Ἡ μεγαλύτερη ἀμφιλογία μας
δὲν εἶναι ὅτι μποροῦμε νὰ εἴμαστε καλοὶ καὶ κακοί,
φῶς καὶ σκοτάδι,
ἀγάπη καὶ μῖσος,
ἀλλὰ ὅτι μποροῦμε νὰ εἴμαστε σάρκα καὶ πνεῦμα ταυτόχρονα.
Τίποτα μὰ τίποτα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πιὸ γοητευτικὸ
Τίποτα μὰ τίποτα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι πιὸ γοητευτικὸ
ἀπὸ αὐτὸ τὸ διφορούμενο.
Οἱ συνεχεῖς μετατοπίσεις μας ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο στὸ ἄλλο
Οἱ συνεχεῖς μετατοπίσεις μας ἀπὸ τὸ ἕνα ἄκρο στὸ ἄλλο
ἐκφράζουν τὶς δύο ὄχθες τοῦ ποταμοῦ τῆς ζωῆς.
Ἡ αὐθεντικότητα ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πόσο εἴμαστε ἕτοιμοι
Ἡ αὐθεντικότητα ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πόσο εἴμαστε ἕτοιμοι
νὰ δεχτοῦμε αὐτὴ τὴν διφορουμένη φύση μας.
Κι ἂν μπορέσουμε πραγματικὰ νὰ ἀποδεκτοῦμε
Κι ἂν μπορέσουμε πραγματικὰ νὰ ἀποδεκτοῦμε
ὄλες αὐτές τὶς ἀντιθέσεις μέσα μας,
θὰ εἴμαστε αὐθεντικοὶ
καὶ καθὼς ἡ αὐτοπαραδοχὴ μας θὰ μεγαλώνει
δὲν θὰ μείνη τίποτα γιὰ τὸ ὁποῖο νὰ ντρεπόμαστε,
τίποτα τὸ ὁποῖο νὰ θέλουμε νὰ κρύψουμε
καὶ τότε ἡ ζωὴ θὰ ἀποκτήση τὴν λάμψη
