Τι αποκαλύπτουν οι ιστορικοί για την Έξοδο των Εβραίων από τη γη των φαραώ και την ενδεχόμενη ταύτισή της με την καταστροφή της Θήρας!.. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες γίνεται αποδεκτό το θέμα της ταυτόχρονης τρομακτικής εκρήξεως του ηφαιστείου της Σαντορίνης, που έγινε το 1450 π.Χ. και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα της διάνοιξη των υδάτων της Ερυθράς Θαλάσσης!..
Οι άνθρωποι, έλεγε ο αείμνηστος πολιτικός Κωνσταντίνος Καραμανλής, πρέπει να μιλούν μόνον όταν έχουν να πουν κάτι καλύτερο της σιωπής. Ακόμη περισσότερο όταν δεν μπορούν να αποδείξουν τα επιχειρήματά τους, όσο κι αν πιστεύουν ότι λένε ή κατέχουν την αλήθεια. Ακόμη περισσότερο όταν ορισμένοι αποδίδουν σε εξωγήινους κάθε τι που αυτοί δεν μπορούν να ερμηνεύσουν ως θεϊκό ένα βιβλικό επεισόδιο.
Ο αείμνηστος συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής, Αλέξανδρος Λαγκαδάς, έλεγε ότι: «Ασχέτως πάντως του ποια είναι η αλήθεια, υπάρχουν ακόμη πολλοί που πιστεύουν ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι είναι πύρινες σφαίρες με καθαρή νόηση. Άλλοι νομίζουν πως οι Δίσκοι έρχονται από διαφορετικές διαστημικές εποχές και όχι από άλλους πλανήτες. Πολλοί ακόμη πιστεύουν ότι με τους Δίσκους έρχονται εξωγήινοι όχι από περιέργεια, ούτε για να μας κάνουν ωραίους, αλλά για να μας δείξουν ένα καλύτερο τρόπο ζωής, όπως έκαναν στο παρελθόν, αφού είναι σοφοί και ασχολούνται τόσο με τους Γήινους καθώς και άλλους διαστημικούς πολιτισμούς. Γι’ αυτό και μερικοί πιστοί των Δίσκων υποθέτουν πως δεν άνοιξε ο Μωυσής την Ερυθρά θάλασσα με την βοήθεια του Θεού, αλλά με την βοήθεια εξωγήινων όντων που ήλθαν με ιπτάμενους δίσκους»!..» (1)
ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Η ΒΙΒΛΟΣ
Για να γνωρίσουμε καλύτερα το θέμα, θα ανοίξουμε την Αγία Γραφή και θα πάμε στο 14ο κεφάλαιο της Εξόδου, όπου διαβάζουμε τα εξής:
Ο αείμνηστος συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής, Αλέξανδρος Λαγκαδάς, έλεγε ότι: «Ασχέτως πάντως του ποια είναι η αλήθεια, υπάρχουν ακόμη πολλοί που πιστεύουν ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι είναι πύρινες σφαίρες με καθαρή νόηση. Άλλοι νομίζουν πως οι Δίσκοι έρχονται από διαφορετικές διαστημικές εποχές και όχι από άλλους πλανήτες. Πολλοί ακόμη πιστεύουν ότι με τους Δίσκους έρχονται εξωγήινοι όχι από περιέργεια, ούτε για να μας κάνουν ωραίους, αλλά για να μας δείξουν ένα καλύτερο τρόπο ζωής, όπως έκαναν στο παρελθόν, αφού είναι σοφοί και ασχολούνται τόσο με τους Γήινους καθώς και άλλους διαστημικούς πολιτισμούς. Γι’ αυτό και μερικοί πιστοί των Δίσκων υποθέτουν πως δεν άνοιξε ο Μωυσής την Ερυθρά θάλασσα με την βοήθεια του Θεού, αλλά με την βοήθεια εξωγήινων όντων που ήλθαν με ιπτάμενους δίσκους»!..» (1)
ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Η ΒΙΒΛΟΣ
Για να γνωρίσουμε καλύτερα το θέμα, θα ανοίξουμε την Αγία Γραφή και θα πάμε στο 14ο κεφάλαιο της Εξόδου, όπου διαβάζουμε τα εξής:
Οι Εβραίοι, με τον Μωϋσή, περνούν την Ερυθρά Θάλασσα που, μετά τη φυγή τους από την χώρα των Φαραώ, έπνιξε τις στρατιωτικές δυνάμεις των Αιγυπτίων που τους καταδίωκαν. Υπάρχουν ερευνητές της ιστορίας της Ατλαντίδας που θέλουν να πιστεύουν πως το περιστατικό αυτό, δηλαδή το άνοιγμα της Ερυθράς Θαλάσσης, που αναφέρεται στην Βίβλο, ήταν αποτέλεσμα των τσουνάμι που δημιούργησε το ηφαίστειο της Θήρας κατά την τρομακτική του έκρηξη 1500 χρόνια προ Χριστού!...
