Β Κορ. γ' 1-18
| Διάκονοι της καινής διαθήκης | |
| 1 Ἀρχόμεθα πάλιν ἑαυτοὺς συνιστάνειν; εἰ μὴ χρῄζομεν ὥς τινες συστατικῶν ἐπιστολῶν πρὸς ὑμᾶς ἢ ἐξ ὑμῶν συστατικῶν; 2 ἡ ἐπιστολὴ ἡμῶν ὑμεῖς ἐστε, ἐγγεγραμμένη ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, γινωσκομένη καὶ ἀναγινωσκομένη ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων, 3 φανερούμενοι ὅτι ἐστὲ ἐπιστολὴ Χριστοῦ διακονηθεῖσα ὑφ᾿ ἡμῶν, ἐγγεγραμμένη οὐ μέλανι, ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος, οὐκ ἐν πλαξὶ λιθίναις, ἀλλὰ ἐν πλαξὶ καρδίαις σαρκίναις. 4 Πεποίθησιν δὲ τοιαύτην ἔχομεν διὰ τοῦ Χριστοῦ πρὸς τὸν Θεόν. 5 οὐχ ὅτι ἱκανοί ἐσμεν ἀφ᾿ ἑαυτῶν λογίσασθαί τι ὡς ἐξ ἑαυτῶν, ἀλλ᾿ ἡ ἱκανότης ἡμῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ, 6 ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματος, ἀλλὰ πνεύματος· τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτέννει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ. 7 Εἰ δὲ ἡ διακονία τοῦ θανάτου ἐν γράμμασιν ἐντετυπωμένη ἐν λίθοις ἐγενήθη ἐν δόξῃ, ὥστε μὴ δύνασθαι ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραὴλ εἰς τὸ πρόσωπον Μωϋσέως διὰ τὴν δόξαν τοῦ προσώπου αὐτοῦ τὴν καταργουμένην, 8 πῶς οὐχὶ μᾶλλον ἡ διακονία τοῦ πνεύματος ἔσται ἐν δόξῃ; 9 εἰ γὰρ ἡ διακονία τῆς κατακρίσεως δόξα, πολλῷ μᾶλλον περισσεύει ἡ διακονία τῆς δικαιοσύνης ἐν δόξῃ. 10 καὶ γὰρ οὐδὲ δεδόξασται τὸ δεδοξασμένον ἐν τούτῳ τῷ μέρει ἕνεκεν τῆς ὑπερβαλλούσης δόξης. 11 εἰ γὰρ τὸ καταργούμενον διὰ δόξης, πολλῷ μᾶλλον τὸ μένον ἐν δόξῃ. 12 ῎Εχοντες οὖν τοιαύτην ἐλπίδα πολλῇ παρρησίᾳ χρώμεθα, 13 καὶ οὐ καθάπερ Μωϋσῆς ἐτίθει κάλυμμα ἐπὶ τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ πρὸς τὸ μὴ ἀτενίσαι τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραὴλ εἰς τὸ τέλος τοῦ καταργουμένου. 14 ἀλλ᾿ ἐπωρώθη τὰ νοήματα αὐτῶν. ἄχρι γὰρ τῆς σήμερον τὸ αὐτὸ κάλυμμα ἐπὶ τῇ ἀναγνώσει τῆς παλαιᾶς διαθήκης μένει, μὴ ἀνακαλυπτόμενον ὅτι ἐν Χριστῷ καταργεῖται, 15 ἀλλ᾿ ἕως σήμερον, ἡνίκα ἀναγινώσκεται Μωϋσῆς, κάλυμμα ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτῶν κεῖται· 16 ἡνίκα δ᾿ ἂν ἐπιστρέψῃ πρὸς Κύριον, περιαιρεῖται τὸ κάλυμμα. 