Ναι πρόσεξε με λίγο. Μη ξεγελιέσαι όταν λες πως την «ξέρεις» ή πως την έχεις καταλάβει. Νομίζεις πως την «ξέρεις» ή την έχεις καταλάβει. Οκ, σίγουρα έχεις μαντέψει σωστά κάποια από τα χαρακτηριστικά της αλλά μη βιαστείς να πέσεις στη παγίδα των αφόρητων clichéé που θες να της φορτώσεις. Άκου με, ξέρω τι σου λέω και μπορώ να στο αναλύσω και λίγο. Θες να δεις;
Ας πούμε τη φαντάζεσαι να έχει ζήσει σε ένα αφόρητα αυστηρό περιβάλλον ή να ζυμώνει πρόσφορα νυχθημερόν. Να μιλάει άπταιστα γαλλικά και να παίζει πιάνο. Να ντρέπεται να εκφραστεί ανοιχτά για θέματα πολιτικής και να είναι ενοχική για θέματα που όλοι οι υπόλοιποι έχουν «λούσει» με τον αέρα μιας ψευδεπίγραφης «άνεσης» κάνοντάς τα ένα απλό κουρελάκι. Θέματα όπως η σεξουαλικότητά της. Έλα παραδέξου το! Αφού κι εσύ μόλις άκουσες τη λέξη «καλόγριες», το πρώτο που σκέφτηκες ήταν ράσα κι από κάτω ένα set καταπιεσμένες ζαρτιέρες….
Έλα τώρα να σου διαλύσω την ψευδαίσθηση. Είναι μια γυναικά σαν όλες τις άλλες, χωρίς να είναι ακριβώς σαν όλες τις άλλες. Σίγουρα υπάρχουν κι άλλες σαν κι αυτή εκεί έξω, μα ας πούμε πως λόγω σχολείου, ετούτη έχει Π.Ο.Π. ή σφραγίδα γνησιότητας . Σχεδόν με βεβαιότητα μπορεί και να μιλάει άπταιστα γαλλικά ή κάποια άλλη γλώσσα όμως το 2015 οι περισσότεροι αυτό δε κάνουν; Και ναι κάποια στιγμή θα πέρασε από τα χέρια της κάποιο μουσικό όργανο όμως αυτό δεν της άφησε απαραίτητα και παρακαταθήκη το να πηγαίνει μόνο στο Μέγαρο. Ας πούμε λοιπόν πως η όποια μόρφωσή της «μπολιάστηκε» με μια δόση δυσεύρετης, στις μέρες μας, παιδείας. Αν πήγε σε σχολή Ορθόδοξων Καλογραιών ειδικά, εκτός από όλα τα παραπάνω που έχεις ως «προαπαιτούμενα», έμαθε να αγαπάει λίγο παραπάνω την παράδοση, ίσως και την ιστορία και σίγουρα την λαογραφία. Είπαμε δε ζυμώνει πρόσφορα νυχθημερόν αλλά σίγουρα βλέπει όμορφα την ιδέα να ψευτονηστέψει τη Σαρακοστή. Όχι τόσο λόγο θρησκείας ή δόγματος, μα γιατί της αρέσει αυτός ο αέρας γλυκιάς νοσταλγίας κάθε φορά που φτιάχνει την τέλεια φασολάδα (ίδια μ’ εκείνη που έκανε και η γιαγιά της τέτοιες μέρες). Α ναι να μη το ξεχάσω, το πιο πιθανό είναι πως έχει έστω ένα παππού ή γιαγιά που ήταν πρόσφυγας από τη Μ. Ασία κι αν είσαι τυχερός και ήταν η γιαγιά της, τότε μάλλον έχει πάρει και το «χέρι» της γιαγιάς στη κουζίνα (με ό,τι σημαίνει αυτό). Επίσης λόγω όλων των παραπάνω, πιθανό είναι να έχει ντυθεί «ένδοξη» Σαρακατσάνα σε σχολικές εορτές και επετείους, καθώς επίσης και να ξέρει να χορεύει άψογο τσάμικο μιας που όλο και κάποιο χρόνο θα τον έφαγε στο Λύκειο Ελληνίδων ή στην ομάδα του Δήμου.
Δεν μεγάλωσε σε τόσο αυστηρό περιβάλλον όσο νομίζεις αλλά ίσως σε πιο περιορισμένο. Μέσα εκεί όμως έμαθε συζητά και να ακούει ανθρώπους μεγαλύτερους από εκείνη που την ώθησαν να σκαλίσει λίγο περισσότερο το μυαλό και το πνεύμα της πριν ξεκινήσει να μαθαίνει το πώς να λιμάρει τα νύχια της.