Η διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας
«Ο Κύριος είπε στο Μωυσή: 2 «Πες στους Ισραηλίτες να γυρίσουν πίσω και να στρατοπεδεύσουν μπροστά στην Πι-Αχιρώθ, ανάμεσα στη Μιγδώλ και στη Θάλασσα. Εκεί πρέπει να στρατοπεδεύσετε, αντίκρυ στη Βάαλ-Σεφών, δίπλα στη θάλασσα. 3 Ο Φαραώ θα νομίσει ότι χάσατε το δρόμο σας στη χώρα κι αποκλειστήκατε από την έρημο. 4 Θα ξυπνήσω λοιπόν την άκαμπτη διάθεσή του και θα σας καταδιώξει. Τότε θα αποδείξω ότι εγώ είμαι ισχυρότερος από το Φαραώ κι απ' όλο το στρατό του, και θα μάθουν οι Αιγύπτιοι ότι εγώ είμαι ο Κύριος». Έτσι κι έκαναν οι Ισραηλίτες.
5 Όταν οι Αιγύπτιοι ανάγγειλαν στο Φαραώ ότι ο λαός έφυγε, τότε εκείνος κι οι αξιωματούχοι του άλλαξαν γνώμη σχετικά με το λαό και είπαν: «Τι ήταν αυτό που κάναμε κι αφήσαμε τους Ισραηλίτες να φύγουν από τη δούλεψη μας!»
6 Τότε ο Φαραώ έζεψε τις άμαξές του και πήρε μαζί του τους πολεμιστές του. 7 Πήρε όλες τις άμαξες των Αιγυπτίων, κι ανάμεσά τους τις εξακόσιες καλύτερες. Πάνω σε καθεμιά τοποθέτησε και τρίτον αναβάτη. 8 Ο Κύριος ενίσχυσε την άκαμπτη διάθεση του Φαραώ και καταδίωξε τους Ισραηλίτες, ενώ εκείνοι έφευγαν γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Ο στρατός των Αιγυπτίων με όλο τους το ιππικό, οι άμαξες του Φαραώ και οι καβαλάρηδες, καταδίωξαν τους Ισραηλίτες και έφτασαν στο στρατόπεδό τους, κοντά στην Αχιρώθ, μπροστά στη Βάαλ-Σεφών, δίπλα στη θάλασσα. 10 Καθώς ο Φαραώ πλησίαζε, κοίταξαν οι Ισραηλίτες και είδαν ότι οι Αιγύπτιοι έρχονταν ξωπίσω τους. Τότε τους κυρίεψε μεγάλος φόβος κι άρχισαν να φωνάζουν ζητώντας βοήθεια από τον Κύριο.11 «Δεν υπήρχαν τάφοι στην Αίγυπτο;» έλεγαν στο Μωυσή. Γιατί μας έφερες να πεθάνουμε εδώ στην έρημο; Τι ήταν αυτό που μας έκανες να μας βγάλεις από την Αίγυπτο; 12 Δεν σου τα 'χαμε πει εμείς όλα αυτά εκεί; Δεν σου λέγαμε να μας αφήσεις στην ησυχία μας; Εμείς θέλαμε να δουλεύουμε στους Αιγυπτίους προτιμότερο ήταν αυτό για μας, παρά να πεθάνουμε εδώ στην έρημο».
13 Ο Μωυσής απάντησε στο λαό: «Μη φοβόσαστε! Σταθείτε και θα δείτε πώς θα σας γλιτώσει σήμερα ο Κύριος. Τους Αιγυπτίους, που βλέπετε σήμερα δε θα τους ξαναδείτε ποτέ πια! 14 Ο Κύριος θα πολεμήσει για σας. Εσείς μην ανησυχείτε».
15 Ο Κύριος είπε στο Μωυσή: «Τι μου φωνάζεις να σε βοηθήσω; Πες στους Ισραηλίτες να προχωρήσουν. 16 Κι εσύ πάρε το ραβδί σου στο χέρι σου και ύψωσε το πάνω από τη θάλασσα. Χώρισέ την στα δύο να πέσουν από μέσα οι Ισραηλίτες, πατώντας σε στεριά. 17 Εγώ θα κάνω τους Αιγυπτίους να πεισμώσουν, και θα σας καταδιώξουν. Τότε θα δείξω στο Φαραώ και σ' όλο το στρατό του, στις άμαξές του και στους αναβάτες του ότι είμαι ισχυρότερος απ' αυτούς. 18 Έτσι θα μάθουν οι Αιγύπτιοι ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν θα τους δείξω τη δύναμη μου».
19 Τότε, ο άγγελος του Θεού, που βάδιζε μπροστά από το στρατό των Ισραηλιτών, έφυγε και πήρε θέση πίσω τους. Η στήλη της νεφέλης έφυγε κι αυτή από μπροστά τους και στάθηκε πίσω τους, 20 και μπήκε ανάμεσα στο στρατόπεδο των Αιγυπτίων και σ' εκείνο των Ισραηλιτών. Το σύννεφο από τη μεριά των Αιγυπτίων δημιουργούσε σκοτάδι, ενώ φώτιζε την πλευρά των Ισραηλιτών τη νύχτα.19 Έτσι, τα δύο στρατόπεδα δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν το ένα το άλλο όλη τη νύχτα.
