Παραδοσιακά ο ψυχολόγος και ιδιαίτερα όταν εξειδικεύεται στην ψυχοθεραπεία δεν είναι στην πρώτη γραμμή για την αντιμετώπιση μιας σοβαρής ψυχικής κρίσης που βρίσκεται στην κορύφωσή της.
Συνήθως παραμένει στα μετόπισθεν αφήνοντας χώρο για να δράσουν άλλες ειδικότητες, λ.χ. του ψυχίατρου και του νευρολόγου, και ξεκινά τη συστηματική παρέμβασή του εφόσον το άτομο αποταθεί κοντά του και δείξει ότι είναι πλέον σε θέση να αναγνωρίσει την ανάγκη του για λήψη ψυχολογικής φροντίδας και την αποδεχθεί οικειοθελώς.
Παρόλα αυτά, υπάρχουν στιγμές που ο ψυχολόγος θα βρεθεί αντιμέτωπος με περιστατικά που για την αντιμετώπιση της κατάστασής τους χρειάζεται να ληφθούν άμεσα μέτρα, συνεργασία και επείγουσα παρέμβαση άλλων ειδικών, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί ανεπανόρθωτη βλάβη ακόμη και θάνατος.
Μερικές από τις σοβαρές αυτές περιπτώσεις που ενδέχεται να κτυπήσουν πρώτα την πόρτα του ψυχολόγου είναι οι εξής:
1) παρατεταμένη άρνηση λήψης τροφής,
2) συστηματικοί αυτοτραυματισμοί,
3) έντονη αυτοκτονικότητα,
4) οργανωμένος ανθρωποκτονικός ιδεασμός,
5) ανεξέλεγκτη βιαιοπραγία,
6) σοβαρή νοητική σύγχυση,
7) σοβαρό στερητικό σύνδρομο από εθιστική ουσία,
8) τοξίκωση,
9) εκδήλωση εξωπυραμιδικών συμπτωμάτων,
10)φαρμακευτική απορρύθμιση ή άρνηση λήψης συνταγογραφημένης φαρμακευτικής αγωγής,
11) θύμα φυσικής κακοποίησης
12) υποτροπιάζοντα ή εμμένοντα παραληρηματικά ή ψευδαισθητικά ενοχλήματα.
Ας θυμόμαστε ότι ένας καλός ψυχολόγος πάντοτε γνωρίζει μέχρι που φτάνουν τα επαγγελματικά όρια του και διασφαλίζει έγκαιρα την επαγγελματική συνεργασία του με άλλες ειδικότητες όταν απευθύνεται κοντά του μια εξαιρετικά σοβαρή περίπτωση.
Πηγή: Πλατρίτης Κ.Ν. (2012). Ψυχοθεραπεία: Σημεία και στοιχεία στα πρώτα βήματα της σχέσης. Αρχείο Κυπριακού Ινστιτούτου Ψυχοθεραπείας, Λεμεσός.
