Όλα στη ζωή μας είναι ενέργεια.
Οτιδήποτε βλέπουμε ή αισθανόμαστε είναι ενέργεια. Το γέλιο, το δάκρυ μας, οι σκέψεις και οι επιθυμίες μας, τα όνειρα και οι πράξεις μας όλα είναι ενέργεια. Όλα τα συναισθήματα που κατά καιρούς δεν αποδεχτήκαμε ή που δεν τολμήσαμε να εκφράσουμε και καταχωνιάσαμε στα υπόγεια της ψυχής μας είναι και αυτά ενέργεια.
Η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται. Τα συναισθήματα που έχουμε νιώσει και που έχουμε καταπιεί δεν μπορούμε να τα εξαφανίσουμε μπορούμε όμως να τα μετασχηματίσουμε. Να τα μεταμορφώσουμε ακόμα κι αν έχουν συμβεί στο παρελθόν. Άλλωστε το παρελθόν είναι μέσα μας και τις περισσότερες φορές μας κυριεύει και μας καταδυναστεύει.
Έχουμε μεγαλώσει σε μια κοινωνία που από μικρά παιδιά μας εκπαιδεύει να μην εκφραζόμαστε ελεύθερα, να καταπνίγουμε και να απορρίπτουμε κάποια συναισθήματα που χαλάνε την εικόνα του "καλού παιδιού" που χρειάζεται να έχουμε για να είμαστε αποδεκτοί.
Πόσες φορές έχουμε σκεπάσει το θυμό μας...
Πόσες φορές έχουμε καταπνίξει το δυνατό γεμάτο γέλιο μας για να γελάσουμε διακριτικά όπως επιτρέπεται...
Πόσες φορές κρύψαμε τα δάκρυα μας και τη θλίψη μας πίσω από τη μάσκα του "δεν συμβαίνει τίποτα"...
Πόσες φορές κατάπιαμε τα ουρλιαχτά του πανικού μας για να μην δείξουμε αδυναμία και χαλάσουμε την εικόνα μας...
Τι έχουν γίνει όμως όλα αυτά τα συναισθήματα; Όλα τα γέλια, τα δάκρυα, ο θυμός, ο φόβος, η αγωνία, τα ουρλιαχτά που δεν εκφράσαμε;
Που έχουν πάει όλα τα όχι που ποτέ δεν βγήκαν από τα χείλη μας αλλά που τόσο μα τόσο πολύ θα θέλαμε να έχουμε πει;
Που έχουν πάει όλα τα παράπονα, τα θέλω και οι επιθυμίες που δεν τολμήσαμε να φανερώσουμε;
Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουν ότι όλα αυτά μαζεύονται στην κοιλιά μας. Μέσα στα σκοτεινά δωμάτια του υποσυνειδήτου μας. Βαθιά μέσα στα υπόγεια της ψυχής μας. Όταν τα υπόγεια αυτά γεμίσουν από καταπιεσμένα συναισθήματα τότε αυτά αρχίζουν να σπρώχνουν τις πόρτες για να τις σπάσουν.
Ο οργανισμός μας θέλοντας να μας προστατέψει στέλνει εκεί όση ενέργεια χρειάζεται για να αποκλείσει τους ανεπιθύμητους εισβολείς. Όμως κάποια στιγμή η αντίσταση μας αποδυναμώνεται γιατί δεν έχουμε άλλα αποθέματα ενέργειας να διαθέσουμε. Τα διαθέσαμε όλα για να σκεπάσουμε τα "ανεπιθύμητα" συναισθήματα στη σκιά μας και όχι για να τα μεταμορφώσουμε βγάζοντας τα στο φως. Τότε, όταν δεν έχουμε πια δυνάμεις να τα συγκρατήσουμε, οι πόρτες σπάνε και η ενέργεια όλων αυτών που δεν εκφράσαμε κατακλύζει όλο το σώμα και επηρεάζει όχι μόνο την ψυχολογική μας διάθεση αλλά και το σώμα μας.
