Διάλογοι ἁμαρτωλοῦ

Α) ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ ὁ διάβολος ἐλθὼν
ἀποσπάσασθαι τὴν ψυχὴν τοῦ ἁμαρτωλοῦ

Β) ἐν ᾧ εἰσάγεται ὁ ἁμαρτωλὸς τῇ Θεοτόκῳ,
διαλεγόμενος, καὶ τυχεῖν σωτηρίας δεόμενος

---

Διάλογος: ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ ὁ διάβολος ἐλθὼν ἀποσπάσασθαι τὴν ψυχὴν τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Κατ᾿ ἀλφάβητον. Ὁ Ἁμαρτωλός. Ἄφες με τρισκατάρατε, τί ἔχεις μετ᾿ ἐμένα; καὶ κακὴν κάκως μὲ τραβᾶς, τὶς ἔστειλεν ἐσένα; Ὁ Διάβολος. Βέβηλε καὶ παμμίαρε, ἐρωτᾶς τὴν αἰτίαν; ἐνθυμήσου τὰ ἔργα σου, τὴν κακὴν πολιτείαν. Ὁ Ἁμαρτωλός. Γλήγορα φίλοι δράμετε, ἔλθετε βοηθοί μου, τί νὰ γενῶ ὁ ἄθλιος; Εὐγαίνει ἡ ψυχή μου. Ὁ Διάβολος. Δὲν σ᾿ ὠφελοῦν ταλαίπωρε, φίλοι καὶ συγγενεῖς σου, ματαίως κράζεις καὶ βοᾶς, ἐγὼ παίρνω τὴν ψυχήν σου. Ὁ Ἁμαρτωλός. Ἐλέησόν με ἄπονε, λυπήσου τὸν καημένον, συμπόνεσε ἀπάνθρωπε, ἄνθρωπον πονεμένον. Ὁ Διάβολος. Ζωὴν κακὴν ἐπέρασες, δὲν εἶχες Θεοῦ φόβον, ἔλα λοιπὸν μὲ λόγου μου, εἰς τοῦ ᾍδου τὸν ζόφον. Ὁ Ἁμαρτωλός. Ἤκουα δὲν ἐπίστευα, ἔλεγα τίς ἠξεύρῃ; τὰ μέλλοντα· δὲν ἤλπιζα, τέτοια ὀργὴ νὰ μ᾿ εὕρῃ. Ὁ Διάβολος. Θανατηφόροι δαίμονες, ποῦ εἶσθε, τί ἀργεῖτε; εὐγάλετέ του τὴν ψυχήν, καὶ μὴν τὸν λυπηθῆτε. Ὁ Ἁμαρτωλός. Ἴσως δὲν ἔμεινεν ἐλπίς, πλέον τῆς σωτηρίας, ἄφες μ᾿ ὀλίγον καὶ καιρόν, δός μοι τῆς μετανοίας. Ὁ Διάβολος. Κακόγερε, ἀκάθαρτε, ὁ ἐν κακοῖς γηράσας, τῶρα ζητεῖς μετάνοιαν, εἰς τὰς χεῖράς μου φθάσας; Ὁ Ἁμαρτωλός. Λυπήσου με καὶ ἔφες με, κᾄν νὰ γλυκοφιλήσω, τὰ τέκνα τὴν γυναῖκά μου, λόγον νὰ τοὺς μιλήσω. Ὁ Διάβολος. Μαχαῖρι βαστῶ δίστομον, καὶ ὅποιον κεντήσει, δὲν ἠμπορεῖ, παρὰ εὐθὺς νὰ μὲ ἀκολουθήσῃ. Ὁ Ἁμαρτωλός. Νὰ δώσω ὁ ταλαίπωρος, ὅλο τὸ τίποτές μου, νὰ ξαγοράσω τὴν ζωήν, μὲ ἀφίνεις εἰπές μου; Ὁ Διάβολος. Ξώρας ζητεῖς τὴν ξαγοράν, εἶχες καιρόν πλὴν τῶρα, ἀπέταξε καὶ ἡ κακὴ σὲ ἔφθασεν ἡ ὥρα. Ὁ Ἁμαρτωλός. Ὁ τόπος δὲ ὁποῦ ἐσύ, νὰ πάγω μὲ βιάζεις, εἰπέ μου ποῦ εὑρίσκεται, καὶ πῶς τὸν ὀνομάζεις; Ὁ Διάβολος. Παμφάγος ᾍδης λέγεται, καὶ εἶναι εἰς τὸν πάτον, τῆς γῆς τὸν σκοτεινότατον, ὅλον ψυχαῖς γεμάτο. Ὁ Ἁμαρτωλός. Ῥάβδισε, κάψε, παίδευσε, βασάνισε καὶ κάμε, σὲ μὲ ὅτι θέλεις ἐδώ, μόνον ἐκεῖ μὴ πᾶμε. Ὁ Διάβολος. Σῶμα χωρὶς ψυχὴ νὰ ζῆ, δύναται και τὸ ψάρι, στὴν γῆν· παρὰ ὁ διάβολος, τὸν κακὸν νὰ μὴν πάρῃ. Ὁ Ἁμαρτωλός. Τί κάμνουν ὅσ᾿ εὑρίσκονται ἐκεῖ φανέρωσέ μου, ἔχουν ποτὲ ἐλευθεριάν, ἤ ἄνεσιν κᾄν πές μου; Ὁ Διάβολος. Ὑπάρχουσιν ἐν τῇ φλογί, καίγονται αἰωνίως, τυραννοῦνται ἀπὸ ἡμᾶς, χωρὶς σπλάγχνος τελείως. Ὁ Ἁμαρτωλός. Φωνάζω καὶ παρακαλῶ, Κύριε καὶ Θεέ μου, ἐκ τῶν χειρῶν τοῦ δαίμονος, σῶσόν με Πλαστουργέ μου. Ὁ Διάβολος. Χάνεις τὸν κόπον ἄθλιε, καὶ σὺ εἶσαι δικός μου, ἄν ἤθελες ἐγλύτωνες, ὅταν ἤσουν ἐν κόσμῳ. Ὁ Ἁμαρτωλός. Ψέματα τὰ βιβλία μας, θαῤῥοῦσα ὁ καημένος, δὲν ἄκουα τί μ᾿ ἔλεγαν, καὶ εἶμαι κολασμένος. Ὁ Διάβολος. Ὤχ, ὤχ, ὅποιος σὰν ἐμὲ κάμει θέλει νὰ πάθῃ, καὶ σὰν ἐμὲ καὶ νὰ ἔλθῃ, εἰς τοῦ ᾍδου τὰ βάθη.

