Η αναμονή είναι μια κατάσταση του νου. Σημαίνει ότι δεν αντέχω το παρόν μου και ζητώ την λύτρωση στο μέλλον. Δεν θέλω αυτό που έχω και θέλω αυτό που δεν έχω. Κάθε είδους αναμονή δημιουργεί μια εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στο εδώ και τώρα, που δε θέλω να είμαι και στο προβαλλόμενο μέλλον, που θέλω να είμαι. Αυτό μειώνει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα της ζωής, γιατί το παρόν χάνεται.
Δεν είναι κακό να προσπαθώ να βελτιώσω την κατάσταση της ζωής μου. Άλλο όμως η κατάσταση της ζωής μου κι άλλο η ζωή μου. Μπορώ να βελτιώσω την κατάσταση της ζωής μου, αλλά δεν μπορώ να βελτιώσω την ζωή μου. Η ζωή είναι πρωταρχική. Η ζωή είναι η βαθύτερη εσωτερική μας ύπαρξη. Είναι ήδη ολόκληρη, πλήρης και τέλεια. Η κατάσταση της ζωής μας αποτελείται από τις περιστάσεις και τις εμπειρίες μας. Δεν υπάρχει τίποτα κακό, ίσα - ίσα θα έλεγα ότι επιβάλλεται να βάζουμε εξωτερικούς στόχους - σκοπούς και να προσπαθούμε να τους υλοποιήσουμε. Το λάθος βρίσκεται στο να χρησιμοποιούμε αυτό σαν υποκατάστατο για την αίσθηση της ζωής μας, για την Ύπαρξη.
Όταν νιώθεις πληρότητα, όταν «κατοικείς στην Ύπαρξη», ο εξωτερικός σκοπός είναι απλώς ένα παιχνίδι, που μπορείς να συνεχίζεις να παίζεις, μόνο και μόνο επειδή το απολαμβάνεις. Τελικά, όπως είναι φυσικό, κάθε εξωτερικός σκοπός είναι καταδικασμένος να «αποτύχει», αργά ή γρήγορα, μόνο και μόνο επειδή υπόκειται στο νόμο της παροδικότητας όλων των πραγμάτων. Όταν έχεις δει τα όρια του εξωτερικού σου σκοπού, τότε παραιτείσαι από τη μη ρεαλιστική προσδοκία σου, ότι θα πρέπει να σε κάνει ευτυχισμένο, και έτσι τον κάνεις υπηρέτη του εσώτερου σκοπού σου.
Αν όμως δεν είσαι ικανοποιημένος με αυτό που έχεις σήμερα, αν δε νιώθεις πληρότητα, αυτό μπορεί να σου δώσει κίνητρα να γίνεις πλούσιος και επιτυχημένος σύμφωνα με τα επιφανειακά κριτήρια της κοινωνίας μας. Θα συνεχίσεις όμως να βιώνεις την εσωτερική κατάσταση της έλλειψης και βαθιά μέσα σου θα συνεχίσεις να είσαι ανικανοποίητος. Μπορεί με τα χρήματα που θα κερδίσεις να αγοράσεις πολλές συναρπαστικές εμπειρίες, αλλά αυτές θα έρχονται και θα παρέρχονται, και θα σε αφήνουν πάντα με ένα αίσθημα κενού και με την ανάγκη για περισσότερη σωματική ή ψυχολογική ικανοποίηση. Δεν θα κατοικείς στην Ύπαρξη, ώστε να νιώθεις την πληρότητα της ζωής τώρα. Αυτή και μόνο αυτή είναι ο αληθινός πλούτος.
Όταν τσακώσεις τον εαυτό σου να γλιστράει στην αναμονή … βγες αμέσως από κει ! Μπες στην παρούσα στιγμή. Άφησε τον εαυτό σου απλώς να υπάρχει και να το απολαμβάνει. Όταν είσαι παρών δεν υπάρχει ποτέ ανάγκη να περιμένεις για οτιδήποτε. Έτσι την επόμενη φορά που κάποιος θα σου πει :«Συγγνώμη που σε έκανα να περιμένεις» μπορείς να απαντήσεις : «Κανένα πρόβλημα. Δεν περίμενα. Καθόμουν και απολάμβανα – απολάμβανα τον εαυτό μου !»
