Εντάξει, για να εξηγούμαι και να μην παρεξηγούμαι, να κυοφορήσω ολόκληρος μαντράχαλος είναι κομματάκι δύσκολο. Αφήστε που δεν έχω τέτοιες βλέψεις.
Επιπλέον, εγώ δεν έχω βιολογικό ρολόι, όπως οι φερέλπιδες νεαρές μέλλουσες μαμάδες, που ξαφνικά αφήνουν τα clubs και τα decks (αυτή η αγγλομάθειά μου άλλο πράμα...) και το ρίχνουν στα μπιμπερό και στο ξεσκάτισμα (αφού αυτός είναι ο όρος ρε παιδιά εγώ φταίω;). Αλλού το πάω και θα με καταλάβετε...
Προτού ξεκινήσω το... χώσιμο, πρέπει να πω πως δεν έχω τίποτα με τις κοπέλες και τις γυναίκες που διασκεδάζουν μέχρι πρωίας, που κουνάνε τα οπίσθια τους (μικρά-μεγάλα δεν έχει σημασία) στα ευαγή ιδρύματα (club, πίστες κλπ κλπ) και γενικά του δίνουν και καταλαβαίνει στο θέμα της διασκέδασης. Ορθώς πράττουν.
 |
Ιδιαίτερα οι νεαρές κυρίες, τα κάνουν τώρα λέει, για να μην τα κάνουν μετά και τους μείνει και το απωθημένο... Ααααα έτσι ακούγεται στην πιάτσα, εγώ δεν ξέρω.
Δηλαδή για να καταλαβαινόμαστε, μια γυναίκα πριν γίνει μάνα, μητέρα, μαμά, ξεσαλώνει, συνευρίσκεται ερωτικά ίσαμε 30 υποψήφιους μπαμπάδες (τι να κάνουμε δοκιμές είναι αυτές...), χτυπιέται χορευτικά με γνωστούς και αγνώστους, θάβει φίλες και φίλους για τον μοναδικό της έρωτα και μετά γίνεται μια χαμηλοβλεπούσα, μονογαμική μανούλα, που δίνει αγάπη, στοργή και προδέρμ στο μωράκι της...
Ξέρω, ξέρω. Αρχίζω πάλι και βγάζω χολή για τις γυναίκες και γίνομαι και κουραστικός. Θα το αναλύσω κι άλλο όμως, μην βιάζεστε...
 |
Έχω άλλη άποψη εγώ. Και εννοείται, για να είμαι ξεκάθαρος, μιλάω για μια μερίδα (άντε δύο ή τρεις) γυναικών που λειτουργούν έτσι. Θέλω να ρωτήσω, ρητορικά έστω ρε παιδί μου και να απαντήσετε.
Πως είναι δυνατόν μια τύπισσα που αλλάζει τους άντρες σαν τα... υποκάμισα, καπνίζει από τα 12 της, ξενυχτάει συνέχεια, κάνει τη νύχτα μέρα, δεν ξέρει να μαγειρεύει παρά μόνο... βραστό νερό, να γίνεται αύριο μεθαύριο μια ευϋπόληπτη μητέρα, που είναι μάλιστα έτοιμη να σε... κατασπαράξει αν της θυμίσεις τα νιάτα της;;;
Πως είναι δυνατόν ξαφνικά από το ντιριντάχτα (που ξαναλέω δεν είναι κακό όταν και όπου πρέπει) να περνάει στο "κοιμήσου αγγελούδι μου" και από την Πάολα στα παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν; Εντάξει κατανοητό. Οι άνθρωποι αλλάζουν. Ισχύει όμως ή απλά το λέμε για να το λέμε; Και εν πάσει περιπτώσει, η μετάβαση γίνεται από την μιά μέρα στην άλλη;
 |
Αυτό που παρατηρώ εγώ και με προβληματίζει και το κάνω και καιρό τώρα, είναι πως οι περισσότερες γυναίκες στο συγκεκριμένο θέμα, απλά στρουθοκαμηλίζουν... Ξέρετε κάτι; Ούτε εμείς οι άντρες είμαστε άμοιροι ευθυνών και εννοείται πως φταίμε στο κομμάτι που μας αναλογεί...
Απλά θεωρώ πως οι γυναίκες πρέπει να είναι αλλιώς ρε παιδί μου... Δεν είναι ίδια η φύση τους με αυτή των αντρών. Δεν υπάρχει κάτι που να μας δίνει το δικαίωμα να γινόμαστε κάφροι ή να έχουμε το προνόμιο να λειτουργούμε ανάλογα με τα κέφια μας σε σχέση με τις γυναίκες, αλλά όλα έχουν ένα όριο...
Δε μπορεί να μην το έχετε παρατηρήσει και εσείς στο κοντινό σας περιβάλλον. Γυναίκες που δεν συζητούσαν όχι μόνο για παιδί αλλά ούτε καν για γάμο, ξαφνικά γίνονται κλασσικές μαμάδες και μάλιστα αυτό είναι κάτι που πάντα ονειρευόντουσαν... Κοπέλες που απλά νομίζουν πως υπάρχει ένα βιολογικό ρολόι που χτυπάει κάνουν δύο και τρία παιδιά, χωρίς να έχουν τα εχέγγυα για να τα μεγαλώσουν σωστά...
Δεν είμαι κατά κατά των ανθρώπων που θέλουν οικογένεια. Είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο και συγχρόνως το πιο όμορφο...
Οφείλουμε όμως να επιστήσουμε την προσοχή. Γιατί η συνήθης κατάληξη στις παραπάνω περιπτώσεις, είναι το διαζύγιο, οι τσακωμοί και η δυστυχία.Τα παιδιά γίνονται... μπαλάκι και θύματα στο παιχνίδι του απόλυτου εγωισμού.
Εννοείται βέβαια πως υπάρχουν γυναίκες που βρίσκουν την ισορροπία τους μέσα από ένα παιδί. Βλέπουν την ζωή με άλλο μάτι. Πιστεύω όμως πως δεν είναι μεγάλο το ποσοστό αυτό. Γιατί ναι, ένα παιδί θα σου αλλάξει την ζωή αλλά δεν θα αλλάξει αυτό που είσαι. Γιατί ο χαρακτήρας σου κάποια στιγμή θα βγει προς τα έξω. Και λυπάμαι που το λέω, αλλά μερικές συμπεριφορές γυναικών δείχνουν χαρακτήρα. Πράγμα που δεν αλλάζει.
 |
Κανένα βιολογικό ρολόι δεν υπάρχει λοιπόν, με την έννοια που οι γυναίκες χρησιμοποιούν τον όρο. Καμιά βιασύνη για να γίνει μια νεαρή κοπέλα, μάνα.
Όταν και αν έρθει εκείνη η ευλογημένη ώρα για μια γυναίκα, απλά θα το νιώσει μέσα της. Προσέξτε. Όχι γιατί η κολλητή της έκανε παιδί και παντρεύτηκε, ούτε γιατί πήγε 35 και ακόμα δεν έχει κάνει σοβαρή σχέση. Αστειότητες...
Δεν είναι αυτοσκοπός αυτό. Υπάρχουν γυναίκες που δεν ένιωσαν ποτέ έτοιμες να κάνουν οικογένεια. Και άλλες που έγιναν οι... καλυτερότερες μαμάδες του κόσμου. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Διαφορετικοί αλλά και τόσο ίδιοι. Ας δεχτούμε την φύση μας, χωρίς πρέπει και δικαιολογίες. Ας πράξουμε αυτό που νιώθουμε και όχι αυτό που ο περίγυρός μας επιτάσσει...
