Το μαρτύριο των Ελλήνων τον 21ο αιώνα
Η δεκαετία του 1980, είναι η πρώτη δεκαετία που ο Ελληνικός λαός εκφράζεται ελεύθερα μέσω των αιρετών αντιπροσώπων του.
Το κριτήριο επιλογής αντιπροσώπων γίνεται βάσει φυσιογνωμίας, αλλά όχι από την διάθεση, από την όψη αλλά όχι από την γνώμη που έχουν, αμελώντας τον τρόπο ζωής των[33]. Είναι οι δεκαετίες που σημειώνεται η ταχεία αύξηση των μισθών, του χρηματιστηρίου και το κρατικοδίαιτου επιχειρείν. Αρχίζει να επικρατεί η σκέψη: «Καλά μεν τα λόγια , αλλά καλύτερος ο χρυσός», που σκέπτονται οι ακόλαστοι μη εγκρατείς.
Διότι εκείνοι που εξυβρίζουν την εταίρα, φλέγονται από την σκέψη της επιθυμίας[34] γνωρίζοντας ότι όταν πέσουν τα προσωπεία, καθένας θα κρίνεται από τα έργα του, όχι ο καθένας και ο πλούτος του, όχι ο καθένας και η εξουσία του, όχι ο καθένας και η τιμή του, όχι ο καθένας με την δυναστεία του[35]. Αρχίζουν σε πολλούς τα χρήματα να είναι συνδεδεμένα σαν μέλη του σώματός τους [36].
Πολίτες και κράτος αρχίζουν να ζουν με δανεικά αψηφώντας ότι οι άνθρωποι όταν βρουν τους οφειλέτες τους, χαίρονται σαν να έχουν βρει θήραμα και κάνουν τα πάντα για να πάρουν τα απαιτούμενα[37] και οι μη προσέχοντες οδηγούνται σε κάθε κακό, όχι από πτώχεια αλλά από άνοια, όχι από ασθένεια αλλά από καταφρόνηση, όχι από επανερχόμενους κινδύνους, αλλά από έλλειψη ευλάβειας[38].
Σήματα κακής πορείας έρχονται από το χρηματιστηριακό σκάνδαλο της πρωτεύουσας. Η περιορισμένη αντίδραση φέρει και την μεταολυμπιακή κρατική κατάρρευση. Οι νομοθέτες χάνουν την εμπιστοσύνη από τους εκλέκτορές τους διότι ξέρουμε ότι ο νόμος είναι καλός, εάν νομίμως χρησιμοποιείται και είναι γνωστό ότι δεν προορίζεται για τους καλούς, αλλά για τους άνομους και ανυπότακτους[39].
Να μην έχετε συνειδησιακό πρόβλημα ως οι μόνοι βλάσφημοι, διότι η απληστία της Δύσης, μόνο στα τελευταία δύο χρόνια, δύο φορές δολοφόνησε τμήμα της φύσης. Στον κόλπο του Μεξικού, όπου για να μη χαθούν αργύρια, επέτρεψαν επί 86 ολόκληρες ημέρες να χύνονται στην θάλασσα καθημερινά 60.000 βαρέλια αργού πετρελαίου, όπου για 20 χρόνια θα δολοφονεί ζωντανούς οργανισμούς του κόλπου. Και στην Ανατολική Ιαπωνία, όπου δεν εμποδίστηκε η απελευθέρωση ραδιενεργού υλικού στην θάλασσα και θα δολοφονεί για 200 χρόνια.
Όλη η προαναφερόμενη αναδρομή δεν έγινε για να μεμψιμοιρούμε αλλά για να βρούμε προτάσεις διεξόδου από την επικείμενη κρίση. Διότι, εάν οι Ευαγγελιστές, οι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες έχουν προστατέψει την Ρωμιοσύνη εδώ και πολλούς αιώνες, πρέπει να γνωρίζουν και την διέξοδο από τα σημερινά μας προβλήματα. Για να δούμε τι μας προτείνουν:
Προτάσεις διεξόδου
Αρχική θέση:
· Δεν υπάρχει δίκαιος, που να μην έχει αμαρτία και δεν υπάρχει αμαρτωλός που να μην έχει αγαθό[40].