Στην πραγματικότητα όλες οι σωματικές αρρώστιες είναι το καθρέφτισμα των εσωτερικών μας συγκρούσεων και των ανομολόγητων επιθυμιών μας. Ο Deepak Chopra στο βιβλίο του «Κβαντική Θεραπεία» μιλάει για χαρούμενο και λυπημένο στομάχι, για θυμωμένα νεφρά και φοβισμένο αυχένα εξηγώντας πως η ενέργεια των συναισθημάτων μας πλημμυρίζει κάθε όργανο και κύτταρο του σώματός μας.
Συχνά οι διαδρομές έκφρασης της ψυχής είναι κοινές στους περισσοτέρους ανθρώπους αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ένας πόνος στο στομάχι δυο διαφορετικών ανθρώπων κρύβει το ίδιο μήνυμα γι’ αυτούς και δημιουργήθηκε από την ίδια αιτία. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και αντιδρά διαφορετικά στα διάφορα ερεθίσματα που δέχεται.
Τα παρακάτω "μηνύματα" δεν αποτελούν κανόνα είναι όμως πολύ πιθανόν να εξηγούν τι συμβαίνει στο σώμα σας κάθε φορά που με τη μορφή της αρρώστιας, διαμαρτύρεται για την συμπεριφορά σας
Τα κρυμμένα μηνύματα
Κρυολόγημα: αν κάποια στιγμή θέλατε να κλάψετε και καταπιέσατε των εαυτό σας συγκροτώντας τα δάκρυά σας είναι πολύ πιθανό μερικές μέρες αργότερα αυτή η εσωτερική κατάσταση να εκδηλώθηκε σαν ένα γερό κρυολόγημα όπου η μύτη έτρεχε και τα μάτια σας δάκρυζαν όπως ίσως θα το έκαναν αν είχατε επιτρέψει στη λύπη σας να εκφραστεί.
Το κρυολόγημα σημαίνει ότι κάτι σας έκανε «να κρυώσετε μέσα σας» και με αυτόν τον τρόπο δείχνετε τη βαθύτερη ανάγκη σας για ζεστασιά και θαλπωρή.
Βήχας: είναι η σωματική έκφραση των λυγμών που καταπνίγηκαν Αν δεις κάποιον από απόσταση που τραντάζεται δεν μπορείς να πεις αν τραντάζεται από το βήχα του ή από τους λυγμούς του.
Ακόμα κάτω από τον βήχα μπορεί να κρύβονται γνώμες, διαμαρτυρίες, άσχημα λόγια που δεν τολμήσατε να ξεστομίσετε και προτιμήσατε να τα καταπιείτε. Έτσι σας «έπνιξαν» όπως σας πνιγεί πολλές φορές ο βήχας.
Στην περίπτωση του βήχα το σώμα δίνει με τον τρόπο του το μήνυμα ότι θέλει να του φερθούμε με περισσότερη τρυφερότητα, να το γλυκάνουμε και να το μαλακώσουμε που συμβολικά αυτό εκφράζετε με τα ζεστά ροφήματα με μέλι.
Πόνοι στα γόνατα: εμφανίζονται όταν εσωτερικά νιώθουμε να έχουμε γονατίσει από τις πιέσεις της ζωής. Κάτι μέσα μας επαναστατεί. Δεν θέλει πια να υποτάσσεται και. δεν θέλει να γονατίζει μπροστά σε κάτι ή κάποιον άλλον. Έχει ανάγκη να ορθώσει το ανάστημά του ή ακόμα να δείξει κάποια ακαμψία και απολυτότητα στην συμπεριφορά του όπως ακριβώς κάνει το άκαμπτο εξ αιτίας του πόνου γόνατο.
Χέρια: τα χέρια αντιπροσωπεύουν τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τη ζωή μας, τις ευθύνες μας και τα ταλέντα μας. Πόνοι ή κατάγματα στα χέρια δείχνουν ότι κάτι μέσα μας αντιδρά επειδή δεν εκφράζουμε όλο το δυναμικό μας ή δεν διαχειριζόμαστε με σοφία τις υποθέσεις μας.