---

Διάλογος, ἐν ᾧ εἰσάγεται ὁ ἁμαρτωλὸς τῇ Θεοτόκῳ,
διαλεγόμενος, καὶ τυχεῖν σωτηρίας δεόμενος.
Κατ᾿ ἀλφάβητον.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Ἀνύμφευτε Θεόνυμφε, οὐρανοῦ γῆς Κυρία,
σῶσόν με τὸν ταλαίπωρον, Θεοῦ Μῆτερ Μαρία.

Ἡ Θεοτόκος.

Βεβαία ἤθελες σωθῇ, εἰ μὲν μετανοήσῃς,
εἰ δὲ μὴ εἰς τὴν κόλασιν, θέλεις νὰ καταντήσῃς.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Γνωρίζεις Παναγία μου, πόσον σὲ ἀγαποῦσα,
μὲ πόθον καὶ εὐλάβειαν, πόσον σ᾿ ἐπροσκυνοῦσα.

Ἡ Θεοτόκος.

Δὲν σῴζει ἡ εὐλάβεια, καὶ ἡ ἀγάπη στεῖραν,
χωρὶς τὰ ἔργα τὰ καλά, ψυχῆς τὴν ἰατρείαν.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Ἐλέησόν με κράζω σοι, κατὰ τὸ ἔλεός σου,
εὔσπλαγχνὸς πολυέλεος, εἶναι γὰρ ὁ Υἱός σου.

Ἡ Θεοτόκος.

Ζητεῖς πρᾶγμα ἀδύνατον, εἶναι γὰρ ὁ Υἱός μου,
εὔσπλαγχνὸς πλὴν καὶ δίκαιος, ὑπάρχει ὁ Θεός μου.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Ἠθέλησα πολλαῖς φοραῖς, ἵνα μετανοήσω,
ὁ κόσμος δὲν εἶναι γλυκύς, καὶ σύρνομαι ὀπίσω.