· Καλός δεν γίνεσαι από κολασμό, ούτε με απειλή και τιμωρία, αλλά από ιερή και γονεϊκή αγάπη προς τον Θεό [41]. Διότι «ο Θεός αγάπη εστίν» και κανείς δεν οφείλει τίποτα, εκτός του να αγαπά ο ένας τον άλλον, διότι όποιος αγαπά τον άλλον έχει εκπληρώσει τον νόμο[42].
· Εάν νομίζει κάποιος ότι είναι «κάτι», ενώ δεν είναι τίποτα, αυτός απατά τον εαυτόν του. Ο καθένας εξετάζεται από το έργο του, και τότε το καύχημα θα αφορά μόνο τον εαυτόν του και όχι τη σύγκριση με έργο άλλου[43].
· Η ελεημοσύνη δεν περιορίζεται στην υλική βοήθεια των πτωχών, ελεημοσύνη είναι και η προστασία των αδικούμενων και η παρηγοριά αυτών που πονούν.
· Απ’ αρχής η ζωή δεν έγινε για το φαγητό, αλλά το φαγητό για την ζωή [44]
Έχοντας υπ’ όψιν τις προαναφερόμενες αρχικές θέσεις ας μελετήσουμε και άλλα προς συλλογισμό και συμπεριφορά:
· Όποιος δεν θέλει να εργασθεί, δεν πρέπει να τρώγει, και μερικοί ατακτούν προσποιούμενοι την εργασία, χωρίς να εργάζονται[45].
· Να σπέρνετε δικαιοσύνη, ώστε να θερίσετε καρπούς ανάλογους της αγάπη σας[46].
· Επιτάσσεται η εργασία, όμως κανένας δεν μισθώνει τους δυστυχισμένους, ούτε σ’ εργασία τους καλούν, αντί των εργοδοτών ας φέρουμε ως βοήθεια τα χέρια των ελεημόνων[47].
· Για τον τρόπο συγκέντρωσης ελεημοσύνης: Κάθε Κυριακή ο καθένας από σας ας βάζει κάτι κατά μέρος, ανάλογα με τα έσοδά του, δια να μη γίνονται έρανοι όταν έλθω. Όταν φθάσω, εκείνους που θα εγκρίνετε, αυτούς θα στείλω με επιστολές για να φέρουν το δώρον σας εις Ιερουσαλήμ [48](δηλαδή σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη).
· (Η ελεημοσύνη ονομάζεται σπόρος, διότι η πράξη αυτή δεν είναι δαπάνη αλλά πρόσοδος.). Αυτός που σπέρνει φειδωλά, φειδωλά θα θερίσει, αυτός που σπέρνει με αφθονία, με αφθονία θα θερίσει. Καθένας ας δίνει ότι επιθυμεί από την καρδιά του και όχι από λύπη και αναγκαστικά, διότι ο Θεός αγαπά τον χαρωπό δωρητή[49].
· Δεν ζητώ αξίωμα αλλά αρετή, ούτε κυριαρχία, ούτε δουλεία αλλά ψυχή, δεν περιφρονώ πράξεις του συνανθρώπου, ότι και αν είναι, είναι άνθρωπος[50].
· (Ψαλμοί 61 (62),11) Στη βία μην εμπιστεύεστε, μάταια μην ελπίζετε στην αρπαγή. Κι’ ο πλούτος αν πληθαίνει μη προσηλώνεστε σ’ αυτόν.
· Να είσαι μεγαλόψυχος, και οι μικροί και οι μεγάλοι τοίχοι εκπληρώνουν την ίδια χρήση[51].
· Σκέψου λογικά το παρόν και το μέλλον μη το παραδίδεις για την αισχροκέρδεια[52].
· (Εκκλησ. 5,12) Υπάρχει ένα μεγάλο κακό που πρόσεξα: Είναι ο πλούτος που φυλάσσεται από τον κάτοχό του, για να του φέρει δυστυχία. (Μ. Βασιλείου, Ομιλία περί πλεονεξίας) Αυτά που φυλάς στις αποθήκες σου είναι αγαθά που στέρησες από τον συνάνθρωπό σου.
