Διάλογος, ἐν ᾧ εἰσάγεται ὁ ἁμαρτωλὸς τῇ Θεοτόκῳ,
διαλεγόμενος, καὶ τυχεῖν σωτηρίας δεόμενος.
Κατ᾿ ἀλφάβητον.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
σῶσόν με τὸν ταλαίπωρον, Θεοῦ Μῆτερ Μαρία.
Ἡ Θεοτόκος.
εἰ δὲ μὴ εἰς τὴν κόλασιν, θέλεις νὰ καταντήσῃς.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
μὲ πόθον καὶ εὐλάβειαν, πόσον σ᾿ ἐπροσκυνοῦσα.
Ἡ Θεοτόκος.
χωρὶς τὰ ἔργα τὰ καλά, ψυχῆς τὴν ἰατρείαν.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
εὔσπλαγχνὸς πολυέλεος, εἶναι γὰρ ὁ Υἱός σου.
Ἡ Θεοτόκος.
εὔσπλαγχνὸς πλὴν καὶ δίκαιος, ὑπάρχει ὁ Θεός μου.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
ὁ κόσμος δὲν εἶναι γλυκύς, καὶ σύρνομαι ὀπίσω.
Ἡ Θεοτόκος.
τὴν Βασιλείαν Οὐρανῶν, οἱ βιασταὶ ἁρπάζουν.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
μετὰ Θεὸν ὁ ἄθλιος, ἐκ μήτρας σὲ γνωρίζω.
Ἡ Θεοτόκος.
καὶ ἔργα ὅμως πρόσθεσε, καλὰ εἰς τὴν ζωήν σου.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
ἐσὺ γὰρ θέλεις δύνασαι, ὡς Μήτηρ τοῦ Κυρίου.
Ἡ Θεοτόκος.
εἰς ἄνθρωπον ἁμαρτωλόν, δὲν δίδω εὐλογίαν.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
σῶσον κᾀμὲ Κυρία μου, κράζω ὡς τὸν τελώνην.
Ἡ Θεοτόκος.
καὶ θέλει σώσει καὶ ἐσέ, Θεοῦ ἡ καλοσύνη.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
ἔχεις γὰρ ἐπακούοντα, τὸν Θεὸν Παναγία.
Ἡ Θεοτόκος.
ὁ Κύριός μου πλὴν ζητεῖ, ἀποχὴν τῶν πταισμάτων.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
μετανοοῦντα δοῦλόν σου, δέξαι μὴ μὲ ἀφήσῃς.
Ἡ Θεοτόκος.
πρόσεχε ὅμως μὴ στραφῇς, ἀπ᾿ τὴν ὑπόσχεσίν σου.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
εὐχαριστῶ, εὐχαριστῶ, εἰς τοὺς πόδας σου πίπτω.
Ἡ Θεοτόκος.
καὶ δούλευε καὶ λάτρευε, Αὐτὸν τὸν Ποιητήν σου.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
ἀναπέμπω ἑκάστοτε, Θεοτόκε Μαρία.
Ἡ Θεοτόκος πρὸς τὸν Χριστόν.
τούτῳ μετανοοῦντί Σοι, φιλάνθρωπε Θεέ μου.
Ὁ Ἁμαρτωλός.
τὴν δόξαν σου Θεόνυμφε, καὶ τὰς εὐεργεσίας.
Ὁ ποιητής.
εἰ μὴ Παρθένος ἐκ Θεοῦ, αὐτῶν τῷ κράττει.