Ἡ Θεοτόκος.

Θέλησε, ἀποφάσισε, τὴν γνώμην σὺ βιάζεις,
τὴν Βασιλείαν Οὐρανῶν, οἱ βιασταὶ ἁρπάζουν.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Ἱλάσθητί μοι Δέσποινα, εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω,
μετὰ Θεὸν ὁ ἄθλιος, ἐκ μήτρας σὲ γνωρίζω.

Ἡ Θεοτόκος.

Καλὴ εἶναι καὶ ἡ ἐλπίς, καὶ σῶνει τὴν ψυχήν σου,
καὶ ἔργα ὅμως πρόσθεσε, καλὰ εἰς τὴν ζωήν σου.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Λύτρωσαί με πανάχραντε, πυρὸς τοῦ αἰωνίου,
ἐσὺ γὰρ θέλεις δύνασαι, ὡς Μήτηρ τοῦ Κυρίου.

Ἡ Θεοτόκος.

Μὴ μ᾿ ἐνοχλεῖς ταλαίπωρε, μὲ τὴν πολυλογίαν,
εἰς ἄνθρωπον ἁμαρτωλόν, δὲν δίδω εὐλογίαν.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Νινευΐτας ὁ Κύριος ἔσωσε, καὶ τὴν πόρνην,
σῶσον κᾀμὲ Κυρία μου, κράζω ὡς τὸν τελώνην.

Ἡ Θεοτόκος.

Ξύπνησε ἀπ᾿ τὰ κακά, κάνε ἐλεημοσύνη,
καὶ θέλει σώσει καὶ ἐσέ, Θεοῦ ἡ καλοσύνη.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Ὅλας τὰς ἁμαρτίας μου συγχώρησον Κυρία,
ἔχεις γὰρ ἐπακούοντα, τὸν Θεὸν Παναγία.

Ἡ Θεοτόκος.

Πολλὰ καλὰ συγχώρησιν, δίδει ἁμαρτημάτων,
ὁ Κύριός μου πλὴν ζητεῖ, ἀποχὴν τῶν πταισμάτων.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Ῥεῖθρα θερμῶν δακρύων μου, μὴ ἀποσιωπήσῃς,
μετανοοῦντα δοῦλόν σου, δέξαι μὴ μὲ ἀφήσῃς.

Ἡ Θεοτόκος.

Σὲ δέχομαι ἐπήκουσα, τὴν παρακάλεσίν σου,
πρόσεχε ὅμως μὴ στραφῇς, ἀπ᾿ τὴν ὑπόσχεσίν σου.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Τὴν χάριν σου Κυρία μου, φθέγγομαι καὶ οὐ κρύπτω,
εὐχαριστῶ, εὐχαριστῶ, εἰς τοὺς πόδας σου πίπτω.

Ἡ Θεοτόκος.

Ὕμνησον, εὐχαρίστησον, Θεὸν τὸν Λυτρωτήν σου,
καὶ δούλευε καὶ λάτρευε, Αὐτὸν τὸν Ποιητήν σου.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Φωνὰς τὰς εὐχαριστικάς, Θεῷ καὶ σὺ Κυρία,
ἀναπέμπω ἑκάστοτε, Θεοτόκε Μαρία.

Ἡ Θεοτόκος πρὸς τὸν Χριστόν.

Χάριν τὴν Σὴν κατάπεμψον, παμφίλτατε Υἱέ μου,
τούτῳ μετανοοῦντί Σοι, φιλάνθρωπε Θεέ μου.

Ὁ Ἁμαρτωλός.

Ψάλλω κηρύττω καὶ λαλῶ, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας,
τὴν δόξαν σου Θεόνυμφε, καὶ τὰς εὐεργεσίας.

Ὁ ποιητής.

Ὦ κόσμε τετραπέρατε, ἄλλος δὲν σὲ φυλάττει,
εἰ μὴ Παρθένος ἐκ Θεοῦ, αὐτῶν τῷ κράττει.

Καισάριος Δαπόντες

sapfiros

«Διότι μέσα στην πολλή σοφία υπάρχει πολλή γνώση και όποιος προσθέτει γνώση, προσθέτει θλίψη.»

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση