Έχουμε και λέμε: οι γυναίκες πρέπει να είναι προκλητικές για να αρέσουν. Πρέπει να μην είναι προκλητικές, γιατί δείχνουν εύκολες.
Πρέπει να είναι συνεσταλμένες, για να ανάβουν το ενδιαφέρον . Πρέπει να μην παριστάνουν τις συνεσταλμένες γιατί είναι βαρετό.
Πρέπει να είναι έξυπνες, γιατί οι άντρες δεν μπορούν να είναι με κουτούς, αν θέλουν κουτούς έχουν τους φίλους τους. Οι γυναίκες δεν πρέπει να δείχνουν πιο έξυπνες από τους άντρες, για να μην τους θίξουν τον εγωισμό.
Πρέπει να μη ζηλεύουν και να το παίζουν άνετες, για να μη νιώθει ο άλλος ότι πνίγεται. Πρέπει να δείχνουν την αγάπη τους και η ζήλια είναι αγάπη, αν δεν κάνεις σκηνή, πώς θα καταλάβει ο άλλος ότι τον θέλεις;
Πρέπει να είναι ανεξάρτητες και να μη ζητάνε βοήθεια, γιατί ο θαυμασμός φέρνει έρωτα. Πρέπει να παριστάνουν τις γατούλες που για όλα θέλουν μια αγκαλιά, γιατί είναι στη φύση των πραγμάτων και τι να κάνουμε.
Αυτά και άλλα πολλά, όλα αντιφατικά, τα ακούμε κάθε μέρα. Πρέπει αυτό και πρέπει εκείνο. Κάνε αυτό είναι αλάνθαστο, άκου με τι σου λέω, μιλάει η πείρα.
Οι γυναίκες δεν έχουν έναν τετράγωνο και καλογραμμένο οδηγό χρήσεως για τους άντρες. Και δεν τον έχουν, γιατί δεν τον χρειάζονται στην πραγματικότητα.
Οι μαμάδες είναι που πεθαίνουν στις συμβουλές τις κόρες. Άκου τι θα σου πω για να τον καταφέρεις. Αχ βρε κουτό, πόσο παιδί είσαι, οι άντρες θέλουν αυτό. Θέλουν εκείνο. Αν ένα κορίτσι ακούσει τη μητέρα του και τις ερωτικές της συμβουλές, θα λαλήσει. Βέβαια οι μανούλες έχουν δίκιο – πάντα έχουν, δεν το συζητώ. Αλλά ο έρωτας δεν είναι παστίτσιο, και ας του φέρνει κάπως. Όταν θα κάνεις εσύ ακριβώς τα ίδια που κάνει μια άλλη γυναίκα, δεν θα βγει το ίδιο αποτέλεσμα. Μόνο μία συνταγή είναι τελείως αλάνθαστη και τελείως ακίνδυνη.
Να είσαι ο εαυτός σου. Αν είσαι ντροπαλή, τι να κάνουμε, είναι ωραίο να είναι ντροπαλά τα κορίτσια. Δεν μπορούν όμως να είναι όλα μαζί, ξεπατικωτούρα, ο δικός σου ο τρόπος δεν είναι σκονάκι για καμία άλλη παρά μόνο για σένα.
Μπορεί να μη σου αρέσουν τα πολλά – πολλά και να σου αρέσει κιόλας να έχεις την πρωτοβουλία των κινήσεων. Τέλεια. Αρέσει αυτό, είναι μια χαρά. Δεν έχει νόημα να πας να παραστήσεις την αθώα κορασίδα, επειδή κάποια σου είπε πως είναι αθάνατο κόλπο.
Δεν είναι ανάγκη να τελειώσουμε τη σχολή υποκριτικής της Νέας Υόρκης για να ερωτευτούμε και να μας ερωτευτούν. Δεν είναι ανάγκη να χωθούμε μέσα στο ψέμα και στα ετοιματζίδικα καρμπόν.
Αυτό που χρειάζεται είναι να είμαστε ειλικρινείς και εντάξει με τον εαυτό μας. Ακούγεται σχετικά εύκολο, αλλά είναι σοσάκι. Γιατί όταν θέλουμε κάποιον, ψάχνουμε για την εύκολη λύση, τη σίγουρη. Άρα, ψάχνουμε να δούμε τι θέλει να γίνει για να το παραστήσουμε με επιτυχία . Ε, αυτός ο τρόπος και να φέρει κάποιο αποτέλεσμα, δεν θα μας φέρει τελικά καμία ικανοποίηση. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε: ο εαυτός μας δεν θέλει μόνον να αγαπηθεί, αλλά να αγαπηθεί για αυτό που είναι και όχι αυτό που παριστάνει.
