|
||||
|
- μίαν νοητήν, η οποία αναφέρθηκε πρώτη, οριζομένην ως Ον (πραγματικόν).
- μίαν αισθητήν οριζομένην ως μη Ον (φαινόμενον - αισθητόν Σύμπαν).
- Α. Einstein, ο οποίος ταυτίζει το Ον και το μη Ον.
- Αναξιμάνδρου, ο οποίος θεωρεί ως γεννήτορα του Όντος το Άπειρον1.
- Αναξαγόρου, ο οποίος διδάσκει ότι ο Νούς είναι η γενεσιουργός των «πάντων» (συνόλου της περιωρισμένης στον χώρο ποσότητος Ύλης-Ενέργειας) εκδήλωσις του Θείου.
- Ηρακλείτου (παρατίθεται τελευταία ως η προφανώς ορθή), που θεωρεί ότι δια ορισμών όπως Ον ή μη Ον περιγράφονται διακρίσεις του Υλικού (Φυσικού) Σύμπαντος.
- διακριτές υποστάσεις του Υλικού Σύμπαντος είναι το Ον (πραγματικόν - νοητόν) και το μη Ον (φαινόμενον-αισθητόν).
- Υπάρχει μία ουσία περιέχουσα το Ον και περιεχομένη, η οποία μπορεί να ορισθή ως ο γεννήτωρ του ή ως παραλλήλως υπάρχουσα, που, επίσης, έχει δράσιν ευοδωτικήν εις την διάδοσιν όλων των δυνάμεων (αλληλεπιδράσεων) της Ύλης.
- Αναξίμανδρον ως το Άπειρον.
- Πλάτωνα ως το Ον.
- Αριστοτέλην ως η Πέμπτη Ουσία.
- Α. Einstein ως το Χωροχρονικόν Συνεχές.
- υπάρχει αρχή (χρόνος γεννήσεως)
- όσα υπόκεινται εις γεννήσεις υπόκεινται και εις φθοράς (περατούνται - αποθνήσκουν)
- το πέραν του Φυσικού δεν υπόκειται εις διερεύνησιν.
- Το Ον Σύμπαν έχει, κατά κάποιον τρόπο, αρχήν (εκ της «πρώτης ουσίας»). Ως προς αυτήν του την εξέλιξιν είναι, βεβαίως, Αναξιμάνδρειον. Επί αορίστως μακρόν χρονικόν διάστημα (οπωσδήποτε πεπερασμένον) θα είναι παλλόμενον, «πῦρ ἀείζωον ἁπτόμενον καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα»· δηλ. Ηρακλείτιον. Συνεχώς εξαντλείται· μέρος της μάζας του αποδίδεται εις το Άπειρον μετά κάθε νέαν εκρηκτικήν διαστολή τιθεμένην εκτός εμβελείας της δυνάμεως της βαρύτητος.8
- Η ισχύς του συγκεκριμμένου τύπου του Α. Einstein (τουλάχιστον επί υπερδιαστολής) είναι αβεβαία.
- Ο θάνατος θα επέλθη, όταν η μάζα, η οποία τελικώς θα συγκεντρωθή στο νοητόν του κέντρο, λόγῳ ποσότητος δεν θα έχει την δυνατότητα μιάς νέας εκρήξεως· δηλ. θα υπάρξει σώμα (υπόλειμμα)· δεν θα αποδοθή εις το Άπειρον κατά την Αναξιμάνδρειον αντίληψιν.
Βιβλιογραφία
1. H. DIELS - W. KRANZ «ΟΙ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ» Εκδόσεις Ν. ΠΑΠΑΔΗΜΑ Αθήναι 2005.2. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Π. ΜΑΤΘΑΙΟΥ «Η ΚΙΝΗΣΙΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ» Εκδόσεις ΒΕΡΕΤΤΑΣ Αθήνα 2008.