17 ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία. 18 ἡμεῖς δὲ πάντες ἀνακεκαλυμμένῳ προσώπῳ τὴν δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι τὴν αὐτὴν εἰκόνα μεταμορφούμεθα ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν, καθάπερ ἀπὸ Κυρίου Πνεύματος. | 1 Αρχίζουμε πάλι τους εαυτούς μας να συνιστούμε; Ή μήπως έχουμε ανάγκη όπως μερικοί από συστατικές επιστολές προς εσάς ή από εσάς; 2 Η επιστολή μας εσείς είστε, γραμμένη μέσα στις καρδιές μας, που γνωρίζεται και διαβάζεται από όλους τους ανθρώπους. 3 Και φανερώνεστε ότι είστε επιστολή Χριστού που γράφτηκε με τη διακονία μας, γραμμένη όχι με μελάνι, αλλά με το Πνεύμα του ζωντανού Θεού, όχι σε πλάκες λίθινες, αλλά σε πλάκες σάρκινων καρδιών. 4 Και τέτοια πεποίθηση έχουμε στο Θεό μέσω του Χριστού. 5 Όχι ότι από μόνοι μας είμαστε ικανοί να λογαριάσουμε κάτι σαν να προερχόταν από τους εαυτούς μας, αλλά η ικανότητά μας είναι από το Θεό, 6 ο οποίος και μας έκανε ικανούς διακόνους καινούργιας διαθήκης, όχι γράμματος, αλλά Πνεύματος. γιατί το γράμμα σκοτώνει, αλλά το Πνεύμα ζωοποιεί. 7 Αν, λοιπόν, η διακονία του θανάτου με γράμματα τυπωμένα σε λίθους ήρθε με δόξα, ώστε να μη δύνανται να ατενίσουν οι γιοι Ισραήλ στο πρόσωπο του Μωυσή εξαιτίας της δόξας του προσώπου του, η οποία επρόκειτο να καταργηθεί, 8 πώς η διακονία του Πνεύματος δε θα είναι με περισσότερη δόξα; 9 Γιατί αν στη διακονία της κατάκρισης υπάρχει δόξα, πολύ περισσότερο η διακονία της δικαίωσης περισσεύει σε δόξα. 10 Και πράγματι, δεν έχει δοξαστεί το δοξασμένο σε αυτήν την περίπτωση εξαιτίας της υπερβολικής δόξας. 11 Γιατί αν εκείνο που καταργείται ήρθε διαμέσου δόξας, πολύ περισσότερο αυτό που μένει θα είναι με δόξα. 12 Επειδή έχουμε λοιπόν τέτοια ελπίδα, κάνουμε χρήση πολλής παρρησίας 13 και δεν κάνουμε καθώς ακριβώς ο Μωυσής που έθετε κάλυμμα πάνω στο πρόσωπό του, για να μην ατενίσουν οι γιοι Ισραήλ στο τέλος αυτού που επρόκειτο να καταργηθεί. 14 Αλλά πωρώθηκαν οι διάνοιές τους. Γιατί μέχρι τη σημερινή ημέρα το ίδιο κάλυμμα μένει κατά την ανάγνωση της παλαιάς διαθήκης, που δεν ανασηκώνεται, γιατί καταργείται με το Χριστό. 15 Αλλά έως σήμερα, όποτε διαβάζεται ο Μωυσής, ένα κάλυμμα βρίσκεται πάνω στην καρδιά τους. 16 Όποτε όμως κάποιος επιστρέψει προς τον Κύριο, αφαιρείται από γύρω του το κάλυμμα. 17 Και ο Κύριος είναι το Πνεύμα. και όπου είναι το Πνεύμα του Κυρίου, υπάρχει ελευθερία. 18 Όλοι εμείς, λοιπόν, αντικατοπτρίζουμε τη δόξα του Κυρίου με ακάλυπτο πρόσωπο και μεταμορφωνόμαστε στην ίδια την εικόνα του από δόξα σε δόξα, καθώς ακριβώς γίνεται από τον Κύριο, το Πνεύμα. |
