Είναι πάντα χαμογελαστή.
Πάντα ήρεμη.
Πάντα σίγουρη.
Ξεχειλίζει από εμπιστοσύνη.
Με το δίκιο σου αρχίζεις να αναρωτιέσαι: ποιά είναι, λοιπόν, αυτή η γυναίκα και άραγε μου μοιάζει καθόλου;
Η γυναίκα αυτή είναι αυτό ακριβώς που είσαι εσύ μέσα σου.
Ο αληθινός εαυτός σου.
Αν δεν συμπεριφέρεσαι πάντοτε όπως εκείνη αυτό συμβαίνει απλά και μόνο επειδή δεν έχεις φθάσει ακόμη σ’ ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης.
Ούτε κι εγώ το έχω καταφέρει μέχρι στιγμής.
Η Marianne Williamson πιστεύει πως θα το πετύχουμε όταν ενστερνισθούμε τη θεά που ζει μέσα μας.
Και στο έργο της A Woman’s Worth γράφει:
”Όταν μια γυναίκα αγαπήσει τις υπέροχες δυνατότητες που υπάρχουν μέσα της, οι δυνάμεις που περιορίζουν αυτές τις δυνατότητες θα την επηρεάζουν όλο και λιγότερο”.
Πράγματι κάτι τέτοιες στιγμές αρχίζουμε να πιστεύουμε πως όλα πάνε καλά κι ο κόσμος είναι ωραίος. Τα πάντα είναι εντάξει.
Αυτό που δεν συνειδητοποιούμε είναι πως τα πάντα είναι εντάξει πρώτα απ’ όλα με τον εαυτό μας.
Βρισκόμαστε καταμεσίς στο ρεύμα της ζωής και πολύ το απολαμβάνουμε.
Είμαστε στη σωστή θέση:
σ’ αυτή τη χρυσή τομή όπου η αυθεντικότητα μας και η πραγματικότητα ταυτίζονται απόλυτα και δημιουργούν την Ολοκλήρωση.
Πώς μπορούμε να βρισκόμαστε πιο τακτικά καταμεσίς στο ρεύμα της ζωής μας;
Πώς μπορούμε να μάθουμε να ζούμε σ’αυτήν την ολοκλήρωση, σ’αυτήν την πληρότητα;
Το ίδιο κάνουν και οι μακρινοί περίπατοι, ένα ζεστό μπάνιο με αρωματικό αφρόλουτρο, το λούσιμο των μαλλιών μας μια μέρα πριν να είναι απόλυτα απαραίτητο, το χαμόγελο σ’ όλους όσους βρίσκονται γύρω μας, η ευγένεια απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς μας, να παρακολουθήσουμε μιαν ανατολή ή κάποιο ηλιοβασίλεμα, να χαϊδέψουμε τα αγαπημένα μας ζώα, να παίξουμε με κάποιο παιδί, να περιμένουμε κάτι ευχάριστο να συμβεί κάθε μέρα, να νιώσουμε μέσα μας το αίσθημα της ευγνωμοσύνης.
Να την καλωσορίζουμε.
‘Παρατήρησε.
Περίμενε.
Ο καιρός θα ξετυλίξει και θα πραγματώσει το σκοπό του‘,
συμβουλεύει η Marianne Williamson.
Όσο περιμένουμε, δεν πρέπει να το κάνουμε ασύνειδα.
Πρέπει να σκεφτόμαστε και να ωριμάζουμε.
Νιώσε χαρά και ονειρέψου αλλά και γονάτισε και προσευχήσου.
Μια αίσθηση ευλογίας πλανιέται σήμερα στον αέρα, γεννάμε τις θεές μας.
Είναι αυτές που είμαστε εμείς, γιατί είναι εμείς:
φίλες, θεραπεύτριες, καλλιτέχνιδες, γυναίκες της δουλειάς, δασκάλες, παρηγορήτρες , μάνες.
Γυναίκες, χαρείτε. Έχουμε έναν καινούργιο προορισμό!