Για να μπορέσεις να εφαρμόσεις αυτή τη φιλοσοφία ο νους σου πρέπει να είναι έτοιμος να τη δεχτεί. Η προετοιμασία δεν είναι εύκολη. Ξεκινάει με τη μελέτη, ανάλυση και κατανόηση των 3 εχθρών που πρέπει να διαλύσεις. Αυτοί είναι:
Η Αναποφασιστικότητα,
η Αμφιβολία και
ο Φόβος.
Η έκτη αίσθηση δεν θα λειτουργήσει με αυτά τα 3 αρνητικά στοιχεία, εφόσον αυτά παραμένουν μέσα στο μυαλό σου. …όπου είναι το ένα εκεί δίπλα είναι και τα άλλα…
Η Αναποφασιστικότητα είναι η σπορά του φόβου. Η Αναποφασιστικότητα κρυσταλλώνεται σε Αμφιβολία, τα 2 ενώνονται και δημιουργείται ο φόβος. Αυτός είναι ο λόγος που αυτοί οι 3 εχθροί είναι τόσο επικίνδυνοι. Γεννούν και μεγαλώνουν χωρίς η παρουσία τους να γίνεται αντιληπτή.
… Οι έξι βασικοί φόβοι είναι:
Ο φόβος της φτώχιας
Ο φόβος της κριτική
Ο φόβος της κακής υγείας
Ο φόβος του να χάσουμε την αγάπη κάποιου
Ο φόβος των γηρατειών
Ο φόβος του θανάτου
Όλοι οι άλλοι φόβοι είναι μικρής σημασίας και μπορούν να συνοψιστούν κάτω από αυτές τις 6 βασικές κατηγορίες. … οι φόβοι αυτοί δεν είναι τίποτα παραπάνω από καταστάσεις του μυαλού. … οι γιατροί έρχονται σε επαφή καθημερινά με εκατοντάδες ασθενείς με όλων των μορφών τις μεταδοτικές ασθένειες, χωρίς να μολύνονται. Η ανοσία τους απέναντι στην ασθένεια βασίζεται κυρίως –εάν όχι αποκλειστικά- στη έλλειψη φόβου.
Ο άνθρωπος δεν μπορεί να δημιουργήσει τίποτα εάν πρώτα
δεν το συλλάβει σε μορφή παρόρμησης ή σκέψης… Οι παρορμητικές σκέψεις του ανθρώπου ξεκινούν αμέσως να μετατρέπονται στο φυσικό τους αντίστοιχο, άσχετα εάν είναι ηθελημένες ή μη. …κάθε ανθρώπινο ον έχει τη δυνατότητα να ελέγξει απόλυτα το μυαλό του… [Ακολουθούν αποσπάσματα σχετικά με τους φόβους αυτούς]
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΙΑΣ …η φτώχια και τα πλούτη ταξιδεύουν σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις. (με την έννοια πλούτη ο συγγραφέας εννοεί την ευρύτερη μορφή, δηλαδή οικονομικά, πνευματικά, νοητικά και υλικά πλούτη). …. Το σημείο αναφοράς που οδηγεί σε αυτά είναι η επιθυμία. …εάν απαιτείς πλούτη πρέπει να αρνηθείς οποιαδήποτε περίσταση που οδηγεί στη φτώχεια. … ο φόβος της φτώχειας είναι μια κατάσταση του μυαλού. …Ο φόβος αυτός παραλύει τη λογική, καταστρέφει τη φαντασία, σκοτώνει την αυτάρκεια, υπονομεύει τον ενθουσιασμό, αποθαρρύνει την πρωτοβουλία, οδηγεί σε αβεβαιότητα ενός σκοπού, ενθαρρύνει την αναβλητικότητα, εξαφανίζει τον ενθουσιασμό και κάνει τον αυτοέλεγχο αδύνατο. Παίρνει μακριά τη γοητεία από την προσωπικότητα κάποιου, καταστρέφει τη δυνατότητα της ακριβούς σκέψης, παρεκκλίνει τη συγκέντρωση στην προσπάθεια, κυριεύει την επιμονή, αντιστρέφει τη θέληση σε τίποτα, καταστρέφει τη φιλοδοξία, σκιάζει τη μνήμη και προσκαλεί την αποτυχία σε όλες τις απίθανες μορφές της. Σκοτώνει την αγάπη και δολοφονεί τα λεπτά αισθήματα της καρδιάς, αποθαρρύνει τη φιλία και προσκαλεί την καταστροφή σε εκατοντάδες μορφές, οδηγεί σε αυπνία, μιζέρια και δυστυχία… …ο φόβος αυτός είναι, χωρίς αμφιβολία, ο πλέον καταστροφικός από τους έξι βασικούς φόβους.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ: Συνήθως εκφράζεται με έλλειψη φιλοδοξίας, θέληση να αποδεχθεί κανείς τη φτώχια, παραδοχή οποιασδήποτε αμοιβής έχει να προσφέρει η ζωή χωρίς να υπάρχει αντίδραση, νοητική και βιολογική τεμπελιά, έλλειψη πρωτοβουλίας, ενθουσιασμού και αυτοελέγχου.
ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η συνήθεια του να επιτρέπουμε στους άλλους να σκέφτονται για εμάς. Σαν να «κάθομαι στον φράχτη» (σίγουρα το ζούμε ΚΑΙ στην πολιτική και όχι μόνο).
ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ: Συνήθως εκφράζεται μέσω άλλοθι/δικαιολογιών σχεδιασμένα να σκεπάζουν, «εξηγούν», αιτιολογούν την αποτυχία κάποιου. Μερικές φορές εκφράζονται με τη μορφή φθόνου προς εκείνους που είναι επιτυχημένοι ή κριτικάροντάς τους.
ΑΝΗΣΥΧΙΑ: Συνήθως εκφράζονται με το να βρίσκουμε λάθη στους άλλους, μια τάση να ξοδεύουμε πέρα από το εισόδημά μας, αδιαφορία για τη προσωπική εμφάνιση, συνοφρύωμα, ακράτεια στη χρήση αλκοόλ, μερικές φορές με τη χρήση ναρκωτικών, νευρικότητα, έλλειψη ισορροπίας, αυτό-συνείδησης και έλλειψη αυτάρκειας.
ΥΠΕΡ-ΠΡΟΣΟΧΗ: Η συνήθεια του να κοιτάμε την αρνητική πλευρά της κάθε κατάστασης, σκεπτόμενοι και μιλώντας για κάθε πιθανή καταστροφή αντί να συγκεντρωνόμαστε στα μέσα επιτυχίας. Γνωρίζοντας όλους τους δρόμος προς την αποτυχία, αλλά ποτέ αναζητώντας τα σχέδια ώστε να την αποφύγουμε. Περιμένοντας «την κατάλληλη στιγμή» να ξεκινήσουμε να βάζουμε ιδέες και σχέδια στην πράξη, μέχρι η αναμονή να γίνει μόνιμη συνήθεια. Θυμόμαστε όλους εκείνους που έχουν αποτύχει, και ξεχνάμε όλους εκείνους που έχουν επιτύχει. Βλέπουμε την τρύπα στο κουλούρι, και παραβλέπουμε το ίδιο το κουλούρι. Απαισιοδοξία που οδηγεί σε κακή χώνεψη, αυτο-δηλητηρίαση, κακή αναπνοή και κακή διάθεση.
ΑΝΑΒΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η συνήθεια να αναβάλουμε για αργότερα αυτό που θα μπορούσε να γίνει πέρυσι. Ξοδεύουμε αρκετό χρόνο στο να δημιουργούμε άλλοθι και δικαιολογίες αντί α κάνουμε τη δουλειά. Αυτό το σύμπτωμα είναι στενά συνδεδεμένο με την υπερ-προσοχή, αμφιβολία και ανησυχία. Άρνηση να δεχθούμε υπευθυνότητες όταν αυτό μπορεί να αποφευχθεί. Θέληση στο να συμβιβαστούμε αντί να δώσουμε μια γερή μάχη. Συμβιβασμός με τις δυσκολίες αντί να τις αξιοποιήσουμε και να τις χρησιμοποιήσουμε ως εφαλτήριο λίθο προς την πρόοδο. Διαπραγματευόμαστε με τη ζωή για μια δεκάρα αντί να απαιτήσουμε ευημερία, χλιδή, πλούτη, ευχαρίστηση και ευτυχία.
