Εξάλλου δεν είναι λίγα που έχουν«εισβάλει» στα αυτάκια μας, περί χωρισμού, απιστίας και ασυμφωνίας χαρακτήρων όπως επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε για τη φράση-δίκοπο μαχαίρι που διατυπώνεται συνήθως κατά τη διάρκεια ενός χωρισμού και μοιάζει να χρυσώνει το χάπι, με βάρβαρο για την ακρίβεια τρόπο στον αποδέκτη της: «Μπορούμε να παραμείνουμε φίλοι, έτσι δεν είναι;». Κι όμως, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ένα πρώην ζευγάρι έχει καταφέρει να διατηρήσει φιλικές σχέσεις, αφότου τελειώσει ο έρωτας.
Για κάποιες γυναίκες αυτό μπορεί να φαντάζει λογικότατο, σαν μια φυσική εξέλιξη μιας σχέση που δεν είχε αίσιο ερωτικό τέλος ή δεν οδηγήθηκε στα σκαλιά της εκκλησίας. Για άλλες, ωστόσο, κάτι τέτοιο είναι ανέφικτό καθώς θεωρούν ότι όταν επέλθει ο χωρισμός, το να μένουν φίλοι δύο πρώην εραστές είναι αφύσικο και απλά απαγορευμένο, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις και δικαιολογίες.
Ο Roland Barthes, όπως και πολλοί άλλοι φιλόσοφοι, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως η ανάγκη κάποιας γυναίκας να διατηρεί φιλικές σχέσεις με τον πρώην σύντροφό της είναι διαχρονική και διατρέχει όλες τις εποχές και όλες τις κοινωνίες ή κουλτούρες, επειδή πολύ απλά, γι’ αυτό ευθύνεται το γυναίκειο ένστικτο. Το ερώτημα είναι μπορείς να γίνεις φίλη με τον πρώην σου; Πρέπει να ισχύει πάντα το «όλα ή τίποτα»;
via