· Είσαι πλούσιος; χαίρομαι και ευφραίνομαι αλλά εκείνος ακόμη είναι πτωχός. Δια του πλούτου σου, να μην παραμείνει στην πτώχεια[53].
· Όσο λοιπόν πλεονάζεις στον πλούτο τόσο θα σου λείπει η αγάπη. Εάν αγαπούσες τον πλησίον σου, από παλαιά θα μελετούσες την αλλοτρίωση των χρημάτων σου[54].
· Από τα νιάτα σου τήρησες την εντολή της αγάπης και έδωκες εις τον καθένα τόσα, όσα και εις τον εαυτόν σου; τότε από πού προέρχεται αυτή η χρηματική περιουσία; Είναι φανερό λοιπόν πως στέκεσαι μακριά από την εντολή και ψευδώς ομολόγησες εις τον εαυτόν σου ότι έχεις αγαπήσει τον πλησίον σου ωσάν τον εαυτόν σου[55].
· Εσείς, εάν θέλετε να διαμοιραστείτε την σωτηρία ο ένας του άλλου, ο καθένας να αναλάβεί έναν από τους παραμελημένους αδελφούς, πολύ γρήγορα θα αυξηθεί η οικοδομή μας[56].
· Η αξία της παρθενίας δεν είναι να απέχεις από το γάμο, αλλά να είσαι και φιλάνθρωπος, και φιλάδελφος, και ευσπλαχνικός. Τι το όφελος της παρθενίας συνοδεία με ωμότητες; τι το κέρδος της σωφροσύνης συνοδεία με απανθρωπιά; Δεν σ’ άλωσε η επιθυμία των σωμάτων αλλά η επιθυμία για τα χρήματα[57].
· Η ταπεινοφροσύνη είναι το θεμέλιο της χριστιανικής διδασκαλίας, που επάνω της έχουν οικοδομηθεί αναρίθμητα αγαθά[58]. Εάν γνώριζαν ότι στον παρόντα βίο, δεν υπάρχει κανένα αγαθό, αλλά μόνο η αρετή…, στον παρόντα βίο δεν υπάρχει κανένα κακό, αλλά μόνο η κακία, πονηριά και η διαστροφή της ψυχής [59].
Θα παραθέσω και μερικές άλλες συμβουλές του Μ. Βασιλείου, που εάν εκφράζονταν δημόσια, σε κάποιες από τις προαναφερόμενες περιόδους, ο ομιλών τουλάχιστον θα φυλακίζονταν από το κατεστημένο. Ας τις μελετήσουμε και αυτές:
· Η θεραπεία της ανέχειας των πτωχών κατορθώνεται με δαπάνες, δηλαδή ο καθένας δέχεται ολίγα για την ικανοποίηση των αναγκών του, όλοι δε μαζί μοιράζονται τα υπάρχοντα που ξοδεύονται για όλους. Ώστε αυτός που αγαπά τον πλησίον ωσάν τον εαυτόν του δεν αποκτά περισσότερα του πλησίον του[60].
· Κανείς δεν λυπάται να πουλά τα υπάρχοντά του για να τα αντικαταστήσει με τα απολύτως απαραίτητα, αλλά όσο ελαττώνεις την τιμή στα πολυτιμότερα πράγματα, τόσο περισσότερο θα χαίρεσαι για την λαμπρή συναλλαγή που έγινε[61].
· Και πώς θα ζήσουμε εάν εγκαταλείψουμε τα πάντα που αποκτήσαμε; Τι είδους ζωή θα σχηματιστεί εάν όλοι θα πουλήσουν όλα που απέκτησαν;[62]
· Μιμήσου την γη, καρποφόρησε όπως εκείνη, μην φανείς χειρότερος του άψυχου. Διότι εκείνη δεν τρέφει τους καρπούς για την απόλαυσή της, αλλά για να υπηρετήσει εσένα θρέφοντάς σε[63].
· Εξαφάνισε την ομολογία των βαρύτατων τόκων, για να γεννήσει η γη τα συνηθισμένα [64].