Σχεδιάζουμε το τι θα κάνουμε
Εάν και εφόσον κυριευθούμε από την αποτυχία, αντί να κόψουμε όλες τις γέφυρες και να κάνουμε την υποχώρηση αδύνατη. Αναμένουμε φτώχεια αντί να απαιτούμε πλούτη:
Σχετιζόμαστε με αυτούς που αποδέχονται τη φτώχεια αντί να αναζητούμε τη συντροφιά εκείνων που απαιτούν και λαμβάνουν πλούτη. … μερικοί θα αναρωτηθούν: «έγραψες ένα βιβλίο σχετικά με χρήματα;» … ο κύριος λόγος που γράφω αυτό το βιβλίο στο πώς να αποκτήσεις χρήματα είναι το γεγονός ότι ο κόσμος πρόσφατα (το βιβλίο γράφτηκε το 1930 περίπου στην περίοδο του Κραχ αλλά κάτι θα σας θυμίζει και στο σήμερα. Επίσης όλο το βιβλίο είναι σαν να γράφτηκε για το σήμερα και τις εποχές που διανύουμε) πέρασε από μια εμπειρία που άφησε εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες παραλυμένους από το ΦΟΒΟ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ.
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ
Ο φόβος της κριτικής κλέβει από τον άνθρωπο την πρωτοβουλία, καταστρέφει τη δύναμη της φαντασίας, περιορίζει την ατομικότητα, παίρνει μακριά την αυτάρκεια και του κάνει ζημιά με εκατοντάδες άλλους τρόπους.
Οι γονείς συχνά κάνουν στα παιδιά τους ανεπανόρθωτη ζημιά με το να τα κριτικάρουν. Η μητέρα ενός παιδικού φίλου τον τιμωρούσε κάθε φορά λέγοντάς του «θα πας στη φυλακή πριν φτάσεις στα είκοσι». Στάλθηκε στο αναμορφωτήριο στα 17 του. … Ο κάθε ένας μας έχει ένα απόθεμα κριτικής (προς τους άλλους) που προσφέρει «απλόχερα» προς τους άλλους είτε του το ζητήσουν, είτε όχι. … Θα έπρεπε να αναγνωρίζεται ως έγκλημα (της χειρότερης μορφής), για ένα γονιό το να κτίζει κόμπλεξ κατωτερότητας στο παιδί του μέσω μη αναγκαίας κριτικής. … Η κριτική εμφυτεύει τον ΦΟΒΟ στην ανθρώπινη καρδιά… …Δεν θα χτίσει αγάπη ή στοργή. … Ο φόβος αυτός απευθύνεται σε όλο τον κόσμο και είναι μοιραίο εμπόδιο στην προσωπική ανάπτυξη, κυρίως επειδή αυτός ο φόβος καταστρέφει την πρωτοβουλία και αποθαρρύνει τη χρήση της φαντασίας.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Εκφράζεται με νευρικότητα, του να είσαι ντροπαλός στις συζητήσεις και στο να συναντάς αγνώστους, αδέξιες κινήσεις των χεριών και των άκρων, αποστροφή των ματιών.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ: Έλλειψη ελέγχου της φωνής, νευρικότητα στην παρουσία τρίτων, κακή στάση του σώματος, κακή μνήμη.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ: Έλλειψη στιβαρότητας στις αποφάσεις, προσωπικής γοητείας και ικανότητας να εκφράζεις ανοικτά τις απόψεις σου. Η συνήθεια του να «κάνεις στο πλάι» στα θέματα που πρέπει να αντιμετωπίσεις αντί να τα αντιμετωπίσεις σωστά. Συμφωνία με τους άλλους χωρίς προσεκτική εξέταση των απόψεών τους.
ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΚΑΤΩΤΕΡΟΤΗΤΑΣ: Η συνήθεια του να εκφράζουμε την ίδια αυτό-αποδοχή μας για τις πράξεις μας, ως μέσο του να συγκαλύπτουμε την αίσθηση της κατωτερότητας (επικροτώντας τις δικές μας πράξεις). Χρησιμοποιώντας «μεγάλες λέξεις» για να εντυπωσιάσουμε τους άλλους (συνήθως χωρίς να ξέρουμε και το πραγματικό τους νόημα). Μιμούμενοι άλλους στο ντύσιμο, ομιλία και στους τρόπους. Το να καυχόμαστε για τις επιτεύξεις μας. Αυτό μερικές φορές δίνει μια επιφανειακή αίσθηση ανωτερότητας.
ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ: Η συνήθεια να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα βγάζουμε.
ΕΛΕΙΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ: Αποτυχία στο να αγκαλιάζουμε τις ευκαιρίες για αυτό-ανάπτυξη, φόβο να εκφράζουμε τη γνώμη μας, έλλειψη εμπιστοσύνης στις ιδέες μας, δίνουμε μη ευθείς απαντήσεις σε ερωτήσεις των προϊσταμένων μας, διστακτικότητα στους τρόπους και στον λόγο, εξαπάτηση στα λόγια και στα έργα μας.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΦΙΛΟΔΟΞΙΑΣ: Νοητική και βιολογική τεμπελιά, έλλειψη αυτό-επικύρωσης, βράδυνση στη λήψη αποφάσεων, εύκολοι σε επιρροή από τρίτους, συνήθεια του να κριτικάρουμε άλλους πίσω από την πλάτη τους και να τους κολακεύουμε κατά πρόσωπο, η συνήθεια του να δεχόμαστε την ήττα χωρίς αντίσταση, το να παραιτούμαστε από κάτι που αναλάβαμε όταν υπάρχει αντιπαράθεση από τρίτους, καχύποπτοι απέναντι στους άλλους ανθρώπους χωρίς λόγο, έλλειψη τακτ στους τρόπους και στο λόγο, μη θέληση να δεχτούμε την ευθύνη των λαθών μας.
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Ο φόβος αυτός σχετίζεται με εκείνον των Γηρατειών και του Θανάτου επειδή οδηγεί κάποιον κοντά στο σύνορο των «τρομερών λέξεων» για τα οποία ο άνθρωπος δεν ξέρει τίποτα, αλλά έχει ακούσει κάποιες άβολες ιστορίες…
Ο άνθρωπος φοβάται την κακή υγεία λόγω των τρομερών εικόνων που έχουν εμφυτευθεί στο μυαλό του σχετικά με το τι θα συμβεί εάν ο θάνατος τον καταλάβει… Φοβάται (αυτό τον φόβο) λόγω των οικονομικών θεμάτων που αυτός ο φόβος κουβαλάει. …Έγινε μία σειρά από πειράματα που απέδειξε ότι οι άνθρωποι μπορούν να ασθενήσουν με την υποβολή. Τα «θύματα» δέχτηκαν 3 επισκέψεις από γνωστούς τους. Όπου ο καθένας ρώτησε «Τι έχεις; Φαίνεσαι πολύ άρρωστος». Ο πρώτος που έκανε την ερώτηση πήρε απάντηση «Τίποτα, είμαι μια χαρά». Στον δεύτερο συνήθως απαντούσαν «Δεν ξέρω ακριβώς αλλά δεν νιώθω καλά». Ο τρίτος συνήθως συναντούσε τη σύμφωνη άποψη του «θύματος» ότι πραγματικά αισθανόταν άρρωστο. …
Απογοητεύσεις στη δουλειά και στην αγάπη συνήθως είναι υπαίτιες για μια λίστα αιτιών για το φόβο της κακής υγείας.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗ: Η συνήθεια του να αυθυποβαλλόμαστε ψάχνοντας και περιμένοντας για συμπτώματα όλων των ειδών των ασθενειών. «Απολαμβάνουμε» φανταστικές ασθένειες και μιλάμε για αυτές σαν να ήταν αληθινές. Η συνήθεια του να δοκιμάζουμε ό,τι μας συστήνουν άλλοι σαν να έχουν θεραπευτική αξία. Μιλάμε στους άλλους για εγχειρήσεις, δυστυχήματα και άλλες μορφές ασθένειας. Πειραματιζόμαστε με δίαιτες, φυσικές ασκήσεις, χωρίς επαγγελματική καθοδήγηση. Δοκιμάζουμε σπιτικές συνταγές, πατενταρισμένα φάρμακα και ψευδοσυνταγές.
ΥΠΟΧΟΝΔΡΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ: Η συνήθεια να μιλάμε για ασθένειες, συγκεντρώνοντας το μυαλό μας στην ασθένεια και περιμένοντας την εμφάνισή της μέχρι να συμβεί νευρικός κλονισμός. Τίποτα σε μπουκάλι δεν θα θεραπεύσει αυτή την κατάσταση. Προέρχεται μόνο από αρνητικές σκέψεις και τίποτα εκτός από θετικές σκέψεις δεν μπορεί να επηρεάσει τη θεραπεία….
ΑΣΚΗΣΗ: Ο φόβος για κακή υγεία συχνά παρεμβαίνει στη σωστή φυσική άσκηση και καταλήγει στο να γίνει κάποιος υπέρβαρος, με το να αποφύγει την εκτός σπιτιού ζωή.
ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ: Ο φόβος για κακή υγεία αποδομεί τη φυσική ικανότητα αντίστασης και δημιουργεί εύφορες συνθήκες για κάθε μορφή ασθένειας που μπορεί να συναντήσει κάποιος. Ο φόβος της κακής υγείας συχνά συνδέεται με το φόβο της φτώχειας, ειδικά στις περιπτώσεις του υποχόνδριου, ο οποίος ανησυχεί συνέχεια για την περίπτωση του να πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς γιατρών, νοσοκομείων, κλπ. Αυτός ο τύπος ανθρώπου ξοδεύει πολύ χρόνο προετοιμαζόμενος για ασθένειες, μιλώντας για το θάνατο, αποταμιεύει χρήματα για θέση στο νεκροταφείο και για τα έξοδα κηδείας, κλπ.
ΑΥΤΟ-ΧΑΙΔΕΜΑ: Η συνήθεια του να επιζητά τη συμπάθεια, χρησιμοποιώντας φανταστικές ασθένειες σαν δόλωμα. ( Συχνά οι άνθρωποι καταφεύγουν σε αυτό το κόλπο για να αποφύγουν την εργασία). Η συνήθεια του να υποκρίνονται ασθενείς για να συγκαλύψουν την απλή τεμπελιά ή να το παρουσιάσουν ως άλλοθι για την έλλειψη φιλοδοξίας τους.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑΣ: Η συνήθεια της χρήσης αλκοόλ ή ναρκωτικών για να καταστρέψουν πόνους όπως πονοκεφάλους, νευραλγία, κλπ. αντί να εξαλείψουν την αιτία. Η συνήθεια να διαβάζουν για ασθένειες και να ανησυχούν για την πιθανότητα του να ασθενήσουν από μια τέτοια. Η συνήθεια του να διαβάζουν διαφημίσεις πατενταρισμένων φαρμάκων.
