«Σας έχω πει πολλές φορές ότι ένας ναρκομανής δεν γίνεται στα 15 αλλά στα 5 και στα 4 και στα 3. Τότε τον ετοιμάζουμε. Στα 15 βλέπουμε τι φτιάξαμε όλα αυτά τα χρόνια. Τι δηλαδή εγκληματικά λάθη κάναμε και παραλείψαμε….
Έχουμε γίνει χειρότεροι από τα ζώα, αγριότεροι από τα ζώα. Τα ζώα πολλές φορές σέβονται τους ανθρώπους, οι άνθρωποι μεταξύ τους δεν σέβονται. Και για αυτό δεν είναι λάθος η φράση, από τότε που γνώρισα τους ανθρώπους αγάπησα τα ζώα. Γιατί τα ζώα έχουν πιο πολύ αγάπη και πολύ περισσότερο ένστικτο από τον άνθρωπο και αναγνωρίζουν τον ευεργέτη τους…
Ο καθένας δεν έχει σημασία που ζει έχει σημασία ποιο τρόπο θα διαλέξει για να ζήσει. Μπορείς να ζεις στο κέντρο της αμαρτίας και να ζεις με το Θεό. Και να ζεις στο ασκητικότερο μέρος και να είσαι γεμάτος πάθη και εμπάθειες…. Άρα λοιπόν ένα κρίνει τον τρόπο…. Το να αγαπήσεις το Θεό.
Πολλοί από μας αν σας ρωτήσω τώρα, πιστεύετε το Θεόꓼ ίσως να μου πείτε και δικαιολογημένα αγανακτισμένοι, μα τι λες τώρα δεσπότη μου, γιατί είμαστε τότε εδώ και τότε εγώ θα σας ρωτήσω, αγαπάτε το Θεόꓼ
Και εκεί μη βιαστείτε να μου δώσετε απάντηση γιατί πίστη έχουν και τα δαιμόνια. Λέει ο λόγος του Θεού και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν, από το μεγαλείο του Θεού. Αλλά γιατί είναι δαιμόνια; διότι δεν αγαπούν το Θεό και γιατί δεν αγαπούν τα έργα του Θεού. Εμείς λέμε πιστεύουμε στο Θεό αλλά δεν τον αγαπάμε.
Ποια είναι η απόδειξη;
Δεν αλλάζουμε, μένουμε ίδιοι, ερχόμαστε στον ναό αλλά έχουμε τα πάθη μας, τους εγωισμούς μας, τα πείσματα μας. Θέλουμε να γίνετε πάντα το δικό μας το θέλημα.
Πολλές φορές φέρνουμε ταραχή στο σπίτι μας, γιατί νομίζουμε είτε πατέρας είτε μάνα, ότι είναι ο αλάθητος, ότι εκείνος λέει πρέπει να γίνει, όποιον εκείνος δείχνει πρέπει το παιδί του να παντρευτεί, ότι εκείνος θέλει το παιδί του να σπουδάσει. Δαιμονικές καταστάσεις που φέρνουν συμφορές γιατί δεν έχουν μέσα τους ούτε αγάπη ούτε ελευθερία.
Και μη μου πείτε έχουν γιατί αυτό δεν είναι αγάπη είναι εγωισμός. Όποιος αγαπά σέβεται την ελευθερία του άλλου, όπως ο Θεός επειδή μας αγάπησε, μας σεβάστηκε τόσο πολύ που μας έκανε ικανούς να πούμε όχι ακόμα και στον ίδιο.
Όταν λοιπόν ο Θεός μου επιτρέπει να τον αρνηθώ, εσύ και εγώ ποιοι είμαστε που θα πούμε στον άλλον να κάνεις ότι σου λέω εγώ.