· Όταν ως προς την φύση τα άγονα (όπως χαλκός και χρυσός) γεννούν, τότε αυτό που γεννά κατά φύση γίνεται στείρο, και τιμωρούνται σε ακαρπία αυτοί που κατοικούν πάνω σ’ αυτά[65].
Φοβερή μανία, όσο ο χρυσός είναι μετάλλευμα το ψάχνεις στη γη και όταν βρίσκεται, πάλι στη γη να εξαφανίζεται. Έπειτα νομίζω σου συμβαίνει παραχώνοντας τον πλούτο παραχώνεις και την καρδιά σου (κοίτα Ματθ. 6,21)[66].
Φοβερή μανία, όσο ο χρυσός είναι μετάλλευμα το ψάχνεις στη γη και όταν βρίσκεται, πάλι στη γη να εξαφανίζεται. Έπειτα νομίζω σου συμβαίνει παραχώνοντας τον πλούτο παραχώνεις και την καρδιά σου (κοίτα Ματθ. 6,21)[66].
Απόσπασμα άρθρου Του Βασίλη Κυρατζόπουλου
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[33] (Ιωαν. Χρυς. Εις το Λάζαρον, 779,δ) Μη τοίνυν από της φύσεως καταμάνθανε αλλ από της προαιρέσεως, μη από της όψεως αλλ από της γνωμής και περιεργάσου αυτού τον βίον.
[34] (Μ. Βασιλείου, Ομιλία περί πλεονεξίας) Καλοί, μεν φησίν, οι λόγοι, αλλά καλλίων ο χρυσός. Ώσπερ οι τοις ακολάστοις περί σωφροσύνης διαλεγόμενοι. Και γάρ εκείνοι δαβαλλομένης της εταίρας, από της υπομνήσεως προς επιθυμίας εκκαίονται
[35] (Ιωαν. Χρυς. Εις το Λάζαρον, 780,ε) Όταν ριφή τα προσωπεία, δοκιμάζηται έκαστος και τα έργα αυτού, ούχ έκαστος και ο πλούτος αυτού, ούχ έκαστος και η αρχή αυτού, ούχ έκαστος και η τιμή αυτού, ούχ έκαστος και η δυναστεία αυτού.
[36] (Μ. Βασιλείου, Ομιλία προς τους πλουσίους) Νυνί δε προσπέφυκέ σοι τα χρήματα πλέον, ή τα μέλη του σώματος, και λύπεί σε αυτών ο χωρισμός, ως ακρωτηριασμός των καιρίων.
[37] (Ιωαν. Χρυς. Ομιλ. Παραβολή κακού οφειλέτη) Άνθρωποι μεν ούν επιδάν εύρωσι τους ωφείλοντας, ώσπερ θήραν και άγραν ευρόντες, ούτω γεγήθασι, και πάντα ποιούσιν, όπως το πάν απαιτήσωσι.
[38] (Ιωαν. Χρυς. Εις το Λάζαρον, 747,δ) Ου πείνα, αλλά άνοια, ού νόσος αλλά καταφρόνησις, ου κινδύνων επαγωγαί, αλλ’ ευλαβείας ερημά, και εις πάσαν άγει κακίαν τους μη προσέχοντες.
[39] (Ιωαν. Χρυς. Ομιλίες Χήρα – Ανατροφή - Ελεημοσύνη, 317,α) Οίδαμεν Δε ότι καλός ο νόμος, εάν τις αυτώ νομίμως χρήται, ειδώς τούτου, ότι δικαίω νόμος ου κείται, ανόμοις και ανυποτάκτοις.
[40] (Ιωαν. Χρυς. Εις το Λάζαρον, 788,β-γ) Ούκ έστιν ούν τις δίκαιος, ός ούκ έχει αμαρτίαν, και ούκ εστί τις αμαρτωλός, ός ούκ έχει αγαθόν.
[41] (Ιωαν. Χρυς. Λόγοι περί ελεημοσύνης, 275,β) Ου γαρ φόβω και κολάσει, ουδέ απειλή και τιμωρία, αλλά αγάπη θεία και φίλτρω ζέοντι τω περι Θεού εγένοντο.
[42] (Προς Ρωμ. 13, 8-9) Μηδενί μηδεν αφείλετε εί μη το αγαπάν αλλήλους. Ο γαρ αγαπών τον έτερον νόμων πεπλήρωκε.