21 Ο Μωυσής άπλωσε το χέρι του πάνω στη θάλασσα, και ο Κύριος, μ' έναν ισχυρότατο ανατολικό άνεμο, που φυσούσε όλη τη νύχτα, έκανε τα νερά να υποχωρήσουν. Έτσι η θάλασσα έγινε στεριά. Τα νερά χωρίστηκαν στα δύο, 22 και οι Ισραηλίτες πέρασαν από μέσα, πατώντας σε στεριά, ενώ τα νερά σχημάτιζαν τείχος δεξιά τους κι αριστερά τους. 23 Οι Αιγύπτιοι τους καταδίωξαν και τους ακολούθησαν μέσα στη θάλασσα, με ολόκληρο το ιππικό του Φαραώ, τις άμαξές του και τους αναβάτες τους. 24 Την ώρα που αλλάζει η πρωινή βάρδια των φρουρών, ο Κύριος μεσ' από τη στήλη της φωτιάς και το σύννεφο έριξε τη ματιά του στο στρατόπεδο των Αιγυπτίων και τους έφερε πανικό. 25 Έκανε να κολλήσουν οι τροχοί των αμαξών τους και προχωρούσαν με δυσκολία. Τότε οι Αιγύπτιοι είπαν: «Πάμε να φύγουμε από τους Ισραηλίτες, γιατί ο Κύριος πολεμάει μαζί τους εναντίον μας».
26 Ο Κύριος τότε είπε στο Μωυσή: «Άπλωσε το χέρι σου πάνω απ' τη θάλασσα, και τα νερά θα γυρίσουν να σκεπάσουν τους Αιγυπτίους, τις άμαξες τους και τους αναβάτες τους». 27 Ο Μωυσής άπλωσε το χέρι του πάνω από τη θάλασσα και καθώς ξημέρωνε, αυτή ξαναγύρισε στη θέση της. Οι Αιγύπτιοι καθώς έφευγαν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα νερά, κι ο Κύριος τους καταπόντισε στη μέση της θάλασσας. 28 Τα νερά ξαναγύρισαν και σκέπασαν τις άμαξες και τους αναβάτες, όλο το στρατό του Φαραώ, που είχαν καταδιώξει τους Ισραηλίτες μέσα στη θάλασσα. Δε γλίτωσε απ' αυτούς ούτε ένας. 29 Όσο για τους Ισραηλίτες, αυτοί είχαν περάσει μέσα απ' τη θάλασσα πατώντας σε στεριά, ενώ τα νερά σχημάτιζαν τείχος δεξιά κι αριστερά τους.
30 Εκείνη την ημέρα ο Κύριος γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη δύναμη των Αιγυπτίων, και είδαν τους Αιγυπτίους στην ακρογιαλιά νεκρούς. 31 Όταν οι Ισραηλίτες είδαν με πόση δύναμη ο Κύριος εξόντωσε τους Αιγύπτιους, τον φοβήθηκαν και πίστεψαν σ' αυτόν και στο Μωυσή, το δούλο του.» (Νεοελληνική απόδοση Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας).(2)
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ
5 Όταν οι Αιγύπτιοι ανάγγειλαν στο Φαραώ ότι ο λαός έφυγε, τότε εκείνος κι οι αξιωματούχοι του άλλαξαν γνώμη σχετικά με το λαό και είπαν: «Τι ήταν αυτό που κάναμε κι αφήσαμε τους Ισραηλίτες να φύγουν από τη δούλεψη μας!»
6 Τότε ο Φαραώ έζεψε τις άμαξές του και πήρε μαζί του τους πολεμιστές του. 7 Πήρε όλες τις άμαξες των Αιγυπτίων, κι ανάμεσά τους τις εξακόσιες καλύτερες. Πάνω σε καθεμιά τοποθέτησε και τρίτον αναβάτη. 8 Ο Κύριος ενίσχυσε την άκαμπτη διάθεση του Φαραώ και καταδίωξε τους Ισραηλίτες, ενώ εκείνοι έφευγαν γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Ο στρατός των Αιγυπτίων με όλο τους το ιππικό, οι άμαξες του Φαραώ και οι καβαλάρηδες, καταδίωξαν τους Ισραηλίτες και έφτασαν στο στρατόπεδό τους, κοντά στην Αχιρώθ, μπροστά στη Βάαλ-Σεφών, δίπλα στη θάλασσα. 10 Καθώς ο Φαραώ πλησίαζε, κοίταξαν οι Ισραηλίτες και είδαν ότι οι Αιγύπτιοι έρχονταν ξωπίσω τους. Τότε τους κυρίεψε μεγάλος φόβος κι άρχισαν να φωνάζουν ζητώντας βοήθεια από τον Κύριο.11 «Δεν υπήρχαν τάφοι στην Αίγυπτο;» έλεγαν στο Μωυσή. Γιατί μας έφερες να πεθάνουμε εδώ στην έρημο; Τι ήταν αυτό που μας έκανες να μας βγάλεις από την Αίγυπτο; 12 Δεν σου τα 'χαμε πει εμείς όλα αυτά εκεί; Δεν σου λέγαμε να μας αφήσεις στην ησυχία μας; Εμείς θέλαμε να δουλεύουμε στους Αιγυπτίους προτιμότερο ήταν αυτό για μας, παρά να πεθάνουμε εδώ στην έρημο».
13 Ο Μωυσής απάντησε στο λαό: «Μη φοβόσαστε! Σταθείτε και θα δείτε πώς θα σας γλιτώσει σήμερα ο Κύριος. Τους Αιγυπτίους, που βλέπετε σήμερα δε θα τους ξαναδείτε ποτέ πια! 14 Ο Κύριος θα πολεμήσει για σας. Εσείς μην ανησυχείτε».
