Όχι ότι τάχα δεν με νοιάζει το περιεχόμενο κάθε τσάντας, κάθε πακέτου, κάθε συσκευασίας που κρατούν στα χέρια τους και μου προσφέρουν τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Ίσα-ίσα!
Μόνο που ο «φόβος» μου μην απογοητευτώ από το περιεχόμενο τους, όπως πολύ συχνά συνέβαινε κυρίως παλαιότερα, έκανε πιο …υπομονετική την αγωνία μου και με έμαθε να αναγνωρίσω την αξία του περιτυλίγματος!
Να αποδώσω την προσοχή και τον σεβασμό που πρέπει σε τόσο απλά υλικά διακόσμησης, που κάνουν πιο ξεχωριστό αυτό που κρύβουν ή που καλύπτουν κάτι, το οποίο παρά την πρόθεση αυτού που το προσέφερε, μου είναι παντελώς άχρηστο και τελικά θα καταχωνιαστεί σε κάποιο συρτάρι ή κουτί, με το απώτερο μέλλον του, αν δεν δωρισθεί σε κάποιον τελείως ξένο με αυτόν που μου το χάρισε (για ευνόητους λόγους), να περιγράφεται άριστα από την λέξη «αποθήκη».
Πόσο αδικημένο είναι αυτό το τόσο «πολύτιμο» ευτελούς χρηματικής αξίας χαρτί που τυλίγει τα πακέτα;
Πόσο καταφρονεμένη η απλή κορδέλα που με ένα πέρασμα από το ψαλίδι «κατσαρώνει» και κάνει το δώρο ξεχωριστό;
Και δεν ξέρω τι θα διάλεγα, αν μου έθετε κάποιος το δίλλημα «προτιμάς το περιτύλιγμα ή το περιεχόμενο;».
Γιατί βλέπεις ο εξωτερικός διάκοσμος του δώρου είναι ορατός, τον βλέπεις, τον ξέρεις, αποφασίζεις μεμιάς αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει, δίχως να χρειαστεί να «ρισκάρεις»! Ενώ το δώρο καθεαυτό «παίζει» να μην είναι καθόλου του γούστου σου ή ακόμη και να σε στενοχωρήσει, να σε πληγώσει, να σε χαλάσει, βρε αδελφέ!
Τελευταία συνειδητοποιώ ότι κάθε δώρο, σαν αυτά που καλή ώρα βρίσκονται στην βάση των χριστουγεννιάτικων δέντρων στα σπίτια όσων μπόρεσαν φέτος να αγοράσουν, μοιάζει με έναν άνθρωπο.
Πιάνω τον εαυτό μου, όσο μεγαλώνω και γνωρίζω τα είδη των ανθρώπων γύρω μου, να αποκτά ένα είδος φοβίας πια, μετά από τόσες απογοητεύσεις, για το περιεχόμενο που κρύβουν οι καινούριες γνωριμίες, κάτω από το περιτύλιγμα του πρώτου χαμόγελου, της αρχικής καλής συμπεριφοράς κτλ. Πόσο ψέμα μπορεί να κρύβει κάθε περιτύλιγμα, αλήθεια;
Δεν είναι θέμα υπερβολικής δυσπιστίας, αλλά μάλλον εμπειρικής πίκρας, που έχω, ίδιο με τα δώρα, «φόβο» μην απογοητευτώ από το …περιεχόμενο των ανθρώπων.
Κι είναι «το πάθημα μάθημα», είναι η «πληγή που θυμάται», που με την πάροδο του χρόνου, με κάνουν να αναγνωρίζω από το περιτύλιγμα, όλο και πιο συχνά, το είδος του «δώρου» και του κάθε ανθρώπου.
Κι αυτό πολλαπλασιάζει την αξία του περιτυλίγματος κι αναδεικνύει ακόμη περισσότερο πόσο «αδικημένη» είναι η σημασία του.
Πάντως, αυτές οι ημέρες, του απολογισμού και της διόγκωσης των συναισθημάτων, είναι κατάλληλες, γα όποιον βρει την δύναμη, πριν προσπαθήσει να σκίσει τα περιτυλίγματα των άλλων για να αποκαλύψει τι στ΄ αλήθεια κρύβουν, να κόψει πρώτα τις «κορδέλες και τα χαρτιά» που τον στριμώχνουν σε κάτι, που συνήθως ούτε μπορεί ούτε θέλει να χωρέσει.
Εξωτερική εμφάνιση
Μην κρίνεις τους ανθρώπους μόνο από την εξωτερική τους εμφάνιση ή από
το τι σου είπαν για πρώτη φορά. Πολλές φορές το περιτύλιγμα σε πλανά
και δεν φτάνεις ποτέ στο περιεχόμενο.
