Ο Σωκράτης, αυτός ο αρχετυπικός φιλόσοφος της αρχαίας αγοράς,
ο άνθρωπος που δεν έγραψε τίποτα και δεν εξέλαβε τίποτα ως δεδομένο,
είναι αυτός που θα αναζητούσες σήμερα δίπλα σου σε κάθε σου πρόβλημα.
Μαζί του θα έβαζες τα ερωτήματα για το τι συμβαίνει όταν είσαι
πραγματικά ερωτευμένος (Συμπόσιο), όταν αναζητάς την ουσιαστική Ψυχή (Φαίδρος), όταν αναρωτιέσαι αν υπάρχει ιδανικό πολίτευμα (Πολιτεία).
Κι αυτός, σαν καλός φίλος, θα πήγαινε μαζί σου μια βόλτα μέχρι τον
Πειραιά (κατέβην χτες εις Πειραιάν) για να σου δείξει ότι ενδεχομένως
αγαθοί άνθρωποι υπάρχουν και μπορούν να φτιάξουν, μέσα από τον διάλογο,
τις ιδανικές πολιτείες. Αρκεί να μη σταματήσουν ποτέ να αναρωτιούνται, γιατί η ζωή που παραμένει ανεξέταστη είναι πραγματικά ανυπόφορη (βίος ανεξέταστος ου βιωτός ανθρώπω).
Κάπως έτσι ο Σωκράτης θα αποδεικνυόταν αποτελεσματικότερος από τον καλύτερο φίλο,
όπως αντίστοιχα κι ο Νίτσε ιδανικότερος από οποιονδήποτε ψυχοθεραπευτή.
Σε στιγμές κρίσης ο φιλόσοφος άρχεται από μια εικόνα σαθρής κατάστασης ή
απελπισίας για να προσφέρει τη δική του δυνατότητα αναζήτησης (ή
επίλυσης). Κάτι που προφανώς εξηγεί τον βασικό λόγο που ο άνθρωπος δεν
θα πάψει ποτέ να αναρωτιέται για το καλό και το κακό, την έννοια του
εαυτού και του άλλου, την περίπτωση της αδυναμίας της βούλησης (η
λεγόμενη «ακρασία») και τη δυνατότητα της ορθής επιλογής.
Κι αν όλα αυτά φαίνονται περίτεχνα σε μια εποχή που η
αμάλαγος πνευματικότητα έχει προ πολλού χαθεί, αρκεί η εικόνα ενός
τρελαμένου ανθρώπου σε έναν παράλογο κόσμο για να καταλάβει κανείς γιατί
απασχολεί τόσο σήμερα η φιλοσοφία.
Τα φιλοσοφικά δοκίμια γίνονται ανάρπαστα, οι βασικοί
κανόνες φιλοσοφίας έχουν υποκαταστήσει τα βιβλία αυτογνωσίας (self help
books) και ο φιλόσοφος είναι ο νέος διαδικτυακός σταρ (βλέπε εικόνα της
Σιμόν ντε Μποβουάρ ως το απόλυτο doodle της Google).
Ειδικά στη χώρα μας, τα βιβλία αυτοβοήθειας
μεταφράζονται αφειδώς και οι εκδοτικοί οίκοι που τόλμησαν να
κυκλοφορήσουν σειρές εκλαϊκευτικής φιλοσοφίας κάνουν ήδη λόγο για
ανέλπιστη επιτυχία.
Τι είναι, όμως, αυτό που κάνει τον κόσμο να
προσφεύγει περισσότερο από ποτέ στα βιβλία εκλαϊκευτικής φιλοσοφίας;
Επειδή οι συνθήκες των ανθρώπων άλλαξαν τα τελευταία χρόνια, είναι
φυσικό να αυξάνεται η ανάγκη για την αναζήτηση της αυθεντίας που θα
βοηθήσει ώστε να βρεθεί ο ορθός τρόπος σκέψης ή ζωής.
Ο Αλέν ντε Μποτόν με το χαρακτηριστικό βιβλίο Παρηγοριά της φιλοσοφίας ήταν από τους πρώτους που καθιέρωσαν διεθνώς τη φιλοσοφία ως τέχνη μεταμόρφωσης του βίου,
εκλαϊκεύοντάς την και συγκεντρώνοντας τους δικούς του θιασώτες σε
συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο στο δεντροφυτεμένο υπέροχο Μπλούμσμπερι του
Λονδίνου, το οποίο ονόμασε «Σχολείο της Ζωής».
Όπως επισημαίνεται «Τα τελευταία χρόνια είναι σαν να
ξαναγυρίζουμε στις πηγές, με βιβλία που αναδεικνύουν την ιαματική δύναμη
του λόγου των μεγάλων φιλοσόφων, και όχι μόνο. Στα οποία το ζητούμενο
είναι η εξοικείωση και το αίσθημα της επικοινωνίας με τις σκέψεις για τη
ζωή και τα βασικά θέματά της, διαλεγμένες μέσα από το έργο μεγάλων
συγγραφέων τόσο διαφορετικών όσο ο Ουάιλντ, ο Έσσε, ο Κάφκα ή ο Ρίλκε,
δίπλα σε φιλοσόφους όπως ο Νίτσε, ο Σοπενχάουερ ή ο Κίρκεγκορ και ο
Επίκουρος ή οι Στωικοί, που έχουν ένα κοινό, ότι αναγνωρίζονται και
είναι σοφοί και ότι επιπλέον, διαβάζοντας όλοι εμείς τις σκέψεις τους,
νιώθουμε πραγματικά να σταλάζει στην ψυχή μας η παρηγοριά της
φιλοσοφίας».
Δεν είναι, όμως, μόνο η παρηγορητική διάσταση της φιλοσοφίας
που δικαιολογεί την επιτυχία που έχει σήμερα η φιλοσοφία αλλά και η
ανταπόκρισή της σε θέματα πρακτικού βίου – όπως τα οικονομικά ζητήματα ή
η πολιτική.
Γιατί όμως να προσφεύγουμε αρχαιόθεν στους φιλοσόφους
για να μας εξηγήσουν την πρακτική διάσταση του βίου και όχι στους
οικονομολόγους ή τους κοινωνιολόγους; Όπως λέει ο καθηγητής της
φιλοσοφίας στο ΕΚΠΑ Γ.Πολίτης
«Οι κοινωνικές επιστήμες νομίζουν ότι κατανοούν ένα
μέρος της πραγματικότητας και στη συνέχεια γενικεύουν την υποτιθέμενη
γνώση τους για το σύνολο του κόσμου. Για τους οικονομολόγους, πάνω απ’
όλα, είναι η οικονομία. Πάρτε για παράδειγμα την ελληνική κρίση. Οι
μαρξιστές λένε ότι για να σωθούμε πρέπει να στρέψουμε την οικονομία
αριστερά, ενώ οι φιλελεύθεροι το αντίθετο. Κάνουν και οι δύο λάθος, γιατί
το οικονομικό ναυάγιο δεν είναι αιτία του ελληνικού προβλήματος αλλά
συνέπειά του. Αιτία είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει βουλιάξει στον
παραλογισμό. Αν δεν ξεφύγει από αυτόν, όσο αριστερά και δεξιά και να
πάει, τίποτα δεν τη σώζει. Αν όμως επανέλθει στη λογική, όλα θα είναι
καλύτερα, ανεξάρτητα από το πόσο αριστερά ή δεξιά θα κινηθεί. Εδώ
έρχεται η φιλοσοφία: κάνει τη διάγνωση, προτείνει και τη λύση.”
