Ο ίδιος πόνος που έστω για λίγο διάστημα αισθάνθηκες ότι έφυγε,
χάθηκε, δεν θα γυρίσει πίσω.
Και τώρα πάλι εδώ.
Αναφωνείς, «ωω Θεέ μου, πάλι τα ίδια….»
Ποτέ δεν είναι το ίδιο, ποτέ δεν είμαστε ίδιοι.
Κάνει προσπάθειες να ξεδεθεί, μπορεί να μην λύνεται τελείως,
μα κάθε φορά τα σχοινιά είναι και πιο λάσκα.
όταν κάτι δεν το λύνεις,
στο φέρνει η ζωή ξανά και ξανά μπροστά σου,
μήπως και κάποια στιγμή ελευθερωθείς.