Στο παραγωγικό της μοντέλο, στον υπέρμετρο κρατισμό, στη διαφθορά και στις άλλες παθογένειες θα πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια της χρεοκοπίας της Ελλάδος και όχι στις πολιτικές της Ε.Ε., ασχέτως με τα λάθη ή τις αρρυθμίες που αυτές έχουν.
Ασφαλώς τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολλά λάθη που ενίσχυσαν το αίσθημα της ανισότητας, κυρίως από τις χώρες του Νότου και την Ελλάδα οι οποίες πλήττονται περισσότερο από την κρίση.
Όμως, η Ελλάδα, όταν κατηγορεί την Ε.Ε. θα πρέπει να «αναμετράται» με το τι ήταν πριν το 1980, πριν μπει δηλαδή στη Ευρωπαϊκή Οικονομική Ένωση, πριν «παρελάσει» ο πακτωλός των χρημάτων από τις επιδοτήσεις, τα πακέτα Ντελόρ, ευρωπαϊκά προγράμματα, τα ΕΣΠΑ και όλα τα υπόλοιπα.
Εξαιρετική είναι η μελέτη που έχει κάνει ο καθηγητής κ. Αθ. Παπανδρόπουλος τόσο για το ύψος των κεφαλαίων που πέρασαν από την Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, όσο και για τις παθογένειες που έφεραν την πτώχευση.
Ο καθηγητής σημειώνει ότι «από το 1981 έως σήμερα, το ελληνικό παμφάγο κράτος έχει δεχθεί 660 δισ. ευρώ δάνεια, 290 δισ. ευρώ καθαρές επιδοτήσεις και 26 δισ. ευρώ άτοκες επενδυτικές επιχορηγήσεις.
Επίσης, από την Ελλάδα έχουν «κουρευτεί» χρέη περίπου 120 δισ. ευρώ!
Με άλλα λόγια, μέσα σε 34 χρόνια το ελληνικό κράτος είχε την δυνατότητα να αξιοποιήσει πάνω από 1.000 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε 100.000 ευρώ ανά Νεοέλληνα ή σε 335.000 ευρώ ανά νοικοκυριό.Παρόλα αυτά, η Ελλάδα είναι πτωχευμένη, η παραγωγική της μηχανή είναι από τις χειρότερες στην Ευρώπη, οι υποδομές της είναι απλά υποφερτές και η διοικητική της μηχανή απέχει αισθητά από τον κοινοτικό μέσον όρο.
Αντιθέτως, η χώρα πρωτεύει σε διαφθορά και παραοικονομία, γεγονός που αποτρέπει παραγωγικές επενδύσεις και νοθεύει την δημοσιονομική πολιτική της.
Όσο για τα αίτια της πτώχευσης οφείλονται αποκλειστικά και μόνον στον κρατισμό, δεδομένου ότι στην χώρα μας το κράτος αντιπροσωπεύει το 65% της επίσημης οικονομίας.
Πρόκειται, δηλαδή, για ποσοστό παραπλήσιο με τα αντίστοιχα σε πρώην κομμουνιστικές χώρες, οι οποίες εξ αυτού του λόγου κατέρρευσαν.
Το 2010, λοιπόν, αυτό το κράτος, με συνολικό χρέος κοντά στα 300 δισ. ευρώ, βρέθηκε σε πλήρη αδυναμία να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και τελικά σώθηκε από την άτακτη χρεοκοπία αποκλειστικά και μόνον γιατί συμμετείχε στην ευρωζώνη – τα μέλη της οποίας έσπευσαν να το σώσουν, για να προστατεύσουν το ευρώ και να αποτρέψουν σοβαρότερα προβλήματα στην οικονομική και νομισματική ένωση.
Στα πέντε χρόνια που ακολούθησαν, η Ελλάδα, με χίλια βάσανα και με δραστικές οριζόντιες περικοπές, κατάφερε να περιορίσει τα δραματικά ελλείμματα στον προϋπολογισμό της και στο ισοζύγιο πληρωμών της –πλην όμως, από πλευράς περιορισμού του κρατισμού, οι μεταρρυθμίσεις που πραγματοποιήθηκαν ήταν ελάχιστες.
Πηγή: bankingnews.gr