15 Ο Κύριος είπε στο Μωυσή: «Τι μου φωνάζεις να σε βοηθήσω; Πες στους Ισραηλίτες να προχωρήσουν. 16 Κι εσύ πάρε το ραβδί σου στο χέρι σου και ύψωσε το πάνω από τη θάλασσα. Χώρισέ την στα δύο να πέσουν από μέσα οι Ισραηλίτες, πατώντας σε στεριά. 17 Εγώ θα κάνω τους Αιγυπτίους να πεισμώσουν, και θα σας καταδιώξουν. Τότε θα δείξω στο Φαραώ και σ' όλο το στρατό του, στις άμαξές του και στους αναβάτες του ότι είμαι ισχυρότερος απ' αυτούς. 18 Έτσι θα μάθουν οι Αιγύπτιοι ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν θα τους δείξω τη δύναμη μου».
19 Τότε, ο άγγελος του Θεού, που βάδιζε μπροστά από το στρατό των Ισραηλιτών, έφυγε και πήρε θέση πίσω τους. Η στήλη της νεφέλης έφυγε κι αυτή από μπροστά τους και στάθηκε πίσω τους, 20 και μπήκε ανάμεσα στο στρατόπεδο των Αιγυπτίων και σ' εκείνο των Ισραηλιτών. Το σύννεφο από τη μεριά των Αιγυπτίων δημιουργούσε σκοτάδι, ενώ φώτιζε την πλευρά των Ισραηλιτών τη νύχτα.19 Έτσι, τα δύο στρατόπεδα δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν το ένα το άλλο όλη τη νύχτα.
21 Ο Μωυσής άπλωσε το χέρι του πάνω στη θάλασσα, και ο Κύριος, μ' έναν ισχυρότατο ανατολικό άνεμο, που φυσούσε όλη τη νύχτα, έκανε τα νερά να υποχωρήσουν. Έτσι η θάλασσα έγινε στεριά. Τα νερά χωρίστηκαν στα δύο, 22 και οι Ισραηλίτες πέρασαν από μέσα, πατώντας σε στεριά, ενώ τα νερά σχημάτιζαν τείχος δεξιά τους κι αριστερά τους. 23 Οι Αιγύπτιοι τους καταδίωξαν και τους ακολούθησαν μέσα στη θάλασσα, με ολόκληρο το ιππικό του Φαραώ, τις άμαξές του και τους αναβάτες τους. 24 Την ώρα που αλλάζει η πρωινή βάρδια των φρουρών, ο Κύριος μεσ' από τη στήλη της φωτιάς και το σύννεφο έριξε τη ματιά του στο στρατόπεδο των Αιγυπτίων και τους έφερε πανικό. 25 Έκανε να κολλήσουν οι τροχοί των αμαξών τους και προχωρούσαν με δυσκολία. Τότε οι Αιγύπτιοι είπαν: «Πάμε να φύγουμε από τους Ισραηλίτες, γιατί ο Κύριος πολεμάει μαζί τους εναντίον μας».
26 Ο Κύριος τότε είπε στο Μωυσή: «Άπλωσε το χέρι σου πάνω απ' τη θάλασσα, και τα νερά θα γυρίσουν να σκεπάσουν τους Αιγυπτίους, τις άμαξες τους και τους αναβάτες τους». 27 Ο Μωυσής άπλωσε το χέρι του πάνω από τη θάλασσα και καθώς ξημέρωνε, αυτή ξαναγύρισε στη θέση της. Οι Αιγύπτιοι καθώς έφευγαν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα νερά, κι ο Κύριος τους καταπόντισε στη μέση της θάλασσας. 28 Τα νερά ξαναγύρισαν και σκέπασαν τις άμαξες και τους αναβάτες, όλο το στρατό του Φαραώ, που είχαν καταδιώξει τους Ισραηλίτες μέσα στη θάλασσα. Δε γλίτωσε απ' αυτούς ούτε ένας. 29 Όσο για τους Ισραηλίτες, αυτοί είχαν περάσει μέσα απ' τη θάλασσα πατώντας σε στεριά, ενώ τα νερά σχημάτιζαν τείχος δεξιά κι αριστερά τους.
30 Εκείνη την ημέρα ο Κύριος γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη δύναμη των Αιγυπτίων, και είδαν τους Αιγυπτίους στην ακρογιαλιά νεκρούς. 31 Όταν οι Ισραηλίτες είδαν με πόση δύναμη ο Κύριος εξόντωσε τους Αιγύπτιους, τον φοβήθηκαν και πίστεψαν σ' αυτόν και στο Μωυσή, το δούλο του.» (Νεοελληνική απόδοση Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας).(2)
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Αντ’ άλλης απαντήσεως, θα διανθίσουμε το βιβλίο μας με ένα εμπεριστατωμένο και περισπούδαστο άρθρο, το οποίο φέρει τον τίτλο: «Το Θαύμα της Διαβάσεως της Ερυθράς Θαλάσσης και η μινωϊκή έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας», που βρήκαμε μέσα στο διαδίκτυο, από την γνωστή ιστοσελίδα «Αντιαιρετικόν εγκόλπιον», όπου μεταξύ άλλων διαβάζουμε τα εξής εκπληκτικά επιστημονικά στοιχεία:
«Με τη σαφή προϋπόθεση ότι αποδεχόμαστε τη διάβαση ως θαύμα, ως σημείον της παντοδυναμίας της δεξιάς τού Υψίστου, αναφέρουμε και τα αποτελέσματα ερευνών της σεισμολογίας ιδία του Α . Γ. Γαλανόπουλου (βλ. «Das Altertum», Band 10, 1964, Heft 3 σελ. 1-7) και των γεωλογικών συμπερασμάτων των αναφερομένων στην έκρηξη τού ηφαιστείου της Θήρας σε συσχέτιση με τη διάβαση.