Ακόμη η δυσλειτουργία στα χέρια μπορεί να εκφράζει ότι δεν τολμάμε να ανοίξουμε την αγκαλιά μας για να πάρουμε και να δώσουμε αγάπη.
Τα δάχτυλα έχουν το καθένα τη δική του σημασία. Τα προβλήματα που παρουσιάζονται στα δάχτυλά μας δείχνουν πως χρειαζόμαστε χαλάρωση και ελευθερία.
Αν κοπούμε στο δείκτη, τότε σίγουρα υπάρχει οργή και φόβος μέσα μας που έχουν σχέση με το "εγώ" μας σε κάποιο πρόβλημα που μας απασχολεί. Ο αντίχειρας αντιστοιχεί στο νου και αντιπροσωπεύει την ανησυχία. Ο δείκτης προσδιορίζει το "εγώ" και αντιπροσωπεύει το φόβο. Ο μέσος έχει σχέση με το σεξ και με την οργή. Γι’ αυτό όταν οργιστούμε ας κρατήσουμε το μεσαίο μας δάχτυλο. Τότε θα δούμε το θυμό μας να εξανεμίζεται. Κρατάμε το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού μας χεριού όταν ο θυμός μας απευθύνεται σε έναν άντρα και του αριστερού μας χεριού όταν απευθύνεται σε μια γυναίκα. Ο παράμεσος αντιπροσωπεύει τις σχέσεις και τη θλίψη. Το μικρό δαχτυλάκι έχει σχέση με την οικογένεια και την προσποίηση.
Πόνοι στους ώμους και τον αυχένα: δείχνουν ότι έχουμε αναλάβει μεγάλα βάρη, περισσότερα από όσα αντέχουμε να σηκώσουμε ή ότι με κάποιο τρόπο έχουμε αυτοπεριοριστεί και δεχθεί να υποταχθούμε.
Η πλάτη αντιπροσωπεύει το σύστημα της στήριξής μας. Όταν έχουμε προβλήματα με τη μέση μας, αυτό σημαίνει συνήθως πως νιώθουμε ότι δε μας στηρίζει κανείς. Πολύ συχνά έχουμε την πεποίθηση πως τα μόνα στηρίγματα στη ζωή είναι η δουλειά, η οικογένεια ή ο σύντροφός μας. Στην πραγματικότητα έχουμε απόλυτη στήριξη από το Σύμπαν, από την ίδια τη Ζωή.
Το πάνω μέρος της πλάτης έχει σχέση με την αίσθηση κάποιας έλλειψης συναισθηματικής στήριξης. Έχουμε την πεποίθηση πως ο σύζυγος, η γυναίκα, ο εραστής, οι φίλοι, το αφεντικό μας δε μας καταλαβαίνουν και δε μας στηρίζουν.
Το κέντρο της πλάτης έχει σχέση με την ενοχή και με εκείνα που βρίσκονται πίσω μας. Φοβόμαστε άραγε να δούμε τι βρίσκεται εκεί πίσω ή μήπως κρύβουμε όσα βρίσκονται εκεί;
Μήπως έχουμε την αίσθηση πως κάποιος μας μαχαιρώνει πισώπλατα; Μήπως νιώθουμε στ" αλήθεια "μπατίρηδες"; Μήπως τα οικονομικά μας είναι άσχημα ή μήπως στενοχωριόμαστε υπερβολικά γι’ αυτά; Τότε το κάτω μέρος της πλάτης μας θα μας ενοχλεί. Η έλλειψη χρημάτων ή ο φόβος για την έλλειψή τους προκαλούν ενοχλήσεις στη μέση. Το ποσόν των χρημάτων που έχουμε δεν έχει καμιά σχέση μ’ αυτό.