[43] (Προς Γαλάτας 6,3-5) Εί γαρ δοκαέ τις είναι τι μηδέν ών, εαυτόν φρεναπατά το Δε έργου εαυτού δοκιμάζετω έκαστος, και τότε εις εαυτόν μόνον τα καύχημα έξει και ουκ είς του ετέρου.
[44] (Ιωαν. Χρυς. Εις το Λάζαρον, 719,δ) Ού το ζήν δια το φαγείν, αλλά διά το ζήν το φαγείν γέγονεν εξ αρχής.
[45] (Προς Θεσσαλ. Β’ 3, 10 – 12) Εί τις ού θέλει εργάζεσθαι, μηδέ εσθιέτω, εν υμίν ατάκτως μηδεν εργαζομένους, αλλά περιεργαζόμενους.
[46] (Ωσηέ 10,12) Σπέιρατε γαρ φησίν, εαυτοίς εις διακιοσύνην.
[47] (Ιωαν. Χρυς. Λόγοι περί ελεημοσύνης) Το εργάζεσθαι μετά τοούτου παρήρηνται, ουδενός τους αθλίους μισθουμένου, ουδέ καλλούντος εις διακονίαν, φέρε τας των ελεημόνων αντεισάγωμεν χείρος αντί των μισθουμένων.
[48] (Προς Κορινθίους Α’ 16, 2-3) Κατά μίαν σαββάτων έκαστος υμών παρ’ εαυτώ τιθέτω θησαυρίζων ό τι αν ευδώται, ίνα μη όταν έλθω τότε λογίαι γίνωνται, όταν Δε παραγένωμαι, ούς εάν δοκιμάσητε, δι’ επιστολών τούτους πέμψω απενεγκείν την χάρην υμών εις Ιερουσαλήμ
[49] (Προς Κοριν.Β’ 8, 6 – 7) (Δια τούτο και σπόρος η ελεημοσύνη καλείται, επειδή ούκ εστί δαπάνη τα πράγμα, αλλά πρόσοδος) Τούτο δε, ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και θερίσει, και ο σπείρων επ’ ευλογίαις επ’ ευλογίαις και θερίσει, έκαστος καθώς προαιρείται τη καρδία, μη εκ λύπης ‘η εξ ανάγκης.
[50] (Ιωαν. Χρυς. Εις το Λάζαρον, 744,γ) Ου γαρ αξίωμα ζητώ, αλλά αρετήν, ου δεσποτείαν, ού δουλείαν αλλά ψυχή. Ού καταφρονώ ανθρώπου κάν είς ή, άνθρωπος εστί.
[51] (Μ. Βασιλείου, Ομιλία προς τους πλουσίους) Μεγάλην έχει την ψυχήν τοίχοι Δε και μικροί και μείζους την αυτήν χρείαν πληρούσιν.
[52] (Μ. Βασιλείου ομιλία περιόδους Πείνας και Ξηρασίας) Προνόησον μοι λογικώς το παρόν και το μέλλον, ό μη διά κέρδος αισχρόν προδώς.
[53] (Ιωαν. Χρυς. Εις το Λάζαρον, 778,α) Πλούσιος εί; χαίρω και ευραίνομαι αλλ’ εκείνος έτι πένεται, μη δια του σου πλούτου μενέτο εν τη πτώχεια.
[54] (Μ. Βασιλείου, Ομιλία προς τους πλουσίους) Όσον ούν πλεονάζης τώ πλούτω, τοσούτων ελλείπεις τη αγάπη. Επεί πάλαι αν εμελέτησας των χρημάτων την αλλοτρίωσιν, εί ηγαπήκες σου τον πλησίον.
[55] (Μ. Βασιλείου, Ομιλία προς τους πλουσίους) Εκείνης μεν γαρ δήλος ει της εντολής μακράν υπάρχων, και ψευδώς σε αυτώ προσμαρτυρήσας αυτήν, ότι ηγάπησας τον πλησίον σου ως εαυτών.