Πλήθος αρχαιολογικών παρατηρήσεων καταδεικνύει ότι το 1450 π.Χ. η Κρήτη δοκιμάστηκε από μεγάλο σεισμό, από τον οποίο υπέστησαν εκτεταμένες καταστροφές όλες οι πόλεις της Κρήτης, εκτός από την Κνωσό. Από την ίδια δόνηση υπέστη ζημίες και ο οικισμός τού Ακρωτηρίου στη νότια πλευρά της Σαντορίνης πού αποκαλύφθηκε από τις αρχαιολογικές ανασκαφές τού Μαρινάτου το 1967.
Ο σεισμός αυτός λόγω τού μεγάλου βάθους του, υπήρξε πιθανόν η αιτία να διεγερθεί μετά από λίγο το ηφαίστειο της Θήρας πού ήταν επί 15.000 χρόνια σε ηρεμία. Εξαιτίας όμως της πλήρους αποφράξεως τού κρατήρα τού ηφαιστείου από τα προϊόντα αποσαρθρώσεως συμπεραίνεται ότι η έκρηξη πού ακολούθησε το μεγάλο σεισμό τού 1450 π.Χ. ήταν πελωρίου μεγέθους. Κατά την τρίτη φάση τού σεισμού, την τού παροξυσμού, κατέρρευσε η οροφή τού «ηφαιστειακού εγκοίλου» και στη θέση του σχηματίσθηκε τεραστία κοιλότητα, επιφανείας 83 τετραγωνικών χιλιομέτρων και βάθους 300-400 μέτρων.
Η κοιλότητα αυτή είναι επιστημονικώς γνωστή με το όνομα «καλδέρα». Συμπεραίνεται ότι τη στιγμή πού κατέρρεε η οροφή του εγκοίλου, ύδατα της Μεσογείου έσπευσαν να πληρώσουν το μεγάλο κενό πού σχηματίσθηκε. Από την απότομη ανάπλαση των υδάτων στον πυθμένα της καλδέρας είναι επόμενο να δημιουργήθησαν γιγαντιαία θαλάσσια κύματα τα ονομασθέντα από Ιάπωνες επιστήμονες «τσουνάμι», (πού σημαίνει «μακρό κύμα λιμένος») πού κατέκλυσαν -όλα τα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου.
«Με τη σαφή προϋπόθεση ότι αποδεχόμαστε τη διάβαση ως θαύμα, ως σημείον της παντοδυναμίας της δεξιάς τού Υψίστου, αναφέρουμε και τα αποτελέσματα ερευνών της σεισμολογίας ιδία του Α . Γ. Γαλανόπουλου (βλ. «Das Altertum», Band 10, 1964, Heft 3 σελ. 1-7) και των γεωλογικών συμπερασμάτων των αναφερομένων στην έκρηξη τού ηφαιστείου της Θήρας σε συσχέτιση με τη διάβαση.
Πλήθος αρχαιολογικών παρατηρήσεων καταδεικνύει ότι το 1450 π.Χ. η Κρήτη δοκιμάστηκε από μεγάλο σεισμό, από τον οποίο υπέστησαν εκτεταμένες καταστροφές όλες οι πόλεις της Κρήτης, εκτός από την Κνωσό. Από την ίδια δόνηση υπέστη ζημίες και ο οικισμός τού Ακρωτηρίου στη νότια πλευρά της Σαντορίνης πού αποκαλύφθηκε από τις αρχαιολογικές ανασκαφές τού Μαρινάτου το 1967.
Ο σεισμός αυτός λόγω τού μεγάλου βάθους του, υπήρξε πιθανόν η αιτία να διεγερθεί μετά από λίγο το ηφαίστειο της Θήρας πού ήταν επί 15.000 χρόνια σε ηρεμία. Εξαιτίας όμως της πλήρους αποφράξεως τού κρατήρα τού ηφαιστείου από τα προϊόντα αποσαρθρώσεως συμπεραίνεται ότι η έκρηξη πού ακολούθησε το μεγάλο σεισμό τού 1450 π.Χ. ήταν πελωρίου μεγέθους. Κατά την τρίτη φάση τού σεισμού, την τού παροξυσμού, κατέρρευσε η οροφή τού «ηφαιστειακού εγκοίλου» και στη θέση του σχηματίσθηκε τεραστία κοιλότητα, επιφανείας 83 τετραγωνικών χιλιομέτρων και βάθους 300-400 μέτρων.