Ο ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΠΟΙΟΥ
Ο φόβος αυτός φανερά προέκυψε από τη πολυγαμική συνήθεια του ανθρώπου να κλέβει το ταίρι του συνανθρώπου του …Προσεκτική ανάλυση έχει δείξει ότι οι γυναίκες είναι πιο ευπαθείς σε αυτό τον φόβο παρά οι άντρες. Αυτό το γεγονός εξηγείται εύκολα. Οι γυναίκες έχουν μάθει, μέσω εμπειρίας, ότι οι άντρες είναι πολυγαμικοί από τη φύση τους και δεν είναι να τους εμπιστεύονται στα χέρια αντίζηλων.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ:
ΖΗΛΕΙΑ. Η συνήθεια να υποπτευόμαστε φίλους και αγαπημένους χωρίς εύλογες αποδείξεις. Η συνήθεια να κατηγορείται ο/η σύζυγος για απιστία χωρίς βάση. Γενική καχυποψία προς όλους, απόλυτη πίστη προς κανέναν.
ΨΕΓΑΔΙΑ. Η συνήθεια να βρίσκουμε λάθη στους φίλους, συγγενείς, συνεταίρους και αγαπημένους με την παραμικρή πρόκληση ή χωρίς καμμιά αιτία.
ΤΖΟΓΟΣ. Η συνήθεια να τζογάρεις, κλέβεις, απατάς και να λαμβάνεις άλλες επικίνδυνες δράσεις ώστε να παρέχεις χρήματα για τους αγαπημένους σου με την πεποίθηση ότι η αγάπη μπορεί να εξαγοραστεί. Η συνήθεια να ξοδεύει κανείς πέρα από τις δυνατότητές του ή να δημιουργεί χρέη για να παρέχει δώρα προς τους αγαπημένους του, με το σκοπό να κάνει μια αρεστή επίδειξη. Αυπνία, νευρικότητα, έλλειψη επιμονής, αδυναμία θέλησης, έλλειψη αυτοελέγχου, έλλειψη αυτάρκειας, κακοί τρόποι.
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΓΗΡΑΤΕΙΩΝ
Ο φόβος αυτός πηγάζει κυρίως από δύο πηγές. Πρώτον, από τη σκέψη ότι τα γηρατειά ίσως φέρουν φτώχεια. Δεύτερον, και μακράν από την κοινή προέλευση, από ψευδείς και σκληρές «διδασκαλίες» του παρελθόντος που έχουν καλά αναμιχθεί με «φωτιά και θειάφι» και άλλες ανοησίες επιτηδευμένα σχεδιασμένες για να σκλαβώσουν τον άνθρωπο μέσω του φόβου. …
Η πιθανότητα της κακής υγείας, η οποία είναι συνήθης καθώς μεγαλώνουν οι άνθρωποι, είναι επίσης ένας λόγος που συμβάλλει σε αυτό τον φόβο των γηρατειών…
Ο πιο συνηθισμένος λόγος αυτού του φόβου σχετίζεται με τον φόβο της φτώχειας… …Ένας άλλος λόγος που συμβάλλει είναι η πιθανότητα να χαθεί η ελευθερία και ανεξαρτησία, καθώς τα γηρατειά μπορεί να φέρουν μαζί τους την έλλειψη φυσικής και οικονομικής ελευθερίας.
ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Η τάση να επιβραδύνουμε και να αναπτύσσουμε ένα κόμπλεξ κατωτερότητας, γύρω στην ηλικία των 40, λανθασμένα πιστεύοντας ότι ‘γλιστράμε» λόγω ηλικίας. (Η αλήθεια είναι ότι τα πιο χρήσιμα χρόνια του ανθρώπου, νοητικά και πνευματικά, είναι αυτά μεταξύ 40 και 60).
H συνήθεια να μιλάμε απολογητικά σαν να «είμαστε γέροι» απλά επειδή έχουμε φτάσει την ηλικία των 40 ή πενήντα, αντί να αντιστρέψουμε τον κανόνα και να εκφράσουμε ευγνωμοσύνη που φτάσαμε την ηλικία της σοφίας και της κατανόησης.
Η συνήθεια να σκοτώνουμε την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την αυτονομία με το να πιστεύουμε λανθασμένα ότι ότι είμαστε πολύ «μεγάλοι» για να εκφράσουμε τέτοιες ιδιότητες.
Think and Grow Rich, 1930
Napoleon Hill
via