Πολλοί από μας πιστεύουμε ότι το χρήμα είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μας και ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό και πιο πολύτιμο στη ζωή, χωρίς το οποίο δεν μπορούμε να ζήσουμε. Τι είναι αυτό; Είναι η αναπνοή μας.
Η αναπνοή είναι το πιο πολύτιμο αγαθό στη ζωή μας, αν και θεωρούμε δεδομένο πως ύστερα από κάθε μας εκπνοή θα ακολουθήσει η επόμενη εισπνοή. Όμως αν δεν πάρουμε την επόμενη ανάσα δεν μπορούμε να ζήσουμε για περισσότερο από τρία λεπτά. Τώρα αν η δύναμη που μας δημιούργησε μας έχει δώσει αρκετή αναπνοή για όσο χρόνο ζήσουμε, δεν μπορούμε να της έχουμε εμπιστοσύνη πως θα μας προμηθεύει και ό,τι άλλο χρειαζόμαστε;
Έρπης στα χείλη: σε αυτή τη περίπτωση τα χείλη εκπέμπουν ένα διπλό μήνυμα καθώς από τη μια διογκώνονται και προσελκύουν τα βλέμματα και από την άλλη εκπέμπουν το σήμα «μακριά από μένα». Ο έρπης στα χείλη μπορεί να σημαίνει την ανάγκη του ατόμου να αρνηθεί τις υπερβολικές οικειότητες ή την επιβολή αυτοτιμωρίας επειδή τις επέτρεψε. Ακόμη μπορεί να δείχνει ότι υπάρχουν μέσα του επιθυμίες που δεν τις επιτρέπει στον εαυτό του.
Αυτιά: περιορισμός της ακοής ή κόμβος, πόνος και βούλωμα των αυτιών δείχνουν την άρνησή μας να ακούσουμε και να δεχθούμε κάποια πράγματα. Δεν θέλουμε πια ούτε να ακούμε ούτε να υπακούμε. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει.
Το μήνυμα πίσω από τα προβλήματα των αυτιών είναι να στρέψουμε την προσοχή μας προς εμάς, να αφουγκραστούμε το σώμα μας και να ακούσουμε αυτή την ψιθυριστή φωνή μέσα μας. Αυτή που μέχρι τώρα δεν ακούγαμε γιατί το μυαλό μας ήταν γεμάτο από αυτά που έλεγαν οι άλλοι. Να ακούσουμε επιτέλους τι έχει να μας πει και τι πραγματικά επιθυμεί ο εαυτός μας.
Πόδια: Πόνοι, δυσκολία στις αρθρώσεις, κατάγματα και χτυπήματα δείχνουν πάντα ότι ο εαυτός μας αντιδρά στην κατεύθυνση που έχουμε πάρει. Εκφράζουν μια εσωτερική απροθυμία για τον τρόπο που κινούμαστε μέσα στη ζωή.
Το μήνυμα που δίνουν είναι ρίξουμε τους ρυθμούς μας ώστε να χαιρόμαστε τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας. Ακόμα μπορεί το σώμα να μας δείχνει ότι χρειάζεται να κάνουμε μια στάση για να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά θέλουμε. Αν αυτός είναι ο δρόμος που θέλουμε να βαδίζουμε ή χρειάζεται να αλλάξουμε κατεύθυνση.
Καρδιά: Ερωτικές απογοητεύσεις, συναισθηματικές εντάσεις. άρνηση συγχώρεσης, ενοχές, συναισθηματική εξάρτηση ή αντίθετα αποξένωση και «κλείσιμο της καρδιάς» έχουν άμεση σχέση με τη δυσλειτουργία της.
Το μήνυμα πίσω από τα προβλήματα της καρδιάς είναι πάντα το ίδιο. Η καρδιά μας ζητάει να ανοίξει να δώσει και να δεχτεί αγάπη. Μας ζητά να αποδεχτούμε να κατανοήσουμε και να συγχωρήσουμε όχι μόνο τους άλλους αλλά και τον εαυτό μας και να προχωρήσουμε στη Ζωή μας.