Η κοιλότητα αυτή είναι επιστημονικώς γνωστή με το όνομα «καλδέρα». Συμπεραίνεται ότι τη στιγμή πού κατέρρεε η οροφή του εγκοίλου, ύδατα της Μεσογείου έσπευσαν να πληρώσουν το μεγάλο κενό πού σχηματίσθηκε. Από την απότομη ανάπλαση των υδάτων στον πυθμένα της καλδέρας είναι επόμενο να δημιουργήθησαν γιγαντιαία θαλάσσια κύματα τα ονομασθέντα από Ιάπωνες επιστήμονες «τσουνάμι», (πού σημαίνει «μακρό κύμα λιμένος») πού κατέκλυσαν -όλα τα παράλια της Ανατολικής Μεσογείου.
Ευριπίδης (485-406 π.Χ.), ένας από τους τρεις μεγάλους τραγικούς ποιητές της αρχαιότητας. Στον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδου (στίχους 1198-1248) περιγράφεται με ενάργεια η τρομερή εικόνα του θαλασσίου κύματος κατά τα μέσα της ορειχάλκινης περιόδου και την πελώρια βοή πού έμοιαζε με μυκηθμό ταύρου. Με βάση και μόνον αυτή την περιγραφή είναι εύκολο να αναλογισθούμε την έκταση των καταστροφών πού προηγήθηκαν από την έκρηξη και το σεισμό της Σαντορίνης, που είχε άμεσησχέση με το θαύμα της Διαβάσεως της Ερυθράς Θαλάσσης!..
«Το θαλάσσιο κύμα πού δημιουργήθηκε κατά το σχηματισμό της "καλδέρας", είχε ύψος μεταξύ 100 και 200 μέτρων και ταχύτητα 350 χιλιομέτρων την ώρα όταν πρωτοξεκίνησε από την περιοχή της Σαντορίνης. Σε δύο με τρεις ώρες αργότερα πρέπει να ξέσπασε στις πεδινές περιοχές της Αιγύπτου, Τύνιδας και Συρίας. Ανασκαφές στην αρχαία πόλη Ugarit επιβεβαίωσαν ότι το θαλάσσιο αυτό κύμα έφθασε πράγματι μέχρις εκεί» (βλ. Α. Ν. Κονταράτου, Αναδρομή στην Προϊστορία της Σαντορίνης, Αθήνα 1970, σελ. 29). Ο κατακλυσμός αυτός, όπως απέδειξε ο Γαλανόπουλος διασώθηκε στην ελληνική παράδοση ως ο «κατακλυσμός του Δευκαλίωνος» (βλ. «Das Altertum», Band 9, 1963, Heft 1, σελ. 1-7). Στον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδου (στίχους 1198-1248) περιγράφεται με ενάργεια η τρομερή εικόνα του θαλασσίου κύματος κατά τα μέσα της ορειχάλκινης περιόδου και την πελώρια βοή πού έμοιαζε με μυκηθμό ταύρου. Με βάση και μόνον αυτή την περιγραφή είναι εύκολο να αναλογισθούμε την έκταση των καταστροφών πού προηγήθηκαν από την έκρηξη και το σεισμό της Σαντορίνης.
Ως προς το χρόνο της εκρήξεως του ηφαιστείου, πού αποτελεί βασικό στοιχείο για τη συσχέτισή του με εκείνον της διαβάσεως της Ερυθράς Θαλάσσης αναφέρουμε τι ο C.V. Hammer και οι συνεργάτες του (βλ. «Nature», τ. 28, 20 Νοεμβρίου 1980) βρήκαν ηφαιστειακά οξείδια πού είχαν αποτεθεί στη Γροιλανδία, λίγο χρόνο, το πολύ ένα έτος μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Από την αρίθμηση των ετησίων στρωμάτων πάγου του πυρήνα πού ερευνήθηκε, βρέθηκε ότι η έκρηξη του ηφαιστείου συνέβη το 1390+50 έτη π.Χ. (βλ. Α.Γ. Γαλανοπούλου, Η Μινωική Έκρηξη (χ' έτος), σελ. 217, 234, ιδία 231).
Ως προς το χρόνο της εκρήξεως του ηφαιστείου, πού αποτελεί βασικό στοιχείο για τη συσχέτισή του με εκείνον της διαβάσεως της Ερυθράς Θαλάσσης αναφέρουμε τι ο C.V. Hammer και οι συνεργάτες του (βλ. «Nature», τ. 28, 20 Νοεμβρίου 1980) βρήκαν ηφαιστειακά οξείδια πού είχαν αποτεθεί στη Γροιλανδία, λίγο χρόνο, το πολύ ένα έτος μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης. Από την αρίθμηση των ετησίων στρωμάτων πάγου του πυρήνα πού ερευνήθηκε, βρέθηκε ότι η έκρηξη του ηφαιστείου συνέβη το 1390+50 έτη π.Χ. (βλ. Α.Γ. Γαλανοπούλου, Η Μινωική Έκρηξη (χ' έτος), σελ. 217, 234, ιδία 231).
Ο Δευκαλίων και η Πύρρα έχουν διασωθεί από το Κατακλυσμό και θα είναι οι δημιουργοί του νέου γένους των ανθρώπων. Δίπλα τους διακρίνονται οι σιδηρουργοί Κύκλωπες. Η εικόνα αυτή ανακαλεί στη μνήμη μας τους Πρωτοπλάστους της Εδέμ όπου η Εύα καλύπτει τη γύμνια της κάτω απ’ το Δένδρο της Γνώσεως, όπως γράφουμε και μέσα στο βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός».
