Ο Κύριος, με τα λόγια «Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτείνουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους…» (Ματθ. κγ´, 37-38) που εξέφρασε με τόσον πόνον, που όμως αποτελούσαν και μία προειδοποίησιν δι᾽ όσα νομοτελειακώς θα ακολουθούσαν (Καταστροφή Ιερουσαλήμ 70 μ.Χ.), λόγω της σκληροκαρδίας και της αμετανοησίας των Ιουδαίων, απευθυνόταν διά της «πόλεως Ιερουσαλήμ» εις όλον το πλήρωμα του λαού, τόσον εις τους άρχοντας και ιερείς, όσον και εις τον απλό λαόν.
Τόσον εις τους πνευματικούς ταγούς της Ιερουσαλήμ, εις το τότε σάπιο δηλαδή θρησκευτικοπολιτικόν κατεστημένον, όσον και εις το εσκοτισμένον ποίμνιον του θεοκρατικού Ισραήλ.
Καί απηύθυνε τους λόγους αυτούς ο Χριστός, εις τους μεν άρχοντας διότι σατανικώς επέβαλλαν, εις τους δε αρχομένους διότι ανοήτως και άνευ αντιδράσεως ανέχονταν.
Καί όπως εις κάθε εποχήν υπάρχει η «βλαμμένη ευλάβεια», κατά τον λόγον του Οσίου Παισίου του Αγιορείτου, έτσι και τότε θα υπήρχαν πολλοί οι οποίοι θα υπεστήριζαν ότι «εμείς, δεν ημπορούμε να ειπούμε και να κάνωμε τίποτε, αφού οι αρχιερείς μας και οι καλοί μας Γραμματείς και Φαρισαίοι έχουν τον πρώτον λόγον και φέρουν την ευθύνην εις τα εθνικά και θρησκευτικά μας θέματα».
Κάτι δηλαδή ανάλογον με αυτό το οποίον συμβαίνει και σήμερον εις πλείστους όσους φαντάζονται, ανοήτως και απερισκέπτως, πως με το προπέτασμα δήθεν της «υπακοής» εις τους προεστώτας αποσσείουν τις ευθύνες των και καλύπτουν την δειλίαν των. Έτσι λοιπόν προστίθεται ένας επί πλέον λόγος διά τον λιθοβολισμόν μας ή μάλλον διά τον αυτολιθοβολισμόν μας. Διότι έτσι ο κατάλογος των παρανομιών κατά της καταχρήσεως της εξουσίας αυξάνεται και είμεθα και εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι διά τις άρρωστες «υπακοές μας» διά τις άρρωστες ανοχές μας, διά τις άρρωστες επιλογές μας κλπ. Όλα αυτά είναι αποτελέσματα, της προσωπικής μας ασθενείας – αμαρτίας και το φοβερότερον της αμετανοησίας μας.
