Με διάστημα μιας εβδομάδας ακούμε δύο επίθετα... «Σώφρων»... «Άφρων»...
¨Ο νόμος του ανθρωπίνου μυαλού είναι η πλάνη¨ μας λένε οι άγιοι Πατέρες. Δεν πρόκειται για μία κρίση, που μπορεί να κινείται στο επίπεδο της κατάκρισης, ζηλοφθονίας και εμπάθειας. Ο Χριστός το επισημαίνει:

Όχι επειδή ευφόρησεν η χώρα του. Η ευφορία αυτή των χωραφιών του υπήρξε μία ευλογία που του δόθηκε από τον Θεό .. δεν φαίνεται να κοπίασε γι’ αυτήν ο πλούσιος∙ ο Θεός απλώς επέτρεψε να συμβεί, προφανώς για να του δώσει ευκαιρία να ανοιχτεί στον συνάνθρωπο. Αλλά εκείνος πώς την αντιμετώπισε; Μ’ έναν απόλυτα εγωιστικό τρόπο:
Αυτός ο εγωισμός του, ως νοσηρή στροφή μόνον στον εαυτό του, δεν περιέχει ίχνος αναφοράς και προς τον Θεό. Συνήθως, ακόμη και σε ασχέτους προς την πίστη του Θεού ανθρώπους, σε στιγμές ευτυχίας τους ακούμε και ένα «δόξα τω Θεώ».

Η διαγραφή του Θεού και του ανθρώπου όμως φέρνει άγχος.
Η αφροσύνη του όμως έγκειται και στην ψευδαίσθηση της αληθινής ζωής. Ο πλούσιος δεν ελάμβανε υπόψη του το πιο βέβαιο γεγονός της ζωής…….. την ύπαρξη του θανάτου.