Κεφάλι: Από τον πονοκέφαλο και την ημικρανία ως τις πιο σοβαρές παθήσεις που παρουσιάζονται στο κεφάλι φανερώνεται η στάση μας απέναντι σ’ αυτά που μας απασχολούν.
Συνήθως ο πονοκέφαλος δείχνει ότι με τη συμπεριφορά μας και την υπερφόρτωση ενέργειας στο μυαλό μας το κεφάλι νιώθει σαν να το χτυπάμε στον τοίχο. Μας δίνει σχηματικά να καταλάβουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Το μήνυμα εδώ είναι να χαλαρώσουμε, να πάψουμε να υπερθερμαίνουμε το μυαλό μας με σκέψεις και να αλλάξουμε την οπτική γωνία με την οποία βλέπουμε και αντιδράμε στις καταστάσεις.
Όποιο κι αν είναι το σύμπτωμα που εμφανίζεται στο σώμα το σίγουρα είναι ότι έρχεται ένα μήνυμα από την ψυχή μας. Όμως πολλές φορές την αρρώστια χωρίς να μας είναι συνειδητό τη δημιουργούμε γιατί μέσα από αυτή παίρνουμε προσοχή, αγάπη και φροντίδα. Πέρα από τα μηνύματα που έρχονται από το σώμα είναι καλό να αναρωτηθούμε:
Πόσο μας χρειάζεται η αρρώστια στη ζωή μας;Πόσο βαρύ είναι το τίμημα που πληρώνουμε αν μέσα από την αρρώστια έχουμε την αγάπη που χρειαζόμαστε;
Καλό να κλείσουμε τα μάτια ή να ξαπλώσουμε πάνω στα μπαλάκια και να έρθουμε σε επαφή με το σώμα μας. Να του δώσουμε το χώρο και το χρόνο να εκφραστεί και να μας πει τι πραγματικά θέλει ώστε να μπορέσουμε να φέρουμε σε ισορροπία το σώμα, το μυαλό και την ψυχή μας.
(θα βρείτε οδηγίες στo "Σήμερα ξέχασα τον καλύτερο μου φίλο" στη Διαλογιστική άσκηση "γνωρίζω το σώμα μου" στο:
still point (κατάσταση αυτοθεραπείας).
Μπορούμε να το ρωτήσουμε:
Με ποιο τρόπο λειτουργώ στη ζωή μου αυτήν την περίοδο ώστε να σε μπλοκάρω και εμφανίζεις τον πόνο ή την αρρώστια;
Μήπως χρειάζομαι ξεκούραση;
Μήπως χρειάζεται να αναβάλλω ή να αποφύγω κάτι;
Ποιο συναίσθημα κρύβεται πίσω από τον πόνο και πότε πρωτοεμφανίστηκε; Ποιο γεγονός ήταν η αιτία;
Υπάρχει κάποιος που θέλω να «τιμωρήσω» και εμφανίζω αυτήν την σωματική διαταραχή;
Ποιος είναι αυτός που έρχεται κοντά μου όταν αρρωσταίνω; Ποιος απομακρύνεται; Μήπως αυτό αναζητώ κατά βάθος;
Αν η αρρώστια είχε ένα μήνυμα να μου δώσει ποιο θα ήταν αυτό;
Η απάντηση από το σώμα μας θα έρθει σαν σκέψη στο μυαλό μας. η πρώτη αυθόρμητη σκέψη...
Το σώμα είναι πάντα γενναιόδωρο με μας. Θα εκπλαγούμε από το πόσο γρήγορα θα υποχωρήσει το σύμπτωμα αν πραγματικά δούμε και κατανοήσουμε την ιστορία που κρύβεται πίσω από αυτό. Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και μπούμε ενεργητικά στην αλλαγή, κάνοντας μικρά διαφορετικά βήματα από αυτά που κάναμε μέχρι τώρα, το σύμπτωμα δεν θα έχει λόγο ύπαρξης...
Το σώμα θα ξέρει ότι το "πιάσαμε" το μήνυμα.
