Οι μεγάλοι πόθοι δεν έσβησαν ποτέ σε ιδανικά κρεβάτια.
Οι μεγάλες προσδοκίες δεν γεννήθηκαν ποτέ σε ιδανικές εποχές.
Οι μεγάλες στιγμές δεν υπήρξαν ποτέ ιδανικές.
το «ιδανικό» δεν είναι συνώνυμο του «ανθρώπινο».
Ανθρώπινες είναι οι στιγμές όταν όλα έμοιαζαν εναντίον του ιδανικού.
Οι αλήθειες που ζήτησαν διέξοδο ακόμη και μια μέρα που όλα φαινόντουσαν ψεύτικα.
Τα «σ’ αγαπώ» που βγήκαν αβίαστα από το στόμα χωρίς να ζητήσουν ανταπόδοση.
Τα πεταχτά φιλιά που δόθηκαν σε αγαπημένα πρόσωπα χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη αιτία.
Οι έρωτες που άρχισαν και τέλειωσαν πάνω σε ένα λάθος αλλά υπήρξαν οι πιο σωστοί.
Οι υποσχέσεις που δόθηκαν σιωπηλά και τηρήθηκαν ευλαβικά.
Οι φόβοι που έκαναν πίσω όταν η τόλμη βγήκε μπροστά.
Οι πληγές που πόνεσαν και ο πόνος που πλήγωσε.
Ανθρώπινες αδυναμίες που έγιναν ομορφότερες από κάθε ιδανικό στοιχείο.
Τι θα διάλεγες τελικά; Μια μικρή αλήθεια ή ένα μεγάλο ψέμα;
Έρωτες με ελαττώματα αλλά στο μαζί ή αψεγάδιαστους και εγωιστές, από εκείνους που είναι καταδικασμένοι να μένουν μόνοι;
Λόγια πλεγμένα με κορδέλες ιδανικές ή πράξεις γεμάτες αληθινά μπαλώματα;
το «ιδανικό» δεν είναι συνώνυμο του «ανθρώπινο».
via