Ακριβώς για αυτό δεν έχουμε αγάπη στο Θεό. Για αυτό δεν κάνουμε αγώνα εσωτερικό. Όλοι ξέρουμε τα πάθη μας. Το ερώτημα είναι αγωνιζόμαστε να τα υπερβούμε, αγωνιζόμαστε να γίνουμε καλύτεροι, αγωνιζόμαστε να φέρουμε χαράꓼ
Όταν βλέπω ότι μέσα στο σπίτι μου φέρνω ταραχή, δε μας απασχολεί αυτό, να πω ρε παιδί μου δεν μπορώ να φέρω χαρά, δεν μπορώ να φέρω ειρήνη μέσα στο σπίτι μου, πρέπει κάθε φορά που θα ανοίξω το στόμα μου να προκαλέσω σεισμόꓼ Γιατίꓼ
Γιατί δεν αλλάζουμε. Γιατί δεν αγαπάμε ούτε το Θεό, ούτε τους ανθρώπους μας. Γιατί αυτά τα δυο πάνε μαζί.
***
Δε πάμε στους αγίους από περιέργεια. Ξέρετε πόσες φορές με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτάνε ξέρετε κάποιον προορατικό γέροντα να πάω να δωꓼ του λέω παιδί μου και να πας δεν θα καταλάβεις τίποτα για αυτό δεν έχω να σου πω κανέναν. Γιατί και μόνο η σκέψη για την οποία πας είναι λάθος.
Γιατί ουσιαστικά δεν φρόντισες να τηρήσεις το θέλημα του Θεού να ζήσεις τη προσευχή και την ευλογία, και εκεί πας από περιέργεια, δε πας από πίστη, δε πας γιατί ζητάς φωτισμό στη ζωή σου, ζητάς εύκολη απάντηση, θα μου γίνει αυτό ή θα μου γίνει εκείνοꓼ Δε θα στο πει ο Θεός και να το ξέρει ο άνθρωπος ο άγιος που θα πας, δε θα στο πει. Θυμάμαι τον μακαριστό γέροντα, τον πατέρα Ιάκωβο στον όσιο Δαυίδ.
Πολλοί έτρεχαν, σε πολλούς ανθρώπους που ούτε καν το ζήτησαν τους είπε πάρα πολλά πράγματα, και σε ανθρώπους που τον ρωτούσαν δεν τους έλεγε τίποτα, τους έλεγε παιδί μου να κάνετε το θέλημα του Θεού, να πηγαίνετε στην Εκκλησία και ο Θεός θα σας δείξει…
Οι άγιοι δεν ζήτησαν να μάθουν τίποτα από το Θεό. Ένα πράγμα λαχτάρησαν, να τον αγαπήσουν με όλη τους την ύπαρξη και μερικοί για να μείνουν πιστοί σε αυτή την αγάπη προτίμησαν να μαρτυρήσουν και όχι να την αρνηθούν…
Και γω γνώρισα τέτοια παλάτια που είχαν δυστυχία μέσα τους γιατί δεν είχαν τη χάρη και την ευλογία του Θεού.
Τι πας να συμβουλεύσεις το παιδί σου, ξέρεις, τι ξέρεις για να του πεις, ξέρεις ποιο θα είναι το αύριοꓼ Ήθελες το παιδί σου να πετύχει στο πανεπιστήμιο, ωραία πέτυχε και τώρα τι έγινε, έμπλεξε με τα ναρκωτικά και στο έφεραν πεθαμένο. Σωστά επέλεξες, σωστά το ζήτησες. Μα τι να πω, να πεις αυτό που είπε ο Χριστός στο Πάτερ ημών. Γενηθήτω το θέλημα σου.
Να πεις με ταπείνωση Θεέ μου, εγώ είμαι θεόστραβος, εγώ δεν ξέρω τι πραγματικά συμφέρει εμένα, δε μπορώ να ξέρω τι συμφέρει το παιδί μου, ένα σε παρακαλώ, να γίνει το θέλημα σου. Αν είναι για αυτό ο δρόμος που επιλέγει άνοιξε του διάπλατα και αν δεν είναι κλείστου το δρόμο. Και κλείσε και σε μένα το δρόμο. Και όταν έτσι εμπιστευόμαστε το Θεό ο Θεός μας φωτίζει και μας ανοίγει όλους τους δρόμους…
Ο Θεός δεν είναι κάτι σχετικό. Να μπορώ να έχω λίγο από το Θεό και λίγο από το διάβολο. Ή τον τον έχεις ή δεν το έχεις. Δεν υπάρχει μέση κατάσταση. Η μέση κατάσταση είναι δαιμονική. Δεν το λέω εγώ, το είπε ο Χριστός ο ίδιος. Και το είπε μάλιστα με έναν σκληρό τρόπο που θα σας τον πω.
