νὰ φτιάξῃς πλούτη ἐπίγεια, νὰ βρῇς τὴν εὐτυχία.
εἶναι χαρὰ ποὺ χάνεται, σκορπᾶται στὸν ἀέρα.
μόνο τὸ πλοῦτος τ᾿ οὐρανοῦ αἰώνια δόξα δίνει.
δὲν θὰ σοῦ φέρουν τὴν χαρὰ μέσ᾿ στὴν ζωὴ ἐτούτη.
κτήρια, πλούτη καὶ τιμὲς δὲν ἔρχονται μαζί σου...
νὰ δῇς ἂν παίρνῃς ἄνθρωπε μαζί σου μεγαλεῖα.
κι ἀφοῦ θὰ μείνῃς σκελετὸς κι ἐκείνη θὰ σὲ διώξῃ.
νὰ δῇς ὑπάρχει ἄνθρωπε γαλήνη κι εὐτυχία;
τὸ σῶμά τους ἀνήμπορο μέσ᾿ στὸ κρεββάτι μένει.
οὔτε τὴν θεία λύτρωση τὴν ψυχικὴ θὰ βροῦνε,
τὸν Κύριο καὶ Λυτρωτή, τὸν ὑπερδοξασμένο,
καὶ μέσ᾿ στὴν Βασιλεία του αἰώνια νὰ ζήσουν.
μὴ φύγῃ ἡ ψυχούλα σου κι ἀπ᾿ ἀρετὲς εἶν᾿ ἄδεια.
νὰ μὴ κυττάζῃς πονηριὲς καὶ βρομερὲς κακίες.
καὶ σοῦ μαυρίζει τὴν ψυχὴ καὶ μέσ᾿ στὸν ᾍδη φθάνει.
δύσκολος εἶναι καὶ στενὸς ὁ δρόμος τ᾿ς εὐτυχίας.
τότε ἡ δόλια σου ψυχὴ θὰ ζήσῃ εὐτυχισμένη.
δὲν θὰ σ᾿ ἀφήσῃ ἄνθρωπε ποτέ σου νὰ πεθάνῃς.
καὶ θά ῾χῃς αἰώνια ἀγαθά, ποὺ ὁ νοῦς σου δὲν τὰ βάνει.
νά ῾χῃς αἰωνιότητα κι εὐχάριστα συμβάντα.
στὸν Παντοκράτορα Θεό, τοῦ σύμπαντος τὸν Κτίστη.
τὶς ἐντολὲς τοῦ Ἰησοῦ πάντοτε νὰ μαθαίνῃς.
καὶ μὲ ἀγάπη, προσευχή, θὰ βρῇς τὴν εὐτυχία.
ἔχεις γαλήνια τὴν ψυχή καὶ τὸν Χριστὸ κοντά σου.
εἶναι οἱ θεῖες ἐντολές, καὶ λέγουν τὴν ἀλήθεια.
ἂς ἀρνηθῇ τὰ πάθη του κι αἰώνιο φῶς θὰ ἔχῃ.
γιὰ ὅσους θέλουνε νὰ μποῦν εἰς τὸ Βασίλειό Του.
τότε θ᾿ ἀξιωθῇς καὶ σὺ δεξιά του νὰ καθήσῃς.
αἰώνια, ὄμορφη ζωή, μεγάλη εὐτυχία.
καὶ μὲ τὰ θεῖα τάγματα καὶ σὺ θὰ τὸν ὑμνήσῃς.