον βασιλιά Εζεκία, να έχει πίστη και ελπίδα στον Θεό και να μην φοβηθεί τις απειλές των εχθρών. Αυτά λέει Κύριος ο Θεός: Δεν θα εισέλθει στην πόλη, αλλά θα επιστρέψει άπρακτος, διότι Εγώ θα υπερασπιστώ την πόλη και θα σώσω αυτήν. (Δ' Βασιλειών 19,34). Η βλασφημία του ασεβούς βασιλέως Σενναχηρίμ, τιμωρήθηκε με τον πιο τρομερό και πιο φανερό τρόπο: ο Θεός έστειλε στο στράτευμά του, έναν Άγγελο που σε μια μόνο νύχτα, εξολόθρευσε 185 χιλιάδες Ασσύριους, απελευθερώνοντας έτσι τους Ιουδαίους και την Ιερουσαλήμ. Ο Σενναχηρίμ, βλέποντας τέτοια καταστροφή, έφυγε και επέστρεψε στην Νινευί, όπου φονεύτηκε από τα παιδιά του (Δ' Βασιλέων 19)!!!... Να πως τιμωρούνται, εκείνοι που δεν εμπιστεύονται τον Θεό στη ζωή τους...
Διηγείται ο μπάρμπα-Θανάσης Παπαντώνης: «Θυμάμαι, σαν απόψε, Μεγάλο Σάββατο, το 1970 κάτι θαυμαστό που συνέβη εδώ στον διπλανό συνοικισμό. Όταν χτύπησε η καμπάνα της Εκκλησιάς, για την Ανάσταση, όλο το χωριό, κατά οικογένειες, ξεκίνησε για την Εκκλησιά. Μαζί τους ανέβαιναν και ο γερο-Γεωργακός, ο τσέλιγκας, με τη φαμελιά του. Μόλις πέρασαν τη μεγάλη ανηφόρα, άκουσαν, μέσα στην ησυχία της νύχτας, πέρα στα μαντριά του Γεωργακού, μεγάλο θόρυβο. Ο Γεωργακός έκαμε λίγο πιο πέρα και έβαλε αυτί για ν' ακούσει καλύτερα τι συμβαίνει. Μαζί του στάθηκαν και άλλοι χωριανοί. ''Λύκοι μπήκαν στο μαντρί μου, είπε. Απόψε διάλεξαν να το κάνουν. Ξέρω εγώ, ο σατανάς τους έστειλε για να με εμποδίσει να πάω στην Ανάσταση, αλλά, έννοιά του, δεν θα του κάνω το χατίρι...''. Κοίταξε πέρα προς τα μαντριά και φώναξε δυνατά: «Απόψε προβατάκια μου σας δίνω του Θεού μου». Και στρέφοντας το πρόσωπό του στους συνοδοιπόρους του χωριανούς, τους είπε: ''Εγώ θα πάω στην Εκκλησιά να ακούσω το «Χριστός Ανέστη», που τόσο πολύ το περιμένω και το λαχταρώ. Θέλω να Λειτουργηθώ με τη φαμελιά μου και να Κοινωνήσουμε τα Άχραντα Μυστήρια. Πενήντα μέρες ετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη αυτή νύχτα, δεν τη χάνω με τίποτα!''. ''Τί είναι αυτά που λες Γεωργακέ; του είπαν οι πλησιέστεροι συνοδοιπόροι του. Τρέξε γρήγορα να γλυτώσεις τα πρόβατά σου και να σώσεις την περιουσία σου που με πολλούς και πολύχρονους κόπους έφτιαξες. Φύγε γρήγορα, μη χασομεράς. Κάθε λεπτό που περνάει η ζημιά που σου κάνουν οι λύκοι γίνεται και πιο μεγάλη. Σκέψου, σε παρακαλούμε, την οικογένειά σου που ζει απ' αυτά τα πρόβατα...''. ''Ένα να μην μείνει, τους αποκρίθηκε ο τσέλιγκας, εγώ θα πάω στην Ανάσταση και ό,τι θέλει ο Θεός ας γίνει!!!...''. Αυτά είπε και κίνησε για το ναό, σκορπίζοντας σ' όλους τους συγχωριανούς του τον θαυμασμό για τη μεγάλη του πίστη! Στην Εκκλησιά, πρώτος και καλύτερος ο τσέλιγκας! Στεκόταν, αγέρωχος, στο στασίδι του κρατώντας στα χέρια του την ολοφώτεινη λαμπάδα του, που με το φως της χάϊδευε το ρυτιδωμένο πρόσωπό του. Στο κάλεσμα του ιερέα: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε», πήγε πρώτος αυτός και μαζί του ιεραρχικά όλη η φαμελιά του και Κοινώνησαν τα Άχραντα Μυστήρια. Όταν ο λειτουργός διάβαζε τον Κατηχητικό Λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου, ο Γεωργακός στεκόταν μπροστά