Δεν μπορούμε να βελτιώσουμε την αλήθεια. Αυτό είναι γελοίο, αλαζονικό και ανόητο, ακόμα και να το σκεφτεί κανείς.
Αλλιώς δεν υπάρχει λόγος για αναζήτηση. Για ποιο λόγο να γίνει οποιαδήποτε αναζήτηση; Τώρα έχουμε την πεποίθηση ότι είμαστε το όνομά μας, η κουλτούρα μας, η φυλή μας, το φύλο μας, και το πιστεύουμε αυτό, δεν το αμφισβητούμε καθόλου, κανένας δεν το αμφισβητεί.
Δεν υπάρχει κανένας ο οποίος χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει τον αληθινό του εαυτό, να μπορεί να είναι σε κατάσταση γαλήνης και αδιατάρακτης ευτυχίας. Η ζωή του θα έχει σκαμπανεβάσματα.
Είναι όπως ένας ποταμός που ρέει, αλλά ταυτόχρονα είναι και σταθερός. Τα κύματα είναι σαν τις σκέψεις μας ή σαν τις αλλαγές που συμβαίνουν στο σώμα, αλλά ο ποταμός είναι ατάραχος.
Αν κάνετε διαλογισμό μόνο και μόνο για να διαλογιστείτε, για να απολαύσετε κάποιο χρόνο σε κατάσταση μη δυϊσμού, αυτό μπορεί να σας το προσφέρει ο διαλογισμός. Όπως όμως θα έχετε ακούσει πολλούς να λένε, μόλις τελειώσουν το διαλογισμό, το χάος της ζωής και του νου επανέρχονται.
Και όταν «εμείς» ανακαλύπτουμε την αλήθεια, είμαστε η αλήθεια. Είναι αδύνατο να ανακαλύψεις τον αληθινό σου εαυτό και να είσαι αυτός που ανακάλυψε τον αληθινό του εαυτό ως άτομο.