Η επιβητορική αντίληψη για τον έρωτα
Ο νέος: ένα ανέραστο βουβάλι.
Η νέα: παλλακίδα του άντρα ή «αντρογυναίκα»
Σύμφωνα με την επικρατούσα αντίληψη για τον έρωτα, ο έρως είναι μια σωματική τάση «προς πλησμονήν και κένωσιν», όπως χαρακτηριστικά λέει ο Ερυξίμαχος στο συμπόσιο του Πλάτωνος. Δηλαδή είναι μια διαδικασία σαν την ενούριση και την αφόδευση με την οποία αποβάλλονται κάποιοι περιττοί χυμοί, που αν δεν αποβληθούν ανεβαίνουν στον εγκέφαλο και αποβλακώνουν τον άνθρωπο...
Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την αντίληψη, η ερωτική παιδεία είναι σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, τουτέστι περιγράφονται με αυτήν έμβολα και αντλίες, εμβολές, εκβολές, και αποβολές. Δηλαδή εξωτερικά και εσωτερικά όργανα του σώματος και ο τρόπος που εισέρχονται, διέρχονται εκκενώνονται και εξέρχονται. Ακόμη στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση γίνεται λόγος για σπερματοζωάρια, ωάρια, μείξεις και επωάσεις, αιματορρύσεις, βλενόρροιες, συφίλιδες, κονδυλώματα και αντισυλληπτικά.
Και αφού ο νέος διαφωτισθή και προπαρασκευασθή με όλες αυτές τις τόσο … ερωτικές περιγραφές, αναλαμβάνει μία τεράστια οδοστρωτηριακή μαμά, τόσο ερωτική όσο η βιομηχανία χάλυβος, να οδηγήση, ένα «μοντέρνο» σύζυγο με τον αέρα του μπασμένου και περπατημένου στη ζωή, που από τις ερωτικές του εμπειρίες δεν θα είχαν να ζηλέψουν τίποτε οι τράγοι και τα κριάρια, ολοκληρωτικά ευνουχισμένο από τον τεράστιο μόνιμο ανθυπασπιστή του πεζικού, τουτέστι την χαριεστάτην σύζυγόν του, να αποκαλύψη στον επίσης ολοκληρωτικά ευνουχισμένο και αξιοθρήνητο έφηβο γιο του τα μυστικά του έρωτα.
Και τότε ακολουθεί μια σκηνή που θα μπορούσε να είναι πολύ κωμική αν δεν ήταν τόσο τραγική και απάνθρωπη.
Με ύφος γεμάτο υπονοούμενα με μια κωμικότατη επίδειξη έμπειρου ανθρώπου, ο μπαμπάς ξεμοναχιάζει τον ταλαίπωρο έφηβο και αρχίζει να τραυλίζη κάποια αξιοθρήνητα, «τώρα έγινες άντρας …» και τα παρόμοια και ενώ και οι δυο εύχονται ολόψυχα να ανοίξη η γη να τους καταπιή, συχνά ο έμπειρος μπαμπάς, – που από την ερωτική του πείρα με την ερασμία μπουλντόζα τη σύζυγό του έχει μάθει ότι ο έρως πληρώνεται, αφού συνήθως με την υπόσχεση της αγοράς κάποιος ηλεκτρικής κουζίνας ή σκούπας, καταφέρνει να την πείση να έχουν μαζί τη γνωστή ερωτική έκσταση των πέντε λεπτών πριν από το ροχολητό – βάζει κάποια χιλιάρικα στην τσέπη του γιου του, ή ακόμη του δίνει κάποια διεύθυνση κάποιας «καθαρής» γυναίκας και από την επομένη αρχίζει για τον έφηβο ένα απεριγράπτου βαρβαρότητος μαρτύριο.
Κάθε φορά που θα επιστρέψη από το σχολείο ή το παιχνίδι το ταλαίπωρο αγοράκι, που συχνά δεν έχει υπερβή το δέκατο έκτο έτος της ηλικίας του, βρίσκει τον μπαμπά, να τον περιμένη για να ερωτήση την περίφημη ερώτηση «πήγες;» και αν πήγε να του ζητήση να τον διαβεβαιώση ότι όλα πήγαν καλά, τουτέστι ότι οι εμβολές οι εκβολές και οι αποβολές διεξήχθησαν με ακρίβεια ανάλογη εκείνων των προαιωνίων ατμομηχανών των σιδηροδρόμων του Ο.Σ.Ε., και αφού με κάποιον κωδικό ο έφηβος τον διαβεβαιώσει ότι η μηχανή ελειτούργησε χωρίς κανένα μπλοκάρισμα τότε υπερήφανος ο μπαμπάς δίνει αναφορά του στο στρατηγό, τη σύζυγό του.
Αυτή η αρχική «ερωτική» εντελώς αντιερωτική εμπειρία θα σημαδέψη τη ζωή του νέου και θα καθορίση την αντίληψή του για τον έρωτα και την ερωτική του συμπεριφορά. Μετά από μια τέτοια εμπειρία δεν είναι δυνατόν να μπορή να βλέπη αλλιώς τον ερωτικό του σύντροφο παρά ως ένα αντικείμενο που χρησιμοποιεί για την εκκένωση των αποβλήτων του σώματός του.
Εφ’ όσον όλα έχουν πάει καλά ο έφηβος έχει πια συμπληρώσει τη γνώση του για τον έρωτα, γιατί βέβαια οι ερωτικότατοι όσο ένας πρεσβυτεριανός πάστορας γονείς του, του έχουν ήδη διδάξει στην καθημερινή ζωή τα περισσότερα.