Είπε σε έναν από τους επισκόπους της Εκκλησίας, που απευθύνεται ουσιαστικά στον κάθε πιστό άνθρωπο. Όφειλες του είπε, να είσαι ή θερμός χριστιανός ή ψυχρός. Επειδή δεν είσαι ούτε ψυχρός ούτε θερμός θέλω εμέσαι εκ του στόματος μου, θέλω να σε ξεράσω, τέτοια αηδία νιώθει ο Θεός για τους ανθρώπους που λένε και στον σκύλο καλησπέρα και στην γάτα μπονσουάρ, σε αυτούς που θέλουν να είναι και με το Θεό και με το διάβολο.
Ακόμα και αν με αυτές τις προϋποθέσεις ακολουθούν το Θεό, καμία ευλογία δεν έχουν.
Εκτός, αν προσέλθουν με μετάνοια και λένε στο Θεό, Θεέ μου προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω. Μην παραβλέψεις τον αγώνα που κάνω, μην σκοντάψεις πάνω στις αμαρτίες μου. Αυτό το δέχεται ο Θεός. Είναι η φωνή του φαρισαίου. Τι δεν δέχεται ο Θεός. Να πεις Θεέ μου, κοίταξε εγώ θα έρθω την Κυριακή στον ναό αλλά τα υπόλοιπα θα τα κάνω όπως θέλω εγώ. Τότε ακριβώς και να έρθεις, καμία χάρη και καμία ευλογία δεν έχεις.
Και για αυτό καμιά φορά τρομάζουμε όταν βλέπουμε σε ανθρώπους που είναι της Εκκλησίας να έχουν κακία μέσα τους να μη συγχωρούν. Αγωνιζόμαστε καμιά φορά όσοι είμαστε πνευματικοί να πείσουμε τους ανθρώπους. Και είπε κάποτε, δε μου λες, τι κάνω εγώ αυτή τι στιγμή, προσπαθώ να πείσω εσένα, τι να σε πείσω, το αυτονόητο, θες να κοινωνήσεις και δε συγχωρείς, ε δεν μπορείς να κοινωνήσεις και πήγαινε στο καλό, και μη κοινωνήσεις και ποτέ σου άμα δε θέλεις, αλλά δεν μπορείς να βάλεις μαζί το Θεό και το διάβολο, διότι ο Θεός τι σου είπε, το πε και πολύ καθαρά, εάν δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους τις αμαρτίες σας ούτε ο πατέρας σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει τις δικές σας. Εγώ τι να κάνω να σας κοροϊδέψω, να σου πω δεν πειράζει πήγαινε και κοινώνησε…
Θα πρέπει να θυμάστε το λόγο της γραφής και του Χριστού, μην παντί πνεύματι πιστεύετε….
Ξέρετε από άσκηση και άθλησηꓼ Ο άγιος ασκήθηκε… Ο αθλητής ιδρώνει, κουράζεται για να κερδίσει τη νίκη. Δεν μπορεί λοιπόν να κερδίσουμε τη χάρη του Θεού, χωρίς άσκηση, χωρίς προπόνηση. Και η άσκηση σε ένα αποβλέπει να αδειάσω τον εαυτό μου από τον εγωισμό μου και το δικό μου θέλημα και να το γεμίσω από τη χάρη του Θεού. Τότε γίνομαι άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ… γιατί αυτός είναι ο άγιος, αυτός που γέμισε από την παρουσία του Θεού στη ζωή του…
Κάθε γιορτή ο Θεός μας στήνει καρτέρι, ώστε να αρπάξει κάποιον, τι θα πει αρπάξει, να παρακινήσει την λογική, τη σκέψη του και να πει μήπως αυτά που ακούω είναι αληθινά, μήπως τελικά έτσι πρέπει να ζήσω, μήπως μέχρι τώρα ζω με λάθος τρόπο και η ζωή μου είναι ανάποδηꓼ Και αν γυρίσουμε στο Θεό και του πούμε μια και μόνο λέξη μνήσθητι μου, θα μας βάλει από τώρα στον παράδεισο…»
Σισανίου και Σιατίστης Παύλος