στην Ωραία Πύλη και άκουγε με προσοχή. Στα λόγια του παπά: «Ο Άδης, φησίν, επικράνθη», επαναλάμβανε το «επικράνθη» με πείσμα και θυμό, λες και εκδικιόταν τον Άδη και μαζί του τον διάβολο, με τη σκοτεινή δυναστεία του. Και όταν το κείμενο έφτασε στο: «Ανέστη Χριστός και ζωή πολιτεύεται», ο τσέλιγκας, στην κάθε επανάληψη του «Ανέστη», φώναζε δυνατά και θριαμβευτικά, με φωνή που σκέπαζε εκείνες των συνεορταστών του, το δικό του «Ανέστη». Παρότι δεν ήξερε πολλά γράμματα, ο τρόπος που αντιδρούσε στο άκουσμα των ρημάτων «επικράνθη και Ανέστη», έδειχνε πως όχι μόνον τα καταλάβαινε, αλλά κυριολεκτικά τα βίωνε μέσα στην ψυχή του. Χωρίς, δηλαδή, να το ξέρει, θεολογούσε!... Βγαίνοντας από την Εκκλησιά, αφού είπε το «Χριστός Ανέστη» με τη φαμελιά του και τους χωριανούς και άκουσε το «Αληθώς Ανέστη», κίνησε για το σπίτι του, γεμάτος αναστάσιμη χαρά και αγαλλίαση. Όταν έφτασαν στο σπίτι, αφού πρώτα άναψαν το καντήλι με το Αναστάσιμο Φως, έστρωσαν τραπέζι για να φάνε την παραδοσιακή μαγειρίτσα και να τσουγκρίσουν το κόκκινο αυγό. Αφού φάγανε και οι άλλοι αποσύρθηκαν για ύπνο, ο Γεωργακός, που δεν τον χωρούσε ο τόπος, πήρε την γκλίτσα του και βγήκε από το σπίτι για να πάει στα μαντριά να δει τι ζημιά του έκαναν οι λύκοι και πόσα από τα πρόβατα του απόμειναν. Ανέβαινε τον ανηφορικό δρόμο που οδηγούσε στις στάνες του, με γρήγορο βηματισμό, έχοντας διαρκώς το νου του στα ζωντανά του. Όταν έφτασε πολύ κοντά τον ανησύχησε η μεγάλη ησυχία που επικρατούσε εκεί. «Άϊντε, είπε, πάνε τα προβατάκια μου, δεν θα γλύτωσε κανένα», και μ' αυτές τις σκέψεις, μπήκε στο μαντρί. Εκεί, έζησε όλο το θαύμα της Ανάστασης. Τα πρόβατά του είχαν στριμωχθεί όλα μαζί στην αριστερή πλευρά του μαντριού, ακίνητα, σαν μαρμαρωμένα. Στην άλλη πλευρά, είδε να γυαλίζουν, μέσα στο σκοτάδι, τέσσερα μάτια. Πάνω στα ξερά χορτάρια που στρώνουν οι βλάχοι για να 'ναι τα ζωντανά τους στεγνά και ζεστά, κάθονταν, σαν τα ήμερα σκυλιά, δύο λύκοι και τον κοίταζαν! Συγκλονισμένος απ' αυτό που έβλεπε, πήγε αθόρυβα και άνοιξε τη μαντρόπορτα. Ύστερα, στάθηκε λίγο παράμερα και για να διώξει τους λύκους, κτύπησε με δύναμη τις παλάμες των χεριών του. Οι λύκοι πετάχτηκαν αμέσως έξω απ' το μαντρί και εξαφανίστηκαν. Ο Γεωργακός τότε στράφηκε προς τα πρόβατα. Τα μέτρησε ένα προς ένα και ω του θαύματος! Τα βρήκε όλα, όχι μόνο ζωντανά και σωστά στον αριθμό, αλλά και ανέγγιχτα! Οι λύκοι, δηλαδή δεν τα είχαν ακουμπήσει! Ούτε καν μια σταλαγματιά αίματος δεν βρέθηκε πάνω στο μαλλί τους και στο δάπεδο!». Και τον λύκο τον κάνει πρόβατο ο Κύριος, όταν ο άνθρωπος Τον εμπιστεύεται!...
Ένας μαθητής έφθασε καβάλα στην καμήλα του στην σκηνή του δασκάλου του. Ξεπέζεψε, μπήκε μέσα, υποκλίθηκε και του είπε: ''Δάσκαλε, έχω τόση εμπιστοσύνη στο Θεό, που έχω αφήσει λυμένη την καμήλα μου απ' έξω, διότι είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Θεός προστατεύει τα συμφέροντα όσων των αγαπούν''.
''Πήγαινε αμέσως έξω, ανόητε, και δέσε την καμήλα σου καλά! Απάντησε ο δάσκαλος και συνέχισε: Ο Θεός δεν ασχολείται με πράγματα που είσαι απόλυτα ικανός να τα κάνεις εσύ!''.