[56] (Ιωαν. Χρυς. Εις το Λάζαρον, 712,γ) Υμείς δε, εί βουληθείτε την αλλήλων διανείμασθοι σωτηρίαν, και έκαστος ένα απολαβείν των ημελημένων αδελφών, ταχέως ημίν τα της οικοδομής αυξηθήσεται.
[57] (Ιωαν. Χρυς. Λόγοι περί ελεημοσύνης, 266, β) Παρθενίας γαρ αξίωμα ούκ αποσχέσθαι γάμων μόνον, αλλά το φιλάνθρωπον είναι και φιλάδελφον και συμπαθητικόν. Τι γαρ ‘οφελος πάρθενία μετά ωμότητος; τι δε κέρδος σωφροσύνη μετά απανθρωπίας; Ούχ εάλως σωμάτων επιθυμία, αλλά εάλως χρημάτων επιθυμία.
[58] (Ιωαν. Χρυς. Ομιλίες στην Κων/πολη, 301,ε) Θεμέλιος γαρ εστί της καθ’ ημάς φιλοσοφίας η ταπεινοφροσύνη. Καν μυρία άνωθεν οικοδομήσης.
[59] (Μ. Βασιλείου, Ομιλία προς τους πλουσίους) Δαπανητικόν γάρ πλούτου, η θεραπεία των δεομένων, αλλά μεν έκαστον την αναγκαία επιμέλειαν δεχομένον, πάντων δε ομού καταμεριζομένων τα όντα, και περί αυτούς δαπανώντων. Ώστε ο αγαπών τον πλησίον ως εαυτού ουδέν περισσότερον κέκτηται του πλησίον, αλλά μην φαίνη έχων κτήματα πολλά.
[60] Ιωαν. Χρυς. Ομιλ. Περί ειμαρμένης και προνοίας,755,α) Ως ει ήδεσαν ότι ουδέν αγαθόν εν τω παρόντι βίω, αλλά η αρετή μόνον …, ουδέν κακόν εν τω παρόντι βίω, αλλά η κακία μόνον και πονηρία διαστροφή ψυχής.
[61] (Μ. Βασιλείου, Ομιλία προς τους πλουσίους) Οδείς λυπείται προϊέμενος τα υπάρχοντα και αντικτώμενος τα ενδέοντα, αλλά όσωπερ αν ελάττονος τιμής τα πολυτίμητα πρόηται, τοσούτω χαίρει ως λαμπρού αυτώ του συναλλάγματος γενομένον.
[62] (Μ. Βασιλείου, Ομιλία προς τους πλουσίους) Και πως βιωσόμεθα, πάντα αποκτησάμενοι; φησί τι δε το σχήμα του βίου έσται, πάντων πωλούντων και πάντων αποκτωμένων.
[63] (Μ. Βασιλείου, ομιλία περί πλεονεξίας) Μίμησαι την γην, άνθρωπε καρποφόρησον ως εκείνη, μη χείρων φανής της αψύχου. Εκείνη μεν ούν τους καρπούς, ούκ είς εαυτής απόλαυσιν, αλλά εις την ση υπηρεσίαν εξέθρεψε.
[64] (Μ. Βασιλείου ομιλία περιόδους Πείνας και Ξηρασίας) Εξάλειψον βαρυτάτων τόκων ομολογίαν, ίνα τέκη τα συνήθη η γή.
[65].(Μ. Βασιλείου ομιλία περιόδους Πείνας και Ξηρασίας) Χαλκού γαρ χρυσού και των αγόνων παρά φύσην γεννώντων, η κατά φύσιν γεννώντων , η κατά φύσιν τίκτουσα γίνεται στείρα, και προς τιμωρίαν των επιοικούντων, καταδικάσθη την ακαρπίαν.
[66] (Μ. Βασιλείου, Ομιλία προς τους πλουσίους) Μανία δεινή, έως μεν εν μετάλλοις ήν ο χρυσός, ανερευνάν την γήν, ότε Δε φανερός εγένετο, πόλιν εν τη γη αυτού αφανίζειν. Είτα, οίμαι, συμβαίνει σοι κατορρύσοντι το πλούτος, συγκατορρύσσειν και την καρδίαν.
«Αντέπτο»
ΠΗΓΗ: http://antibaro.gr/node/3354
