Κατα την Θ. Κοινωνία , Το σώμα και το αίμα του Χριστού , μας καθιστούν κοινωνούς στο πυρ της Θεότητας. αλλά δεν έχουμε άμεση συνείδηση αυτού, επειδή η Νοερά καρδία είναι σκοτισμένη. Η Αλλοίωση όμως συμβαίνει έτσι και αλλιώς...
Σε κάποια φάση αυτή η προαίρεση του ανθρώπου θα παγιωθεί (κρίση) και τότε η Κόλαση και ο Παράδεισος θα είναι Αιώνια..
Ένας σύγχρονος αγιορείτης άγιος γράφει: “Όταν εν τη υπακοή και τη ησυχία καθαρίση (κάποιος) τας αισθήσεις και γαληνιάση ο νούς και καθαρισθή η καρδία του, τότε λαμβάνει χάριν και φωτισμόν γνώσεως και γίνεται όλος φώς, όλος νούς, όλος διαύγεια· και βρύει θεολογίαν, όπου αν γράφουν τρεις δεν προλαμβάνουν το ρεύμα της χάριτός όπου βρύει κυματωδώς και σκορπίζει ειρήνην και άκραν ακινησίαν παθών εις όλον το σώμα. Φλογίζεται η καρδία από θείαν αγάπην και φωνάζει: Κράτει Ιησού μου, τα κύματα της χάριτος σου, ότι αναλύομαι ωσεί κηρός. Και όντως αναλύεται μη βαστάζων. Και αρπάζεται ο νούς εις την θεωρίαν, και γίνεται σύγκρασις, και μετουσιούται ο άνθρωπος, και γίνεται ένα με τον Θεόν, ώστε να μη γνωρίζη ή να χωρίζη εαυτόν, καθώς ο σίδηρος εις το πύρ, όταν ανάψη και αφομοιωθή εις το πύρ”.
(Γέροντος Ιωσήφ, Προθύμως Ανάβαινε, έκδ. Ι Μονής Φιλοθέου Αγ. Όρους 1979, σελ. 13).
----------------
[2] Άκτιστο σημαίνει «γεννημένο» «πριν» από το big bang. Βεβαίως η λέξη «πριν» δεν αποδίδει σωστά την πραγματικότητα που θέλουμε να εκφράσουμε, μια και ο Χωρόχρονος δημιουργήθηκε με το Big Bang. Οτιδήποτε , λοιπόν , υπάρχει «πέρα» από to big bang, δεν υπόκειται σε χωροχρονικούς περιορισμούς και άρα ούτε και στους φυσικούς νόμους. Οι Ορθόδοξοι , θεωρούμε πως ο Θεός συντηρεί τον κόσμο με τις Άκτιστες Ενέργειες του. Η ουσία του αυτή καθ’ αυτή είναι απρόσιτη στα κτίσματα, μια και τα υπερβαίνει ουσιαστικά. Όμως είναι δυνατόν τα κτίσματα (=εμείς) να Θεωθούμε, όταν ενωθούμε με την Άκτιστη Ενέργεια του. Έτσι , ξεπερνάμε και εμείς, τα όρια του χωροχρόνου, «κατά Χάριν». Αντίθετα, η Παπική εκκλησία, θεωρεί πως οι Ενέργειες του Θεού είναι κτιστές, πράγμα το οποίο θα στερούσε τον άνθρωπο από την Θεωση..
Άκτιστο = Αδημιούργητο = Αγέννητο (με ένα ν από το γί(γ)νομαι)
(Γένεσις = Δημιουργία)
[ 6] Είναι σημαντικό να τονιστεί πως η εξομολόγηση ομοιάζει πολύ με την μοντέρνα ψυχαναλυτική μέθοδο της λογοθεραπείας! (μιλάμε για την μέθοδο της υπαρξιακής ψυχολογίας και όχι για την μέθοδο θεραπείας της δυσλεξίας..)