Παρατηρώ σημαίνει εξετάζω, μελετώ με σκοπό την κατανόηση. Η κατανόηση οδηγεί σε δράση, όπου δράση είναι κίνηση, εξέλιξη. Η θέαση κάλλιστα αρέσκεται στη στασιμότητα. Παρακολουθώ χωρίς να παρατηρώ. Περνώ το χρόνο μου χωρίς να παίρνω το χρόνο μου.
Η αλήθεια δεν είναι πικρή, πικρή είναι συχνότατα εκείνη η πίκρα που πολλές ή μάλλον τις περισσότερες φορές, τελικά, δεν είναι πικρή.
Πόσες φορές δεν έχουμε ζήσει μέσα σε ένα ψέμα πιστεύοντας πως είναι καλύτερα έτσι.
Πόσες φορές δεν έχουμε βασίσει τις σχέσεις μας, κάθε είδους, σε εκείνο εκεί το ψέμα που πιστεύουμε πως είναι καλύτερο από την αλήθεια.
Δεν είναι καθόλου έτσι όμως!
Μόνο όταν ζήσουμε το άθλιο εκείνο ψέμα το καταλαβαίνουμε. Μόνο όταν εκείνο φτάσει μέσα στο μυαλό μας και γίνει ένα σκουπίδι που δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε τη ζωή μας καταλαβαίνουμε το απόλυτο κακό που μας έχει κάνει.
Μα πως είναι δυνατόν να ζεις μια ψεύτικη ζωή μόνο και μόνο για να μην πονέσεις από την αλήθεια!
Μα η αλήθεια δεν είναι εκείνη που πονάει. Το ψέμα το κάνει και το καταλαβαίνεις μετά, ελπίζοντας να μην είναι αργά ώστε να μπορέσεις να συνεχίσεις την ζωή σου.
Θα πονέσεις, θα κλάψεις μα θα μπορέσεις να ζήσεις ελεύθερος πια και θα δεις πως όλα θα είναι καλύτερα έτσι.
Θα απελευθερωθείς από τους φόβους που σε κυρίευαν τόσο καιρό και θα κοιτάξεις πάλι κατάματα τη ζωή. Μα δεν σε άφηνε να ανοίξεις τα φτερά σου εκείνο εκεί το ψέμα. Ζούσες μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και νόμιζες πως αναπνέεις.
Όχι αγάπη μου. Τώρα θα πάρεις την πιο βαθιά σου ανάσα. Τώρα το οξυγόνο θα φτάσει μέχρι το μικρότερό σου αγγείο.
Δεν ζούσες, νόμιζες πως ζεις.
Είχες φτιάξει τη ζωή σου μέσα στα λάθη και στα ψέματα επειδή φοβόσουν, έτρεμες να μάθεις την αλήθεια και να προχωρήσεις μαζί της.
Ζεις σε μια σχέση γιατί φοβάσαι να φύγεις. Σε απατούν και σε κακομεταχειρίζονται αλλά έτσι έχεις μάθεις να ζεις και έχεις αράξει χωρίς να μπορείς να κουνήσεις ούτε το μικρό σου δαχτυλάκι γιατί φοβάσαι να μάθεις μην πονέσεις.
Ποια αλήθεια λοιπόν θα σε πονέσει περισσότερο;
Εκείνη είναι που θα σου δώσεις φτερά να πετάξεις και να φτιάξεις την αλήθεια σου όπως εσύ ορίζεις. Να φτιάξεις τη ζωή που θέλεις και όχι εκείνη των άλλων που βολεύονται να σε βλέπουν έτσι.
Η αλήθεια δεν είναι πάντα πικρή!
Γιατί, όσο είμαστε θεατές στην ίδια μας τη ζωή, ζούμε μια γλυκιά ψευδασφάλεια, μια άφεση ευθυνών που μας θυμίζει -γλυκά- τα παιδικά ανέμελα χρόνια μας. Αυτή η λέξη, γλυκός, γλυκιά, γλύκα, πόσα όμορφα συναισθήματα ξυπνάει, που μάλλον τελικά είναι προσδοκίες ενός αύριο που ποτέ δεν έρχεται! Δεν έρχεται, γιατί η ζάχαρη δεν είναι μέλι και ταΐζει τα καρκινικά κύτταρα και το λεγόμενο "πικρό" εξισορροπεί το βιολογικό μας σύστημα.
Η αλήθεια δεν είναι πικρή, πικρή είναι η εμμονή μας να την αποφεύγουμε. "Μα ποια είναι η αλήθεια", "κανείς δεν ξέρει την αλήθεια", "η δική μου αλήθεια", "η δική σου αλήθεια", "μία είναι η αλήθεια", "Εγώ είμαι η αλήθεια!"....φράσεις που εκστομίζεις και σου δίνουν την κάρτα "βγες από την υποχρέωση να είσαι Κυρίαρχος".
Κι εγώ θα σου πω, βρες τη δική σου αλήθεια λοιπόν! Η αλήθεια δεν είναι απόφθεγμα, η αλήθεια είναι κρεμμύδι, θέλει ξεφλούδισμα και στη διαδικασία σε παίρνουν τα κλάματα. Τα δάκρυα, όμως, καθαρίζουν, κι ίσως καθαρίζουν ψυχικά ιζήματα γενεών, ίσως καθαρίζουν πνευματικά σκοτάδια, κοινωνικά στερεότυπα, υπαρξιακά πρότυπα, ίσως πάρουν μαζί τους πόνο, απελπισία, φθορά... Ίσως δεις τις -αιώνιες- ακρωτηριασμένες σου πνευματικές δυνάμεις να ξεφυτρώνουν, να γεμίζουν λαμπερά παρακλάδια το νοητικό σου, το ψυχικό σου, το συναισθηματικό σου... Κι ίσως εκεί, εκεί που νομίζεις πως η πίκρα σου έγινε πηχτό σκοτάδι, ίσως εκεί όλα σου τα αισθητήρια γνωρίσουν μια γλύκα πρωτόγνωρη, μιά γλύκα πιό μελωμένη από μέλι, μια γλύκα που δε φαντάστηκαν, μια γλύκα που κάποιοι σου φώναζαν πως δεν υπάρχει, πως δεν είσαι άξιος γι΄αυτή, πως είσαι μικρός, κι ένοχος, και βλάσφημος, και κακομαθημένος, και πρέπει αιώνια να τιμωρείσαι....
Άνοιξε τα μάτια σου στην Αλήθεια, στη δική σου αλήθεια, άσε τα δάκρυα να καθαρίσουν την υποταγή αιώνων...
Κι έπειτα, σήκω πάνω, σήκω όρθιος, απλά σήκω και νιώσε την απίστευτη γλύκα της Κυριαρχίας!