Ίσως να ντύνεται σα πενηντάρα, μόνη (με εκνευρίζει αφόρητα η λέξη «γεροντοκόρη»), καθηγήτρια Αγγλικών, με pastel πουκάμισα που έχουν βικτωριανό γιακά. Μπορεί και όχι. Όμως σίγουρα το ντύσιμο της είναι πιο «κοριτσίστικο» και το πιο πιθανό είναι να φοράει σπάνια τακούνια. Ίσως να έχει μακριά μαλλιά και να βάφεται ελαφρά. Δεν είναι πως «δε το ‘χει» με την πρόκληση (είναι που δεν έχεις δει τα εσώρουχά της), απλά αυτή της την πλευρά δε θέλει να την σκορπάει αδιάκριτα. Μη γελαστείς από τα λουλουδερά σερβίτσια και σεντόνια της, ούτε από τα αμέτρητα βιβλία που μπορεί να βρεις διάσπαρτα στο διαμέρισμά της. Δεν είναι ξενέρωτη, ούτε ανοργασμικιά. Με εκείνον που θα επιλέξει να πλαγιάσει, θα κάνει τα τέρατα. “Ομως σίγουρα αυτό δε θα συμβεί με τον οποιοδήποτε γιατί ξέρει πως τέτοιου είδους «τέρατα» χρειάζονται κάτι που οι περισσότεροι ξεχνούν στις μέρες μας. Χρειάζονται Οικειότητα. Γι’αυτό μια τέτοια γυναίκα «πλαγιάζει», δεν πηδιέται απλά.
Ναι όμως έχεις δίκιο. Δεν είναι ο πιο χαλαρός άνθρωπος που μπορείς να γνωρίσεις. Τρεις στις τέσσερις φορές είναι ενοχική με τον εαυτό της. Πρόσεξέ με! Με τον εαυτό της , όχι με τις επιθυμίες της! Ανησυχεί συνήθως για τα πάντα και αγχώνεται για ότι δε περνάει από το χέρι της. Είναι ευγενής σε σημείο που μπορεί να σου σπάσει τα νεύρα. Όταν θέλει να πει κάτι, θα το περάσει πρώτα από σαράντα φίλτρα κι ύστερα θα το βγάλει από μέσα της για να μη φανεί αγενής. Είναι απαιτητική με τους άλλους γιατί είναι απαιτητική και με τον εαυτό της. Γκρινιάζει κι έχει εκνευριστικές ευαισθησίες. Επίσης είναι συγκεντρωτική κι αυτό την κάνει να πνίγεται σε μια κουταλιά νερό για πράγματα που οι άλλοι έχουν λύσει μέσα στο πεντάλεπτο. Και, ναι μετά βαράει τον εαυτό της για αυτό. Είπαμε ενοχική μέχρι αηδίας. Σπάνια θα βρίσει, εκτός κι αν είναι με τις φίλες της. Ναι, ναι εκείνες που πήγαιναν στο ίδιο σχολείο. Εκεί θα της ξεφύγει και κανένα «μαλάκας» έτσι για την τσαχπινιά αλλά ως εκεί. Αλλοίμονο! Να ρίξει καταυτό τον τρόπο το «επίπεδο»; Jamais!!
Όμως ξέρεις κάτι; Τίποτα από όλα αυτά δε θα τη «σκοτώσει». Αυτό που θα τη φάει στο τέλος, είναι το ότι την έμαθαν όλοι να περιμένει το παραμύθι. Όχι απαραίτητα τον Πρίγκιπα, μα σίγουρα το παραμύθι. Εκείνο που οι καλοί πάντα θριαμβεύουν στο τέλος. Οι κακοί μεταμελούν και κερδίζουν τη συγχώρεση ή παίρνουν αυτό που τους αξίζει. Αν υπάρχει και ζευγάρι, τότε κι εκείνο ανταλλάσει όρκους αιώνιας, πραγματικής πίστης κι αγάπης κι όοοολοι αυτοί μαζί χάνονται στο ηλιοβασίλεμα. Αυτό λοιπόν θα τη φάει γιατί ενώ το περιμένει, είναι έξυπνη και ξέρει πως κάτι τέτοιο δε θα συμβεί ποτέ στη πραγματική ζωή. Της το είπε κι η μαμά της αλλά δεν έχει σημασία.
Κι η μαμά Ουρσουλίνα ήταν….
Στέλλα Μπεκατώρου Βράϊλα/ Φωτογραφικός φακός, πληκτρολόγιο, στυλό, μικρόφωνο, κατσαρόλες. Όλα κουπιά για την Τρικυμία Εν Κρανίω μου! This is My truth! Now show me yours!