Υπάρχει αρκετή επιστημονική αποδεικτική μαρτυρία ώστε να κάνει κανείς δεκτό ότι η έξοδος των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο συνέπεσε με τον «Κατακλυσμό του Δευκαλίωνος», άποψη την οποία κάνει δεκτή, ως προς το χρόνο, και η ελληνική επιστήμη (βλ. Π. Ι. Μπρατσιώτου, Επίτομος Εισαγωγή, σελ. 30) κατά την οποία ο Μωυσής έζησε κατά πάσα πιθανότητα επί του Φαραώ Αμενώφιος του Β' (1451-1426).
Ως αποτέλεσμα της εκρήξεως της Σαντορίνης η ανάπλαση των υδάτων επέφερε την ολιγόχρονη απόσυρση των υδάτων από την παραλία και του σημείου εκείνου της Μεσογείου παρά τη Ερυθρά Θαλάσση και απέκοψε την εκεί υπάρχουσα λιμνοθάλασσα (Sebcha el Bardawil ή Σίρβονος) από την κυρίως θάλασσα δημιουργηθεισών ούτω των δυνατοτήτων της διαβάσεως των Ισραηλιτών και διά της επανόδου των υδάτων του πνιγμού και καταποντισμού των Αιγυπτίων.
Εξ άλλου υπάρχει και επιστημονική μαρτυρία της διασυνδέσεως της εκρήξεως με τις δέκα πληγές του Φαραώ, τουλάχιστον με μερικές εξ αυτών (βλ. Έξοδο, κεφ. Ζ' 10 - ΙΑ' 10 για τις δέκα πληγές του Φαραώ.
«Πρέπει να σημειωθεί ότι “Το ηφαίστειο της Σαντορίνης υπήρξε πάντα πλούσιο σε οξείδια τού σιδήρου και θειούχα συστατικά (...) έτσι η χώρα των Φαραώ πρέπει να δέχθηκε καταιγισμό οξειδίων σιδήρου πού κοκκινίζουν τα νερά, θειικών ενώσεων", πού δηλητηριάζουν κάθε γωνιά φλεγόμενης ηφαιστειακής στάχτης πού καίει τη βλάστηση και νεροποντής πού πλημμυρίζει τα πάντα» (βλ. τις σχετικές βιβλικές περικοπές: Έξοδ. ζ' 20-21, η' 10, θ' 23-25, η' 6,13,14,17,18 και 24, ι' 22-23, ιβ' 29-30 ως και Άντ. Ν. Κονταράτου μν. έργ., σελ. 44-55). Ίσως οι αναχωρούντες Ισραηλίτες να έβλεπαν στο βάθος του ορίζοντος τις οπτικές εκδηλώσεις των εκρήξεων (βλ. Έξοδ. ιγ' 21-22).
Βασικό πάντως παραμένει ότι η διάβαση υπήρξε παρέμβαση της ισχυράς δεξιάς του Κυρίου, ως το μέγιστο θαύμα στην ιστορία του Ισραήλ. Η χρονική συνάντηση της διαβάσεως και της εκρήξεως, αν γίνει δεκτή, εις ουδένα ελαττώνει την εμπειρία του θαύματος. Ο Κύριος της φύσεως είναι ο Κύριος της Ιστορίας. Στη Σαντορίνη εκρήγνυται, στην Ερυθρά Θάλασσα διασώζει τον περιούσιο λαό του. Και τα δύο μαρτυρούν ότι είναι ο Κύριος των δυνάμεων» (3)
Με την ευκαιρία να πούμε ότι ο Δευκαλίωνας ήταν ο μυθικός γενάρχης των Ελλήνων, γιος του Προμηθέα και σύζυγος της Πύρρας, η οποία ήταν κόρη του Επιμηθέα και της Πανδώρας. Σύμφωνα με τη μυθολογία, όταν ο Δίας αποφάσισε να εξαφανίσει με κατακλυσμό το ανθρώπινο γένος για να το τιμωρήσει για την κακία και την ασέβειά του, ο Δευκαλίωνας έφτιαξε, κατά συμβουλή του πατέρα του, μια ξύλινη «λάρνακα», όπου μπήκε μαζί με την Πύρρα, όταν άρχισε η κατακλυσμιαία βροχή. Εννιά μέρες και εννιά νύχτες ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα μέσα στη λάρνακά τους φέρονταν πάνω στα κύματα. Όταν, τέλος, τα νερά τραβήχτηκαν, ο Δευκαλίωνας και η γυναίκα του βρίσκονταν πάνω σ’ ένα βουνό (σύμφωνα με τις παραδόσεις στον Άθω ή στον Παρνασσό ή στην Αίτνα). Θυσίασαν τότε στο Δία και τον παρακάλεσαν να ξαναδημιουργήσει το ανθρώπινο γένος. Σύμφωνα με τη συμβουλή του θεού έριξαν πέτρες πάνω από τα κεφάλια τους προς τα πίσω· και οι πέτρες που έριχνε ο Δευκαλίωνας γίνονταν άντρες, ενώ αυτές που έριχνε η Πύρρα γίνονταν γυναίκες. Έτσι, όλοι οι αρχηγοί των ελληνικών φυλών κατάγονταν, σύμφωνα με αυτό το μύθο, από το Δευκαλίωνα και την Πύρρα, ενώ η Αγία Γραφή στη Γένεση μιλάει για τους Πρωτόπλαστους Αδάμ και Εύα. (…)*
* Από το βιβλίο μας: «Αγία Γραφή και Εξωγήϊνα Όντα: Η αλήθεια και τα παραμύθια».
