Η δήλωση «οι δαίμονες προκαλούν το χασμουρητό για να κλέψουν την προσοχή του μυαλού σας» αντικατοπτρίζει την πεποίθηση σε ορισμένα πνευματικά ή θρησκευτικά πλαίσια ότι το χασμουρητό μπορεί να είναι σύμπτωμα πνευματικής επίθεσης ή απόπειρας από δαιμονικές δυνάμεις για να αποσπάσουν την προσοχή ή να εμποδίσουν την εστίαση κάποιου, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια πνευματικών δραστηριοτήτων όπως η προσευχή ή η μελέτη της Βίβλου.
Αυτή η έννοια ευθυγραμμίζεται με την οπτική μεταφορά στην εικόνα, η οποία απεικονίζει: Πνευματικό Πόλεμο: Οι σκοτεινές, δεσμευτικές έλικες αντιπροσωπεύουν αρνητικές επιρροές ή πνευματική αντίθεση που προσπαθεί να περιορίσει ή να απομακρύνει το άτομο.
Ο Αγώνας για την Προσοχή: Η τεταμένη στάση της γυναίκας καθώς απλώνει το χέρι της για το βιβλίο ενώ την τραβάει το σκοτάδι καταδεικνύει τη μάχη για την εστίαση και την προσοχή κάποιου, την οποία η δήλωση υποδηλώνει ότι μπορεί να στοχεύσει μέσω ενεργειών όπως το χασμουρητό.
Υπάρχουν μερικοί ἀπὸ τοὺς ἀκάθαρτους δαίμονες, οἱ ὁποῖοι κάθονται πάντοτε ἐκ τῶν προτέρων σ' αὐτοὺς ποὺ ἀναγινώσκουν καὶ προσπαθοῦν νὰ ἁρπάξουν τὸν νοῦ τους, παίρνοντας πολλές φορές ἀφορμὴ καὶ ἀπὸ τις ίδιες τὶς ἄγιες Γραφὲς καὶ καταλήγοντας σε πονηρούς λογισμούς.
Υπάρχουν μάλιστα περιπτώσεις κατά τις όποῖες τοὺς κάνουν να χασμουριούνται παρά τη συνήθειά τους, καὶ ἐπιβάλλοντάς τους πολύ βαρύν ὕπνο, ἐντελῶς διαφορετικὸ ἀπὸ τὸν συνηθισμένο, όπως μάλιστα φαντάστηκαν μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς, ἀπερίγραπτα ἀντίθετον ἀπὸ τὸν φυσικό.
Πράγμα βέβαια που καὶ ἐγὼ ὕστερα ἀπὸ πολλές παρατηρήσεις έμαθα καλά, ὅτι δηλαδή ἀγγίζουν τὰ βλέφαρα καὶ ὁλόκληρο το κεφάλι καὶ τὸ παγώνουν μὲ το σώμα τους (γιατί τα σώματα τῶν δαιμόνων εἶναι πολύ κρύα καὶ ὅμοια μὲ κρύσταλλο, καὶ γι' αὐτὸ καὶ αἰσθανόμαστε σὰν νὰ τραβιέται τὸ κεφάλι μας ἀπὸ δεντούζα με τρίξιμο).
Καὶ τὸ κάνουν αὐτό, ώστε, ἀποσπώντας τὴ θερμότητα ποὺ ὑπάρχει στο κρανίο στὸν ἑαυτό τους, να χαλαρώσουν ἀπὸ τὴν ὑγρότητα καὶ ψυχρότητα τα βλέφαρα και νὰ πέσουν πάνω στις κόρες τῶν ματιών.
Πολλές φορές λοιπὸν ψηλαφώντας βρήκα τὰ βλέφαρα παγωμένα σαν κρύσταλλο, καὶ τὸ πρόσωπο ολόκληρο νεκρωμένο καὶ κυριευμένο ἀπὸ ρίγος, ἂν καὶ βέβαια ό φυσικός ὕπνος ζεσταίνει ἀπὸ τὴ φύση του τὰ σώματα καὶ τὰ πρόσωπα τῶν ὑγιῶν τὰ κάνει δροσερά, ὅπως μποροῦμε καὶ ἀπὸ τὴν πεῖρα μας νὰ τὸ διαπιστώσουμε, ἐνῶ τὰ ἀφύσικα καὶ εὑρισκόμενα σὲ ὑπερένταση τὰ κάνουν να χασμουριούνται, λεπταίνοντας τοὺς ἑαυτούς τους (οἱ δαίμονες) καὶ μπαίνοντας μέσα στο στόμα τῶν ἀναγνωστῶν.
Αὐτὸ βέβαια ἐγὼ μέχρι σήμερα δὲν τὸ κατάλαβα, ἂν καὶ τὸ ἔπαθα πολλές φορές, ἀλλὰ ἄκουσα νὰ μοῦ τὸ λέει ὁ ἅγιος Μακάριος, καὶ νὰ μοῦ φέρνει σὰν ἀπόδειξη τὸ ὅτι σφραγίζουμε το στόμα αὐτῶν ποὺ χασμουριοῦνται, σύμφωνα μὲ ἄγραφη αρχαία παράδοση.
Καὶ τὰ παθαίνουμε ὅλα αὐτὰ ἐπειδὴ δὲν συγκεντρώνουμε μὲ ἐπαγρύπνηση τὴν προσοχή μας στὴν ἀνάγνωση, οὔτε θυμόμαστε ὅτι διαβάζουμε λόγια ἄγια τοῦ Θεοῦ.
Σελίδα 41(44-45)§ 66
