Είναι σχεδόν κλισέ να πεις σε κάποιον με κατάθλιψη να «σκέφτεται θετικά» ή να «βλέπει τη θετική πλευρά των πραγμάτων». Συνήθως αυτό συμβαίνει με καλή πρόθεση, οι φίλοι, η οικογένεια, ακόμη και οι επαγγελματίες υγείας ίσως ενθαρρύνουν τα άτομα με κατάθλιψη να δουν τη ζωή μέσα από τα ίδια ροζ γυαλιά που τη βλέπουν οι ίδιοι. Πολλά μπορούν να ειπωθούν σχετικά με να δείτε τα θετικά πράγματα γύρω σας ενώ πάσχετε από κατάθλιψη, αρκεί να γίνει κατανοητό ότι πολλές φορές τα «γυαλιά» της κατάθλιψης προφανώς δεν σας επιτρέπουν να δείτε κάτι θετικό.
Η κατάθλιψη σε τυφλώνει απέναντι στα πάντα εκτός από τα χειρότερα συναισθήματα που νιώθεις.
Η κατάθλιψη απομακρύνει τη θεμελιώδη ικανότητα σου να «δεις» οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτά που σου επιτρέπει να δεις.
Η κατάθλιψη δεν είναι επιλογή. Τα άτομα με κατάθλιψη δεν μπορούν να «επιλέξουν την ευτυχία». Δεν νομίζετε ότι θα το έκαναν αν μπορούσαν; Γιατί να επιλέξουν να ζούν μέσα στον εφιάλτη της κατάθλιψης; Γι’ αυτό, όταν παροτρύνετε κάποιο άτομο με κατάθλιψη να «είναι θετικό», αυτό που πραγματικά κάνετε είναι να του λέτε ότι δεν εργάζεται αρκετά σκληρά. Του λέτε ότι «αποτυγχάνει» να είναι ευτυχισμένο. Του λέτε ότι φταίει αυτό.
Οι άνθρωποι με κατάθλιψη, προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να δουν τη θετική πλευρά των πραγμάτων, όμως ο εγκέφαλός τους δεν τους αφήνει. Είναι ασθενείς, δεν είναι τεμπέληδες.
Τα άτομα με κατάθλιψη δεν έχουν ανάγκη να τους υποδεικνύουμε πόσο καλή είναι η ζωή τους, πόσο ευτυχείς πρέπει να είναι γι’ αυτήν ή πόσο χειρότερη ζωή έχουν οι άλλοι. Δεν χρειάζονται να τους υποδεικνύουμε πώς να «διορθώσουν» την κατάθλιψή τους – χρειάζονται να ακούσουν ότι τους αγαπάμε και τους υποστηρίζουμε ακόμα και μ’ αυτήν.
Τα άτομα με κατάθλιψη δεν χρειάζονται να ακούνε «πώς» να αισθάνονται ή να σκέφτονται. Πρέπει να ακούσουν ότι είναι πολύτιμοι άνθρωποι ό,τι κι αν γίνει.
Είναι εντάξει να ενθαρρύνετε κάποιον να δει το καλό σε μια κατάσταση μέσα από την οποία μπορεί να παλεύει με το σκοτάδι της κατάθλιψής του. Είναι εντάξει να βοηθήσετε αυτό το άτομο να δει τα πράγματα λίγο διαφορετικά και να το ενθαρρύνετε με ήπιο τρόπο να παρατηρήσει τα μικρά πράγματα που μπορεί να του λείπουν. Αυτό όμως που δεν χρειάζεται να ακούσει κάποιος με κατάθλιψη είναι ότι δεν «σκέφτεται αρκετά θετικά».
Η κατάθλιψη δεν είναι επιλογή. Εξαιτίας της κατάθλιψης, το άτομο δεν μπορεί να «επιλέξει» πώς νιώθει. Δουλεύει σκληρά κάθε μέρα για να είναι ο πιο ευτυχισμένος, ο πιο υγιής άνθρωπος που μπορεί να είναι. Ωστόσο, πάντα θα υπάρχουν στιγμές όπου η κατάθλιψη κερδίζει – και αυτά τα άτομα πρέπει να γνωρίζουν ότι τους αγαπούν ανεξάρτητα από αυτό. Θα ήθελαν πολύ να είναι “απλώς ευτυχισμένοι», αλλά δεν λειτουργεί έτσι. Παρακαλώ λοιπόν, την επόμενη φορά που θα προσπαθήσετε να πείτε σε κάποιον με κατάθλιψη ότι θα πρέπει απλώς να σκεφτεί θετικά, να θυμάστε ότι με αυτόν τον τρόπο υπονοείτε ότι η κατάθλιψή του είναι δικό του λάθος. Κι αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται να ακούσει κάποιος με κατάθλιψη.