Και πράγματι ο μπαμπάς και η μαμά τα τελευταία είκοσι ή τριάντα χρόνια όχι μόνο δεν έχουν κυττάξει ούτε για μία στιγμή ο ένας τον άλλο στα μάτια, αλλά οι πιο γλυκές κουβέντες που ο γιος τους τούς έχει ακούσει να ανταλάσσουν είναι, φορολογική δήλωση, εκκένωση βόθρου και μπρόκολο γιαχνί˙ και βέβαια δεν χρειάζεται να πούμε ότι ποτέ δεν τους είδε να αγγίζουν ο ένας τον άλλο, γιατί εκείνοι αγγίζουν ο ένας τον άλλο όταν ο σύζυγος επιπίπτει επί της συζύγου ως ταύρος εν υαλοπωλείω και εκείνη ως άλλη Ιουλιέτα βρυχάται, «μη θα μου χαλάσης τα μαλλιά», ή «άντε τελείωνε να κοιμηθώ».
Με αυτήν την πολύτιμη γνώση για τον έρωτα ο υιός θα αποτελέση ένα άλλο ανέραστο βουβάλι στη σειρά των ανέραστων βουβαλιών που προηγούνται στο οικογενειακό του δέντρο και για τα οποία η οικογένεια είναι πολύ περήφανη.
Αλλά δυστυχώς δεν πάνε πάντα όλα τόσο καλά και μερικές φορές, η μαμά συνήθως, οδηγεί ένα αχαμνό, άχαρο και ανέλκυστο αγόρι με μπιμπίκια στο πρόσωπο, τρομοκρατημένο και εντελώς ακοινώνητο στο γιατρό, γιατί αισθάνεται ότι η περίπτωση του παιδιού της απαιτεί τα φώτα της επιστήμης. Και τότε η επιστήμη θριαμβεύει. Ο γιατρός ρίχνει μια σοβαρή επιστημονική ματιά, όπως θα έρριχνε στα κόπρανα κάποιου ασθενούς που πάσχει από δυσεντερία, σ’ αυτό το καταθλιπτικό νήπιο των είκοσι χρόνων και χωρίς να ερωτήση αν το ταλαίπωρο αυτό πλάσμα έχει πει καλημέρα σε άνθρωπο τα τελευταία δέκα χρόνια, κάνει την βαθυστόχαστη επιστημονική του διάγνωση που είναι ταυτόχρονα και θεραπευτική αγωγή και αποφαίνεται: «Πρέπει να τον πάτε σε γυναίκα».
Ανάλογη αν και διαφορετική είναι η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση του κοριτσιού που συνήθως την αναλαμβάνει η μητέρα και συνίσταται στην ενημέρωσή του για την έμμηνο ρύση και την αντισύλληψη, αλλά συχνά περιλαμβάνει και όλη αυτή την εμμετική γλυκεράδα των σήριαλς που προτείνουν τρόπους που θα του αρέση και θα τον κερδίση και όλη τη σχετική ιεροτελεστία ντυσίματος, βαψίματος και κουνήματος, που προετοιμάζουν και σήμερα τα κορίτσια για τον έρωτα, όπως προετοίμαζαν άλλοτε σε ειδική σχολή, τα κορίτσια που επροορίζοντο να μπουν στα χαρέμια των σουλτάνων και των πασσάδων. Και τότε όπως και τώρα η ερωτική παιδεία του κοριτσιού απέβλεπε στο να εκπαιδεύση το κορίτσι να βλέπη τον άνδρα σαν βάρος που πρέπει να μάθη να σηκώνη για να γίνη καλή νοικοκυρά, κατά την έκφραση του Shakespeare.
Αλλά το νόμισμα της ερωτικής παιδείας στην οποία υποβάλλεται το κορίτσι έχει και την άλλη του όψη, που συνήθως αποκαλείται φεμινισμός και που με την πρόφαση ότι θέλει να προστατεύση τη γυναίκα από το να καταντήση η παλλακίδα του άντρα προσπαθεί να δημιουργήση έναν τύπο ανέραστης γυναίκας αρρενωπής και τραχειάς χωρίς θηλυκότητα και χωρίς τρυφερότητα, μεταδίδοντας έτσι το μήνυμα, ότι η γυναίκα θα πρέπει να διαλέξη ή να είναι παλλακίδα του άντρα ή να μην είναι γυναίκα˙ όταν δε κάνη λόγο για σεξουαλική ελευθερία εννοεί έναν τρόπο συμπεριφοράς που ακριβώς αποκλείει τον αληθινό έρωτα.
Κινούμενοι απ’ αυτήν την αντίληψη για τον έρωτα οι γονείς όταν τα παιδιά φθάσουν σε κάποια ηλικία τα πιέζουν έντεχνα ή βάρβαρα να προχωρήσουν σ’ ένα γάμο με τον οποίο θα εξασφαλίσουν το απαραίτητο για την κοινωνική αποδοχή τους πιστοποιητικό της επιβητορικής τους δεινότητας. Όλη αυτή η διαδικασία δημιουργεί τη θλιβερή αίσθηση ότι έχουμε όλοι την εσωτερική πεποίθηση ότι είμεθα έρμαια μιας νομοτέλειας που μας οδηγεί σε μια αναπότρεπτη ανθρωποθυσία.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΤΟΥ π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΦΑΡΟΥ
«ΕΡΩΤΟΣ ΦΥΣΙΣ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΡΜΟΣ»
Ε΄ ΕΚΔΟΣΗ 1997.
