Και πηγή αστείρευτης χαράς, παραμένει πάντα ο Θεός.
Όσοι θέλησαν μακριά από τον Θεό να την βρουν, γρήγορα ένοιωσαν την πικρή γεύση της απογοητεύσεως, γιατί απλούστατα, διαψεύστηκαν.
Μια αλήθεια χιλιομαρτυρημένη από την καθημερινή προσωπική πείρα.
Καλό είναι να αναφερθούμε τώρα και σε μερικές πιο πρακτικές σκέψεις, που χρειάζεται να έχουμε υπ’ όψιν μας στη ζωή, αν θέλαμε αυτό το μυρίπνοο λουλούδι της χαράς να διατηρείται πάντα θαλερό μέσα μας...
Ποια δηλ. πρέπει να βάζω πρώτη και ποια δεύτερη στις καθημερινές μου επιλογές; Εδώ ακριβώς βρίσκεται το μεγάλο μπέρδεμα στα μυαλά των ανθρώπων.
Ανατρέπουμε τις αξίες και τα πρώτα τα βάζουμε τελευταία και τα ουσιώδη της ζωής τα θεωρούμε επουσιώδη.
Τρέχουμε, λαχανιάζουμε, ιδρώνουμε να αποκτήσουμε υλικά αγαθά, γιατί τα κάνουμε σκοπό μας. Και όταν δεν κατορθώνουμε να τα απολαύσουμε, όπως θα θέλαμε, χάνουμε την χαρά μας, γιατί νοιώθουμε αποτυχημένοι μέσα στη ζωή.
Ξεχνάμε την διακήρυξη Του Κυρίου: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6,33).
Πρώτα απ’ όλα ο Θεός και έπειτα τα υλικά. Πρώτα η ψυχή και έπειτα το σώμα.
Αν έτσι ενεργούμε, ασφαλής θα απολαμβάνουμε τη χαρά ότι πορευόμαστε σε σωστή κατεύθυνση.
Αν μπορούμε λοιπόν να κάνουμε το καθήκον της κάθε στιγμής, αυτό αποτελεί πηγή χαράς. Και, φυσικά, όχι μόνον στα μεγάλα και σοβαρά. Πολλές φόρες ένας μικρός κόκκος σκόνης, που παρεμβάλλεται στον μηχανισμό του ωρολογίου μας, είναι ικανός να δημιουργήσει ανωμαλία στη λειτουργία του.
Το ίδιο και οι μικροεκτροπές από την εκπλήρωση του χρέους μας απέναντι στον Θεό και τους ανθρώπους έχουν σα συνέπεια την αναστολή της χαρούμενης διάθεσής μας.
Με το ίδιο ηλεκτρικό ρεύμα μπορεί να παράγεις πάγο, εάν χρησιμοποιήσεις ένα ψυκτικό μηχάνημα, αλλά μπορεί να παράγεις και θερμότητα, εάν τοποθετήσεις ένα θερμαντικό σώμα. Η ίδια ενέργεια διαφοροποιείται ανάλογα με τη χρήση της.
Έτσι και εδώ, ένα φαινομενικά δυσάρεστο γεγονός, όπως μια αρρώστια, μια αποτυχία, ένα οικονομικό αδιέξοδο, ένας κατατρεγμός είναι σκαλοπάτι, που μπορεί να σκοντάψεις και να πέσεις ή να πατήσεις επάνω και ν’ ανέβεις υψηλότερα.
Το κάθε περιστατικό της ζωής παίρνει το χρώμα των γυαλιών, που φοράς. Εάν φοράμε μαύρα γυαλιά, όλα γύρω μας θα φαίνονται σκοτεινά. Εάν φοράμε κόκκινα, όλα γύρω μας θα φαντάζουν ωραία. Γι’ αυτό το μυστικό της διαφοροποιήσεως των πραγμάτων δεν είναι έξω από μας, αλλά μέσα μας.
Ένας εγκάρδιος χαιρετισμός, ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για την υγεία του άλλου, την εργασία του, την κατάσταση του πατέρα του π.χ., εάν τυχόν γνωρίζετε ότι ήταν άρρωστος, του ξενιτεμένου αδελφού του, αν ξέρετε ότι βρίσκεται μακριά, προκαλεί συγκίνηση και κάνει τον άλλον να χαίρει, που υπάρχουν άνθρωποι, που ειλικρινά νοιάζονται γι’ αυτόν.
Ακόμη, το να ακούσεις το πρόβλημα του άλλου με προσοχή. Να του δώσεις θάρρος στην απογοήτευσή του. Να χρησιμοποιήσεις την επιρροή σου για να βγει από κάποιο αδιέξοδο. Να του κάνεις μια επίσκεψη στην αρρώστια του και πλήθος άλλων τέτοιων εκδηλώσεων αποτελούν αφορμές χαράς, που πρώτα εμείς δοκιμάζουμε, γιατί το καλό κλείνει μέσα του, από την φύση του, το σπόρο της χαράς και φυτρώνει πρώτα στην καρδιά εκείνου, που το εκδηλώνει. Μικρές – μικρές λοιπόν πράξεις καλοσύνης, που κάθε μέρα μπορούμε να κάνουμε, είναι λουλούδια ευωδιαστά στον κήπο της ψυχής, που ομορφαίνουν και χαριτώνουν τον άνθρωπο.
Μια στιγμούλα είναι η ζωή του και όμως η ανάμνησή του διαρκεί αιώνια. Είναι μια ανάπαυση για τους κουρασμένους, ένα γλυκοχάραμα για τους αποθαρρυμένους, ένα ηλιόφωτο για τους θλιμμένους και το καλύτερο αντίδοτο, που έχει η φύση για τις στεναχώριες».
Έτσι, η χαρά αποδεικνύεται δώρο Θεού και κατάκτηση του ανθρώπου. Χάρισμα του Αγίου Πνεύματος, αλλά και αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας για να την κάνεις κτήμα σου.