viaΩς αποτέλεσμα της εκρήξεως της Σαντορίνης η ανάπλαση των υδάτων επέφερε την ολιγόχρονη απόσυρση των υδάτων από την παραλία και του σημείου εκείνου της Μεσογείου παρά τη Ερυθρά Θαλάσση και απέκοψε την εκεί υπάρχουσα λιμνοθάλασσα (Sebcha el Bardawil ή Σίρβονος) από την κυρίως θάλασσα δημιουργηθεισών ούτω των δυνατοτήτων της διαβάσεως των Ισραηλιτών και διά της επανόδου των υδάτων του πνιγμού και καταποντισμού των Αιγυπτίων.
Εξ άλλου υπάρχει και επιστημονική μαρτυρία της διασυνδέσεως της εκρήξεως με τις δέκα πληγές του Φαραώ, τουλάχιστον με μερικές εξ αυτών (βλ. Έξοδο, κεφ. Ζ' 10 - ΙΑ' 10 για τις δέκα πληγές του Φαραώ.
«Πρέπει να σημειωθεί ότι “Το ηφαίστειο της Σαντορίνης υπήρξε πάντα πλούσιο σε οξείδια τού σιδήρου και θειούχα συστατικά (...) έτσι η χώρα των Φαραώ πρέπει να δέχθηκε καταιγισμό οξειδίων σιδήρου πού κοκκινίζουν τα νερά, θειικών ενώσεων", πού δηλητηριάζουν κάθε γωνιά φλεγόμενης ηφαιστειακής στάχτης πού καίει τη βλάστηση και νεροποντής πού πλημμυρίζει τα πάντα» (βλ. τις σχετικές βιβλικές περικοπές: Έξοδ. ζ' 20-21, η' 10, θ' 23-25, η' 6,13,14,17,18 και 24, ι' 22-23, ιβ' 29-30 ως και Άντ. Ν. Κονταράτου μν. έργ., σελ. 44-55). Ίσως οι αναχωρούντες Ισραηλίτες να έβλεπαν στο βάθος του ορίζοντος τις οπτικές εκδηλώσεις των εκρήξεων (βλ. Έξοδ. ιγ' 21-22).
Βασικό πάντως παραμένει ότι η διάβαση υπήρξε παρέμβαση της ισχυράς δεξιάς του Κυρίου, ως το μέγιστο θαύμα στην ιστορία του Ισραήλ. Η χρονική συνάντηση της διαβάσεως και της εκρήξεως, αν γίνει δεκτή, εις ουδένα ελαττώνει την εμπειρία του θαύματος. Ο Κύριος της φύσεως είναι ο Κύριος της Ιστορίας. Στη Σαντορίνη εκρήγνυται, στην Ερυθρά Θάλασσα διασώζει τον περιούσιο λαό του. Και τα δύο μαρτυρούν ότι είναι ο Κύριος των δυνάμεων» (3)
Με την ευκαιρία να πούμε ότι ο Δευκαλίωνας ήταν ο μυθικός γενάρχης των Ελλήνων, γιος του Προμηθέα και σύζυγος της Πύρρας, η οποία ήταν κόρη του Επιμηθέα και της Πανδώρας. Σύμφωνα με τη μυθολογία, όταν ο Δίας αποφάσισε να εξαφανίσει με κατακλυσμό το ανθρώπινο γένος για να το τιμωρήσει για την κακία και την ασέβειά του, ο Δευκαλίωνας έφτιαξε, κατά συμβουλή του πατέρα του, μια ξύλινη «λάρνακα», όπου μπήκε μαζί με την Πύρρα, όταν άρχισε η κατακλυσμιαία βροχή. Εννιά μέρες και εννιά νύχτες ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα μέσα στη λάρνακά τους φέρονταν πάνω στα κύματα. Όταν, τέλος, τα νερά τραβήχτηκαν, ο Δευκαλίωνας και η γυναίκα του βρίσκονταν πάνω σ’ ένα βουνό (σύμφωνα με τις παραδόσεις στον Άθω ή στον Παρνασσό ή στην Αίτνα). Θυσίασαν τότε στο Δία και τον παρακάλεσαν να ξαναδημιουργήσει το ανθρώπινο γένος. Σύμφωνα με τη συμβουλή του θεού έριξαν πέτρες πάνω από τα κεφάλια τους προς τα πίσω· και οι πέτρες που έριχνε ο Δευκαλίωνας γίνονταν άντρες, ενώ αυτές που έριχνε η Πύρρα γίνονταν γυναίκες. Έτσι, όλοι οι αρχηγοί των ελληνικών φυλών κατάγονταν, σύμφωνα με αυτό το μύθο, από το Δευκαλίωνα και την Πύρρα, ενώ η Αγία Γραφή στη Γένεση μιλάει για τους Πρωτόπλαστους Αδάμ και Εύα. (…)*
* Από το βιβλίο μας: «Αγία Γραφή και Εξωγήϊνα Όντα: Η αλήθεια και τα παραμύθια».
