Κάθε άνθρωπος είναι δεδομένο ότι συναντάει διάφορες καταστάσεις στη ζωή του. Προφανώς και ποτέ δεν είναι όλα ρόδινα -δε γίνεται άλλωστε να είναι- κι αλίμονο αν όλα ήταν στραβά. Ίσως βέβαια, αν ερωτηθούν μερικοί, θα υποστηρίξουν πως στη ζωή τους έχουν περισσότερες κακές παρά καλές στιγμές. Άλλοι θα έχουν δίκιο να ισχυρίζονται κάτι τέτοιο και μάλιστα γίνεται κι από τρίτους αντιληπτό αυτό. Είναι όλοι εκείνοι που αναρωτιέσαι ποιος τους έχει μουτζώσει, ποιος τους έχει καταραστεί και φυσικά δεν αναφερόμαστε σε ζητήματα ερωτικού χαρακτήρα μονάχα. Υπάρχουν κι άλλα πολύ σοβαρότερα προβλήματα απ’ αυτά.
Σε όποια κατηγορία κι αν κατατάξουμε τον εαυτό μας, όμως, όλοι ανεξαιρέτως κάπου ελπίζουμε. Το θέμα είναι αν πρέπει να ελπίζουμε στο κάρμα ή σ’ ένα θαύμα. Αν κάθε πράξη μας είναι αποτέλεσμα μιας αιτίας του παρελθόντος και συγχρόνως αιτία άλλων πράξεων που θ’ ακολουθήσουν στο μέλλον, τότε μάλλον πρέπει να προσέχουμε την κάθε μας κίνηση. Αν μας συμβαίνει κάτι εντελώς ανάποδο, τότε σίγουρα κάτι ανάποδο πράξαμε κι εμείς στο παρελθόν.
Αν, όμως, τίποτα κακό και ανήθικο δεν κάναμε, κανέναn δε θίξαμε, μύγα δεν πειράξαμε, τότε γιατί περνάμε δύσκολα; Φτάνουμε σε τέτοιες φάσεις στο αμήν, ν’ αναρωτιόμαστε τι αμαρτίες πληρώνουμε κι ελπίζουμε πως το κάρμα θα μας βοηθήσει και θα κάνει τη δουλειά του. Απεγνωσμένα ψάχνουμε έναν ηθικό νόμο που θα επιφέρει δικαιοσύνη κι ισορροπία. Όλοι μας τη θέλουμε τη δικαιοσύνη κι όλοι μας αποζητάμε να συμβούν χαρμόσυνα γεγονότα στη ζωή μας. Μπορεί, λοιπόν, το κάρμα να το κάνει αυτό, είναι ικανό για κάτι τέτοιο;
Σε κεράτωσε ο Γιάννης, σε παράτησε η Μαρία, μα δεν πειράζει, όλα εδώ πληρώνονται; Και το σημαντικότερο, πότε θα πληρωθούν; Αυτό είναι το κακό με το κάρμα, ότι δεν ξέρεις το πότε θα δράσει και θα εξισορροπήσει την κατάσταση. Δε σου δίνεται ένα χρονοδιάγραμμα, το οποίο να σ’ ενημερώνει ότι μέχρι τον Αύγουστο του 2022 θα υποφέρεις, αλλά μετά όλα θα στρώσουν. Απλά περιμένεις κι υπομένεις κι ελπίζεις επ’ αόριστον.
Όταν το σκεφτείς, όμως, λίγο παραπάνω, όταν σου γυρίσει το μυαλό απ’ το πολύ ζόρι που έχεις τραβήξει, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να θεωρήσεις ότι αυτό το ρημάδι το κάρμα δεν ξηγιέται καλά. Δε σε καλύπτει, βρε παιδί μου και διαφωνείς καθέτως με τη στάση του. Αν εσύ ήσουν το κάρμα θα τα είχες κάνει ήδη όλα γυαλιά-καρφιά. Μετά απ’ αυτό το φιάσκο, μετά απ’ την απογοήτευση που σε κέρασε το κάρμα, λογικό κι επόμενο είναι να ψάχνεις να βρεις κάτι πιο δραστικό.
Κάπου πρέπει να εναποθέσεις τις ελπίδες σου κι εσύ γι’ αυτό και αποφάσισες πως μόνο ένα θαύμα μπορεί να σε σώσει. Ναι, ένα θαύμα θα ήταν ό,τι πρέπει, το αποφάσισες πάει και τελείωσε. Σε ποιον Άγιο πρέπει να προσευχηθείς, σε ποιον θεό πρέπει ν’ απευθυνθείς για να σου συμβεί το επιθυμητό;
Όσο να πεις, ένα θαύμα είναι κάτι πιο αέρινο, διότι σ’ αυτό δε χωράνε εξηγήσεις. Στο κάρμα υποτίθεται πως πίσω απ’ το καθετί υπάρχει μια αιτία κι όταν εσύ αυτές τις αιτίες τις ψάχνεις και δεν τις βρίσκεις, αναγκαστικά στρέφεσαι στα θαύματα και πιστεύεις σ’ αυτά. Δε σηκώνουν εξήγηση κάποιες συμπεριφορές που δέχτηκες, δεν μπόρεσες να κατανοήσεις το λόγο που ορισμένα πράγματα στη ζωή σου εξελίχτηκαν έτσι κι όχι κάπως αλλιώς. Από αυτό και μόνο συμπέρανες ότι όπως ακριβώς όλα τ’ άλλα καμία εξήγηση δεν είχαν, έτσι και σε σένα δε χρειάζεται εξήγηση για να σου συμβεί κάτι καλό. Έτσι απλά θα συμβεί χωρίς να συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος, γιατί αυτό είναι το θαύμα.
Τελειώνοντας και βάζοντας στην άκρη τις ελπίδες, ήρθε η ώρα να πιστέψουμε σε κάτι περισσότερο υπαρκτό και γήινο. Στον εαυτό μας. Δε γίνεται να τα περιμένουμε όλα από ένα κάρμα ή από ένα θαύμα. Καλό θα ήταν να κινηθούμε κάπως κι εμείς αντί να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Χωρίς να υπερεκτιμήσουμε τις δυνάμεις μας, ας προσπαθήσουμε να ελέγξουμε κάποιες καταστάσεις. Ας δούμε, στην τελική, ποια απ’ αυτά που μας συμβαίνουν μπορούμε να τ’ αλλάξουμε και ποια όχι.
Όλα με προσπάθεια γίνονται και συνήθως τίποτα δεν έρχεται έτοιμο από το σύμπαν. Πρώτοι εμείς να είμαστε κυρίαρχοι στη δική μας τη ζωή με αισιοδοξία στα κόκκινα κι ας συμβαίνουν τα ξαφνικά και τ’ απροσδόκητα συνεχώς. Ας το πιστέψουμε, κακό δεν κάνει, πως όλα λύνονται κι όλα αντιμετωπίζονται.
Μια στιγμή, θέλω μόνο μια στιγμή
και θ' ανοίξει το παράθυρο η ζωή.
Λίγο φως, θέλω μόνο λίγο φως
και θα γίνει το σκοτάδι μου ουρανός.
Χρειάζεται ένα θαύμα εδώ, δε γίνεται αλλιώς.
Αυτά που μας βαραίνουν να καούν, μα πες μου πώς;
Τα πάνω να 'ρθουν κάτω και τα πίσω να 'ρθουν μπρος.
Χρειάζεται ένα θαύμα εδώ μα πες μου πώς;
Μια στιγμή, θέλω μόνο μια στιγμή
να βγω για λίγο για μια ανάσα καθαρή.
Λίγο φως, θέλω μόνο λίγο φως
και θα γίνει το σκοτάδι μου ουρανός.
Χρειάζεται ένα θαύμα εδώ, δε γίνεται αλλιώς.
Αυτά που μας βαραίνουν να καούν, μα πες μου πώς;
Τα πάνω να 'ρθουν κάτω και τα πίσω να 'ρθουν μπρος.
Χρειάζεται ένα θαύμα εδώ μα πες μου πώς;
